આસા કી વાર

(પાન: 31)

ਪਹਿਲਾ ਸੁਚਾ ਆਪਿ ਹੋਇ ਸੁਚੈ ਬੈਠਾ ਆਇ ॥

pahilaa suchaa aap hoe suchai baitthaa aae |

પ્રથમ, પોતાને શુદ્ધ કરીને, બ્રાહ્મણ આવે છે અને તેના શુદ્ધિકરણમાં બેસે છે.

ਸੁਚੇ ਅਗੈ ਰਖਿਓਨੁ ਕੋਇ ਨ ਭਿਟਿਓ ਜਾਇ ॥

suche agai rakhion koe na bhittio jaae |

શુદ્ધ ખોરાક, જેને બીજા કોઈએ સ્પર્શ કર્યો નથી, તે તેમની સમક્ષ મૂકવામાં આવે છે.

ਸੁਚਾ ਹੋਇ ਕੈ ਜੇਵਿਆ ਲਗਾ ਪੜਣਿ ਸਲੋਕੁ ॥

suchaa hoe kai jeviaa lagaa parran salok |

શુદ્ધ થઈને, તે પોતાનો ખોરાક લે છે, અને તેના પવિત્ર શ્લોકો વાંચવાનું શરૂ કરે છે.

ਕੁਹਥੀ ਜਾਈ ਸਟਿਆ ਕਿਸੁ ਏਹੁ ਲਗਾ ਦੋਖੁ ॥

kuhathee jaaee sattiaa kis ehu lagaa dokh |

પણ પછી તેને ગંદી જગ્યાએ ફેંકી દેવામાં આવે છે - આ કોનો વાંક છે?

ਅੰਨੁ ਦੇਵਤਾ ਪਾਣੀ ਦੇਵਤਾ ਬੈਸੰਤਰੁ ਦੇਵਤਾ ਲੂਣੁ ॥

an devataa paanee devataa baisantar devataa loon |

મકાઈ પવિત્ર છે, પાણી પવિત્ર છે; અગ્નિ અને મીઠું પણ પવિત્ર છે;

ਪੰਜਵਾ ਪਾਇਆ ਘਿਰਤੁ ॥ ਤਾ ਹੋਆ ਪਾਕੁ ਪਵਿਤੁ ॥

panjavaa paaeaa ghirat | taa hoaa paak pavit |

જ્યારે પાંચમી વસ્તુ, ઘી ઉમેરવામાં આવે છે, ત્યારે ખોરાક શુદ્ધ અને પવિત્ર બને છે.

ਪਾਪੀ ਸਿਉ ਤਨੁ ਗਡਿਆ ਥੁਕਾ ਪਈਆ ਤਿਤੁ ॥

paapee siau tan gaddiaa thukaa peea tith |

પાપી માનવ શરીરના સંપર્કમાં આવવાથી, ખોરાક એટલો અશુદ્ધ બની જાય છે કે તેના પર થૂંકવામાં આવે છે.

ਜਿਤੁ ਮੁਖਿ ਨਾਮੁ ਨ ਊਚਰਹਿ ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਰਸ ਖਾਹਿ ॥

jit mukh naam na aoochareh bin naavai ras khaeh |

જે મુખ નામનો જપ કરતો નથી અને નામ વિના સ્વાદિષ્ટ ભોજન ખાય છે

ਨਾਨਕ ਏਵੈ ਜਾਣੀਐ ਤਿਤੁ ਮੁਖਿ ਥੁਕਾ ਪਾਹਿ ॥੧॥

naanak evai jaaneeai tith mukh thukaa paeh |1|

- ઓ નાનક, આ જાણો: આવા મોં પર થૂંકવું છે. ||1||

ਮਃ ੧ ॥

mahalaa 1 |

પ્રથમ મહેલ:

ਭੰਡਿ ਜੰਮੀਐ ਭੰਡਿ ਨਿੰਮੀਐ ਭੰਡਿ ਮੰਗਣੁ ਵੀਆਹੁ ॥

bhandd jameeai bhandd ninmeeai bhandd mangan veeaahu |

સ્ત્રીમાંથી પુરુષ જન્મે છે; સ્ત્રીની અંદર, પુરુષની કલ્પના થાય છે; સ્ત્રી સાથે તેણે સગાઈ કરી છે અને લગ્ન કર્યા છે.

ਭੰਡਹੁ ਹੋਵੈ ਦੋਸਤੀ ਭੰਡਹੁ ਚਲੈ ਰਾਹੁ ॥

bhanddahu hovai dosatee bhanddahu chalai raahu |

સ્ત્રી તેની મિત્ર બને છે; સ્ત્રી દ્વારા, ભાવિ પેઢીઓ આવે છે.

ਭੰਡੁ ਮੁਆ ਭੰਡੁ ਭਾਲੀਐ ਭੰਡਿ ਹੋਵੈ ਬੰਧਾਨੁ ॥

bhandd muaa bhandd bhaaleeai bhandd hovai bandhaan |

જ્યારે તેની સ્ત્રી મૃત્યુ પામે છે, ત્યારે તે બીજી સ્ત્રીને શોધે છે; સ્ત્રી સાથે તે બંધાયેલો છે.

ਸੋ ਕਿਉ ਮੰਦਾ ਆਖੀਐ ਜਿਤੁ ਜੰਮਹਿ ਰਾਜਾਨ ॥

so kiau mandaa aakheeai jit jameh raajaan |

તો શા માટે તેણીને ખરાબ કહો? તેણીમાંથી, રાજાઓ જન્મે છે.

ਭੰਡਹੁ ਹੀ ਭੰਡੁ ਊਪਜੈ ਭੰਡੈ ਬਾਝੁ ਨ ਕੋਇ ॥

bhanddahu hee bhandd aoopajai bhanddai baajh na koe |

સ્ત્રીમાંથી સ્ત્રી જન્મે છે; સ્ત્રી વિના, ત્યાં કોઈ નહીં હોય.

ਨਾਨਕ ਭੰਡੈ ਬਾਹਰਾ ਏਕੋ ਸਚਾ ਸੋਇ ॥

naanak bhanddai baaharaa eko sachaa soe |

ઓ નાનક, ફક્ત સાચા ભગવાન જ સ્ત્રી વગર છે.

ਜਿਤੁ ਮੁਖਿ ਸਦਾ ਸਾਲਾਹੀਐ ਭਾਗਾ ਰਤੀ ਚਾਰਿ ॥

jit mukh sadaa saalaaheeai bhaagaa ratee chaar |

જે મુખ નિત્ય પ્રભુની સ્તુતિ કરે છે તે ધન્ય અને સુંદર છે.

ਨਾਨਕ ਤੇ ਮੁਖ ਊਜਲੇ ਤਿਤੁ ਸਚੈ ਦਰਬਾਰਿ ॥੨॥

naanak te mukh aoojale tith sachai darabaar |2|

હે નાનક, સાચા ભગવાનના દરબારમાં તે ચહેરાઓ ચમકશે. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

paurree |

પૌરી:

ਸਭੁ ਕੋ ਆਖੈ ਆਪਣਾ ਜਿਸੁ ਨਾਹੀ ਸੋ ਚੁਣਿ ਕਢੀਐ ॥

sabh ko aakhai aapanaa jis naahee so chun kadteeai |

બધા તને પોતપોતાના કહે છે, પ્રભુ; જે તમારી માલિકી ધરાવતો નથી, તેને ઉપાડીને ફેંકી દેવામાં આવે છે.