جویں پانی وچ (اگیا ہویا) کول پھلّ (پانی نالوں) نرالا رہندا ہے، جویں ندی وچ (تردی) مرغائی (بھاو، اس دے کھمبھ پانی نال نہیں بھجدے، اسے تراں)
ہے نانک! گرو دے شبد وچ سرت (جوڑ کے) نام جپیاں سنسار-سمندر تر سکیدا ہے۔
(جو منکھّ سنسار دیاں) آساں ولوں نراس رہندے ہن، جنھاں دے من وچ اک پربھو ہی وسدا ہے (اہ سنسار وچ رہندے ہوئے بھی سنسار توں لامبھے) اکانت وچ وسدے ہن۔
(اجیہے جیون والا جو منکھّ) اگمّ تے اگوچر پربھو دا درشن کر کے ہورناں نوں درشن کراندا ہے، نانک اس دا داس ہے ۔۔5۔۔
(چرپٹ دا پرشن:) ہے سوامی! میری بینتی سن، میں سہیہ وچار پچھدا ہاں؛
غسا ناہ کرنا، اتر دینا کِ گرو دا در کویں پراپت ہندا ہے؟ (بھاو، کویں پتا لگے کِ گرو دا در پراپت ہو گیا ہے)؟
(اتر:) (جدوں سچّ-مچ گرو دا در پراپت ہو جاندا ہے تدوں) ہے نانک! اہ چنچل من پربھو دی یاد وچ جڑیا رہندا ہے، (پربھو دا) نام (زندگی دا) آسرا ہو جاندا ہے۔
(پر اہو جہا) پیار سچے پربھو وچ (تدوں ہی) لگدا ہے (جدوں) کرتار آپ (جیو نوں) آپنی یاد وچ جوڑ لیندا ہے ۔۔6۔۔
(لوہاریپا دا کتھن) اسیں (دنیا دے) میلیاں-مسادھیاں (بھاو، سنسارک جھمبیلیاں) توں وکھرے جنگل وچ کسے رکھّ-برکھ ہیٹھ رہندے ہاں،
تے گاجر-مولی اتے گزارا کردے ہاں- جوگی (لوہاریپا) نے (جوگ دا) گیان-مارگ اؤں دسیا۔
تیرتھ تے اشنان کردے ہاں؛ اس دا پھل ملدا ہے 'سکھ'، تے (من نوں) کوئی میل (بھی) نہیں لگدی۔
گورکھ ناتھ دا چیلا لوہاریپا بولیا کِ اہی ہے جوگ دی جگتی، جوگ دی ودھی ۔۔7۔۔
(گرو جی دا کتھن) ہے نانک! اسل (گیان دی) وچار اہ ہے کِ دنیا دے دھندھیاں وچ رہندیاں منکھّ نوں نیند ناہ آوے (بھاو، دھندھیاں وچ ہی ناہ غرک ہو جائے)، پرائے گھر وچ من نوں ڈولن ناہ دیوے؛
(پر) ہے نانک! پربھو دے نام توں بنا من ٹک کے نہیں رہِ سکدا تے (مایا دی) ترشنا ہٹدی نہیں۔
(جس منکھّ نوں) ستگورو نے (نام وہاجھن دا اسل) ٹکانا، شہر تے گھر وکھا دتا ہے اہ (دنیا دے دھندھیاں وچ بھی) اڈول رہِ کے 'نام' وہاجھدا ہے۔
اس منکھّ دی نیند بھی گھٹّ تے خوراک بھی تھوڑھی ہندی ہے۔ (بھاو، اہ چسکیاں وچ نہیں پیندا) ॥8۔۔
نانک آکھدا ہے (کِ جوگی نے کہا- ہے نانک!) جوگیاں دا مت سویکار کرو، مندرا، جھولی تے گودڑی پہنو۔
چھ بھیکھاں وچ اک جوگی پنتھ ہے، اس دے باراں فرکے ہن، اہناں وچوں ساڈے 'آئی پنتھ' نوں دھارن کرو۔
ہے پرکھا! اس تراں من نوں اکل دتی جا سکدی ہے تے مڑ (مایا دی) چوٹ نہیں کھائیدی۔
(اتر:) نانک آکھدا ہے کِ گرو دے سنمکھ ہویاں منکھّ (من نوں سمجھان دا ڈھنگ) سمجھدا ہے، جوگ دی جگتِ اس تراں لبھدی ہے (کِ) ॥9۔۔