Einn Oankaar, frumorkan, varð að veruleika fyrir náð guðdómlegs kennara
Sikh-andi er lúmskari en trichome og beittari en brún sverðs.
Ekkert er hægt að segja eða útskýra um það og ólýsanlega frásögn þess er ekki hægt að skrifa.
Skilgreind sem leið Gurmúkhanna er ekki hægt að ná því með einu skrefi.
Það er eins og að sleikja bragðlausan stein en gleðin af jafnvel safa milljóna sætra sykurreyr er ekki hægt að bera saman við hana.
Gúrmúkarnir hafa öðlast ánægjuávöxt kærleiksríkrar tryggðar sem vex á sjaldgæfum trjám.
Með náð hins sanna Guru, eftir visku Guru og í hinum heilaga söfnuði einum er Sikh-andanum náð.
Fjórar hugsjónir (dharma, arth, katm og hrókar) lífsins eru beðnar af betlunum.
Hinn sanni sérfræðingur gefur sjálfur hugsjónirnar fjórar; Sikh frá Guru biður um þá.
Gúrmúkhinn ber aldrei á bakinu níu fjársjóðina og átta kraftaverkakrafta.
Óska fullnægjandi kýr og milljónir Laksamis, 'Með fínum bendingum sínum getur ekki náð gursikh - Sikh frá Guru.
Sikh of the Guru snertir aldrei stein heimspekingsins eða tímabundna ávexti milljónir óskatrjáa.
Milljónir tantrists sem þekkja möntrur og tantrur eru bara naktir loftfimleikamenn fyrir Sikh of the Guru.
Samband Guru lærisveina er mjög flókið vegna þess að mörg eru lög þess og samþykktir.
Sikh of Guru er alltaf feiminn við tilfinningu um tvöfeldni.
Agi lærisveinsins Guru er ólýsanlegt fyrir Veda og allar laglínurnar.
Jafnvel Chitragupt, sem skrifar frásagnirnar um gjörðir fólksins, veit ekki hvernig á að skrifa um anda Sikhlífsins.
Dýrð simarans, minningu nafns Drottins, er ekki hægt að þekkja af ótal Seanags (þúsund hettuklæddu goðsagnakennda snáknum).
Framferði Sikh-andans er aðeins hægt að vita með því að fara út fyrir veraldleg fyrirbæri.
Hvernig getur einhver skilið sikh lífshætti eða Gursikhi með námi og íhugun eingöngu?
Fyrir náð Guru, í hinum heilaga söfnuði, varpar gursikh, sem einbeitir meðvitund sinni í Orðinu, stolti og verður auðmjúkur.
Sjaldgæfur maður getur notið þeirrar ánægju að elska hollustu.
Leiðin til að læra hegðun Sikh frá Guru er að maður ætti að vera heilagur söfnuður.
Þessi leyndardómur var ekki þekktur jafnvel fyrir hina tíu holdgervinga (Visrnu); þessi ráðgáta er handan við Gita og umræður.
Þá vita Vedaarnir ekki leyndarmál þess þó að þeir séu rannsakaðir af guðum og gyðjum.
Djúpar hugleiðingar siddhs, naths og jafnvel tanttatras gátu ekki farið yfir kenningar og venjur Sikh lífshátta.
Milljónir hollustumanna blómstruðu í þessum heimi en þeir gátu heldur ekki skilið lífsaga sikhanna í Guru.
Þetta líf er svipað því að sleikja saltlausa steininn en bragðið er ósambærilegt jafnvel við milljónir ávaxta.
Frásog í orði gúrúsins í hinum heilaga söfnuði er árangur af lífi gursikh.
Til að fræðast um Sikh-lífið ætti maður að sameina vitund sína í Orðinu í hinum heilaga söfnuði.
Að skrifa um Sikh líf er að halda áfram að hlusta, skilja og skrifa stöðugt.
Simran, hugleiðsla í Sikh lífi er að læra Guru-mantra (Vahiguru) sem er sæt eins og sykurreyrsafi.
Andi sikhismans er eins og ilmur sem býr í sandelviðartrjám.
Skilningur Sikhs af Guru felst í þeirri staðreynd að jafnvel eftir að hafa fengið hina gáfulegu ölmusu (af nom) og verið fullfróð, taldi hann sig fáfróðan.
Sikh gúrúsins, í hinum heilaga söfnuði hlustar á orð gúrúsins og stundar hugleiðslu, kærleika og þvott,
Og fer þannig yfir fortíð nútíðar til nýrrar framtíðar.
Sikhlífið sem maður talar mildilega og fær aldrei tekið eftir sjálfum sér, þ.e. egóið er dáið.
