اهي اونداهي، اونداهي کڏ ۾ ڪري ويا آهن.
نانڪ: انهن کي مٿي کڻو ۽ انهن کي بچايو، اي مهربان رب خدا! ||4||
اهي انساني نسل سان تعلق رکن ٿا، پر اهي جانورن وانگر ڪم ڪن ٿا.
اهي ڏينهن رات ٻين تي لعنت وجهندا آهن.
ظاهري طور اهي مذهبي پوشاڪ پائين ٿا، پر اندر ۾ مايا جي گندگي آهي.
اهي ان ڳالهه کي لڪائي نٿا سگهن، چاهي ڪيتري به ڪوشش ڪن.
ظاهري طور تي، اهي علم، مراقبت ۽ پاڪائي ظاهر ڪن ٿا،
پر اندر ۾ لالچ جو ڪتو چمڪي ٿو.
اندر ۾ آرزو جي باهه ڀڙڪي ٿي. اهي ٻاهران پنهنجي جسم تي خاڪ لڳن ٿا.
انهن جي ڳچيءَ ۾ پٿر آهي، اهي ڪيئن پار ڪري سگهندا اُن بي مثال سمنڊ کي؟
اُھي، جن جي اندر خدا پاڻ رھي ٿو
- اي نانڪ، اهي عاجز مخلوق، رب ۾ جذب ٿي ويا آهن. ||5||
ٻڌڻ سان، انڌو رستو ڪيئن ڳولي سگهندو؟
هن جو هٿ پڪڙي پوءِ هو پنهنجي منزل تي پهچي سگهي ٿو.
ٻوڙن کي ڪيئن سمجھ ۾ اچي سگهي ٿو هڪ معما؟
چئو 'رات'، ۽ هو سمجهي ٿو ته توهان چيو آهي 'ڏينهن'.
گونگا ڪيئن ڳائي سگھن ٿا رب جا گيت؟
هو ڪوشش ڪري سگهي ٿو، پر سندس آواز کيس ناڪام ٿيندو.
پاڳل جبل تي ڪيئن چڙهندو؟
هو رڳو اتي نه ٿو وڃي سگهي.