सुखमनी साहिब

(पान: 15)


ਐਸੇ ਦੋਖ ਮੂੜ ਅੰਧ ਬਿਆਪੇ ॥
ऐसे दोख मूड़ अंध बिआपे ॥

अशा पापी चुका आंधळ्या मूर्खांना चिकटतात;

ਨਾਨਕ ਕਾਢਿ ਲੇਹੁ ਪ੍ਰਭ ਆਪੇ ॥੨॥
नानक काढि लेहु प्रभ आपे ॥२॥

नानक: देवा, त्यांना उंचावून वाचवा! ||2||

ਆਦਿ ਅੰਤਿ ਜੋ ਰਾਖਨਹਾਰੁ ॥
आदि अंति जो राखनहारु ॥

सुरुवातीपासून शेवटपर्यंत, तो आपला रक्षक आहे,

ਤਿਸ ਸਿਉ ਪ੍ਰੀਤਿ ਨ ਕਰੈ ਗਵਾਰੁ ॥
तिस सिउ प्रीति न करै गवारु ॥

आणि तरीही, अज्ञानी लोक त्यांचे प्रेम त्याला देत नाहीत.

ਜਾ ਕੀ ਸੇਵਾ ਨਵ ਨਿਧਿ ਪਾਵੈ ॥
जा की सेवा नव निधि पावै ॥

त्याची सेवा केल्याने नऊ खजिना प्राप्त होतात,

ਤਾ ਸਿਉ ਮੂੜਾ ਮਨੁ ਨਹੀ ਲਾਵੈ ॥
ता सिउ मूड़ा मनु नही लावै ॥

आणि तरीही, मूर्ख लोक त्यांचे मन त्याच्याशी जोडत नाहीत.

ਜੋ ਠਾਕੁਰੁ ਸਦ ਸਦਾ ਹਜੂਰੇ ॥
जो ठाकुरु सद सदा हजूरे ॥

आमचा प्रभु आणि स्वामी सदैव, सदैव आणि सदैव आहे,

ਤਾ ਕਉ ਅੰਧਾ ਜਾਨਤ ਦੂਰੇ ॥
ता कउ अंधा जानत दूरे ॥

आणि तरीही, आध्यात्मिकदृष्ट्या अंध लोक विश्वास ठेवतात की तो खूप दूर आहे.

ਜਾ ਕੀ ਟਹਲ ਪਾਵੈ ਦਰਗਹ ਮਾਨੁ ॥
जा की टहल पावै दरगह मानु ॥

त्याच्या सेवेत, परमेश्वराच्या दरबारात सन्मान प्राप्त होतो,

ਤਿਸਹਿ ਬਿਸਾਰੈ ਮੁਗਧੁ ਅਜਾਨੁ ॥
तिसहि बिसारै मुगधु अजानु ॥

आणि तरीही, अज्ञानी मूर्ख त्याला विसरतो.

ਸਦਾ ਸਦਾ ਇਹੁ ਭੂਲਨਹਾਰੁ ॥
सदा सदा इहु भूलनहारु ॥

सदैव आणि सदैव, ही व्यक्ती चुका करते;

ਨਾਨਕ ਰਾਖਨਹਾਰੁ ਅਪਾਰੁ ॥੩॥
नानक राखनहारु अपारु ॥३॥

हे नानक, अनंत परमेश्वर ही आपली कृपा आहे. ||3||

ਰਤਨੁ ਤਿਆਗਿ ਕਉਡੀ ਸੰਗਿ ਰਚੈ ॥
रतनु तिआगि कउडी संगि रचै ॥

रत्नाचा त्याग करून ते कवचात तल्लीन झाले आहेत.

ਸਾਚੁ ਛੋਡਿ ਝੂਠ ਸੰਗਿ ਮਚੈ ॥
साचु छोडि झूठ संगि मचै ॥

ते सत्याचा त्याग करतात आणि असत्य स्वीकारतात.

ਜੋ ਛਡਨਾ ਸੁ ਅਸਥਿਰੁ ਕਰਿ ਮਾਨੈ ॥
जो छडना सु असथिरु करि मानै ॥

जे निघून जाते ते शाश्वत मानतात.

ਜੋ ਹੋਵਨੁ ਸੋ ਦੂਰਿ ਪਰਾਨੈ ॥
जो होवनु सो दूरि परानै ॥

जे अव्यक्त आहे, ते दूर आहे असे ते मानतात.

ਛੋਡਿ ਜਾਇ ਤਿਸ ਕਾ ਸ੍ਰਮੁ ਕਰੈ ॥
छोडि जाइ तिस का स्रमु करै ॥

शेवटी काय सोडले पाहिजे यासाठी ते संघर्ष करतात.

ਸੰਗਿ ਸਹਾਈ ਤਿਸੁ ਪਰਹਰੈ ॥
संगि सहाई तिसु परहरै ॥

ते परमेश्वरापासून दूर जातात, त्यांची मदत आणि आधार, जो नेहमी त्यांच्याबरोबर असतो.

ਚੰਦਨ ਲੇਪੁ ਉਤਾਰੈ ਧੋਇ ॥
चंदन लेपु उतारै धोइ ॥

ते चंदनाची पेस्ट धुतात;

ਗਰਧਬ ਪ੍ਰੀਤਿ ਭਸਮ ਸੰਗਿ ਹੋਇ ॥
गरधब प्रीति भसम संगि होइ ॥

गाढवांप्रमाणे ते चिखलाच्या प्रेमात असतात.