Að viðhalda sikh-forminu og hreyfa sig í ótta við Drottin eru sikh-lífshættir.
Sikh lifandi þýðir að feta í fótspor gursikhs.
Maður ætti að borða ávöxt eigin vinnu, sinna þjónustu og gæti alltaf verið innblásinn af kenningum gúrúsins.
Æðsta stigið er ekki náð með sjálfselsku og aðeins eftir að hafa tapað sjálfsvitundinni getur e samsamað sig formlausum og takmarkalausum Drottni.
Lærisveinn sem kemur eins og dauður manneskja og gengur inn í gúrú-gröfina getur sameinast í ómerkjanlegum Drottni sem er handan öllum skrifum.
Sesanags gat ekki skilið leyndardóm þulunnar hans.
Að læra á sikh lífshætti er jafn erfitt og þrumufleygur og aðeins sikhar gúrúsins læra það.
Að skrifa um Sikh-lífið er líka ofar öllu; enginn getur skrifað.
Enginn vog getur vegið sikh lífshætti.
Innsýn í Sikh líf er aðeins hægt að fá í heilögum söfnuði og Gurdvara, dyrum Drottins.
Að hugleiða orð Guru í hinum heilaga söfnuði er eins og að smakka á lífsháttum Sikh.
Skilningur á Sikh lífi er eins og að kveikja loga Drottins.
Ánægjuávöxtur Gurmúkhanna er ást hins kæra Drottins.
Sá sem hefur öðlast Sikh-líf vill ekki sjá neinn (guð, gyðju) nema Drottin.
Fyrir þann sem hefur smakkað Sikh-lífið, bragðast milljónir ambrosial ávaxta mawkish.
Þegar maður hlustar á lag Sikh-lífsins nýtur maður undursamlegrar ánægju milljóna ósleginna laglína.
Þeir sem hafa komist í snertingu við Sikh-andann hafa farið út fyrir áhrifin af: heitt og kalt, búning og dulargervi.
Eftir að hafa andað að sér ilm Sikhlífsins finnur maður fyrir öllum öðrum ilmum sem lykt.
Sá sem hefur byrjað að lifa sikh-lífsins, lifir hverja stund í ástríkri hollustu.
Hann er lagður undir orð Guru og er enn aðskilinn frá heiminum.
Leið gurmukhs er sú leið til að stíga sannleikann sem Sikh kemst sjálfkrafa á stöðugleika í meðfæddu eðli sínu.
Framferði gurmúka er sönn; að snerta fæturna og verða að ryki fótanna, þ.e. að verða auðmjúkust er virk hegðun þeirra.
Þvotturinn í Sikh-lífinu er að skola burt illum tilhneigingum með því að tileinka sér visku gúrúsins (gurmat).
Tilbeiðsla í Sikh-lífi er tilbeiðsla (þjónusta) við Sikhs of Guru og að verða rennblautur í sturtu kærleika hins kæra Drottins.
Að klæðast orðum Guru eins og krans, er að samþykkja vilja Drottins.
Líf gursikhs er að vera dauður þ.e. að missa egóið sitt á lífi.
Í slíku lífi er orði gúrúsins hreyft í hinum heilaga söfnuði.
Með því að tileinka sér ánægju og sársauka jafnt, borða gúrkarnir ávöxt ánægjunnar.
Tónlist í sikh lífsstílnum er stöðugt flæði (söngur) ambrosial sálma Guru.
Styrkleiki og skylda í Sikh-lífi er að bera óþolandi kraft ástarbikarsins.
Síkhismaiðkunin er að verða óttalaus í þessum ógnvekjandi heimi og hreyfist alltaf í ótta við Drottin.
Önnur kenning Sikhlífsins er sú að með því að ganga í hinn heilaga söfnuð og einbeita huganum í orðið, fer maðurinn yfir heimshafið.
Að starfa samkvæmt fyrirmælum sérfræðingsins er frammistaða Sikhlífsins.
Fyrir náð Guru, er lærisveinninn (Sikh) áfram í skjóli Guru.
Gúrmúkhinn dreifist um alla staði eins og ilm og gerir jafnvel hugann stilltan, manmukh, ilmandi með því að gefa honum ánægjuávexti.
Hann breytir járngjalli í gull og krákurnar í hæstu álftir (param hails).
Í kjölfar þjónustu hins sanna sérfræðings verða dýr og draugar líka guðir.
Hann hefur alla fjársjóðina í hendi sér (kúlu) heldur áfram að dreifa þeim með hendi sinni meðal fólksins dag og nótt.
Drottinn, kallaður sem lausnari syndaranna, elskar hollustuna og lætur blekkja sig af hollustunum.
