آسا کی وار

(صفحو: 31)

ਪਹਿਲਾ ਸੁਚਾ ਆਪਿ ਹੋਇ ਸੁਚੈ ਬੈਠਾ ਆਇ ॥

pahilaa suchaa aap hoe suchai baitthaa aae |

پهرين، پاڻ کي پاڪ ڪري، برهمڻ اچي ٿو ۽ پنهنجي پاڪ ٿيل بند ۾ ويهي ٿو.

ਸੁਚੇ ਅਗੈ ਰਖਿਓਨੁ ਕੋਇ ਨ ਭਿਟਿਓ ਜਾਇ ॥

suche agai rakhion koe na bhittio jaae |

پاڪ کاڌو، جنهن کي ڪنهن به هٿ نه ڪيو آهي، ان جي اڳيان رکيا ويا آهن.

ਸੁਚਾ ਹੋਇ ਕੈ ਜੇਵਿਆ ਲਗਾ ਪੜਣਿ ਸਲੋਕੁ ॥

suchaa hoe kai jeviaa lagaa parran salok |

پاڪ ٿيڻ ڪري، هو پنهنجو کاڌو کڻي ٿو، ۽ سندس مقدس آيتون پڙهڻ شروع ڪري ٿو.

ਕੁਹਥੀ ਜਾਈ ਸਟਿਆ ਕਿਸੁ ਏਹੁ ਲਗਾ ਦੋਖੁ ॥

kuhathee jaaee sattiaa kis ehu lagaa dokh |

پر پوءِ ان کي گندي جاءِ تي اڇلايو وڃي ٿو - اهو ڪنهن جو قصور آهي؟

ਅੰਨੁ ਦੇਵਤਾ ਪਾਣੀ ਦੇਵਤਾ ਬੈਸੰਤਰੁ ਦੇਵਤਾ ਲੂਣੁ ॥

an devataa paanee devataa baisantar devataa loon |

مکڻ مقدس آهي، پاڻي مقدس آهي. باهه ۽ لوڻ پڻ مقدس آهن؛

ਪੰਜਵਾ ਪਾਇਆ ਘਿਰਤੁ ॥ ਤਾ ਹੋਆ ਪਾਕੁ ਪਵਿਤੁ ॥

panjavaa paaeaa ghirat | taa hoaa paak pavit |

جڏهن پنجين شيءِ يعني گهي کي ملايو ويندو آهي، تڏهن کاڌو پاڪ ۽ پاڪ ٿي ويندو آهي.

ਪਾਪੀ ਸਿਉ ਤਨੁ ਗਡਿਆ ਥੁਕਾ ਪਈਆ ਤਿਤੁ ॥

paapee siau tan gaddiaa thukaa peea tith |

گنهگار انساني جسم سان رابطي ۾ اچڻ سان، کاڌو ايترو ناپاڪ ٿي ويندو آهي جنهن تي ٿڪايو ويندو آهي.

ਜਿਤੁ ਮੁਖਿ ਨਾਮੁ ਨ ਊਚਰਹਿ ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਰਸ ਖਾਹਿ ॥

jit mukh naam na aoochareh bin naavai ras khaeh |

اُهو وات جيڪو نالو نه ٿو ڳائي ۽ نام جي بغير لذيذ کاڌو کائي ٿو

ਨਾਨਕ ਏਵੈ ਜਾਣੀਐ ਤਿਤੁ ਮੁਖਿ ਥੁਕਾ ਪਾਹਿ ॥੧॥

naanak evai jaaneeai tith mukh thukaa paeh |1|

- اي نانڪ، هي ڄاڻو: اهڙي وات تي ٿڪايو وڃي. ||1||

ਮਃ ੧ ॥

mahalaa 1 |

پهرين مهل:

ਭੰਡਿ ਜੰਮੀਐ ਭੰਡਿ ਨਿੰਮੀਐ ਭੰਡਿ ਮੰਗਣੁ ਵੀਆਹੁ ॥

bhandd jameeai bhandd ninmeeai bhandd mangan veeaahu |

عورت مان، مرد پيدا ٿئي ٿو؛ عورت جي اندر، مرد کي تصور ڪيو ويندو آهي؛ هن عورت سان شادي ڪئي ۽ شادي ڪئي.

ਭੰਡਹੁ ਹੋਵੈ ਦੋਸਤੀ ਭੰਡਹੁ ਚਲੈ ਰਾਹੁ ॥

bhanddahu hovai dosatee bhanddahu chalai raahu |

عورت سندس دوست ٿي وڃي ٿي. عورت جي ذريعي، ايندڙ نسل اچي ٿو.

ਭੰਡੁ ਮੁਆ ਭੰਡੁ ਭਾਲੀਐ ਭੰਡਿ ਹੋਵੈ ਬੰਧਾਨੁ ॥

bhandd muaa bhandd bhaaleeai bhandd hovai bandhaan |

جڏهن هن جي عورت مري ٿي، هو ٻي عورت کي ڳولي ٿو. عورت سان هو پابند آهي.

ਸੋ ਕਿਉ ਮੰਦਾ ਆਖੀਐ ਜਿਤੁ ਜੰਮਹਿ ਰਾਜਾਨ ॥

so kiau mandaa aakheeai jit jameh raajaan |

پوءِ کيس بڇڙو ڇو سڏيو؟ هن مان، بادشاه پيدا ٿين ٿا.

ਭੰਡਹੁ ਹੀ ਭੰਡੁ ਊਪਜੈ ਭੰਡੈ ਬਾਝੁ ਨ ਕੋਇ ॥

bhanddahu hee bhandd aoopajai bhanddai baajh na koe |

عورت مان، عورت پيدا ٿئي ٿي. عورت کان سواء، اتي ڪو به نه هوندو.

ਨਾਨਕ ਭੰਡੈ ਬਾਹਰਾ ਏਕੋ ਸਚਾ ਸੋਇ ॥

naanak bhanddai baaharaa eko sachaa soe |

اي نانڪ، صرف سچو رب عورت کان سواء آهي.

ਜਿਤੁ ਮੁਖਿ ਸਦਾ ਸਾਲਾਹੀਐ ਭਾਗਾ ਰਤੀ ਚਾਰਿ ॥

jit mukh sadaa saalaaheeai bhaagaa ratee chaar |

اهو وات جيڪو مسلسل رب جي ساراهه ڪندو آهي برڪت وارو ۽ خوبصورت آهي.

ਨਾਨਕ ਤੇ ਮੁਖ ਊਜਲੇ ਤਿਤੁ ਸਚੈ ਦਰਬਾਰਿ ॥੨॥

naanak te mukh aoojale tith sachai darabaar |2|

اي نانڪ، اهي منهن سچي رب جي درٻار ۾ روشن ٿيندا. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

paurree |

پورو:

ਸਭੁ ਕੋ ਆਖੈ ਆਪਣਾ ਜਿਸੁ ਨਾਹੀ ਸੋ ਚੁਣਿ ਕਢੀਐ ॥

sabh ko aakhai aapanaa jis naahee so chun kadteeai |

سڀ توکي پنھنجا پالڻھار سڏيندا آھن. جيڪو توهان جو مالڪ ناهي، ان کي کنيو ويندو ۽ اڇلايو ويندو.