Einn Oankar, frumorkan, varð að veruleika fyrir náð guðdómlegs kennara
Ekankar, Lors óviðjafnanlegir, skapaði gurmukh (til að frelsa heiminn).
Að Oankar tekur á sig form hefur komið í ljós.
Með framlengingu (og samsetningu) af frumefnunum fimm hefur þessi heimur orðið til.
Lífsins fjórar námur og fjórar ræður (para, pasyanti, madhyama, vaikhari) hafa orðið til.
Skemmtiatriði hans eru óaðgengileg og takmarkalaus; öfgar þeirra eru óviðunandi.
Nafn þess skapara er Sannleikur og hann er alltaf á kafi í sannleikanum.
Sálir reika án árangurs í áttatíu og fjórum milljónum lífstegunda.
Sjaldgæf mannslíkaminn hefur verið fengin vegna dyggðugra aðgerða.
Með því að fara á stærstu braut gúrúsins hefur sjálfið misst egóið.
Að viðhalda aga hins heilaga safnaðar hefur fallið fyrir fótum (gúrúnum).
Gurmúkhar hafa staðfastlega tileinkað sér nafn Drottins, kærleikann, þvottinn og sanna hegðun.
Maðurinn hefur sameinað vitund sína í Orðinu og hefur samþykkt vilja Drottins.
Gurmukh kennt af Guru er vel þjálfaður og fróður.
Hann skilur að hann hafi komið á þing þessa heims sem gestur.
Hann etur og drekkur það sem Drottinn gefur.
Gurmukh er ekki hrokafullur og líður hamingjusamur í hamingjunni sem Drottinn gefur.
Aðeins sá gestur er tekinn í hirð Drottins sem hefur búið hér sem góður gestur.
Hann flytur héðan þegjandi og gerir alla þingið undur (því öðrum finnst mjög erfitt að yfirgefa þennan heim).
Gurmukh þekkir þennan heim sem hvíldarstað í nokkra daga.
Hér með hjálp auðs eru margar tegundir af íþróttum og afrekum lögfest.
Í þessum heimi, fyrir gurmukhs heldur áfram að rigna af nektar.
Á flautulaginu (óslagna laginu) halda þeir áfram að njóta ánægjunnar af samkomunni.
Vel þjálfaðir og fróðir einstaklingar syngja Majh og Malhar tónlistaratriði hér þ.e. njóta nútímans.
Þeir missa egóið og stjórna huganum.
Með því að íhuga orðið, greinir Gurmukh sannleikann.
Vegfarandi, á leiðinni stoppaður í gistihúsi.
Síðan var haldið áfram á sögðu brautinni.
Hann varð hvorki öfundsverður út í neinn né varð hrifinn af neinum.
Hann spurði hvorki stétt (auðkenni) nokkurs deyjandi einstaklings né fannst honum ánægjulegt að verða vitni að hjónavígslu o.s.frv.
Hann þáði gjafir Drottins með ánægju og var aldrei svangur eða þyrstur.
Lótusandlit gurmúkhsins er alltaf í blóma vegna stöðugrar minningar um Drottin.
Lampar eru kveiktir í nótt divali hátíðarinnar;
Stjörnur af mismunandi fjölbreytni birtast á himninum;
Í görðunum eru blómin sem eru valin tínd;
Pílagrímarnir sem fara í pílagrímamiðstöðvar sjást líka.
Ímynduðu búsvæðin hafa sést verða til og hverfa.
Allt er þetta augnablik, en gúrmúkarnir með hjálp Orðsins næra gjöf ánægjuávaxtanna.
Gúrmúkharnir sem hafa tekið vel á móti kenningum gúrúsins hafa fengið hugann upplýstan.
Þau hafa skilið að heimurinn er eins og foreldrahús; maður verður að fara einn dag héðan og þess vegna hafa allar efasemdir þeirra verið teknar af.
Þeir eru ótengdir innan um vonir og eru áfram ákærðir fyrir þekkinguna.
Þeir dreifa boðskap Orðsins í samræmi við hegðun hins heilaga safnaðar.
Hugmyndin um að þeir séu þjónar þjóna Drottins á sér djúpar rætur í speki gúrmúka.
Hvort sem þeir eru hvar sem er á landinu eða erlendis, þeir minnast Guðs við hverja innöndun og útöndun.
