Einn Oankar, frumorkan, varð að veruleika fyrir náð guðdómlegs kennara
Með einum smelli bjuggu Oankar til og dreifðu ógrynni af formum.
Hann útbreiddi sjálf sitt í formi lofts, vatns, elds, jarðar og himins o.s.frv.
Hann skapaði vatn, land, tré, fjöll og mörg líffræðileg samfélög.
Sá æðsti skapari sjálfur er óskiptanlegur og getur í einu auga skapað milljónir alheima.
Þegar mörk sköpunar hans eru óþekkjanleg, hvernig er þá hægt að þekkja víðáttu þess skapara?
Enginn endir er á öfgum hans; þau eru óendanleg.
Hversu stóran gæti hann verið sagður? Glæsileiki hins mikla er mikill.
Ég segi frá því sem ég hef heyrt að hann sé sagður vera mestur hinna miklu.
Krónur alheima búa í þríhyrningi hans.
Engum var hægt að bera saman við hann sem skapaði og dreifði öllu með einum hvelli.
Hann er handan við allar yfirlýsingar Veda og Katebas. Ósegjanleg saga hans er framar öllum lýsingum.
Hvernig gat óbirtanlegt kraftverk hans séð og skilið?
Að búa til jiva (sjálfið) Hann gerði líkama sinn og gaf gott form á munninn, nefið, augun og eyrun.
Þokkafullur gaf hann hendur og fætur, eyru og meðvitund til að hlusta á Orðið og auga til að sjá gæsku.
Til þess að afla sér lífsviðurværis og annarra verka veitti hann lífi í líkamann.
Hann veitti ýmsar aðferðir til að tileinka sér tónlist, liti, lykt og ilm.
Fyrir klæðnað og mat gaf hann visku, kraft, tryggð og mismunandi visku og hugsunarferli.
Ekki er hægt að skilja leyndardóma þess Verndara; þessi elskandi gjafa geymir ótal dyggða hjá sér.
Fyrir utan allt er hann óendanlegur og óskiljanlegur.
Með því að blanda saman frumefnunum fimm úr fjórum (lífs)námum (egg, fóstur, sviti, gróðri) varð allur heimurinn til.
Með því að búa til áttatíu og fjögur lakhs tegund lífsins, hefur afrek flutnings verið náð í þeim.
Í hverri tegundinni hafa margar skepnur verið framleiddar.
Allir bera ábyrgð (á gjörðum sínum) og bera örlagaorð á enninu.
Hver andardráttur og biti er talinn. Leyndardómur skrifanna og þessi rithöfundur gat ekki verið þekktur af neinum.
Sjálfur er hann ómerkjanlegur og er handan öllum skrifum.
Jörð og himinn eru óttaslegnir en ekki haldnir neinum stuðningi, og Drottinn heldur þeim undir þunga óttans.
Að halda lofti, vatni og eldi í ótta (aga). Hann hefur blandað þeim öllum saman (og skapað heiminn).
Að setja jörð í vatni Hann hefur stofnað himininn án stuðnings nokkurra stuðningsmanna.
Hann hélt eldi í viði og hlaða trén með blómum og ávöxtum gerði þau þroskandi.
Að halda lofti (lífi) í öllum níu hurðunum Hann lét sólina og tunglið hreyfast í ótta (aga).
Þessi flekklausi Drottinn sjálfur er handan við allan ótta.
Jafnvel að stíga upp á lakh himins getur enginn náð þessum hæsta Drottni.
Hann er hærri en hinn hæsti; Hann hefur engan (sérstakan) stað, búsetu, nafn og neina þreytu.
Ef einhver fer lágt sem jafngildir milljónum undirheima jafnvel þá getur hann ekki séð hann.
Jafnvel hlífar allra fjögurra áttina - norður, austur, suður, vestur, geta ekki yfir hann.
Ekki er hægt að ná víðáttu hans; Hann getur með einu augnabliki skapað og leyst upp (allt alheiminn).
Eins og ilmurinn prýðir blómið, er Drottinn líka til staðar alls staðar.
Um dag og mánuð sköpunarinnar hefur skaparinn ekkert sagt neinum.
Hinn formlausi sem bjó í sínu eigin sjálfi lét engan sjá ómerkjanlega mynd hans.
Sjálfur skapaði hann allt og sjálfur stofnaði hann nafn sitt í hjörtum þeirra (fyrir auðlegð skepna).
