Asa Ki Var

(Seite: 1)

ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥

ik oankaar satigur prasaad |

Ein universeller Schöpfergott. Durch die Gnade des wahren Gurus:

ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੪ ਛੰਤ ਘਰੁ ੪ ॥

aasaa mahalaa 4 chhant ghar 4 |

Aasaa, Viertes Mehl, Chhant, Viertes Haus:

ਹਰਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਭਿੰਨੇ ਲੋਇਣਾ ਮਨੁ ਪ੍ਰੇਮਿ ਰਤੰਨਾ ਰਾਮ ਰਾਜੇ ॥

har amrit bhine loeinaa man prem ratanaa raam raaje |

Meine Augen sind feucht vom Nektar des Herrn und mein Geist ist erfüllt von seiner Liebe, oh Herr König.

ਮਨੁ ਰਾਮਿ ਕਸਵਟੀ ਲਾਇਆ ਕੰਚਨੁ ਸੋਵਿੰਨਾ ॥

man raam kasavattee laaeaa kanchan sovinaa |

Der Herr legte seinen Prüfstein an meinen Geist und fand ihn hundertprozentig golden.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਰੰਗਿ ਚਲੂਲਿਆ ਮੇਰਾ ਮਨੁ ਤਨੋ ਭਿੰਨਾ ॥

guramukh rang chalooliaa meraa man tano bhinaa |

Als Gurmukh bin ich im tiefen Rot der Mohnblume gefärbt und mein Geist und Körper sind von seiner Liebe durchtränkt.

ਜਨੁ ਨਾਨਕੁ ਮੁਸਕਿ ਝਕੋਲਿਆ ਸਭੁ ਜਨਮੁ ਧਨੁ ਧੰਨਾ ॥੧॥

jan naanak musak jhakoliaa sabh janam dhan dhanaa |1|

Der Diener Nanak ist durchdrungen von seinem Duft; gesegnet, gesegnet ist sein ganzes Leben. ||1||

ੴ ਸਤਿ ਨਾਮੁ ਕਰਤਾ ਪੁਰਖੁ ਨਿਰਭਉ ਨਿਰਵੈਰੁ ਅਕਾਲ ਮੂਰਤਿ ਅਜੂਨੀ ਸੈਭੰ ਗੁਰਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥

ik oankaar sat naam karataa purakh nirbhau niravair akaal moorat ajoonee saibhan guraprasaad |

Ein universeller Schöpfergott. Wahrheit ist der Name. Personifiziertes kreatives Wesen. Keine Angst. Kein Hass. Bild des Unsterblichen. Jenseits der Geburt. Selbstexistierend. Durch Gurus Gnade:

ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੧ ॥

aasaa mahalaa 1 |

Aasaa, Erster Mehl:

ਵਾਰ ਸਲੋਕਾ ਨਾਲਿ ਸਲੋਕ ਭੀ ਮਹਲੇ ਪਹਿਲੇ ਕੇ ਲਿਖੇ ਟੁੰਡੇ ਅਸ ਰਾਜੈ ਕੀ ਧੁਨੀ ॥

vaar salokaa naal salok bhee mahale pahile ke likhe ttundde as raajai kee dhunee |

Vaar mit Saloks und Saloks, geschrieben vom ersten Mehl. Zu singen zur Melodie von „Tunda-Asraajaa“:

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੧ ॥

salok mahalaa 1 |

Salok, Erster Mehl:

ਬਲਿਹਾਰੀ ਗੁਰ ਆਪਣੇ ਦਿਉਹਾੜੀ ਸਦ ਵਾਰ ॥

balihaaree gur aapane diauhaarree sad vaar |

Hundertmal am Tag bin ich ein Opfer für meinen Guru.

ਜਿਨਿ ਮਾਣਸ ਤੇ ਦੇਵਤੇ ਕੀਏ ਕਰਤ ਨ ਲਾਗੀ ਵਾਰ ॥੧॥

jin maanas te devate kee karat na laagee vaar |1|

Ohne zu zögern machte er aus Menschen Engel. ||1||

ਮਹਲਾ ੨ ॥

mahalaa 2 |

Zweites Mehl:

ਜੇ ਸਉ ਚੰਦਾ ਉਗਵਹਿ ਸੂਰਜ ਚੜਹਿ ਹਜਾਰ ॥

je sau chandaa ugaveh sooraj charreh hajaar |

Wenn hundert Monde aufgingen und tausend Sonnen erschienen,

ਏਤੇ ਚਾਨਣ ਹੋਦਿਆਂ ਗੁਰ ਬਿਨੁ ਘੋਰ ਅੰਧਾਰ ॥੨॥

ete chaanan hodiaan gur bin ghor andhaar |2|

selbst bei solchem Licht würde ohne den Guru immer noch stockfinstere Nacht herrschen. ||2||

ਮਃ ੧ ॥

mahalaa 1 |

Erstes Mehl:

ਨਾਨਕ ਗੁਰੂ ਨ ਚੇਤਨੀ ਮਨਿ ਆਪਣੈ ਸੁਚੇਤ ॥

naanak guroo na chetanee man aapanai suchet |

O Nanak, diejenigen, die nicht an den Guru denken und sich für klug halten,

ਛੁਟੇ ਤਿਲ ਬੂਆੜ ਜਿਉ ਸੁੰਞੇ ਅੰਦਰਿ ਖੇਤ ॥

chhutte til booaarr jiau sunye andar khet |

soll verlassen auf dem Feld liegen bleiben, wie der verstreute Sesam.

ਖੇਤੈ ਅੰਦਰਿ ਛੁਟਿਆ ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਸਉ ਨਾਹ ॥

khetai andar chhuttiaa kahu naanak sau naah |

Sie werden auf dem Feld ausgesetzt, sagt Nanak, und müssen hundert Herren zufriedenstellen.

ਫਲੀਅਹਿ ਫੁਲੀਅਹਿ ਬਪੁੜੇ ਭੀ ਤਨ ਵਿਚਿ ਸੁਆਹ ॥੩॥

faleeeh fuleeeh bapurre bhee tan vich suaah |3|

Die Elenden tragen Früchte und Blumen, doch ihr Inneres ist mit Asche gefüllt. ||3||