Asa Ki Var

(Seite: 37)


ਆਪੇ ਭਾਂਡੇ ਸਾਜਿਅਨੁ ਆਪੇ ਪੂਰਣੁ ਦੇਇ ॥
aape bhaandde saajian aape pooran dee |

Er selbst hat das Gefäß des Körpers geformt und er selbst füllt es.

ਇਕਨੑੀ ਦੁਧੁ ਸਮਾਈਐ ਇਕਿ ਚੁਲੑੈ ਰਹਨਿੑ ਚੜੇ ॥
eikanaee dudh samaaeeai ik chulaai rahani charre |

In einige wird Milch gegossen, andere bleiben auf dem Feuer.

ਇਕਿ ਨਿਹਾਲੀ ਪੈ ਸਵਨਿੑ ਇਕਿ ਉਪਰਿ ਰਹਨਿ ਖੜੇ ॥
eik nihaalee pai savani ik upar rahan kharre |

Einige legen sich hin und schlafen auf weichen Betten, während andere wachsam bleiben.

ਤਿਨੑਾ ਸਵਾਰੇ ਨਾਨਕਾ ਜਿਨੑ ਕਉ ਨਦਰਿ ਕਰੇ ॥੧॥
tinaa savaare naanakaa jina kau nadar kare |1|

Er schmückt jene, oh Nanak, auf die er seinen gnadenvollen Blick wirft. ||1||

ਮਹਲਾ ੨ ॥
mahalaa 2 |

Zweites Mehl:

ਆਪੇ ਸਾਜੇ ਕਰੇ ਆਪਿ ਜਾਈ ਭਿ ਰਖੈ ਆਪਿ ॥
aape saaje kare aap jaaee bhi rakhai aap |

Er selbst erschafft und gestaltet die Welt, und er selbst hält sie in Ordnung.

ਤਿਸੁ ਵਿਚਿ ਜੰਤ ਉਪਾਇ ਕੈ ਦੇਖੈ ਥਾਪਿ ਉਥਾਪਿ ॥
tis vich jant upaae kai dekhai thaap uthaap |

Nachdem er die Wesen darin erschaffen hat, überwacht er ihre Geburt und ihren Tod.

ਕਿਸ ਨੋ ਕਹੀਐ ਨਾਨਕਾ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਆਪੇ ਆਪਿ ॥੨॥
kis no kaheeai naanakaa sabh kichh aape aap |2|

Zu wem sollten wir sprechen, oh Nanak, wenn Er Selbst alles in allem ist? ||2||

ਪਉੜੀ ॥
paurree |

Pauree:

ਵਡੇ ਕੀਆ ਵਡਿਆਈਆ ਕਿਛੁ ਕਹਣਾ ਕਹਣੁ ਨ ਜਾਇ ॥
vadde keea vaddiaaeea kichh kahanaa kahan na jaae |

Die Größe des Großen Herrn lässt sich nicht beschreiben.

ਸੋ ਕਰਤਾ ਕਾਦਰ ਕਰੀਮੁ ਦੇ ਜੀਆ ਰਿਜਕੁ ਸੰਬਾਹਿ ॥
so karataa kaadar kareem de jeea rijak sanbaeh |

Er ist der Schöpfer, allmächtig und gütig. Er gibt allen Wesen Nahrung.

ਸਾਈ ਕਾਰ ਕਮਾਵਣੀ ਧੁਰਿ ਛੋਡੀ ਤਿੰਨੈ ਪਾਇ ॥
saaee kaar kamaavanee dhur chhoddee tinai paae |

Der Sterbliche verrichtet die Arbeit, die ihm von Anfang an vorherbestimmt war.

ਨਾਨਕ ਏਕੀ ਬਾਹਰੀ ਹੋਰ ਦੂਜੀ ਨਾਹੀ ਜਾਇ ॥
naanak ekee baaharee hor doojee naahee jaae |

O Nanak, außer dem Einen Herrn gibt es überhaupt keinen anderen Ort.

ਸੋ ਕਰੇ ਜਿ ਤਿਸੈ ਰਜਾਇ ॥੨੪॥੧॥ ਸੁਧੁ
so kare ji tisai rajaae |24|1| sudhu

Er tut, was er will. ||24||1|| Sudh||