ആസാ കീ വർ

(പേജ്: 1)

ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥

ik oankaar satigur prasaad |

ഒരു സാർവത്രിക സ്രഷ്ടാവായ ദൈവം. യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ അനുഗ്രഹത്താൽ:

ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੪ ਛੰਤ ਘਰੁ ੪ ॥

aasaa mahalaa 4 chhant ghar 4 |

ആസാ, നാലാമത്തെ മെഹൽ, ചന്ത്, നാലാമത്തെ വീട്:

ਹਰਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਭਿੰਨੇ ਲੋਇਣਾ ਮਨੁ ਪ੍ਰੇਮਿ ਰਤੰਨਾ ਰਾਮ ਰਾਜੇ ॥

har amrit bhine loeinaa man prem ratanaa raam raaje |

കർത്താവിൻ്റെ അമൃതിനാൽ എൻ്റെ കണ്ണുകൾ നനഞ്ഞിരിക്കുന്നു, രാജാവേ, അവൻ്റെ സ്നേഹത്താൽ എൻ്റെ മനസ്സ് നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നു.

ਮਨੁ ਰਾਮਿ ਕਸਵਟੀ ਲਾਇਆ ਕੰਚਨੁ ਸੋਵਿੰਨਾ ॥

man raam kasavattee laaeaa kanchan sovinaa |

കർത്താവ് അവൻ്റെ തൊടുകല്ല് എൻ്റെ മനസ്സിൽ പ്രയോഗിച്ചു, അത് നൂറുശതമാനം സ്വർണ്ണം കണ്ടെത്തി.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਰੰਗਿ ਚਲੂਲਿਆ ਮੇਰਾ ਮਨੁ ਤਨੋ ਭਿੰਨਾ ॥

guramukh rang chalooliaa meraa man tano bhinaa |

ഗുരുമുഖൻ എന്ന നിലയിൽ, ഞാൻ പോപ്പിയുടെ കടും ചുവപ്പിൽ ചായം പൂശിയിരിക്കുന്നു, എൻ്റെ മനസ്സും ശരീരവും അവൻ്റെ സ്നേഹത്താൽ നനഞ്ഞിരിക്കുന്നു.

ਜਨੁ ਨਾਨਕੁ ਮੁਸਕਿ ਝਕੋਲਿਆ ਸਭੁ ਜਨਮੁ ਧਨੁ ਧੰਨਾ ॥੧॥

jan naanak musak jhakoliaa sabh janam dhan dhanaa |1|

സേവകൻ നാനാക്ക് അവൻ്റെ സുഗന്ധത്താൽ നനഞ്ഞിരിക്കുന്നു; അനുഗ്രഹിക്കപ്പെട്ടവൻ, അവൻ്റെ ജീവിതം മുഴുവൻ അനുഗ്രഹീതമാണ്. ||1||

ੴ ਸਤਿ ਨਾਮੁ ਕਰਤਾ ਪੁਰਖੁ ਨਿਰਭਉ ਨਿਰਵੈਰੁ ਅਕਾਲ ਮੂਰਤਿ ਅਜੂਨੀ ਸੈਭੰ ਗੁਰਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥

ik oankaar sat naam karataa purakh nirbhau niravair akaal moorat ajoonee saibhan guraprasaad |

ഒരു സാർവത്രിക സ്രഷ്ടാവായ ദൈവം. സത്യമാണ് പേര്. സൃഷ്ടിപരമായ വ്യക്തിത്വം. പേടിയില്ല. വെറുപ്പില്ല. മരിക്കുന്നവരുടെ ചിത്രം. ജനനത്തിനപ്പുറം. സ്വയം നിലനിൽക്കുന്നത്. ഗുരുവിൻ്റെ അനുഗ്രഹത്താൽ:

ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੧ ॥

aasaa mahalaa 1 |

ആസാ, ആദ്യ മെഹൽ:

ਵਾਰ ਸਲੋਕਾ ਨਾਲਿ ਸਲੋਕ ਭੀ ਮਹਲੇ ਪਹਿਲੇ ਕੇ ਲਿਖੇ ਟੁੰਡੇ ਅਸ ਰਾਜੈ ਕੀ ਧੁਨੀ ॥

vaar salokaa naal salok bhee mahale pahile ke likhe ttundde as raajai kee dhunee |

