Τέτοια αμαρτωλά λάθη προσκολλώνται στους τυφλούς ανόητους.
Νανάκ: σήκωσε και σώσε τους Θεέ! ||2||
Από την αρχή μέχρι το τέλος, είναι ο προστάτης μας,
κι όμως, οι αδαείς δεν Του δίνουν την αγάπη τους.
Υπηρετώντας Τον, αποκτώνται οι εννέα θησαυροί,
και όμως, οι ανόητοι δεν συνδέουν το μυαλό τους μαζί Του.
Ο Κύριος και Κύριός μας είναι πάντα παρών, για πάντα και για πάντα,
και όμως, οι πνευματικά τυφλοί πιστεύουν ότι είναι μακριά.
Στην υπηρεσία Του, λαμβάνει κανείς τιμή στην Αυλή του Κυρίου,
κι όμως, ο αδαής ανόητος Τον ξεχνά.
Για πάντα, αυτό το άτομο κάνει λάθη.
Ω Νανάκ, ο Άπειρος Κύριος είναι η Σωτήρια Χάρη μας. ||3||
Εγκαταλείποντας το κόσμημα, βυθίζονται σε ένα κοχύλι.
Αποκηρύσσουν την Αλήθεια και ασπάζονται το ψέμα.
Αυτό που φεύγει, πιστεύουν ότι είναι μόνιμο.
Αυτό που είναι έμφυτο, πιστεύουν ότι είναι μακριά.
Αγωνίζονται για αυτό που πρέπει τελικά να αφήσουν.
Αποστρέφονται από τον Κύριο, τη Βοήθεια και τη Στήριξή τους, που είναι πάντα μαζί τους.
Ξεπλένουν την πάστα σανταλόξυλου.
σαν τα γαϊδουράκια είναι ερωτευμένοι με τη λάσπη.