Einn Oankar, frumóvinurinn, varð að veruleika í gegnum náð guðdómlegs kennara.
Vaar Þrír
Ég beygi mig frammi fyrir frumdrottni sem sagt hefur verið að sé frumorsök allra.
Sannleikurinn er í eðli sínu að sannur sérfræðingur er að veruleika í gegnum orðið.
Aðeins þeir hafa áttað sig á honum sem surati (meðvitund) hefur sameinast í sannleikann eftir að hafa samþykkt boðorð orðsins.
Heilagur söfnuður er ósvikinn grunnur og ósvikinn aðsetur sannleikans.
Þar sem einstaklingurinn sem er innblásinn af ástríkri tryggð nýtur meðfæddrar ánægju.
Drottinn, góður við hollustumenn og dýrð hinna fátæku, samlagast líka sjálfum sér í hinum heilaga söfnuði.
Jafnvel Brahma, Visnu, Mahesa gátu ekki vitað leyndardóma hans.
Sesanag sem minntist hans með þúsund hetturnar gat ekki skilið hann.
Sannleikurinn er þóknanlegur þeim gúrkum sem eru orðnir dervisjar við dyr heilags safnaðar.
Leiðir gúrúsins og lærisveinsins eru dularfullar og ómerkjanlegar.
Guru (Nanak) og lærisveinn (Angad) eru báðir blessaðir (vegna þess að báðir hafa runnið inn í hvort annað).
Dvalarstaður þeirra er speki Guru og þeir eru báðir hrærðir í lofsöng Drottins.
Upplýst með Orðinu er vitund þeirra orðin óendanleg og óumbreytanleg.
Yfir allar vonir hafa þeir tileinkað sér fíngerða visku í persónu sinni.
Með því að sigra losta og reiði hafa þeir gleypt sig í lofsöng (Guðs).
Handan við aðsetur Siva og Sakti hafa þeir náð aðsetri sannleikans, ánægju og sælu.
Þar sem þeir eru áhugalausir um heimilishald (ánægju) eru þeir sannleiksmiðaðir.
Gúrúinn og lærisveinninn hafa nú náð hlutfallinu tuttugu og tuttugu og einn, þ.e. lærisveinninn hefur farið á undan gúrúnum.
Lærisveinninn sem hlýðir skipunum gúrúsins er kallaður gurmukh.
Aðgerðir gurmúkhanna eru ógnvekjandi og dýrð þeirra er ólýsanleg.
Þegar hann lítur á sköpunina sem form skaparans finnst honum vera fórn til hennar.
Í heiminum finnst honum hann vera gestur og heimurinn sem gistiheimili.
Sannleikurinn er raunverulegur sérfræðingur hans sem hann talar og hlustar á.
Eins og barði, við dyr hins heilaga safnaðar, fer hann með sálma Guru (gurbani).
Fyrir honum er hinn heilagi söfnuður grundvöllur kynni hans af alvitra Drottni.
Meðvitund hans er áfram niðursokkin í hið þokkafulla sanna orð.
Sannur dómstóll fyrir hann er hinn heilagi söfnuður og með orði staðfestir hann hið sanna auðkenni hans í hjarta sínu.
Frá Guru fær lærisveinninn hið dásamlega orð
Og sem lærisveinn, sem sameinar vitund sína í henni, mætir ómerkjanlegum Drottni augliti til auglitis.
Þegar lærisveinninn hittir gúrúinn öðlast hann turia, fjórða og síðasta stig andlegrar kyrrðar.
Hann geymir órannsakanlegan og friðsælan Drottin í hjarta sínu.
Verða áhyggjulaus þessi sanni lærisveinn sameinast í sannleikanum.
Og með því að verða konungur konunganna gerir hann aðra undirgefna sér.
Aðeins hann elskar guðdómlegan vilja Drottins.
Og aðeins hann hefur smakkað nektarinn í formi lofgjörðar Drottins.
Með því að taka meðvitund inn í dýpt orðsins hefur hann mótað hinn óseljaða huga.
Lífshættir gúrkumanna eru ómetanlegir;
Það er ekki hægt að kaupa það; á vog er ekki hægt að vigta það.
Stöðugleiki í eigin sjálfum og verða ekki léttúðugur í lífsháttum sínum.
Þessi leið er aðgreind og saurgast ekki jafnvel þó hún sé sameinuð einhverjum öðrum.
Saga þess er ólýsanleg.
Þessi leið fer yfir allar svik og allar áhyggjur.
Frásogast í jafnvægi gefur þessi gurmukh lífsmáti jafnvægi í lífinu.
Gúrmúkhinn svífur úr nektartankinum.
Lokaniðurstaðan af lítilli reynslu er að gúrkurinn sýnir aldrei sjálfið sitt.
