આસા કી વાર

(પાન: 32)

ਕੀਤਾ ਆਪੋ ਆਪਣਾ ਆਪੇ ਹੀ ਲੇਖਾ ਸੰਢੀਐ ॥

keetaa aapo aapanaa aape hee lekhaa sandteeai |

દરેક વ્યક્તિને તેની પોતાની ક્રિયાઓનું ફળ મળે છે; તે મુજબ તેનું એકાઉન્ટ એડજસ્ટ કરવામાં આવે છે.

ਜਾ ਰਹਣਾ ਨਾਹੀ ਐਤੁ ਜਗਿ ਤਾ ਕਾਇਤੁ ਗਾਰਬਿ ਹੰਢੀਐ ॥

jaa rahanaa naahee aait jag taa kaaeit gaarab handteeai |

આ સંસારમાં રહેવાનું નક્કી જ ન હોવાથી તેણે અભિમાનમાં શા માટે પોતાનો વિનાશ કરવો જોઈએ?

ਮੰਦਾ ਕਿਸੈ ਨ ਆਖੀਐ ਪੜਿ ਅਖਰੁ ਏਹੋ ਬੁਝੀਐ ॥

mandaa kisai na aakheeai parr akhar eho bujheeai |

કોઈને ખરાબ ન કહો; આ શબ્દો વાંચો અને સમજો.

ਮੂਰਖੈ ਨਾਲਿ ਨ ਲੁਝੀਐ ॥੧੯॥

moorakhai naal na lujheeai |19|

મૂર્ખ લોકો સાથે દલીલ કરશો નહીં. ||19||

ਗੁਰਸਿਖਾ ਮਨਿ ਵਾਧਾਈਆ ਜਿਨ ਮੇਰਾ ਸਤਿਗੁਰੂ ਡਿਠਾ ਰਾਮ ਰਾਜੇ ॥

gurasikhaa man vaadhaaeea jin meraa satiguroo dditthaa raam raaje |

ગુરસિખોના મન આનંદિત થાય છે, કારણ કે તેઓએ મારા સાચા ગુરુ, હે ભગવાન રાજાને જોયા છે.

ਕੋਈ ਕਰਿ ਗਲ ਸੁਣਾਵੈ ਹਰਿ ਨਾਮ ਕੀ ਸੋ ਲਗੈ ਗੁਰਸਿਖਾ ਮਨਿ ਮਿਠਾ ॥

koee kar gal sunaavai har naam kee so lagai gurasikhaa man mitthaa |

જો કોઈ તેમને ભગવાનના નામની વાર્તા સંભળાવે, તો તે ગુરુશિખોના મનને ખૂબ જ મધુર લાગે છે.

ਹਰਿ ਦਰਗਹ ਗੁਰਸਿਖ ਪੈਨਾਈਅਹਿ ਜਿਨੑਾ ਮੇਰਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਤੁਠਾ ॥

har daragah gurasikh painaaeeeh jinaa meraa satigur tutthaa |

ગુરસિખો પ્રભુના દરબારમાં સન્માનમાં સજ્જ છે; મારા સાચા ગુરુ તેમનાથી ખૂબ જ પ્રસન્ન છે.

ਜਨ ਨਾਨਕੁ ਹਰਿ ਹਰਿ ਹੋਇਆ ਹਰਿ ਹਰਿ ਮਨਿ ਵੁਠਾ ॥੪॥੧੨॥੧੯॥

jan naanak har har hoeaa har har man vutthaa |4|12|19|

સેવક નાનક પ્રભુ, હર, હર થયા છે; ભગવાન, હર, હર, તેના મનમાં રહે છે. ||4||12||19||

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੧ ॥

salok mahalaa 1 |

સાલોક, પ્રથમ મહેલ:

ਨਾਨਕ ਫਿਕੈ ਬੋਲਿਐ ਤਨੁ ਮਨੁ ਫਿਕਾ ਹੋਇ ॥

naanak fikai boliaai tan man fikaa hoe |

હે નાનક, અસ્પષ્ટ શબ્દો બોલવાથી શરીર અને મન અસ્પષ્ટ થઈ જાય છે.

