Ikalimang Guru, Guru Arjan Dev Ji. Ang ikalimang Guru, ang tagapagsunog ng apoy ng nakaraang apat na Guru ng makalangit na glow, ay ang ikalimang kahalili sa banal na upuan ng Guru Nanak. Siya ang nagtataglay ng katotohanan at tagapagpalaganap ng kinang ng Akaalpurakh, isang guro na may mataas na katayuan na may espirituwal na pagpapakita dahil sa kanyang sariling kadakilaan at ang kanyang ranggo ay mas mataas kaysa sa limang sagradong mga seksyon ng lipunan. Siya ang paborito ng makalangit na dambana at minamahal ng hindi pangkaraniwang banal na hukuman. Siya ay kaisa ng Diyos at kabaliktaran. Ang ating dila ay hindi kayang ilarawan ang kanyang mga birtud at kudos. Ang mga taong may pagkakaiba ay ang alabok ng kanyang landas, at ang makalangit na mga anghel ay nasa ilalim ng kanyang mapalad na pagtangkilik. Ang letrang 'Alif' sa salitang Arjan na nagpapahiwatig ng paghabi sa buong mundo sa isang link at ang tagapagtaguyod ng pagkakaisa ng Waaheguru, ay ang tagasuporta at katulong sa bawat walang pag-asa, isinumpa at hinamak na tao. Ang 'Ray' sa kanyang pangalan ay kaibigan ng bawat pagod, matamlay at pagod na pagod. Ang makalangit na mabangong 'Jeem' ay nagpapala ng pagiging bago sa mga mananampalataya at ang kasama ng largess, 'Noon', ay tumatangkilik sa mga tapat na mananampalataya.
Ang Waaheguru ay ang Katotohanan,
Waaheguru ay Omnipresent
Ang Guru Arjan ay ang personipikasyon ng mga pagkakaloob at papuri,
At, ay ang naghahanap ng katotohanan ng kaluwalhatian ng Akaalpurakh. (75)
Ang kanyang buong katawan ay ang sulyap at salamin ng kabaitan at kabutihan ng Akaalpurakh,
At, ay ang tagapagpalaganap ng walang hanggang mga birtud. (76)
Kung ano ang sasabihin tungkol sa dalawang mundo lamang, mayroon siyang milyun-milyong tagasunod,
Lahat sila ay umiinom ng mga divine nectar ng kanyang kabaitan. (77)
Ang mga talatang puno ng banal na kaisipan ay bumababa mula sa kanya,
At, ang pananampalataya at mga sanaysay na nagbubunyag ng tiwala, na puno ng espirituwal na kaliwanagan, ay mula rin sa kanya. (78)
Ang banal na pag-iisip at pag-uusap ay nakakakuha ng kinang at ningning mula sa kanya,
At, ang banal na kagandahan ay nakakakuha rin ng pagiging bago at pamumulaklak nito mula sa kanya.(79)