پورو:
هن پنهنجو پاڻ کي پيدا ڪيو؛ هن پنهنجو نالو پاڻ رکيو.
ٻيو، هن تخليق کي ترتيب ڏنو؛ مخلوق جي اندر بيٺو، هو ان کي خوشيءَ سان ڏسندو آهي.
تون پاڻ ئي عطا ڪندڙ ۽ پيدا ڪندڙ آهين. توهان جي رضا سان، توهان پنهنجي رحمت سان نوازيو.
تون ئي ڄاڻندڙ آهين. توهان زندگي ڏيو، ۽ ان کي هڪ لفظ سان ٻيهر وٺو.
تخليق ۾ بيٺو، تون ان کي خوشيءَ سان ڏسندين. ||1||
رب جي محبت جي بني اهو اشارو تير آهي، جنهن منهنجي ذهن کي ڇهي ڇڏيو آهي، اي رب بادشاهه.
هن پيار جي تڪليف کي صرف اهي ئي محسوس ڪن ٿا، جيڪي ان کي برداشت ڪرڻ ڄاڻن ٿا.
جيڪي مري وڃن ٿا، ۽ جيئرو ئي مري وڃن ٿا، تن کي جيون مکتا چيو وڃي ٿو، جيئرو ئي آزاد ٿيو.
اي منهنجا مالڪ، ٻانهي نانڪ کي سچي گرو سان ملائي، ته هو خوفناڪ عالمي سمنڊ پار ڪري. ||2||
سالڪ، پھريون مھل:
سچا آهن توهان جون دنياون، سچا آهن توهان جا نظام شمسي.
سچو آهي تنهنجون، سچو آهي تنهنجي تخليق.
سچا آھن تنھنجا عمل، ۽ تنھنجا سڀ خيال.
توهان جو حڪم سچو آهي، ۽ توهان جي عدالت سچي آهي.
سچو حڪم تنهنجي مرضي، سچو تنهنجو حڪم.
سچي تنهنجي رحمت، سچي تنهنجي نشاني.
سوين هزارين ۽ لکين ماڻهو توهان کي سچو سڏين ٿا.
سچي رب ۾ سڀ طاقت آهي، سچي رب ۾ سڀ طاقت آهي.
سچي تنهنجي ساراهه، سچي تنهنجي عبادت.