ആസാ കീ വർ

(പേജ്: 32)

ਕੀਤਾ ਆਪੋ ਆਪਣਾ ਆਪੇ ਹੀ ਲੇਖਾ ਸੰਢੀਐ ॥

keetaa aapo aapanaa aape hee lekhaa sandteeai |

ഓരോരുത്തർക്കും സ്വന്തം പ്രവൃത്തികളുടെ പ്രതിഫലം ലഭിക്കുന്നു; അവൻ്റെ അക്കൗണ്ട് അതിനനുസരിച്ച് ക്രമീകരിച്ചിരിക്കുന്നു.

ਜਾ ਰਹਣਾ ਨਾਹੀ ਐਤੁ ਜਗਿ ਤਾ ਕਾਇਤੁ ਗਾਰਬਿ ਹੰਢੀਐ ॥

jaa rahanaa naahee aait jag taa kaaeit gaarab handteeai |

ഏതായാലും ഈ ലോകത്ത് തന്നെ തുടരാൻ വിധിക്കപ്പെട്ടവനല്ല എന്നിരിക്കെ, അഹങ്കാരത്തിൽ സ്വയം നശിക്കുന്നതെന്തിന്?

ਮੰਦਾ ਕਿਸੈ ਨ ਆਖੀਐ ਪੜਿ ਅਖਰੁ ਏਹੋ ਬੁਝੀਐ ॥

mandaa kisai na aakheeai parr akhar eho bujheeai |

ആരെയും ചീത്ത വിളിക്കരുത്; ഈ വാക്കുകൾ വായിച്ചു മനസ്സിലാക്കുക.

ਮੂਰਖੈ ਨਾਲਿ ਨ ਲੁਝੀਐ ॥੧੯॥

moorakhai naal na lujheeai |19|

വിഡ്ഢികളോട് തർക്കിക്കരുത്. ||19||

ਗੁਰਸਿਖਾ ਮਨਿ ਵਾਧਾਈਆ ਜਿਨ ਮੇਰਾ ਸਤਿਗੁਰੂ ਡਿਠਾ ਰਾਮ ਰਾਜੇ ॥

gurasikhaa man vaadhaaeea jin meraa satiguroo dditthaa raam raaje |

ഗുർസിഖുകളുടെ മനസ്സ് സന്തോഷിക്കുന്നു, കാരണം അവർ എൻ്റെ യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ, കർത്താവായ രാജാവിനെ കണ്ടു.

ਕੋਈ ਕਰਿ ਗਲ ਸੁਣਾਵੈ ਹਰਿ ਨਾਮ ਕੀ ਸੋ ਲਗੈ ਗੁਰਸਿਖਾ ਮਨਿ ਮਿਠਾ ॥

koee kar gal sunaavai har naam kee so lagai gurasikhaa man mitthaa |

ഭഗവാൻ്റെ നാമത്തിൻ്റെ കഥ ആരെങ്കിലും അവർക്ക് പറഞ്ഞുകൊടുത്താൽ, ആ ഗുർസിഖുകളുടെ മനസ്സിന് അത് വളരെ മധുരമായി തോന്നുന്നു.

ਹਰਿ ਦਰਗਹ ਗੁਰਸਿਖ ਪੈਨਾਈਅਹਿ ਜਿਨੑਾ ਮੇਰਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਤੁਠਾ ॥

har daragah gurasikh painaaeeeh jinaa meraa satigur tutthaa |

കർത്താവിൻ്റെ കോടതിയിൽ ഗുർസിഖുകൾ ബഹുമാനാർത്ഥം വസ്ത്രം ധരിക്കുന്നു; എൻ്റെ യഥാർത്ഥ ഗുരു അവരിൽ വളരെ സന്തുഷ്ടനാണ്.

ਜਨ ਨਾਨਕੁ ਹਰਿ ਹਰਿ ਹੋਇਆ ਹਰਿ ਹਰਿ ਮਨਿ ਵੁਠਾ ॥੪॥੧੨॥੧੯॥

jan naanak har har hoeaa har har man vutthaa |4|12|19|

സേവകൻ നാനാക്ക് കർത്താവായിരിക്കുന്നു, ഹർ, ഹർ; കർത്താവ്, ഹർ, ഹർ, അവൻ്റെ മനസ്സിൽ വസിക്കുന്നു. ||4||12||19||

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੧ ॥

salok mahalaa 1 |

സലോക്, ആദ്യ മെഹൽ:

ਨਾਨਕ ਫਿਕੈ ਬੋਲਿਐ ਤਨੁ ਮਨੁ ਫਿਕਾ ਹੋਇ ॥

naanak fikai boliaai tan man fikaa hoe |

ഓ നാനാക്ക്, വ്യർത്ഥമായ വാക്കുകൾ സംസാരിക്കുമ്പോൾ ശരീരവും മനസ്സും ശൂന്യമാകും.

