گوجري، پنجين مهل:
عقلي انا پرستي ۽ مايا لاءِ وڏي محبت سڀ کان سنگين دائمي بيماريون آهن.
رب جو نالو دوا آهي، جيڪا هر شيءِ کي شفا ڏئي ٿي. گرو مون کي نالو ڏنو آهي، رب جو نالو. ||1||
منهنجو ذهن ۽ جسم رب جي عاجز ٻانهن جي مٽي لاءِ تڙپندا آهن.
ان سان لکين اوتارن جا گناهه ميٽجي ويندا آهن. اي رب العالمين، منهنجي خواهش پوري ڪر. ||1||روڪ||
شروعات ۾، وچ ۾، ۽ آخر ۾، هڪ خوفناڪ خواهشن جو شڪار آهي.
گرو جي روحاني حڪمت جي ذريعي، اسين ڪائنات جي رب جي ساراهه جا گيت ڳائيندا آهيون، ۽ موت جو ڦڙو ڪٽي ويندو آهي. ||2||
جن کي جنسي خواهش، غضب، لالچ ۽ جذباتي وابستگي سان ٺڳيو وڃي ٿو، اهي هميشه لاءِ ٻيهر جنم وٺن ٿا.
خدا جي عبادت سان محبت ڪرڻ ۽ رب العالمين جي ياد ڪرڻ سان، انسان جي جنم ڀومي ختم ٿي ويندي آهي. ||3||
دوست، ٻار، زالون ۽ خيرخواه ٽيئي بخارن سان سڙي ويندا آهن.
”رام، رام“ جي نالي جي جپ ڪرڻ سان، جيئن رب جي پاڪ ٻانهن سان ملندو آهي، تيئن ئي ڏکن جا دور ٿي ويندا آهن. ||4||
سڀني طرفن جي چوڌاري گھمڻ، اهي رڙ ڪن ٿا، "اسان کي ڪجھ به نه بچائي سگهي ٿو!"
نانڪ لاتعداد رب جي لوٽس پيرن جي حرم ۾ داخل ٿيو آهي. هو انهن جي حمايت کي مضبوط رکندو آهي. ||5||4||30||
راگ گجريءَ لاءِ جيڪڏهن ڪا مثالي تمثيل آهي، ته اُها ريگستان ۾ اڪيلائيءَ ۾ ويڙهيل ماڻهوءَ جي آهي، جنهن جا هٿ ڪپيل آهن، پاڻيءَ ۾ آهن. بهرحال، اهو تڏهن ئي ٿيندو آهي جڏهن پاڻي آهستي آهستي انهن جي گڏيل هٿن مان وهڻ لڳندو آهي ته ماڻهوءَ کي پاڻيءَ جي اصل اهميت ۽ اهميت جو احساس ٿيندو آهي. اهڙي طرح راگ گجري ٻڌندڙ کي وقت گذرڻ جي احساس ۽ آگاهي جي طرف وٺي وڃي ٿو ۽ اهڙيءَ طرح پاڻ وقت جي قيمتي فطرت جو قدر ڪري ٿو. وحي ٻڌندڙن کي پنهنجي موت ۽ موت جي آگاهي ۽ اعتراف ۾ آڻيندو آهي، انهن کي پنهنجي باقي زندگي جي وقت کي وڌيڪ عقلمنديء سان استعمال ڪرڻ لاء.