Frá búð heilags safnaðar, í gegnum Orðið, er varningur Guðs nafns aflað.
Hvernig á að lofa hann? Mæliviðmið hins fullkomna Drottins eru fullkomin.
Vöruhús hins sanna konungs er aldrei ábótavant.
Með því að rækta hinn sanna gúrú, sameinast þeir sem vinna sér inn í gegnum hann inn í ótæmandi veru hans.
Félagsskapur hinna heilögu er augljóslega mikill; maður ætti alltaf að vera í og með það.
Husk í formi maya ætti að vera aðskilið frá hrísgrjónum lífsins
með aga á þessu lífi.
Allar fimm illu tilhneigingarnar ættu að vera decimated.
Þar sem brunnvatnið heldur ökrunum grænum, ætti akur vitundarinnar að vera grænn (með hjálp shabad).
Drottinn sjálfur er hinn sanni sérfræðingur sem er ómerkjanlegur.
Af eigin vilja stofnar hann eða rífur hann upp með rótum.
Synd og dyggð sköpunar og eyðingar snerta hann alls ekki.
Hann lætur aldrei neinn taka eftir sér og blessanir og bölvun haldast ekki við hann.
Hinn sanni sérfræðingur kveður Orðið og afhjúpar glæsileika þessa ólýsanlega Drottins.
Eulogosong hinn ósegjanlega (Drottinn) hann lætur ekki undan hræsni og svikum.
Glæsileiki hins fullkomna gúrú dregur úr sjálfi þekkingarleitenda.
Guru sem eyðir þjáningunum þremur (guðsendum, líkamlegum og andlegum) dregur úr áhyggjum fólksins.
Einstaklingurinn verður saddur af kenningum slíks sérfræðings og dvelur í sínu meðfædda eðli.
Hinn fullkomni sérfræðingur er sannleikur holdgervingur sem verður að veruleika með því að verða gurmúkh.
Löngun hins sanna sérfræðings er að Orðið verði haldið uppi;
Að brenna sjálfið mun maður hljóta heiður í hirð Drottins.
Maður ætti að læra tæknina að sameinast Drottni með því að líta á heimili sitt sem stað til að rækta dharma.
Frelsun fyrir þá er víst hver hlíta kenningu sérfræðingsins.
Þeir sem hafa ástríka hollustu í hjarta sínu halda áfram að fagna.
Slíkir menn eru keisarar fullir af ánægju.
Verða ególausir þjóna þeir sangatinu, söfnuðinum, með því að koma með vatn, mala korn o.s.frv.
Í auðmýkt og gleði lifa þeir algjörlega sérstöku lífi.
Guru prédikar fyrir Sikh að vera hreinn í hegðun.
Hann (gurmukh) sem gengur í söfnuðinn er enn niðursokkinn í Orðið.
Í félagi við blóm verður sesamolían einnig ilmandi.
Nef – strengur af vilja Guðs situr eftir í nefinu á Sikh of Guru, þ.e. hann heldur sig alltaf tilbúinn til að vera undirgefinn Drottni.
Með því að fara í bað á ambrosíutímunum er hann enn trylltur í héraði Drottins.
Með því að minnast gúrúsins í hjarta sínu verður hann einn með honum.
Sá sem óttast Drottin og elskar hollustu, er þekktur sem sadhu hár vexti.
Hraði litur Drottins heldur áfram að blandast á gurmukh.
Gúrmúkhinn er aðeins eftir hjá æðsta Drottni sem er gjafari æðstu ánægju og óttaleysis.
Einbeittu þér að Guru-orðinu og líttu á það sem mynd gúrúsins sem er alltaf með þér.
Vegna þekkingar á Orðinu finnur gurmukh Drottin alltaf nálægt og ekki fjarri.
En fræ karmasanna kemur út samkvæmt fyrri karmunum.
Hinn hugrökki þjónn verður leiðtogi í þjónustu við sérfræðinginn.
Guð, æðsta verslunarhúsið er alltaf fullt og alls staðar til staðar.
Dýrð hans skín í hinum heilaga söfnuði hinna heilögu.
Birta mýgrúta tungla og sóla er deyfð fyrir ljósi hins heilaga safnaðar.
Milljónir Veda og Purana eru óverulegar fyrir lofsöng Drottins.
Rykið af fótum ástvinar Drottins er gurmúkhinum kært.
Að vera eitt með hvort öðru, Guru og Sikh hafa gert Drottin skynjanlegan (í formi Guru).
Með því að hefja frumkvæði sérfræðinnar er lærisveinninn orðinn Sikh.
Það var ósk Drottins að sérfræðingurinn og lærisveinninn yrðu eitt.
