راگ رامکلی وچّ گرو نانکدیو جی دی بانی 'سدھ گوسٹِ'۔
اکال پرکھ اکّ ہے اتے ستگورو دی کرپا نال ملدا ہے۔
(ساڈی) نمسکار اہناں سنتاں دی سبھا نوں ہے جو 'ربی مجلس' (ستسنگ) بنا کے اڈول بیٹھے ہن؛
ساڈی ارداس اس سنت-سبھا اگے ہے جس وچ سدا کائم رہن والا اپر اپار پربھو (پرتکھّ وسدا) ہے۔
میں اس سنت-سبھا اگے سر کٹّ کے دھر دیاں، تن تے من بھیٹا رکھّ دیاں،
(تاکِ) سکھین ہی پربھو دے گن گا سکاں؛ (کیونکِ) ہے نانک! سنت مل پئے تاں ربّ مل پیندا ہے ۔۔1۔۔
(ہے چرپٹ! دیس-دیسانتراں اتے تیرتھاں تے) بھون دا کیہ لابھ؟ سدا کائم رہن والے پربھو وچ جڑیاں ہی پوتر ہوئیدا ہے؛
(ستگورو دے) سچے شبد توں بنا ("دنیا ساغر دتر توں") خلاسی نہیں ہندی ۔۔1۔۔ رہاؤ ۔۔
(چرپٹ جوگی نے پچھیا-) تسی کون ہو؟ تہاڈا کیہ نام ہے؟ تہاڈا کیہ مت ہے؟ (اس مت دا) کیہ منورتھ ہے؟
(گرو نانک دیو جی دا اتر-) میں سدا کائم رہن والے پربھو نوں جپدا ہاں، ساڈی (پربھو اگے ہی سدا) ارداسِ ہے تے میں سنت جناں توں سدکے جاندا ہاں (بسّ! اہ میرا مت ہے)۔
(چرپٹ دا پرشن) ہے بالک! تسی کس دے آسرے شانت-چتّ ہو؟ تہاڈی سرت کس وچ جڑدی ہے؟ کتھوں آؤندے ہو؟ کتھے جاندے ہو؟
نانک آکھدا ہے کِ چرپٹ نے پچھیا- ہے سنت! سن، تیرا کیہ مت ہے؟ ॥2۔۔
(ستگورو جی دا اتر-) (ہے چرپٹ!) سرب-ویاپک پربھو (دی یاد) وچ جڑ کے سدا شانت-چتّ رہیدا ہے۔ اسیں ستگورو دی مرزی وچ چلدے ہاں۔
ہے نانک! پربھو دے ہکم وچ ستے ہی (جگت وچ) آئے، ہکم وچ وچر رہے ہاں، سدا اس دی رزا وچ ہی رہندے ہاں۔
(پکے) آسن والا، (سدا) ٹکے رہن والا تے کائم رہن والا پربھو آپ ہی ہے، اساں اہی گر-سکھیا لئی ہے۔
گرو دے دسے راہ تے ترن والا منکھّ گیانوان ہو جاندا ہے، آپنے آپ نوں پچھاندا ہے، تے، سدا سچے پربھو وچ جڑیا رہندا ہے ۔۔3۔۔
(چرپٹ دا پرشن) جگت (اک ایسا) سمندر کہا جاندا ہے جس نوں ترنا اؤکھا ہے، (اس سمندر دا) پارلا کنڈھا کویں لبھے؟
چرپٹ آکھدا ہے (بھاو، چرپٹ نے آکھیا) ہے ورکت نانک! ٹھیک وچار دسّ۔
اتر: (جو منکھّ جو کجھ) آپ آکھدا ہے تے آپ ہی (اس نوں) سمجھدا (بھی) ہے اس نوں (اس دے پرشن دا) اتر دین دی لوڑ نہیں ہندی۔
(اس واستے، ہے چرپٹ!) تیرے (پرشن) وچ کوئی اکائی لبھن دی لوڑ نہیں، (انجھ اتر اہ ہے کِ) سدا کائم رہن والے پربھو نوں جپو تاں تسیں (اس 'دترُ ساگرُ' توں) پار لنگھ جاؤگے ۔۔4۔۔