اي خالق، رحمت جو پالڻهار - تنهنجو عاجز خادم دعا ڪري ٿو.
نانڪ: توهان جي مهرباني، مهرباني ڪري مون کي بچايو. ||6||
رب، اسان جي مدد ۽ مدد، هميشه اسان سان گڏ آهي، پر انسان کيس ياد نٿو ڪري.
هو پنهنجي دشمنن کي پيار ڏيکاري ٿو.
هو ريل جي محل ۾ رهندو آهي.
هو لذت جي راند ۽ مايا جي ذائقي مان لطف اندوز ٿيندو آهي.
هو انهن کي مستقل سمجهن ٿا- اهو سندس ذهن جو عقيدو آهي.
بيوقوف کي موت به سمجهه ۾ نٿو اچي.
نفرت، تڪرار، جنسي خواهش، ڪاوڙ، جذباتي منسلڪ،
ڪوڙ، فساد، وڏي لالچ ۽ فريب:
اهڙيءَ طرح ڪيتريون ئي زندگيون ضايع ٿي وينديون آهن.
نانڪ: انھن کي بلند ڪريو، ۽ انھن کي ڇڏايو، اي پالڻھار - پنھنجي ٻاجھ ڏيکاري! ||7||
تون اسان جو پالڻهار ۽ مالڪ آهين. توهان ڏانهن، مان هي دعا پيش ڪريان ٿو.
هي جسم ۽ روح سڀ تنهنجي ملڪيت آهن.
تون اسان جي ماءُ ۽ پيءُ آهين. اسان توهان جا ٻار آهيون.
تنهنجي فضل ۾، ڪيتريون ئي خوشيون آهن!
ڪو به توهان جي حدن کي نٿو ڄاڻي.
اي اعليٰ ترين، تمام سخي خدا،
سڄي مخلوق تنهنجي ڌاڳي تي ٻڌل آهي.
جيڪو تو وٽان آيو آهي سو تنهنجي حڪم هيٺ آهي.