Ég beygi mig fyrir þessum frumlega Drottni, sem er þarna í nútíðinni, sem verður áfram í framtíðinni og sem var í upphafi líka.
Hann er handan upphafs, handan enda og er óendanlegur; en hann lætur aldrei eftir sér.
Hann skapaði heiminn og sjálfur leggur hann undir sig sjálfan sig.
Í sínu eina þrepi hefur hann lagt saman þúsundir alheima.
Hvað er hægt að segja um víðáttu hans, aðsetur hans og umfang stað hans?
Jafnvel eina setning hans er út fyrir öll mörk og mat hennar er ekki hægt að gera með milljónum þekkingarfljóta.
Sá haldari heimsins er óaðgengilegur; upphaf hans og endir er ómerkjanlegur.
Að vera svo mikill, hvar hefur hann falið sig?
Til að vita þetta eru guðirnir, mennirnir og margir aðrir alltaf einbeittir að honum.
Í vilja hans halda áfram að renna lakh af djúpum og órannsakanlegum ám (lífsins).
Upphaf og lok þessara lífsstrauma er ekki hægt að skilja.
Þau eru óendanleg, óaðgengileg og ómerkjanleg en hreyfast samt öll í Drottni, hinum mikla. Þeir geta ekki vitað umfang þessa ómerkjanlega og takmarkalausa Drottins.
Ár með ótal öldur sem mæta hafinu verða eitt með því.
Í því hafi eru þúsundir af ómetanlegum skartgripaefnum, sem í raun og veru kosta ekki.
Ég er fórn til skaparans Drottins.
Það ætti að lofa Drottin þann sem hefur haldið uppi sem hefur skapað hina marglitu sköpun.
Hann veitir öllum lífsviðurværi og kærleiksgjafi óbeðinn um.
Enginn líkist neinum og jiva (skapandi) er góður eða slæmur eftir hlutfalli ráðaleysis í honum.
Þar sem hann er yfirgengilegur, er hann aðskilinn frá öllu og er fullkominn Brahm. Hann er alltaf með öllum.
Hann er handan kasta og tákna o.s.frv. en hlið við hlið gegnsýrir hann eitt og allt.
Hann er í lofti, vatni og eldi, þ.e. hann er kraftur þessara þátta.
Oankararnir sem bjuggu til eyðublöðin bjuggu til flugu sem heitir Maya.
Það svindlaði gríðarlega alla heimana þrjá, fjórtán dvalarstaði, vatn, yfirborð og undirheiminn.
Allar tíu holdgunirnar, fyrir utan Brahma, Visnu, Mahesa, dansaði í basarnum í formi heims.
Hjónalausir, hinir skírlífu, nægjusama fólkið, siddhas og naths voru allir látnir fara afvega á slóðum ýmissa sértrúarflokka.
Maya dreifði losta, reiði, andstöðu, græðgi, ástúð og svikum í alla og kom þeim til að berjast.
Full af sjálfi eru þeir holir innan frá en enginn samþykkir sjálfan sig ófullkominn (öllum finnst þeir vera fullur mælikvarði og ekkert minna en það).
Skaparinn Drottinn sjálfur hefur leynt ástæðunni fyrir þessu öllu.
Hann (Drottinn) er keisari keisara sem stjórna er stöðugt og ríki mjög stórt.
Hversu stór eru hásæti hans, höll og hirð.
Hvernig ætti að lofa hann og hvernig væri hægt að þekkja víðáttu fjársjóðs hans og landsvæðis?
Hversu mikil er mikilfengleiki hans og mikilfengleiki og hversu margir hermenn og herir eru í þjónustu hans?
Allt er undir stjórn hans er svo skipulagt og öflugt að ekkert kæruleysi er til staðar.
Hann biður engan að raða þessu öllu saman.
Jafnvel eftir að hafa lesið lakhs af Veda, skildi Brahma ekki atkvæði (paramatama)
Siva hugleiðir í gegnum margar aðferðir (stellingar) en gat samt ekki þekkt form, lit og yfirbragð (Drottins).
Visnu holdgeraðist í gegnum margar verur en hann gat ekki þekkt einu sinni smá af þessum Drottni.
Sesanag (goðsagnakenndi snákurinn) sagði og mundi eftir mörg nýju nafni Drottins en gat samt ekki vitað mikið um hann.
Margir langlífir einstaklingar upplifðu lífið á mismunandi hátt, en allir og margir heimspekingar gátu ekki skilið Sabda, Brahma.
