आसा की वार

(पान: 1)

ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥

ੴ सतिगुर प्रसादि ॥

एक वैश्विक निर्माता देव. खऱ्या गुरूंच्या कृपेने:

ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੪ ਛੰਤ ਘਰੁ ੪ ॥

आसा महला ४ छंत घरु ४ ॥

आसा, चौथा मेहल, छंट, चौथे घर:

ਹਰਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਭਿੰਨੇ ਲੋਇਣਾ ਮਨੁ ਪ੍ਰੇਮਿ ਰਤੰਨਾ ਰਾਮ ਰਾਜੇ ॥

हरि अंम्रित भिंने लोइणा मनु प्रेमि रतंना राम राजे ॥

माझे डोळे भगवंताच्या अमृताने ओले झाले आहेत आणि माझे मन त्याच्या प्रेमाने रंगले आहे, हे भगवान राजा.

ਮਨੁ ਰਾਮਿ ਕਸਵਟੀ ਲਾਇਆ ਕੰਚਨੁ ਸੋਵਿੰਨਾ ॥

मनु रामि कसवटी लाइआ कंचनु सोविंना ॥

परमेश्वराने माझ्या मनावर त्याचा स्पर्श दगड लावला आणि त्याला शंभर टक्के सोने मिळाले.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਰੰਗਿ ਚਲੂਲਿਆ ਮੇਰਾ ਮਨੁ ਤਨੋ ਭਿੰਨਾ ॥

गुरमुखि रंगि चलूलिआ मेरा मनु तनो भिंना ॥

गुरुमुख म्हणून, मी खसखसच्या खोल लाल रंगात रंगलो आहे, आणि माझे मन आणि शरीर त्याच्या प्रेमाने भिजले आहे.

ਜਨੁ ਨਾਨਕੁ ਮੁਸਕਿ ਝਕੋਲਿਆ ਸਭੁ ਜਨਮੁ ਧਨੁ ਧੰਨਾ ॥੧॥

जनु नानकु मुसकि झकोलिआ सभु जनमु धनु धंना ॥१॥

सेवक नानक त्याच्या सुगंधाने भिजला आहे; धन्य, धन्य त्याचे संपूर्ण जीवन. ||1||

ੴ ਸਤਿ ਨਾਮੁ ਕਰਤਾ ਪੁਰਖੁ ਨਿਰਭਉ ਨਿਰਵੈਰੁ ਅਕਾਲ ਮੂਰਤਿ ਅਜੂਨੀ ਸੈਭੰ ਗੁਰਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥

ੴ सति नामु करता पुरखु निरभउ निरवैरु अकाल मूरति अजूनी सैभं गुरप्रसादि ॥

एक वैश्विक निर्माता देव. सत्य हे नाव आहे. सर्जनशील व्यक्तिमत्व. भीती नाही. द्वेष नाही. The Undying प्रतिमा. जन्माच्या पलीकडे. स्वत:चे अस्तित्व आहे. गुरूंच्या कृपेने:

ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੧ ॥

आसा महला १ ॥

Aasaa, First Mehl:

ਵਾਰ ਸਲੋਕਾ ਨਾਲਿ ਸਲੋਕ ਭੀ ਮਹਲੇ ਪਹਿਲੇ ਕੇ ਲਿਖੇ ਟੁੰਡੇ ਅਸ ਰਾਜੈ ਕੀ ਧੁਨੀ ॥

वार सलोका नालि सलोक भी महले पहिले के लिखे टुंडे अस राजै की धुनी ॥

शलोकांसह वार, आणि पहिल्या मेहलने लिहिलेले सलोक. 'टुंडा-आसराजा' च्या ट्यूनवर गायले जाणे:

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੧ ॥

सलोकु मः १ ॥

सालोक, पहिली मेहल:

ਬਲਿਹਾਰੀ ਗੁਰ ਆਪਣੇ ਦਿਉਹਾੜੀ ਸਦ ਵਾਰ ॥

बलिहारी गुर आपणे दिउहाड़ी सद वार ॥

दिवसातून शंभर वेळा, मी माझ्या गुरूला अर्पण करतो;

ਜਿਨਿ ਮਾਣਸ ਤੇ ਦੇਵਤੇ ਕੀਏ ਕਰਤ ਨ ਲਾਗੀ ਵਾਰ ॥੧॥

जिनि माणस ते देवते कीए करत न लागी वार ॥१॥

त्याने क्षणाचाही विलंब न करता माणसांमधून देवदूत बनवले. ||1||

ਮਹਲਾ ੨ ॥

महला २ ॥

दुसरी मेहल:

ਜੇ ਸਉ ਚੰਦਾ ਉਗਵਹਿ ਸੂਰਜ ਚੜਹਿ ਹਜਾਰ ॥

जे सउ चंदा उगवहि सूरज चड़हि हजार ॥

जर शंभर चंद्र उगवले आणि हजार सूर्य दिसले,

ਏਤੇ ਚਾਨਣ ਹੋਦਿਆਂ ਗੁਰ ਬਿਨੁ ਘੋਰ ਅੰਧਾਰ ॥੨॥

एते चानण होदिआं गुर बिनु घोर अंधार ॥२॥

एवढा प्रकाश असतानाही गुरूशिवाय अंधारच असेल. ||2||

ਮਃ ੧ ॥

मः १ ॥

पहिली मेहल:

ਨਾਨਕ ਗੁਰੂ ਨ ਚੇਤਨੀ ਮਨਿ ਆਪਣੈ ਸੁਚੇਤ ॥

नानक गुरू न चेतनी मनि आपणै सुचेत ॥

हे नानक, जे गुरूंचा विचार करत नाहीत आणि जे स्वतःला हुशार समजतात.

ਛੁਟੇ ਤਿਲ ਬੂਆੜ ਜਿਉ ਸੁੰਞੇ ਅੰਦਰਿ ਖੇਤ ॥

छुटे तिल बूआड़ जिउ सुंञे अंदरि खेत ॥

विखुरलेल्या तीळाप्रमाणे शेतात टाकून दिले जाईल.

ਖੇਤੈ ਅੰਦਰਿ ਛੁਟਿਆ ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਸਉ ਨਾਹ ॥

खेतै अंदरि छुटिआ कहु नानक सउ नाह ॥

नानक म्हणतात, ते शेतात सोडले आहेत आणि त्यांना संतुष्ट करण्यासाठी शंभर स्वामी आहेत.

ਫਲੀਅਹਿ ਫੁਲੀਅਹਿ ਬਪੁੜੇ ਭੀ ਤਨ ਵਿਚਿ ਸੁਆਹ ॥੩॥

फलीअहि फुलीअहि बपुड़े भी तन विचि सुआह ॥३॥

दुष्टांना फळे आणि फुले येतात, परंतु त्यांच्या शरीरात राख भरलेली असते. ||3||