ਫਿਕੋ ਫਿਕਾ ਸਦੀਐ ਫਿਕੇ ਫਿਕੀ ਸੋਇ ॥

fiko fikaa sadeeai fike fikee soe |

അവനെ ഏറ്റവും നിസ്സാരൻ എന്ന് വിളിക്കുന്നു; നിസ്സംഗതയിൽ ഏറ്റവും നിസ്സാരമായത് അവൻ്റെ പ്രശസ്തിയാണ്.

ਫਿਕਾ ਦਰਗਹ ਸਟੀਐ ਮੁਹਿ ਥੁਕਾ ਫਿਕੇ ਪਾਇ ॥

fikaa daragah satteeai muhi thukaa fike paae |

നിഷ്കളങ്കനായ വ്യക്തിയെ കർത്താവിൻ്റെ കോടതിയിൽ തള്ളിക്കളയുന്നു, നിഷ്കളങ്കൻ്റെ മുഖത്ത് തുപ്പുന്നു.

ਫਿਕਾ ਮੂਰਖੁ ਆਖੀਐ ਪਾਣਾ ਲਹੈ ਸਜਾਇ ॥੧॥

fikaa moorakh aakheeai paanaa lahai sajaae |1|

നിഷ്കളങ്കനെ വിഡ്ഢി എന്നു വിളിക്കുന്നു; ശിക്ഷയായി ചെരുപ്പ് കൊണ്ട് അടിക്കുന്നു. ||1||

ਮਃ ੧ ॥

mahalaa 1 |

ആദ്യ മെഹൽ:

ਅੰਦਰਹੁ ਝੂਠੇ ਪੈਜ ਬਾਹਰਿ ਦੁਨੀਆ ਅੰਦਰਿ ਫੈਲੁ ॥

andarahu jhootthe paij baahar duneea andar fail |

ഉള്ളിൽ വ്യാജന്മാരും പുറമേ മാന്യരും ഈ ലോകത്ത് വളരെ സാധാരണമാണ്.

ਅਠਸਠਿ ਤੀਰਥ ਜੇ ਨਾਵਹਿ ਉਤਰੈ ਨਾਹੀ ਮੈਲੁ ॥

atthasatth teerath je naaveh utarai naahee mail |

തീർത്ഥാടനത്തിൻ്റെ അറുപത്തിയെട്ട് പുണ്യസ്ഥലങ്ങളിൽ അവർ കുളിച്ചാലും, ഇപ്പോഴും അവരുടെ മാലിന്യങ്ങൾ നീങ്ങുന്നില്ല.

ਜਿਨੑ ਪਟੁ ਅੰਦਰਿ ਬਾਹਰਿ ਗੁਦੜੁ ਤੇ ਭਲੇ ਸੰਸਾਰਿ ॥

jina patt andar baahar gudarr te bhale sansaar |

ഉള്ളിൽ പട്ടും പുറം തുണിയും ഉള്ളവർ ഇഹലോകത്തെ നല്ലവരാകുന്നു.

ਤਿਨੑ ਨੇਹੁ ਲਗਾ ਰਬ ਸੇਤੀ ਦੇਖਨੑੇ ਵੀਚਾਰਿ ॥

tina nehu lagaa rab setee dekhanae veechaar |

അവർ കർത്താവിനോടുള്ള സ്നേഹം ആശ്ലേഷിക്കുകയും അവനെ ദർശിച്ച് ധ്യാനിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.

ਰੰਗਿ ਹਸਹਿ ਰੰਗਿ ਰੋਵਹਿ ਚੁਪ ਭੀ ਕਰਿ ਜਾਹਿ ॥

rang haseh rang roveh chup bhee kar jaeh |

കർത്താവിൻ്റെ സ്നേഹത്തിൽ, അവർ ചിരിക്കുന്നു, കർത്താവിൻ്റെ സ്നേഹത്തിൽ, അവർ കരയുന്നു, നിശബ്ദത പാലിക്കുന്നു.

ਪਰਵਾਹ ਨਾਹੀ ਕਿਸੈ ਕੇਰੀ ਬਾਝੁ ਸਚੇ ਨਾਹ ॥

paravaah naahee kisai keree baajh sache naah |

അവരുടെ യഥാർത്ഥ ഭർത്താവ് അല്ലാതെ മറ്റൊന്നിനും അവർ ശ്രദ്ധിക്കുന്നില്ല.