ਫਿਕੋ ਫਿਕਾ ਸਦੀਐ ਫਿਕੇ ਫਿਕੀ ਸੋਇ ॥

fiko fikaa sadeeai fike fikee soe |

તેને ઇન્સિપિડનો સૌથી ઇન્સિપિડ કહેવામાં આવે છે; અસ્પષ્ટમાં સૌથી અસ્પષ્ટ તેની પ્રતિષ્ઠા છે.

ਫਿਕਾ ਦਰਗਹ ਸਟੀਐ ਮੁਹਿ ਥੁਕਾ ਫਿਕੇ ਪਾਇ ॥

fikaa daragah satteeai muhi thukaa fike paae |

ભગવાનના દરબારમાં અસ્પષ્ટ વ્યક્તિનો ત્યાગ કરવામાં આવે છે, અને અસ્પષ્ટ વ્યક્તિના ચહેરા પર થૂંકવામાં આવે છે.

ਫਿਕਾ ਮੂਰਖੁ ਆਖੀਐ ਪਾਣਾ ਲਹੈ ਸਜਾਇ ॥੧॥

fikaa moorakh aakheeai paanaa lahai sajaae |1|

મૂર્ખ કહેવાય; તેને સજામાં જૂતા વડે મારવામાં આવે છે. ||1||

ਮਃ ੧ ॥

mahalaa 1 |

પ્રથમ મહેલ:

ਅੰਦਰਹੁ ਝੂਠੇ ਪੈਜ ਬਾਹਰਿ ਦੁਨੀਆ ਅੰਦਰਿ ਫੈਲੁ ॥

andarahu jhootthe paij baahar duneea andar fail |

જેઓ અંદર મિથ્યા છે, અને બહારથી પ્રતિષ્ઠિત છે, તેઓ આ દુનિયામાં બહુ સામાન્ય છે.

ਅਠਸਠਿ ਤੀਰਥ ਜੇ ਨਾਵਹਿ ਉਤਰੈ ਨਾਹੀ ਮੈਲੁ ॥

atthasatth teerath je naaveh utarai naahee mail |

ભલે તેઓ અઢાર પવિત્ર તીર્થસ્થાનોમાં સ્નાન કરે, તેમ છતાં તેમની ગંદકી દૂર થતી નથી.

ਜਿਨੑ ਪਟੁ ਅੰਦਰਿ ਬਾਹਰਿ ਗੁਦੜੁ ਤੇ ਭਲੇ ਸੰਸਾਰਿ ॥

jina patt andar baahar gudarr te bhale sansaar |

જેની અંદર રેશમ છે અને બહાર ચીંથરા છે, તે જ આ દુનિયામાં સારા છે.

ਤਿਨੑ ਨੇਹੁ ਲਗਾ ਰਬ ਸੇਤੀ ਦੇਖਨੑੇ ਵੀਚਾਰਿ ॥

tina nehu lagaa rab setee dekhanae veechaar |

તેઓ ભગવાન માટે પ્રેમને સ્વીકારે છે, અને તેને જોવાનું ચિંતન કરે છે.

ਰੰਗਿ ਹਸਹਿ ਰੰਗਿ ਰੋਵਹਿ ਚੁਪ ਭੀ ਕਰਿ ਜਾਹਿ ॥

rang haseh rang roveh chup bhee kar jaeh |

પ્રભુના પ્રેમમાં તેઓ હસે છે, અને પ્રભુના પ્રેમમાં તેઓ રડે છે અને મૌન પણ રહે છે.

ਪਰਵਾਹ ਨਾਹੀ ਕਿਸੈ ਕੇਰੀ ਬਾਝੁ ਸਚੇ ਨਾਹ ॥

paravaah naahee kisai keree baajh sache naah |

તેઓ તેમના સાચા પતિ સિવાય બીજા કોઈની પરવા કરતા નથી.