در آگاهی خود کسی را گرامی بدار که تو را آفریده است. ای نانک، او تنها با تو همراه خواهد شد. ||1||
آشتاپادي:
ای فانی به جلال پروردگار فراگیر بیندیش.
منشأ شما چیست و ظاهر شما چیست؟
او که تو را مد کرد، آراست و آراست
در آتش رحم، تو را حفظ کرد.
در طفولیت به شما شیر داد تا بنوشید.
در گل جوانی به تو غذا و لذت و فهم داد.
همانطور که پیر می شوید، خانواده و دوستان،
آیا آنجا هستند که در حین استراحت به شما غذا بدهند.
این آدم بی ارزش هیچ قدر از همه خوبی هایی که برایش شده قدردانی نکرده است.
ای نانک اگر او را آمرزش دهی، تنها در این صورت نجات خواهد یافت. ||1||
به لطف او در آسایش روی زمین می مانی.
با فرزندان، خواهر و برادر، دوستان و همسرتان می خندید.
به فضل او در آب خنک می نوشید.
شما نسیم های آرام و آتشی گرانبها دارید.
به لطف او از انواع لذت ها بهره مند می شوید.
تمام مایحتاج زندگی شما فراهم شده است.
او به شما دست، پا، گوش، چشم و زبان داد،
و با این حال، او را رها می کنید و خود را به دیگران متصل می کنید.