हे प्रजापति, दयापते - तव विनयशीलः सेवकः प्रार्थयति;
नानकः - तव प्रसादेन मां त्राहि । ||६||
प्रभुः अस्माकं साहाय्यं समर्थनं च सर्वदा अस्माभिः सह अस्ति, परन्तु मर्त्यः तं न स्मरति।
सः शत्रुषु प्रेम दर्शयति।
सः वालुकादुर्गे निवसति।
रमते भोगक्रीडां मायास्वादं च ।
सः तान् स्थायित्वं मन्यते - एषः एव तस्य मनसः प्रत्ययः।
मूर्खस्य मनसि मृत्युः अपि न आगच्छति।
द्वेषः, विग्रहः, मैथुनकामः, क्रोधः, भावनात्मकः आसक्तिः,
असत्यं भ्रष्टं च अपारं लोभं वञ्चनं च।
एतावन्तः आयुः एतेषु प्रकारेषु अपव्ययः भवति।
नानक: तान् उत्थापय, मोचय च भगवन् - दयां कुरु! ||७||
त्वं अस्माकं प्रभुः स्वामी च असि; भवतः कृते एतां प्रार्थनां समर्पयामि।
शरीरात्मा च सर्वं तव सम्पत्तिः ।
त्वं अस्माकं माता पिता च असि; वयं तव बालकाः स्मः।
भवतः अनुग्रहे एतावन्तः आनन्दाः सन्ति!
भवतः सीमां कोऽपि न जानाति।
हे परमात्मनः परम उदार ईश्वर।
तव सूत्रे सर्वा सृष्टिः तारिता अस्ति।
त्वत्तो यद् आगतं तत् तव आज्ञाधीनम्।