Hulle het in die diep, donker put geval.
Nanak: hef hulle op en red hulle, o barmhartige Here God! ||4||
Hulle behoort aan die menslike spesie, maar hulle tree soos diere op.
Hulle vervloek ander dag en nag.
Uiterlik dra hulle godsdienstige klere, maar binne is die vuilheid van Maya.
Hulle kan dit nie verberg nie, maak nie saak hoe hard hulle probeer nie.
Uiterlik vertoon hulle kennis, meditasie en suiwering,
maar binne klou die hond van hebsug.
Die vuur van begeerte woed binne; uiterlik smeer hulle as op hul liggame.
Daar is 'n klip om hul nek - hoe kan hulle die onpeilbare oseaan oorsteek?
Hulle, binne wie God self bly
- O Nanak, daardie nederige wesens is intuïtief opgeneem in die Here. ||5||
Deur te luister, hoe kan blindes die pad vind?
Vat sy hand vas, en dan kan hy sy bestemming bereik.
Hoe kan 'n raaisel deur die dowes verstaan word?
Sê 'nag', en hy dink jy het 'dag' gesê.
Hoe kan die stomme die liedere van die Here sing?
Hy mag probeer, maar sy stem sal hom in die steek laat.
Hoe kan die kreupele die berg opklim?
Hy kan eenvoudig nie soontoe gaan nie.