Allur heimurinn er góður gagnvart velviljandanum einum, en sérfræðingurinn elskar að gera gott jafnvel við illvirkjann.
Guru hefur komið til heimsins sem velviljað aðili.
Tré gefur steinkastara ávexti og trébát til skerisins til að koma honum yfir.
Vatn, faðir (trésins) sem man ekki eftir illverkunum (smiði) drekkir ekki bátnum ásamt smiði.
Verða að þúsundum strauma þegar það rignir, vatn í þúsund lækjum rennur í átt að neðri stöðum.
Viður úr agartré er drukknaður en afneitar sjálfinu, vatn bjargar heiður sonar síns, viður trésins [reyndar svífur agar(örnviður) undir vatnsyfirborði].
Sá sem heldur áfram að synda á vatninu (ástarinnar) getur talist drukknaður og sá sem drukknar í ást getur talist hafa synt yfir.
Á sama hátt tapar sigurvegari í heiminum og verður aðskilinn og sá sem tapar vinnur (að lokum).
Öfugt er hefðin um ást sem fær höfuðið til að beygja sig til fóta. Altruisisti Sikh lítur á engan sem slæman eða þann verri.
Jörðin er undir fótum okkar en undir jörðinni er vatn.
Vatn rennur niður og gerir aðra svala og hreina.
Í bland við ýmsa liti tekur það á sig þá liti en í sjálfu sér er það litlaus sem er algengt fyrir alla.
Hann verður heitur í sólinni og kaldur í skugga, það er að segja að hann virkar í samræmi við félaga sína (sól og skugga).
Hvort sem það er heitt eða kalt er tilgangur þess alltaf af hinu góða.
Þó að það sé heitt slekkur það eldinn og tekur enga stund að kólna aftur.
Þetta eru dyggðug merki Sikh menningarinnar.
Jörðin er í vatni og í jörðinni er líka vatn.
Jörðin hefur engan lit en hún hefur alla liti (í formi mismunandi gróðurs) í sér.
Jörðin hefur engan smekk en samt er allt bragðið í henni.
Engin lykt er í jörðinni, samt búa allir ilmirnir í henni.
Jörðin er vettvangur aðgerða; hér uppsker maður eins og maður sáir.
Pússað með sandalmauki festist það ekki við það og óhreint af útskilnaði skepna það sekkur ekki af reiði og skömm.
Eftir rigningar sáir fólk maís í það og jafnvel eftir að (fá hita) spretta nýjar plöntur úr því. Það kveinar ekki í þjáningu né hlær í ánægju.
Sikhinn vaknar fyrir dögun og hugleiðir Nan og verður vakandi fyrir þvotti og kærleika.
Hann talar ljúft, hreyfir sig auðmjúklega og gefur eitthvað af hendi sér til velferðar annarra er ánægður.
Sefandi og borðandi, samkvæmt kenningum gúrúsins, talar hann heldur ekki mikið.
Hann stríðir til að vinna sér inn, framkvæmir góðverk og þó að hann sé frábær fær hann aldrei athygli hans.
Gangandi dag og nótt nær hann þar sem Gurbant er sunginn í söfnuðinum.
Hann heldur meðvitund sinni sameinaðri í Orðinu og viðheldur í huganum ást á hinum sanna Guru.
Innan um vonir og þrár er hann enn aðskilinn.
Eftir að hafa hlustað á kenningar gúrúsins verða lærisveinninn og gúrúinn eitt (í formi og anda).
Hann með einhug dýrkar hinn eina Drottin og heldur villandi huga sínum í skefjum.
Hann verður hlýðinn þjónn Drottins og elskar vilja hans og skipun.
Sérhver sjaldgæfur sikh sem verður lærisveinn af látnum einstaklingi fer inn í gúrú-gröf.
Hann fellur á fæturna og verður að ryki fótanna og leggur höfuðið á fætur sérfræðingsins.
Þegar hann verður einn með honum missir hann sjálfið sitt og nú er tilfinningin fyrir tvíhyggju hvergi sýnileg hjá honum.
Slíkt afrek hefur aðeins Sikh frá Guru.
Sjaldgæft er fólk sem líkar við mölur þjóta í átt að loga svipsins (Drottins).
Þeir eru líka sjaldgæfir í heiminum sem sameina vitund sína í Orðinu deyja eins og dádýr.
Sjaldgæfar eru þeir í þessum heimi sem eins og svartar býflugur dýrka lótusfætur sérfræðingsins.
Sjaldgæfar eru (sikharnir) í heiminum sem verða fullir af ást synda eins og fiskar.
Slíkir Sikhs of Guru eru einnig sjaldgæfir sem þjóna öðrum Sikhs Guru.
