گورو ششم، گورو هار گوبیند جی. شخصیت گورو ششم، گورو هار گوبیند جی، در حال پخش درخشش های مقدس بود و فرم و شکل نورهای ترسناک را نشان می داد. درخشش نافذ پرتوهای نعمتش روشنایی روز را به جهان می بخشید و درخشش ستایش او بود که تاریکی را از جهل و نادانی می زداید. شمشیر او دشمنان ظالم را از بین می برد و تیرهای او به راحتی می توانست سنگ ها را بشکند. معجزات پاک او به روشنی و روشنی روز روشن بود. و بارگاه رفیع او از هر آسمان بلند و مقدسی درخشان تر بود. او شادی جماعتی بود که در آن گفتمان های ارائه آموزش معنوی برگزار می شد و شکوه و عظمت پنج مشعل که جهان را زینت می دهند برجسته می شد. اولین «هِی» به نام او بخشنده تعالیم الهی نعم واهگورو بود و راهنمای هر دو جهان بود. اولین «هِی» به نام او بخشنده تعالیم الهی نعم واهگورو بود و راهنمای هر دو جهان بود. پرتوی دلسوز نام او مردمک و عزیز چشم همه بود. «کاف» فارسی نشان دهنده مرواریدی از محبت و دوستی الهی بود و اولین «وایو» گل سرخ بود که طراوت بخشید. «خلیج» اعطاکننده حیات ابدی پرتو حقیقت جاودانه بود. «ظهر» پرمعنا، موهبت خدادادی قربانایی همیشگی بود. آخرین «دال» به نام او با آگاهی از اسرار پنهان و آشکار (طبیعت) آشنا بود و گورو قادر بود تمام اسرار نامرئی و ماوراء طبیعی را به وضوح پیش بینی کند.
واهگورو حقیقت است،
Waaheguru همه جا حاضر است
گورو هار گوبیند مظهر فیض و موهبت ابدی بود،
و به سبب او بدبختان و زبونها نیز در دربار آکاالپوراخ پذیرفته شدند. (81)
فزاالو کراماش فزون آز هیسا
شیکویش هاما فراهاهای کیبریا (82)
وجوداش سرآپاا کرمهای حق
Ze Kvaasaan' Rabaaendaa Gooye Sabaqq (83)
همم از فوکرو همم صلات نعمور
B-Farmaane Oo Jumlaa Zayro Zabar (84)
دو اعلم ماوناور ز انوار او
Hamaa Tishnaaye Faize Deedaare Oo (85)