آسا کی وار

(صفحو: 1)

ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥

ik oankaar satigur prasaad |

هڪ عالمگير خالق خدا. سچي گرو جي فضل سان:

ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੪ ਛੰਤ ਘਰੁ ੪ ॥

aasaa mahalaa 4 chhant ghar 4 |

آسا، چوٿون مهل، ڇٽ، چوٿون بيت:

ਹਰਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਭਿੰਨੇ ਲੋਇਣਾ ਮਨੁ ਪ੍ਰੇਮਿ ਰਤੰਨਾ ਰਾਮ ਰਾਜੇ ॥

har amrit bhine loeinaa man prem ratanaa raam raaje |

منهنجون اکيون رب جي امرت سان ڀريل آهن، ۽ منهنجو ذهن هن جي محبت سان ڀريل آهي، اي رب بادشاهه.

ਮਨੁ ਰਾਮਿ ਕਸਵਟੀ ਲਾਇਆ ਕੰਚਨੁ ਸੋਵਿੰਨਾ ॥

man raam kasavattee laaeaa kanchan sovinaa |

رب پنهنجي ٽچ پٿر کي منهنجي ذهن تي لڳايو، ۽ اهو هڪ سئو سيڪڙو سون مليو.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਰੰਗਿ ਚਲੂਲਿਆ ਮੇਰਾ ਮਨੁ ਤਨੋ ਭਿੰਨਾ ॥

guramukh rang chalooliaa meraa man tano bhinaa |

گرو مُخ جي حيثيت ۾، مان پوپٽ جي ڳاڙهي ڳاڙهي رنگ ۾ رنگجي ويو آهيان، ۽ منهنجو دماغ ۽ جسم هن جي پيار سان رنگجي ويو آهي.

ਜਨੁ ਨਾਨਕੁ ਮੁਸਕਿ ਝਕੋਲਿਆ ਸਭੁ ਜਨਮੁ ਧਨੁ ਧੰਨਾ ॥੧॥

jan naanak musak jhakoliaa sabh janam dhan dhanaa |1|

ٻانهو نانڪ پنهنجي خوشبوءَ سان لڪي ويو آهي. برڪت، برڪت آهي سندس سڄي زندگي. ||1||

ੴ ਸਤਿ ਨਾਮੁ ਕਰਤਾ ਪੁਰਖੁ ਨਿਰਭਉ ਨਿਰਵੈਰੁ ਅਕਾਲ ਮੂਰਤਿ ਅਜੂਨੀ ਸੈਭੰ ਗੁਰਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥

ik oankaar sat naam karataa purakh nirbhau niravair akaal moorat ajoonee saibhan guraprasaad |

هڪ عالمگير خالق خدا. سچ جو نالو آهي. تخليقي شخصيت. ڪو خوف. نه نفرت. The Undying جي تصوير. ڄمڻ کان ٻاهر. پاڻ ۾ موجود. گرو جي مهرباني:

ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੧ ॥

aasaa mahalaa 1 |

آسا، پهرين مهل:

ਵਾਰ ਸਲੋਕਾ ਨਾਲਿ ਸਲੋਕ ਭੀ ਮਹਲੇ ਪਹਿਲੇ ਕੇ ਲਿਖੇ ਟੁੰਡੇ ਅਸ ਰਾਜੈ ਕੀ ਧੁਨੀ ॥

vaar salokaa naal salok bhee mahale pahile ke likhe ttundde as raajai kee dhunee |

سالڪ سان وار، ۽ پهريون مهر جا لکيل سالڪ. ’ٽنڊا آسراجا‘ جي آواز تي ڳائڻ لاءِ:

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੧ ॥

salok mahalaa 1 |

سالڪ، پھريون مھل:

ਬਲਿਹਾਰੀ ਗੁਰ ਆਪਣੇ ਦਿਉਹਾੜੀ ਸਦ ਵਾਰ ॥

balihaaree gur aapane diauhaarree sad vaar |

ڏينهن ۾ سو ڀيرا، مان پنهنجي گروءَ تي قربان آهيان.

ਜਿਨਿ ਮਾਣਸ ਤੇ ਦੇਵਤੇ ਕੀਏ ਕਰਤ ਨ ਲਾਗੀ ਵਾਰ ॥੧॥

jin maanas te devate kee karat na laagee vaar |1|

ھن بنا دير بنا ماڻھن مان ملائڪ ٺاھيا. ||1||

ਮਹਲਾ ੨ ॥

mahalaa 2 |

ٻيو مهل:

ਜੇ ਸਉ ਚੰਦਾ ਉਗਵਹਿ ਸੂਰਜ ਚੜਹਿ ਹਜਾਰ ॥

je sau chandaa ugaveh sooraj charreh hajaar |

جيڪڏهن سؤ چنڊ اڀرن، ۽ هزار سج ظاهر ٿين،

ਏਤੇ ਚਾਨਣ ਹੋਦਿਆਂ ਗੁਰ ਬਿਨੁ ਘੋਰ ਅੰਧਾਰ ॥੨॥

ete chaanan hodiaan gur bin ghor andhaar |2|

اهڙي روشنيءَ سان به، گروءَ کان سواءِ اڃا به اوندهه هوندي. ||2||

ਮਃ ੧ ॥

mahalaa 1 |

پهرين مهل:

ਨਾਨਕ ਗੁਰੂ ਨ ਚੇਤਨੀ ਮਨਿ ਆਪਣੈ ਸੁਚੇਤ ॥

naanak guroo na chetanee man aapanai suchet |

اي نانڪ، جيڪي گرو کي نه ٿا سمجهن، ۽ جيڪي پاڻ کي هوشيار سمجهن ٿا،

ਛੁਟੇ ਤਿਲ ਬੂਆੜ ਜਿਉ ਸੁੰਞੇ ਅੰਦਰਿ ਖੇਤ ॥

chhutte til booaarr jiau sunye andar khet |

ڇڏي ڏنو ويندو ميدان ۾، پکڙيل تلن وانگر.

ਖੇਤੈ ਅੰਦਰਿ ਛੁਟਿਆ ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਸਉ ਨਾਹ ॥

khetai andar chhuttiaa kahu naanak sau naah |

نانڪ جو چوڻ آهي ته، اهي ميدان ۾ ڇڏي ويا آهن، ۽ انهن کي خوش ڪرڻ لاء هڪ سئو مالڪ آهن.

ਫਲੀਅਹਿ ਫੁਲੀਅਹਿ ਬਪੁੜੇ ਭੀ ਤਨ ਵਿਚਿ ਸੁਆਹ ॥੩॥

faleeeh fuleeeh bapurre bhee tan vich suaah |3|

بدمعاش ميوا ۽ گل ته ڏيندا آهن، پر انهن جي جسم ۾، اهي خاڪ سان ڀريل هوندا آهن. ||3||