Allir voru uppteknir af gjöfum þess Drottins og sá gjafar hefur gleymst.
Hinn formlausi Drottinn tók á sig lögun og festist í sessi í formi Guru gerði allt til að hugleiða Drottin (hér er vísbendingin í átt að Guru Nanak).
Hann tók við lærisveinum frá öllum fjórum varnunum og stofnaði dvalarstað sannleikans í formi heilags safnaðar.
Hann útskýrði glæsileika þess orðs Guru handan Veda og Katebas.
Þeir sem létu undan ýmsu illu voru nú settir til að hugleiða Drottin.
Þeim var haldið aðskilið innan um Maya og var gert að skilja mikilvægi þess heilaga nafns, kærleika og þvotts.
Hann safnaði söfnuðunum tólf saman og bjó til háan stíg gúrmúka.
Að fylgja þeirri braut (eða skipun) og ganga upp heiðursstigann hafa þeir allir náð jafnvægi í sínu sanna sjálfi.
Að fylgja leiðinni að vera gurmukh maður les ekki á rangan hátt óvissu.
Eftir að hafa séð hinn sanna sérfræðingur sér maður ekki lífið, dauðann, koma og fara.
Þegar hann hlustar á heim hins sanna Guru verður hann stilltur á ósnerta laglínuna.
Þegar maðurinn kemur í skjól hins sanna gúrú, gleypir maðurinn sig inn í hinn stöðuga heilaga söfnuð.
Hann setur sig undir sig í gleði lótusfótanna.
Gurmúkh-menn eru enn spenntir eftir að hafa verið að drekka bikar kærleikans.
Með því að tileinka sér aga í hinum heilaga söfnuði er hinn óbærilegi kærleiksbikar drukkinn og þolaður.
Þá deyr einstaklingurinn sem fellur fyrir fætur og forðast egó í tengslum við allar veraldlegu áhyggjurnar.
Frelsaður í lífinu er sá sem deyr úr maya og lifir upp í kærleika Guðs.
Með því að sameina vitund sína í Word og kæfa nektarinn étur hann upp egóið sitt.
Innblásinn af óslöðu laglínunni heldur hann alltaf áfram að hella út orðnektar.
Nú er hann þegar orsök allra orsaka en gerir samt ekkert skaðlegt öðrum.
Slík manneskja bjargar syndurum og veitir þeim skjóllausu skjól.
Gúrmúkarnir fæðast í guðlegum vilja, þeir eru áfram í guðlega viljanum og hreyfa sig í guðdómlegum vilja.
Í aga og kærleika hins heilaga safnaðar heilla þeir Drottin Guð líka.
Þar sem þeir eru aðskildir eins og lótus í vatninu halda þeir sig fjarri hringrás vona og vonbrigða.
Þeir eru staðfastir eins og demantur á milli hamars og steðja og lifa lífi sínu með djúpar rætur í visku gúrúsins (gurmati).
Þeir drekka alltaf sjálfstraust í hjarta sínu og í samkenndinni bráðna þeir eins og vax.
Þar sem fjórir hlutir blandast saman í betel og verða að einum, lagast gúrkarnir sömuleiðis með hverjum og einum.
Þeir, í formi lampa sem verða að wick og olíu, brenna sig (til að kveikja á öðrum).
Margir eiginleikar eins og sannleikur, nægjusemi, samúð, dharma, gróði eru til staðar en enginn gat vitað endalok þess (ánægjuávöxtur).
Fjórar hugsjónir eru sagðar vera og geta verið margfaldaðar með lakhs, jafnvel þá jafnast þær ekki á við eina stund af ánægjuávexti.
Riddhis, Siddhis og lakh af fjársjóðum jafnast ekki á við eina litla hluta þess.
Margar samsetningar heimspeki og hugleiðslu koma á óvart þegar þeir sjá nánd orðsins og meðvitundarinnar.
Margar aðferðir við þekkingu, hugleiðslu og minningu eru settar fram;
En að ná hinu friðsæla stigi er ánægjuávöxtur kærleikabikar Drottins, sem gurmúkar öðlast, dásamlegur.
Á þessu stigi sameinast greind, viska og milljónir hreinleika.
Milljónir helgisiða upplestrar, iðrunar, innilokunar, brennifórna og þúsunda fórnarlamba eru þar.
Föstur, reglur, eftirlit, athafnir eru margar en þær eru allar eins og veikur þráður.