Það virðist sem demanturinn sem klippir demantinn hafi komið hinum í einn streng;
Eða vatnsbylgjan hefur runnið saman í vatni eða ljós eins lampa er komið til að búa í öðrum lampa.
Dásemdarverkið (Drottins) virðist hafa verið breytt í dæmisögu.
Það er eins og hið heilaga ghee hafi verið framleitt eftir að osturinn hefur verið hrærður.
Hið eina ljós hefur dreifst um alla heimana þrjá.
Það er eins og hið heilaga ghee hafi verið framleitt eftir að osturinn hefur verið hrærður. The
Hinn sanni sérfræðingur Nanak Dev var sérfræðingur sérfræðingur.
Hann setti Guru Angad Dev á hið ósýnilega og dularfulla hásæti jafnvægis.
Með því að sameina Amar Das í ytri Drottin lét hann sjá hið ósýnilega.
Guru Ram Das var látinn kæfa ánægjuna af æðsta nektar.
Guru Arjan Dev fékk mikla þjónustu (frá Guru Ram Das).
Sérfræðingur Hargobind steypti einnig hafið (Orðsins)
Og vegna náðar allra þessara sannsögulegu persónuleika hefur sannleikur Drottins dvalið í hjörtum venjulegs fólks, sem hefur helgað sig Orðinu að fullu.
Jafnvel tóm hjörtu fólksins hafa verið fyllt af Sabad, Orðinu
Og Gurmúkharnir hafa útrýmt ótta sínum og ranghugmyndum.
Ótti (við Guð) og kærleika (til mannkyns) dreifist í hinum heilaga söfnuði, tilfinningin um að vera ekki við tengslin er alltaf ríkjandi.
Eðli málsins samkvæmt eru Gurmúkharnir á varðbergi, þ.e. meðvitund þeirra er áfram í takt við Sabad, Orðið.
Þeir tala ljúf orð og þeir hafa þegar rekið egóið frá sjálfum sér.
Með því að haga sér í samræmi við speki gúrúsins eru þeir alltaf gegnsýrðir af kærleika (til Drottins).
Þeim finnst þeir heppnir að kafa í bikar kærleikans (Drottins).
Þegar þeir átta sig á ljósi hins æðsta í huga þeirra verða þeir hæfir til að tendra lampa guðlegrar þekkingar.
Vegna viskunnar sem þeir fá frá sérfræðingur hafa þeir ótakmarkaðan eldmóð og þeir eru ósnortnir af Maya og óhreinindum hinna illu tilhneigingar.
Í samhengi við veraldlega hegðun hegða þeir sér alltaf í yfirburðastöðu þ.e. ef heimurinn er tuttugu eru þeir tuttugu og eins.
Orð gurmúkh ættu alltaf að vera í hjarta manns.
Af góðlátlegu augnaráði gurmúkhsins verður maður sæll og hamingjusamur.
Sjaldgæfar eru þeir sem öðlast tilfinningu fyrir aga og þjónustu.
Gurmukhs, sem eru fullir af ást, eru góðir við fátæka.
Gurmukh er alltaf staðfastur og fylgir alltaf kenningum Guru.
Maður ætti að leita skartgripa og rúbína frá gúrmúkunum.
Gurmúkar eru lausir við blekkingar; þeir, án þess að verða fórnarlamb Tímans, halda áfram að njóta ánægjunnar af hollustu.
Gurmúkhar hafa mismunandi visku svana (sem geta aðskilið mjólk frá vatni) og þeir elska Drottin sinn með huga sínum og líkama.
Með því að skrifa 1 (Eitt) í upphafi hefur það verið sýnt fram á að Ekankar, Guð, sem leggur öll form undir sig í honum er aðeins einn (en ekki tveir eða þrír).
Ura, fyrsta Gurmukhi bréfið, í formi Oankar sýnir heiminn stjórnandi mátt þessa eina Drottins.
Sá Drottinn hefur verið skilinn sem hið sanna nafn, skapari og hinn óttalausa.
Hann er gjörsneyddur bjargræði, handan tímans og laus við hringrás flutninga.
Heil þú Drottinn! Merki hans er sannleikur og hann skín í skærum ljómandi loga.
Fimm stafir (1 Oankar) eru altruists; þeir hafa í sér kraft persónu Drottins.
Einstaklingurinn, sem skilur mikilvægi þeirra, verður blessaður með tignarlegu augnaráði Guðs sem er kjarni ánægjunnar.
Þar sem tölurnar frá einum til níu sem bæta við núlli með þeim ná að óendanlega fjölda
Einstaklingar sem drekka bikar kærleikans frá ástvinum sínum verða meistarar óendanlegra krafta.
Fólkið á öllum fjórum varnunum situr saman í félagsskap gúrmúka.