Að fæða og halda uppi í röð hans (ótta), Sikhs í Guru sem deyja á lífi (eru líka sjaldgæfar).
Með því að verða gúrkukar smakka þeir ávöxt gleðinnar.
Milljónir upplestrar, fræðigreinar, heimspeki, brenndar gjafir og föstu eru framkvæmdar.
Milljónir heilagra ferða, góðgerðarmála eru farnar og milljónir heilagra atvika eru haldin.
Í híbýlum gyðja og musterum stunda milljónir presta tilbeiðslu.
Milljónir iðkendur dharma-miðaðra athafna hlaupa á jörðu og himni, hingað og þangað.
Milljónir manna, sem láta heimsmálin ekki varða, halda áfram að ferðast um fjöll og skóga.
Milljónir eru til sem deyja af því að brenna sig og milljónir eru til sem deyja af því að frysta sig í snjóþungum fjöllum.
En þeir geta ekki allir tekið einu sinni brot af gleði, sem hægt er að ná í lífi Sikh frá Guru.
Sá Drottinn er dreifður í öllum fjórum varnunum, en hans eigin litur og merki eru ómerkjanleg.
Fylgjendur heimspekiflokkanna sex (Indlands) gátu ekki séð hann í heimspeki sinni.
Sannyasis gaf sértrúarflokkum sínum tíu nöfn, taldi mörg nöfn hans en hugleiddi ekki Nam.
Ravals (jógarnir) bjuggu til sína tólf sértrúarsöfnuði en ómerkjanleg leið gúrmúka gat ekki verið þekkt af þeim.
Eftirlíkingarnar tóku á sig margar myndir en jafnvel þá gátu þeir ekki þurrkað út skriftina (áritað af Drottni), þ.e. þeir gátu ekki náð frelsun frá flutningi.
Þótt milljónir manna flytji sameiginlega til að búa til ýmsar deildir og sértrúarsöfnuði, en þeir gætu heldur ekki litað huga sinn í (staðföstum) lit heilags safnaðar.
Án hins fullkomna sérfræðingur eru þeir allir hrifnir af Maya.
Jafnvel bændur sem stunda búskap öðlast ekki ávöxt andlegrar ánægju.
Kaupmenn sem stunda arðbær viðskipti eru ekki stöðugir sjálfir.
Þjónarnir halda áfram að vinna störf sín en forðast egóið. Alley mæta ekki Drottni.
Fólk, þrátt fyrir dyggðir sínar og góðgerðarstarfsemi og jafnvel gegna mörgum skyldum, er ekki stöðugt.
Að verða höfðingjar Og þegnar, fólk tekur að sér margar deilur en fer ekki um allan heim og vannar.
Sikhar frá Guru, tileinka sér kenningar Guru og ganga í hinn heilaga söfnuð og ná þeim æðsta Drottni.
Aðeins sjaldgæfir hegða sér í samræmi við visku gúrúsins, Gurmati.
Hinn mállausi getur ekki sungið og heyrnarlausir geta ekki heyrt svo ekkert kemst í skilning þeirra.
Blindur getur ekki séð og í myrkri og hann getur ekki borið kennsl á húsið (hann býr í).
Örkuml getur ekki haldið í við og fatlaður getur ekki faðmast til að sýna ást sína.
Ófrjó kona getur ekki eignast son, né notið sambúðar við gelding.
Mæðurnar sem fæða syni sína gefa þeim gæludýranöfn af ástúð (en góð nöfn geta ekki gert góðan mann).
Sikhlíf án hins sanna Guru er ómögulegt þar sem glóðormur getur ekki upplýst sólina.
Í hinum heilaga söfnuði er orð Guru útskýrt (og jiv ræktar skilning).
Milljónir hugleiðslustellinga og einbeitingar geta ekki jafnast á við form gurmukhsins.
Milljónir urðu þreyttar á lærdómi og útfærslum og meðvitundarflugi til að ná hinu guðlega Orði.
Milljónir manna sem nota vitsmuni sína og krafta tala um skynsamlega visku en þeir falla og skjögra, og fyrir dyrum Drottins fá þeir stuð og högg.
Milljónir jóga, nautnaleitar og einsetufólks geta ekki borið ástríður og ilm hinna þriggja eiginleika náttúrunnar (sattv, rajas og tamas).
Milljónir undrandi manna hafa orðið þreytt á óbirtanlega eðli hins óbirta Drottins.
Milljónir eru agndofa, með ósegjanlegri sögu þessa dásamlega Drottins.
Þau eru öll jöfn ánægjunni af einu augnabliki af lífi Sikh frá Guru.