Margar eru pílagrímsgöngumiðstöðvar, afmæli og milljónir dyggðugra athafna, góðgerðarmála og altruisma.
Milljónir tegundir af tilbeiðslu á guðum og gyðjum, samsetningar, afleit, blessanir, bölvun eru til staðar.
Margar heimspeki, varnas, non-varnas og margir eru þeir einstaklingar sem ekki skipta sér af (óþarfa) vörumerkjum lakhs af tilbeiðslu og gjöfum.
Margar eru leiðir til opinberrar hegðunar, dyggða, afsagnar, eftirlátssemi og annarra hylja;
En allt eru þetta handverksleifar fjarri sannleikanum; þeir geta ekki snert það.
Æðri en sannleikurinn er sanngjarnt líf.
Hinn sanni sérfræðingur (Guð) er hinn sanni keisari og hinn heilagi söfnuður er satt hásæti sem er yndislegast.
Hið sanna orð er svo sönn mynta þar sem mismunandi steypur úr málmum mæta Guru, steini heimspekingsins, og verða að gulli (gurmúkhs).
Þar starfar aðeins hinn sanni guðdómlegi vilji vegna þess að röð sannleikans ein veitir gleði og yndi.
Þar starfar aðeins hinn sanni guðdómlegi vilji vegna þess að röð sannleikans ein veitir gleði og yndi.
Þar, árla morguns, er lofgjörð sönn og er um sannleikann einn.
Trúarjátning Gurmukhs er sönn, kenningin er sönn, (eins og aðrir prestar) eru þeir ekki þjakaðir af ágirnd.
Gurmúkhs eru áfram aðskilinn meðal margra vona og þeir spila alltaf sannleikann.
Slíkir gúrúar verða gúrúar og gúrúinn verður lærisveinn þeirra.
Gurmukh afneitar egói og honum líkar vilja Guðs.
Með því að verða auðmjúkur og falla fyrir fótum verður hann að moldu og ávinnur sér heiður í forgarði Drottins.
Hann hreyfir sig alltaf í núinu þ.e. hunsar aldrei aðstæður samtímans og sættir sig við það sem líklegt er að gerist.
Hvað sem er gert af skapara allra orsökanna, er honum tekið með þökkum.
Hann er áfram hamingjusamur í vilja Drottins og lítur á sig sem gest í heiminum.
Hann heldur áfram að gleðjast yfir kærleika Drottins og fórnaði honum til afreks skaparans.
Þar sem hann lifir í heiminum er hann áfram aðskilinn og frelsaður.
Maður ætti að vera í vilja Drottins með því að verða hlýðinn þjónn.
Allir eru í vilja hans og allir verða að bera hita hinnar guðlegu reglu.
Maðurinn ætti að gera hjarta sitt að fljóti og láta vatn auðmýktarinnar renna í það.
Að yfirgefa veraldlega starfsemi ætti maður að sitja í hásæti heilags safnaðar.
Með því að sameina meðvitund í Orðinu ætti maður að undirbúa skraut óttaleysisins.
Maður ætti að vera sannur í trú og nægjusemi; Þakklætinu ætti að halda áfram og maður ætti að vera fjarri veraldlegu gefa og þiggja.
Slík manneskja drukknar hvorki í vatni (af maya) né brennur í eldi (af löngun).
Góðvild, ástúð, ástríðufull ást og lykt eru ekki hulin þó þau séu falin og sjálf komi fram.
Sandal gerir allan gróðurinn ilmandi og lætur aldrei sjá sig (en samt sem áður kynnist fólk því).
Ár og lækir mæta Ganges og verða hljóðlaust hrein án nokkurrar tilkynningar.
Tígullinn er skorinn af tígulnum og tígulskurðurinn lítur út eins og hann hafi tileinkað sér hinn tígulinn í hjarta sínu (á sama hátt gefur sérfræðingurinn, sem klippir huga lærisveinsins, honum stað í hjarta hans).
Lærisveinn gúrúsins verður svo sadhu í hinum heilaga söfnuði eins og einhver verði viskusteinn eftir að hafa snert viskusteininn.
Með staðföstri kenningu gúrúsins verður hugur Sikhsins friðsæll og Guð sem verður ástúðlegur í garð hollustumannsins verður blekktur.
Að fá að sjá hinn ómerkjanlega Drottin er ánægjuávöxturinn fyrir gúrmúkana.