आसा की वार

(पान: 32)

ਕੀਤਾ ਆਪੋ ਆਪਣਾ ਆਪੇ ਹੀ ਲੇਖਾ ਸੰਢੀਐ ॥

कीता आपो आपणा आपे ही लेखा संढीऐ ॥

प्रत्येकाला त्याच्या स्वतःच्या कृतीचे फळ मिळते; त्याचे खाते त्यानुसार समायोजित केले जाते.

ਜਾ ਰਹਣਾ ਨਾਹੀ ਐਤੁ ਜਗਿ ਤਾ ਕਾਇਤੁ ਗਾਰਬਿ ਹੰਢੀਐ ॥

जा रहणा नाही ऐतु जगि ता काइतु गारबि हंढीऐ ॥

या जगात कसेही राहणे कुणाच्या नशिबी नसल्यामुळे त्याने गर्वाने स्वतःचा नाश का करावा?

ਮੰਦਾ ਕਿਸੈ ਨ ਆਖੀਐ ਪੜਿ ਅਖਰੁ ਏਹੋ ਬੁਝੀਐ ॥

मंदा किसै न आखीऐ पड़ि अखरु एहो बुझीऐ ॥

कोणालाही वाईट म्हणू नका; हे शब्द वाचा आणि समजून घ्या.

ਮੂਰਖੈ ਨਾਲਿ ਨ ਲੁਝੀਐ ॥੧੯॥

मूरखै नालि न लुझीऐ ॥१९॥

मूर्खांशी वाद घालू नका. ||19||

ਗੁਰਸਿਖਾ ਮਨਿ ਵਾਧਾਈਆ ਜਿਨ ਮੇਰਾ ਸਤਿਗੁਰੂ ਡਿਠਾ ਰਾਮ ਰਾਜੇ ॥

गुरसिखा मनि वाधाईआ जिन मेरा सतिगुरू डिठा राम राजे ॥

गुरुशिखांचे मन आनंदित होते, कारण त्यांनी माझे खरे गुरू, हे भगवान राजा पाहिले आहेत.

ਕੋਈ ਕਰਿ ਗਲ ਸੁਣਾਵੈ ਹਰਿ ਨਾਮ ਕੀ ਸੋ ਲਗੈ ਗੁਰਸਿਖਾ ਮਨਿ ਮਿਠਾ ॥

कोई करि गल सुणावै हरि नाम की सो लगै गुरसिखा मनि मिठा ॥

जर कोणी त्यांना भगवंताच्या नामाची कथा सांगितली तर ती त्या गुरुशिखांच्या मनाला खूप गोड वाटते.

ਹਰਿ ਦਰਗਹ ਗੁਰਸਿਖ ਪੈਨਾਈਅਹਿ ਜਿਨੑਾ ਮੇਰਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਤੁਠਾ ॥

हरि दरगह गुरसिख पैनाईअहि जिना मेरा सतिगुरु तुठा ॥

गुरुशिखांना प्रभूच्या दरबारात मानाचा पोशाख घातला जातो; माझे खरे गुरु त्यांच्यावर खूप प्रसन्न आहेत.

ਜਨ ਨਾਨਕੁ ਹਰਿ ਹਰਿ ਹੋਇਆ ਹਰਿ ਹਰਿ ਮਨਿ ਵੁਠਾ ॥੪॥੧੨॥੧੯॥

जन नानकु हरि हरि होइआ हरि हरि मनि वुठा ॥४॥१२॥१९॥

सेवक नानक परमेश्वर, हर, हर झाला आहे; परमेश्वर, हर, हर, त्याच्या मनात वास करतो. ||4||12||19||

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੧ ॥

सलोकु मः १ ॥

सालोक, पहिली मेहल:

ਨਾਨਕ ਫਿਕੈ ਬੋਲਿਐ ਤਨੁ ਮਨੁ ਫਿਕਾ ਹੋਇ ॥

नानक फिकै बोलिऐ तनु मनु फिका होइ ॥

हे नानक, फालतू शब्द बोलल्याने शरीर आणि मन क्षीण होते.