Allir lærisveinarnir verða gurmukh sem betellauf, lime og chatehu þegar þeir eru blandaðir saman verða þeir í einum rauðum lit.
Öll hljóðin fimm (framleidd af mismunandi hljóðfærum) halda gúrmúkunum fullum af gleði.
Í bylgjum Orðs hins sanna Guru, eru gurmukhs alltaf í gleði.
Með því að sameina meðvitund þeirra við kenningar gúrúsins verða þeir fróðir.
Þeir halda sig uppteknum dag og nótt í hinum mikla ómun Gurbani, hinna heilögu sálma.
Drukknaði inn í hið óendanlega Orð og staðfastan lit þess er aðeins sá Eini (Guð) að veruleika.
Af tólf leiðum (jóga) er leið gurmúkhanna rétta leiðin.
Á frumtímum vígði Drottinn.
Orð gúrúsins hitti Sabda-brahm orð-guðinn og egó skepna þurrkaðist út.
Þetta mjög ógnvekjandi orð er collyrium gurmukhs.
Með því að tileinka sér Gurmat, speki gúrúsins, með náð gúrúsins, eru ranghugmyndirnar forðast.
Sú frumvera er handan tíma og eyðileggingar.
Hann veitir þjónum sínum náð eins og Siva og Sanaks o.fl.
Á öllum öldum er aðeins hans minnst og hann einn er einbeitingarhlutur Sikhanna.
Í gegnum bragðið af bikar kærleikans er þessi æðsta ást þekkt.
Frá frumtímanum hefur hann glatt alla.
Aðeins með því að verða dauður í lífinu, þ.e. algerlega aðskilinn, en ekki í gegnum orðamál, getur maður orðið sannur lærisveinn.
Maður gæti verið slíkur maður aðeins eftir að hafa verið fórnað fyrir sannleika og ánægju og með því að forðast ranghugmyndir og ótta.
Hinn sanni lærisveinn er keyptur þræll sem er alltaf upptekinn í þjónustu meistarans.
Hann gleymir hungri, svefni, mat og hvíld.
Hann malar ferskt hveiti (fyrir frítt eldhús) og þjónar með því að sækja vatn.
Hann aðdáar (söfnuðinn) og þvær fallega fætur gúrúsins.
Þjónninn er alltaf agaður og hefur ekkert með væl og hlátur að gera.
Þannig verður hann dervish við dyr Drottins og rennur í bleyti af yndi ástarregnsins.
Litið verður á hann sem fyrsta tungl Id dags (sem múslimar bíða spenntir eftir til að brjóta langa föstu sína), og aðeins hann mun koma út sem fullkominn maður.
Með því að verða ryk fótanna þarf lærisveinninn að vera nálægt fótum gúrúsins.
Með því að verða ákafur svítur af formi (orði) sérfræðingur og vera dauður fyrir græðgi, ást og öðrum tilhneigingum til tengsla ætti hann að vera á lífi í heiminum.
Hann hafnar öllum veraldlegum tengslum og verður að vera litaður í Drottins lit.
Þegar hann leitar ekki skjóls annars staðar ætti hann að halda huga sínum niðursokkinn í skjól Guðs, gúrúsins.
Heilagur er bikar kærleika hins elskaða; hann ætti bara að þvælast fyrir því.
Með því að gera auðmýkt að aðsetri sínu ætti hann að koma sér fyrir í henni.
Að skilja við (smekk) tíu líffærin sem ekki eru veidd í dragneti þeirra, ætti hann að ná jafnvægi.
Hann verður að vera fullkomlega meðvitaður um orð Guru og ætti ekki að leyfa huganum að festast í ranghugmyndum.
Frásog meðvitundar í Orðinu gerir hann vakandi og þannig kemst maður yfir Orðið - hafið.
Hann er sannur sikh sem gefst upp fyrir gúrúnum og hneigir höfuðið;
Sem leggur hugann og ennið á fætur Guru;
Hver sem heldur kenningum gúrúsins afar kært við hjartað rekur egó frá sjálfum sér;
Sem elskar vilja Drottins og hefur náð jafnvægi með því að verða sérfræðingur, gurmúkh;
Sem með því að sameina vitund sína í Orðinu hefur starfað í samræmi við guðdómlegan vilja (hukam).
Hann (hinn sanni Sikh) sem afleiðing af ást sinni og ótta við heilagan söfnuð öðlast eigið sjálf (atma).
Hann er enn fastur við lótusfætur gúrúsins eins og svarta býflugan.
Þegar hann er umvafinn þessari gleði heldur hann áfram að tuða í nektarnum.
Blessuð sé móðir slíks manns. Aðeins koma hans í þennan heim er frjósöm.