Dara Gúrú, Gúrú Angad Dev Ji. Ba é an dara Gúrú, Gúrú Angad Dev Ji, an chéad deisceabal supplicating Gúrú Nanak Sahib. Ansin chlaochlú sé é féin ina mheantóir fiú supplicating go. Ba mhó i bhfad an solas a d’astú as lasair a chreidimh láidir san fhírinne agus sa chreideamh, mar gheall ar a dhearcadh agus a phearsantacht, ná mar a bhí sa lá. Go deimhin, bhí anam amháin aige féin agus ag a mheantóir, Gúrú Nanak, ach bhí dhá tóirsí amuigh orthu chun intinn agus croíthe na ndaoine a lasadh. Go bunúsach, bhí siad ar cheann ach go follasach dhá spréach a d'fhéadfadh a chanadh gach rud ach an fhírinne. Ba é an dara Gúrú an saibhreas agus an taisce agus ceannaire na daoine speisialta de chúirt an Akaalpurakh. Bhí sé ina ancaire do na daoine a bhí inghlactha sa chúirt diaga. Bhí sé ina bhall roghnaithe de chúirt neamhaí an Waaheguru maorga agus uafásaí agus fuair sé ardmholadh uaidh. Is í an chéad litir dá ainm, ‘Aliph’, an ceann a chuimsíonn buanna agus beannachtaí ard agus íseal, saibhir agus bocht, agus an rí agus an mandicant. Tugann cumhra na litreach lánfhírinne 'Meán lae' ina ainm do na rialóirí arda agus na híseal cosúil le menials agus tugann sé aire dóibh. Léiríonn an chéad litir eile ina ainm ‘Gaaf’ don taistealaí an cosán go dtí an pobal síoraí agus don domhan fanacht sa spioraid is airde. Is í an litir dheireanach ina ainm, ‘Daal’, an leigheas ar gach galar agus pian agus tá sí sa bhreis ar dhul chun cinn agus ar chúlú eacnamaíochta.
Is é Waaheguru an fhírinne,
Tá Waaheguru omnipresent
Is é Gúrú Angad an fáidh don dá shaol,
Le grásta Akaalpurakh, is é an beannacht do na peacaigh. (55)
Cad a labhairt faoi ach dhá shaol! Lena chuid bronntanais,
Éiríonn leis na mílte domhan fuascailt a fháil. (56)
Is é a chorp stór ghrásta an Waaheguru maithiúnais,
Léirigh sé uaidh agus ag an deireadh, ghlac sé isteach Eisean freisin. (57)
Tá sé soiléir i gcónaí cibé an bhfuil sé sofheicthe nó i bhfolach,
Tá sé i láthair i ngach áit anseo agus ansiúd, laistigh agus lasmuigh. (58)
Go deimhin is admirer de Akaalpurakh,
Agus, is leathanach é a dhiúscairt ó thráma na déithe. (59)
Ní féidir le teangacha an dá shaoghal é a mheas go leor,
Agus, ar a shon, ní mór lios mór an anama. (60)
Mar sin, ba chríonna dhúinn é, as a leas agus as a leas
Agus a chineáltas agus a fhlaithiúlacht, faigh a ordú. (61)
Ba chóir, mar sin, ár gcinn a chromadh i gcónaí ar a chosa Lotus,
Agus, ba chóir go mbeadh ár gcroí agus ár n-anam toilteanach i gcónaí iad féin a íobairt ar a shon. (62)