Ail Guru, Guru Angad Dev Ji. Daeth yr ail Guru, Guru Angad Dev Ji, y disgybl cyntaf i ymbil Guru Nanak Sahib. Yna trawsnewidiodd ei hun yn fentor gwerth erfyn iddo. Yr oedd y goleuni a ollyngwyd o fflam ei ffydd gref mewn gwirionedd a chred, o herwydd ei dueddiad a'i bersonoliaeth, yn llawer mwy nag eiddo y dydd. Roedd ganddo ef a'i fentor, Guru Nanak, un enaid mewn gwirionedd ond yn allanol roedd dwy ffagl i ddisgleirio meddyliau a chalonnau'r bobl. Yn y bôn, roedden nhw'n un ond yn amlwg yn ddwy wreichionen a allai ganu popeth ond y gwir. Yr ail Guru oedd y cyfoeth a'r trysor ac arweinydd personau arbennig llys yr Akaalpurakh. Daeth yn angor i'r bobl oedd yn dderbyniol yn y llys dwyfol. Yr oedd yn aelod detholedig o lys nefol y Waaheguru mawreddog ac ysbrydoledig, ac wedi derbyn canmoliaeth uchel ganddo. Llythyren gyntaf ei enw, 'Aliph', yw'r un sy'n cwmpasu rhinweddau a bendithion uchel ac isel, cyfoethog a thlawd, a'r brenin a'r milwr. Mae arogl y llythyren wir-lenwi 'Noon' yn ei enw yn rhoi ac yn gofalu am y llywodraethwyr uchel a'r rhai isel fel dynion. Mae'r llythyren nesaf yn ei enw 'Gaaf' yn cynrychioli'r teithiwr ar y llwybr i'r gynulleidfa dragwyddol ac i'r byd aros yn yr ysbrydion uchaf. Y llythyren olaf yn ei enw, 'Daal' yw'r iachâd i bob afiechyd a phoen ac mae uwchlaw a thu hwnt i ddilyniant a dirwasgiad.
Waaheguru yw'r Gwir,
Waaheguru yn Hollbresennol
Guru Angad yw'r proffwyd ar gyfer y ddau fyd,
Gyda gras Akaalpurakh, ef yw'r fendith i'r pechaduriaid. (55)
Beth i siarad am ddau fyd yn unig! Gyda'i anrhegion gorau,
Mae miloedd o fydoedd yn llwyddo i gael prynedigaeth. (56)
Ei gorff yw trysor grasusau'r Waaheguru maddeugar,
Amlygodd oddi wrtho Ef ac o'r diwedd, cafodd ei amsugno ynddo Ef hefyd. (57)
Mae bob amser yn amlwg, boed yn weladwy neu'n gudd,
Mae'n bresennol ym mhobman yma ac acw, y tu mewn a'r tu allan. (58)
Mae ei edmygydd, mewn gwirionedd, yn edmygydd o Akaalpurakh,
Ac, mae ei warediad yn dudalen o lyfr y duwiau. (59)
Ni ellir ei edmygu ddigon gan dafodau'r ddau fyd,
Ac, iddo ef, nid yw cwrt helaeth yr enaid yn ddigon mawr. (60)
Felly, darbodus fyddai i ni, o'i eclat a'i gymwynasgarwch
A'i garedigrwydd a'i haelioni, Gael Ei orchymyn. (61)
Dylai ein pennau, felly, bob amser ymgrymu wrth Ei draed lotus,
A, dylai ein calon a'n henaid fod yn barod bob amser i aberthu eu hunain drosto. (62)