Eins og í báti hittast tilviljun margir óþekktir einstaklingar, sömuleiðis hittast verur heimsins.
Heimurinn er eins og hann stjórni ríki og njóti ánægjunnar í draumi.
Hér eru hamingja og þjáningar eins og skuggi trésins.
Hér hefur hann í raun útrýmt sjálfssjúkdómnum sem hefur ekki látið taka eftir sér.
Að verða gurmukh, einstaklingur, jafnvel að vera á heimili manns, nær sameiningu (með Drottni).
Guru hefur látið hann skilja að ekki er hægt að afstýra örlögum (þess vegna ætti maður án þess að hafa áhyggjur að halda áfram að vinna verk sín).
Gurmúkar hafa lært tækni lífsins í hinum heilaga söfnuði.
Þeir hafa meðvitað notið gleðinnar á vortíma lífsins.
Þeir eru glaðir eins og vatn regntímans (Savan) en samt hafa þeir (gúrmúkar) látið vatn vona og langana fara niður og niður.
Að hitta slíka einstaklinga er dásamlega ánægjulegt.
Leið þeirra gurmúka er laus við saur og er viðurkennd í hirði Drottins.
Fundur með speki sérfræðingsins er hindrunarlaus, sannur og yndislegur.
Blest er fæðing gúrmukh og koma hans í þennan heim.
Í samræmi við speki gúrúsins eyðir hann sjálfinu sínu og framkvæmir (dyggðugar) gjörðir.
Hann vinnur stjórnað af ást sinni til vinnu og ástríkri tryggð og fær ánægjuávöxtinn (lífsins).
Óaðgengilegar kenningar gúrúsins tileinkar hann sér í hjarta sínu.
Að halda fána umburðarlyndis og dharma háum, verður meðfædda eðli hans.
Hann beygir sig fyrir vilja Drottins og þjáist aldrei af ótta eða sorg.
Gurmukhs vita (mjög vel) að fæðing manna er sjaldgæft tækifæri.
Þess vegna rækta þeir kærleika til heilags safnaðar og njóta allrar ánægju.
Þeir tala eftir að hafa sameinað vitund sína í Orðinu.
Þeir verða líkamalausir á meðan þeir lifa í líkama og bera kennsl á sannleikann.
Þeir eru ekki með þetta eða hitt vandamálið og þekkja aðeins einn Drottin.
Þeir vita í hjarta sínu að innan skamms tíma mun þessi heimur verða að haugi (af jörðu) og þar af leiðandi mynda þeir enga tengingu við hann.
Sjaldan kemur góðviljaður gúrkur sem þjónar öðrum.
Gurmukh yfirgefur egóið og fær ávöxt ánægjunnar.
Aðeins gurmukh segir söguna um (stórleika) Orðsins til lærisveina (gúrúsins) og segist aldrei segja eitthvað sem sitt eigið.
Íhugar djúpt yfir Orðinu, iðkar gurmúkh sannleikann í lífi sínu,
Honum líkar sannleikurinn, sem býr í hjarta hans sem og tali.
Slíkur gúrkur gerir ekki aðeins líf sitt, heldur fær hann allan heiminn yfir.
Gurmukh missir sjálfið sitt og auðkennir sjálfið sitt.
Gurmukh gengur inn í sitt meðfædda eðli með sannleika og ánægju.
Gurmukh einn nýtur sannrar ánægju af umburðarlyndi, dharma og samúð.
Gurmukhs skilja mjög vel mikilvægi orðanna fyrst og aðeins þá tala þeir þau út.
Þrátt fyrir að vera öflugir, telja gúrkarnir sig alltaf veika og auðmjúka.
Vegna þess að gúrmúkarnir eru kurteisir fá þeir virðingu fyrir hirð Drottins.
Að eyða þessu lífi á frjósaman hátt fer gurmukh til hins heims.
Þar í sannri hirð (herra) fær hann sinn rétta sess.
Repast af gurmukh er ást og yndi hans er laust við daður.
Gurmukh hefur rólegt hjarta og er staðfastur jafnvel í upp- og niðurleiðum.
Hann talar satt og gott um hið góða.
Aðeins gurmúkar eru kallaðir til hirðar Drottins og þeir koma til heimsins aðeins þegar Drottinn sendir þá.
