Sulke sondige foute kleef aan die blinde dwase;
Nanak: verhef en red hulle, God! ||2||
Van begin tot einde is Hy ons Beskermer,
en tog gee die onkundiges nie hulle liefde aan Hom nie.
Om Hom te dien, word die nege skatte verkry,
en tog, die dwase verbind nie hulle gedagtes met Hom nie.
Ons Here en Meester is altyd teenwoordig, vir ewig en altyd,
en tog glo die geestelik blindes dat Hy ver is.
In sy diens verwerf 'n mens eer in die hof van die Here,
en tog, die onkundige dwaas vergeet Hom.
Vir altyd en altyd maak hierdie persoon foute;
O Nanak, die Oneindige Here is ons Reddende Genade. ||3||
As hulle die juweel verlaat, word hulle deur 'n skulp verswelg.
Hulle verloën Waarheid en omhels valsheid.
Dit wat verbygaan, glo hulle is permanent.
Dit wat immanent is, glo hulle is ver.
Hulle sukkel vir wat hulle uiteindelik moet verlaat.
Hulle draai weg van die Here, hulle Hulp en Ondersteuning, wat altyd by hulle is.
Hulle was die sandelhoutpasta af;
soos donkies is hulle verlief op die modder.