ਫਿਕੋ ਫਿਕਾ ਸਦੀਐ ਫਿਕੇ ਫਿਕੀ ਸੋਇ ॥

फिको फिका सदीऐ फिके फिकी सोइ ॥

त्याला insipid सर्वात insipid म्हणतात; insipid सर्वात insipid त्याची प्रतिष्ठा आहे.

ਫਿਕਾ ਦਰਗਹ ਸਟੀਐ ਮੁਹਿ ਥੁਕਾ ਫਿਕੇ ਪਾਇ ॥

फिका दरगह सटीऐ मुहि थुका फिके पाइ ॥

अल्लड माणसाला भगवंताच्या दरबारात टाकून दिले जाते आणि निर्बुद्ध माणसाच्या तोंडावर थुंकले जाते.

ਫਿਕਾ ਮੂਰਖੁ ਆਖੀਐ ਪਾਣਾ ਲਹੈ ਸਜਾਇ ॥੧॥

फिका मूरखु आखीऐ पाणा लहै सजाइ ॥१॥

मूर्खाला मूर्ख म्हणतात; शिक्षा म्हणून त्याला बुटांनी मारहाण केली जाते. ||1||

ਮਃ ੧ ॥

मः १ ॥

पहिली मेहल:

ਅੰਦਰਹੁ ਝੂਠੇ ਪੈਜ ਬਾਹਰਿ ਦੁਨੀਆ ਅੰਦਰਿ ਫੈਲੁ ॥

अंदरहु झूठे पैज बाहरि दुनीआ अंदरि फैलु ॥

जे आतून खोटे आहेत आणि बाहेरून आदरणीय आहेत, ते या जगात खूप सामान्य आहेत.

ਅਠਸਠਿ ਤੀਰਥ ਜੇ ਨਾਵਹਿ ਉਤਰੈ ਨਾਹੀ ਮੈਲੁ ॥

अठसठि तीरथ जे नावहि उतरै नाही मैलु ॥

त्यांनी अठ्ठावन्न पवित्र तीर्थक्षेत्री स्नान केले तरी त्यांची घाण निघत नाही.

ਜਿਨੑ ਪਟੁ ਅੰਦਰਿ ਬਾਹਰਿ ਗੁਦੜੁ ਤੇ ਭਲੇ ਸੰਸਾਰਿ ॥

जिन पटु अंदरि बाहरि गुदड़ु ते भले संसारि ॥

ज्यांच्या आतून रेशीम आणि बाहेरून चिंध्या आहेत, तेच या जगात चांगले आहेत.

ਤਿਨੑ ਨੇਹੁ ਲਗਾ ਰਬ ਸੇਤੀ ਦੇਖਨੑੇ ਵੀਚਾਰਿ ॥

तिन नेहु लगा रब सेती देखने वीचारि ॥

ते प्रभूसाठी प्रेम स्वीकारतात आणि त्याला पाहण्याचा विचार करतात.

ਰੰਗਿ ਹਸਹਿ ਰੰਗਿ ਰੋਵਹਿ ਚੁਪ ਭੀ ਕਰਿ ਜਾਹਿ ॥

रंगि हसहि रंगि रोवहि चुप भी करि जाहि ॥

प्रभूच्या प्रेमात ते हसतात, आणि परमेश्वराच्या प्रेमात ते रडतात आणि गप्प बसतात.

ਪਰਵਾਹ ਨਾਹੀ ਕਿਸੈ ਕੇਰੀ ਬਾਝੁ ਸਚੇ ਨਾਹ ॥

परवाह नाही किसै केरी बाझु सचे नाह ॥

त्यांना त्यांचा खरा पती सोडून इतर कशाचीही पर्वा नाही.