Gurmukh framkvæmir hið óleysanlega og er þess vegna kallað sadhu.
Gurmukh hefur slíka visku, sem er hæf til að skilja vatn frá mjólk. Þess vegna er hann kallaður vitur.
Hollusta gurmukh er kærleiksrík hollustu.
Þar sem gúrkarnir öðlast guðlega þekkingu eru þeir kallaðir fróðir (jnanis).
Gurmukhs hafa spekina að fullu stimpluð og merkt af Orðinu.
Gúrmúkhinn klifra upp stigann af háum kveðju og nýtur ánægju af kærleika hins ástkæra Drottins.
Hið rétta nafn skaparans Drottins er fengið frá gúrmúkunum,
Innan um gurmúkana er Oankar orðsins minnst.
Innan um gúrmúkana er orðið ígrundað og meðvitundin sameinuð í því,
Með því að lifa hinu sanna lífi gurmúkhanna er sannleikurinn náð í lífinu.
Gurmukh er sú frelsunarhurð þar sem maður fer sjálfkrafa inn í sitt meðfædda eðli (hið guðdómlega sjálf).
Nafngrunnur hans (Drottins) er náð frá gurmukhs og maður iðrast ekki á endanum.
Að snerta heimspekingasteininn í formi gúrkumanns sjálfs verður heimspekingasteinninn.
Með því að sjá gurmúkhinn aðeins verða allar illu ástríður ósnertanlegar.
Með því að hugleiða Drottin innan um gúrmúkana tapar maður tvíhyggjunni.
Í félagsskap gúrmúkana sést hvorki auður og líkamleg fegurð annarra né er baktalið framið.
Í félagi gurmúka er aðeins nektarnafn í formi Word hrært og kjarninn öðlast.
Í félagsskap gúrmukhanna verður jiva (sjálfið) loksins hamingjusamt og kveinar ekki og grætur.
Sem fróður einstaklingur miðlar gurmukh þekkingu til heimsins.
Gúrmúkarnir missa sjálfið sitt og hreinsa sitt innra sjálf.
Gurmúkar tileinka sér sannleika og nægjusemi og láta ekki undan losta og reiði.
Gurmúkar hafa enga fjandskap og andstöðu við neinn.
Með því að prédika fyrir öllum fjórum varna, sameinast gurmukhs í jafnvægi.
Blest er móðir gúrmúkh sem hefur fætt hann og gúrmúkh er bestur meðal stríðsmanna.
Gurmukh lofar hinn dásamlega Drottin í formi.
Gurmukhs hafa sanna ríki Guðs lof.
Gurmukhs hafa herklæði sannleikans sem Drottinn hefur gefið þeim.
Fyrir gurmúka hefur aðeins fallegur þjóðvegur sannleikans verið undirbúinn.
Viska þeirra er órannsakanleg og til að komast að henni verður maður ráðvilltur.
Gurmukh er áhyggjulaus í heiminum en ekki gagnvart Drottni.
Gurmukh er fullkominn; hann má ekki vega á neinni vog.
Hvert orð eftir gurmukh verður satt og fullkomið og ekkert hægt að segja um hann.
Viska gurmúka er stöðug og verður ekki óstöðug þó svo sé gert.
Ást gurmúka er ómetanleg og það er ekki hægt að kaupa hana hvað sem það kostar.
Leið gurmukh er skýr og greinileg; það er ekki hægt að fella hana niður og eyða henni af neinum.
Orð gurmúka eru staðföst; ásamt þeim dregur maður í sig nektar með því að eyða girndum og holdlegum þrár.
Með því að öðlast ánægjuávöxt hafa gúrkur fengið alla ávextina.
Með því að klæðast fallegum lit Drottins hafa þeir notið gleði allra litanna.
Sameinast í ilminum (hollustunni) gera þeir alla ilmandi.
Þeir hafa seðst af ánægju af nektar og nú líður þeim eins og þeir hafi fengið allt á bragðið.
Með því að sameina vitund sína í Orðinu hafa þeir orðið eitt með óslöðu laginu.
Nú fá þeir stöðugleika í innra sjálfi sínu og hugur þeirra veltir nú ekki fyrir sér í allar áttir tíu.