വാർ വിത്ത് സലോക്സും സലോക്സും എഴുതിയത് ആദ്യ മെഹൽ. 'തുണ്ട-അസ്രാജാ' രാഗത്തിൽ പാടാൻ:

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੧ ॥

salok mahalaa 1 |

സലോക്, ആദ്യ മെഹൽ:

ਬਲਿਹਾਰੀ ਗੁਰ ਆਪਣੇ ਦਿਉਹਾੜੀ ਸਦ ਵਾਰ ॥

balihaaree gur aapane diauhaarree sad vaar |

ഒരു ദിവസം നൂറു പ്രാവശ്യം, ഞാൻ എൻ്റെ ഗുരുവിന് ബലിയാണ്;

ਜਿਨਿ ਮਾਣਸ ਤੇ ਦੇਵਤੇ ਕੀਏ ਕਰਤ ਨ ਲਾਗੀ ਵਾਰ ॥੧॥

jin maanas te devate kee karat na laagee vaar |1|

കാലതാമസമില്ലാതെ അവൻ മനുഷ്യരിൽ നിന്ന് മാലാഖമാരെ ഉണ്ടാക്കി. ||1||

ਮਹਲਾ ੨ ॥

mahalaa 2 |

രണ്ടാമത്തെ മെഹൽ:

ਜੇ ਸਉ ਚੰਦਾ ਉਗਵਹਿ ਸੂਰਜ ਚੜਹਿ ਹਜਾਰ ॥

je sau chandaa ugaveh sooraj charreh hajaar |

നൂറ് ചന്ദ്രൻ ഉദിക്കുകയും ആയിരം സൂര്യൻ ഉദിക്കുകയും ചെയ്താൽ

ਏਤੇ ਚਾਨਣ ਹੋਦਿਆਂ ਗੁਰ ਬਿਨੁ ਘੋਰ ਅੰਧਾਰ ॥੨॥

ete chaanan hodiaan gur bin ghor andhaar |2|

ഇത്രയും വെളിച്ചം ഉണ്ടായാലും ഗുരു ഇല്ലെങ്കിൽ അന്ധകാരമായിരിക്കും. ||2||

ਮਃ ੧ ॥

mahalaa 1 |

ആദ്യ മെഹൽ:

ਨਾਨਕ ਗੁਰੂ ਨ ਚੇਤਨੀ ਮਨਿ ਆਪਣੈ ਸੁਚੇਤ ॥

naanak guroo na chetanee man aapanai suchet |

ഓ നാനാക്ക്, ഗുരുവിനെക്കുറിച്ച് ചിന്തിക്കാത്തവരും സ്വയം മിടുക്കന്മാരായി കരുതുന്നവരും

ਛੁਟੇ ਤਿਲ ਬੂਆੜ ਜਿਉ ਸੁੰਞੇ ਅੰਦਰਿ ਖੇਤ ॥

chhutte til booaarr jiau sunye andar khet |

ചിതറിയ എള്ളുപോലെ വയലിൽ ഉപേക്ഷിക്കപ്പെടും.

ਖੇਤੈ ਅੰਦਰਿ ਛੁਟਿਆ ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਸਉ ਨਾਹ ॥

khetai andar chhuttiaa kahu naanak sau naah |

അവർ വയലിൽ ഉപേക്ഷിക്കപ്പെട്ടു, നാനാക്ക് പറയുന്നു, അവർക്ക് പ്രീതിപ്പെടുത്താൻ നൂറ് യജമാനന്മാരുണ്ട്.

ਫਲੀਅਹਿ ਫੁਲੀਅਹਿ ਬਪੁੜੇ ਭੀ ਤਨ ਵਿਚਿ ਸੁਆਹ ॥੩॥

faleeeh fuleeeh bapurre bhee tan vich suaah |3|

നികൃഷ്ടർ പഴങ്ങളും പൂക്കളും കായ്ക്കുന്നു, എന്നാൽ അവരുടെ ശരീരത്തിനുള്ളിൽ ചാരം നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നു. ||3||