آسا کی وار

(صفحو: 32)

ਕੀਤਾ ਆਪੋ ਆਪਣਾ ਆਪੇ ਹੀ ਲੇਖਾ ਸੰਢੀਐ ॥

keetaa aapo aapanaa aape hee lekhaa sandteeai |

هر ڪنهن کي پنهنجي عملن جو بدلو ملي ٿو. هن جي حساب مطابق ترتيب ڏني وئي آهي.

ਜਾ ਰਹਣਾ ਨਾਹੀ ਐਤੁ ਜਗਿ ਤਾ ਕਾਇਤੁ ਗਾਰਬਿ ਹੰਢੀਐ ॥

jaa rahanaa naahee aait jag taa kaaeit gaarab handteeai |

جيئن ته هن دنيا ۾ رهڻ ڪنهن جي مقدر ۾ ناهي، پوءِ ڇو غرور ۾ پاڻ کي برباد ڪري؟

ਮੰਦਾ ਕਿਸੈ ਨ ਆਖੀਐ ਪੜਿ ਅਖਰੁ ਏਹੋ ਬੁਝੀਐ ॥

mandaa kisai na aakheeai parr akhar eho bujheeai |

ڪنهن کي به بڇڙو نه سڏيو؛ انهن لفظن کي پڙهو، ۽ سمجھو.

ਮੂਰਖੈ ਨਾਲਿ ਨ ਲੁਝੀਐ ॥੧੯॥

moorakhai naal na lujheeai |19|

بيوقوفن سان بحث نه ڪريو. ||19||

ਗੁਰਸਿਖਾ ਮਨਿ ਵਾਧਾਈਆ ਜਿਨ ਮੇਰਾ ਸਤਿਗੁਰੂ ਡਿਠਾ ਰਾਮ ਰਾਜੇ ॥

gurasikhaa man vaadhaaeea jin meraa satiguroo dditthaa raam raaje |

گُرسکن جا ذهن خوش ٿين ٿا، ڇاڪاڻ ته هنن منهنجي سچي گرو، اي رب بادشاهه کي ڏٺو آهي.

ਕੋਈ ਕਰਿ ਗਲ ਸੁਣਾਵੈ ਹਰਿ ਨਾਮ ਕੀ ਸੋ ਲਗੈ ਗੁਰਸਿਖਾ ਮਨਿ ਮਿਠਾ ॥

koee kar gal sunaavai har naam kee so lagai gurasikhaa man mitthaa |

جيڪڏهن ڪو کين رب جي نالي جو قصو ٻڌائي ٿو ته اها ڳالهه انهن گرسخن جي ذهن کي وڻندڙ لڳي ٿي.

ਹਰਿ ਦਰਗਹ ਗੁਰਸਿਖ ਪੈਨਾਈਅਹਿ ਜਿਨੑਾ ਮੇਰਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਤੁਠਾ ॥

har daragah gurasikh painaaeeeh jinaa meraa satigur tutthaa |

گُر سيخ رب جي درٻار ۾ عزت سان لڙڪيل آهن. منهنجو سچو گرو هنن کان ڏاڍو خوش آهي.

ਜਨ ਨਾਨਕੁ ਹਰਿ ਹਰਿ ਹੋਇਆ ਹਰਿ ਹਰਿ ਮਨਿ ਵੁਠਾ ॥੪॥੧੨॥੧੯॥

jan naanak har har hoeaa har har man vutthaa |4|12|19|

ٻانهو نانڪ ٿيو رب، هار، هار؛ رب، هار، هار، هن جي دماغ ۾ رهي ٿو. ||4||12||19||

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੧ ॥

salok mahalaa 1 |

سالڪ، پھريون مھل:

ਨਾਨਕ ਫਿਕੈ ਬੋਲਿਐ ਤਨੁ ਮਨੁ ਫਿਕਾ ਹੋਇ ॥

naanak fikai boliaai tan man fikaa hoe |

اي نانڪ، بيڪار لفظ ڳالهائڻ سان جسم ۽ دماغ بيڪار ٿي ويندا آهن.

ਫਿਕੋ ਫਿਕਾ ਸਦੀਐ ਫਿਕੇ ਫਿਕੀ ਸੋਇ ॥

fiko fikaa sadeeai fike fikee soe |

هن insipid جي سڀ کان insipid سڏيو ويندو آهي; انسپيڊن مان سڀ کان وڌيڪ بيوقوف سندس شهرت آهي.

ਫਿਕਾ ਦਰਗਹ ਸਟੀਐ ਮੁਹਿ ਥੁਕਾ ਫਿਕੇ ਪਾਇ ॥

fikaa daragah satteeai muhi thukaa fike paae |

بيوقوف انسان کي رب جي درٻار ۾ رد ڪيو ويندو آهي، ۽ بيوقوف جي منهن تي ٿڪايو ويندو آهي.

ਫਿਕਾ ਮੂਰਖੁ ਆਖੀਐ ਪਾਣਾ ਲਹੈ ਸਜਾਇ ॥੧॥

fikaa moorakh aakheeai paanaa lahai sajaae |1|

بيوقوف کي بيوقوف چئبو آهي. هن کي سزا ۾ بوٽن سان ماريو ويو آهي. ||1||

ਮਃ ੧ ॥

mahalaa 1 |

پهرين مهل:

ਅੰਦਰਹੁ ਝੂਠੇ ਪੈਜ ਬਾਹਰਿ ਦੁਨੀਆ ਅੰਦਰਿ ਫੈਲੁ ॥

andarahu jhootthe paij baahar duneea andar fail |

جيڪي اندر ڪوڙا آهن ۽ ٻاهران عزت وارا آهن سي هن دنيا ۾ تمام عام آهن.

ਅਠਸਠਿ ਤੀਰਥ ਜੇ ਨਾਵਹਿ ਉਤਰੈ ਨਾਹੀ ਮੈਲੁ ॥

atthasatth teerath je naaveh utarai naahee mail |

جيتوڻيڪ اهي اٺيتاليهه مقدس زيارتن تي غسل ڪن، تڏهن به انهن جي گندگي نه ٿيندي آهي.

ਜਿਨੑ ਪਟੁ ਅੰਦਰਿ ਬਾਹਰਿ ਗੁਦੜੁ ਤੇ ਭਲੇ ਸੰਸਾਰਿ ॥

jina patt andar baahar gudarr te bhale sansaar |

جن جي اندر ۾ ريشمي ۽ ٻاهران رڱيل آهن، اهي ئي هن دنيا ۾ سٺا آهن.

ਤਿਨੑ ਨੇਹੁ ਲਗਾ ਰਬ ਸੇਤੀ ਦੇਖਨੑੇ ਵੀਚਾਰਿ ॥

tina nehu lagaa rab setee dekhanae veechaar |

اھي پالڻھار لاءِ پيار ڪندا آھن، ۽ کيس ڏسڻ تي غور ڪندا آھن.

ਰੰਗਿ ਹਸਹਿ ਰੰਗਿ ਰੋਵਹਿ ਚੁਪ ਭੀ ਕਰਿ ਜਾਹਿ ॥

rang haseh rang roveh chup bhee kar jaeh |

رب جي محبت ۾ کلندا آهن ۽ رب جي محبت ۾ روئيندا آهن ۽ خاموش رهندا آهن.

ਪਰਵਾਹ ਨਾਹੀ ਕਿਸੈ ਕੇਰੀ ਬਾਝੁ ਸਚੇ ਨਾਹ ॥

paravaah naahee kisai keree baajh sache naah |

انهن کي پنهنجي سچي مڙس کان سواءِ ٻي ڪا به پرواهه ناهي.