यः त्वां सृष्टवान् तं चैतन्ये पोषय; स एव त्वया सह गमिष्यति नानक । ||१||
अष्टपदीः १.
सर्वव्यापी भगवतः महिमा चिन्तय मर्त्य;
किं तव उत्पत्तिः किं च स्वरूपम् ?
यः त्वां कल्पितवान्, अलङ्कृतवान्, अलङ्कृतवान् च
गर्भाग्नौ, सः त्वां रक्षितवान्।
शैशवावस्थायां त्वां दुग्धं पिबितुं दत्तवान् ।
यौवनपुष्पे स ते अन्नं सुखं बोधं च दत्तवान् ।
यथा यथा त्वं वृद्धः भवसि, कुटुम्बमित्राणि च ।
किं भवतः विश्रामं कुर्वन् भवतः पोषणं कर्तुं।
अयं निरर्थकः किञ्चित् अपि न प्रशंसितवान्, तस्य कृते कृतानि सर्वाणि सुकृतानि।
क्षमयाऽशिषयसि नानक तदा एव सः मोक्षं प्राप्स्यति। ||१||
तस्य प्रसादेन त्वं पृथिव्यां आरामेन तिष्ठसि।
बालकैः भ्रातृभ्रातृभिः मित्रैः पतिभिः सह त्वं हससि ।
तस्य प्रसादात् त्वं शीतलजले पिबसि ।
भवतः शान्तवायुः अमूल्यः अग्निः च अस्ति।
तस्य प्रसादात् त्वं सर्वान् भोगान् भुङ्क्ते ।
भवतः जीवनस्य सर्वाणि आवश्यकानि वस्तूनि प्रदत्तानि सन्ति।
हस्तपादकर्णाक्षिजिह्वा च ददौ ।
तथापि त्वं तं त्यक्त्वा परेषु सङ्गच्छसि।