ಆಸಾ ಕೀ ವಾರ್

(ಪುಟ: 32)

ਕੀਤਾ ਆਪੋ ਆਪਣਾ ਆਪੇ ਹੀ ਲੇਖਾ ਸੰਢੀਐ ॥

keetaa aapo aapanaa aape hee lekhaa sandteeai |

ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರೂ ತಮ್ಮದೇ ಆದ ಕ್ರಿಯೆಗಳ ಪ್ರತಿಫಲವನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತಾರೆ; ಅವನ ಖಾತೆಗೆ ಅನುಗುಣವಾಗಿ ಹೊಂದಿಸಲಾಗಿದೆ.

ਜਾ ਰਹਣਾ ਨਾਹੀ ਐਤੁ ਜਗਿ ਤਾ ਕਾਇਤੁ ਗਾਰਬਿ ਹੰਢੀਐ ॥

jaa rahanaa naahee aait jag taa kaaeit gaarab handteeai |

ಒಬ್ಬನು ಹೇಗಾದರೂ ಈ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಉಳಿಯಲು ಉದ್ದೇಶಿಸಿಲ್ಲವಾದ್ದರಿಂದ, ಅವನು ತನ್ನನ್ನು ತಾನೇ ಏಕೆ ಗರ್ವದಿಂದ ಹಾಳುಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು?

ਮੰਦਾ ਕਿਸੈ ਨ ਆਖੀਐ ਪੜਿ ਅਖਰੁ ਏਹੋ ਬੁਝੀਐ ॥

mandaa kisai na aakheeai parr akhar eho bujheeai |

ಯಾರನ್ನೂ ಕೆಟ್ಟದಾಗಿ ಕರೆಯಬೇಡಿ; ಈ ಪದಗಳನ್ನು ಓದಿ ಮತ್ತು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಿ.

ਮੂਰਖੈ ਨਾਲਿ ਨ ਲੁਝੀਐ ॥੧੯॥

moorakhai naal na lujheeai |19|

ಮೂರ್ಖರೊಂದಿಗೆ ವಾದ ಮಾಡಬೇಡಿ. ||19||

ਗੁਰਸਿਖਾ ਮਨਿ ਵਾਧਾਈਆ ਜਿਨ ਮੇਰਾ ਸਤਿਗੁਰੂ ਡਿਠਾ ਰਾਮ ਰਾਜੇ ॥

gurasikhaa man vaadhaaeea jin meraa satiguroo dditthaa raam raaje |

ಗುರ್ಸಿಖ್‌ಗಳ ಮನಸ್ಸುಗಳು ಸಂತೋಷಪಡುತ್ತವೆ, ಏಕೆಂದರೆ ಅವರು ನನ್ನ ನಿಜವಾದ ಗುರುವನ್ನು ನೋಡಿದ್ದಾರೆ, ಓ ಲಾರ್ಡ್ ಕಿಂಗ್.

ਕੋਈ ਕਰਿ ਗਲ ਸੁਣਾਵੈ ਹਰਿ ਨਾਮ ਕੀ ਸੋ ਲਗੈ ਗੁਰਸਿਖਾ ਮਨਿ ਮਿਠਾ ॥

koee kar gal sunaavai har naam kee so lagai gurasikhaa man mitthaa |

ಯಾರಾದರೂ ಭಗವಂತನ ನಾಮದ ಕಥೆಯನ್ನು ಅವರಿಗೆ ಹೇಳಿದರೆ, ಅದು ಆ ಗುರುಗಳ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ತುಂಬಾ ಮಧುರವಾಗಿ ತೋರುತ್ತದೆ.

ਹਰਿ ਦਰਗਹ ਗੁਰਸਿਖ ਪੈਨਾਈਅਹਿ ਜਿਨੑਾ ਮੇਰਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਤੁਠਾ ॥

har daragah gurasikh painaaeeeh jinaa meraa satigur tutthaa |

ಗುರ್ಸಿಖ್‌ಗಳು ಭಗವಂತನ ನ್ಯಾಯಾಲಯದಲ್ಲಿ ಗೌರವಾರ್ಥವಾಗಿ ಧರಿಸುತ್ತಾರೆ; ನನ್ನ ನಿಜವಾದ ಗುರುಗಳು ಅವರ ಬಗ್ಗೆ ತುಂಬಾ ಸಂತೋಷಪಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ.

ਜਨ ਨਾਨਕੁ ਹਰਿ ਹਰਿ ਹੋਇਆ ਹਰਿ ਹਰਿ ਮਨਿ ਵੁਠਾ ॥੪॥੧੨॥੧੯॥

jan naanak har har hoeaa har har man vutthaa |4|12|19|

ಸೇವಕ ನಾನಕ್ ಭಗವಂತನಾಗಿದ್ದಾನೆ, ಹರ್, ಹರ್; ಭಗವಂತ, ಹರ್, ಹರ್, ಅವನ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ನೆಲೆಸಿದ್ದಾನೆ. ||4||12||19||

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੧ ॥

salok mahalaa 1 |

ಸಲೋಕ್, ಮೊದಲ ಮೆಹಲ್:

ਨਾਨਕ ਫਿਕੈ ਬੋਲਿਐ ਤਨੁ ਮਨੁ ਫਿਕਾ ਹੋਇ ॥

naanak fikai boliaai tan man fikaa hoe |

ಓ ನಾನಕ್, ಅಸಹ್ಯವಾದ ಮಾತುಗಳನ್ನು ಹೇಳಿದರೆ, ದೇಹ ಮತ್ತು ಮನಸ್ಸು ನಿಷ್ಪ್ರಯೋಜಕವಾಗುತ್ತದೆ.

ਫਿਕੋ ਫਿਕਾ ਸਦੀਐ ਫਿਕੇ ਫਿਕੀ ਸੋਇ ॥

fiko fikaa sadeeai fike fikee soe |

ಅವನನ್ನು ಅಸ್ಪಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಅತ್ಯಂತ ನಿಷ್ಕಪಟ ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ; ನಿಷ್ಪ್ರಯೋಜಕನ ಅತ್ಯಂತ ನಿಷ್ಕಪಟವು ಅವನ ಖ್ಯಾತಿಯಾಗಿದೆ.

ਫਿਕਾ ਦਰਗਹ ਸਟੀਐ ਮੁਹਿ ਥੁਕਾ ਫਿਕੇ ਪਾਇ ॥

fikaa daragah satteeai muhi thukaa fike paae |

ನಿಷ್ಕಪಟ ವ್ಯಕ್ತಿಯನ್ನು ಭಗವಂತನ ನ್ಯಾಯಾಲಯದಲ್ಲಿ ತಿರಸ್ಕರಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ನಿಷ್ಕಪಟ ವ್ಯಕ್ತಿಯ ಮುಖದ ಮೇಲೆ ಉಗುಳುವುದು.

ਫਿਕਾ ਮੂਰਖੁ ਆਖੀਐ ਪਾਣਾ ਲਹੈ ਸਜਾਇ ॥੧॥

fikaa moorakh aakheeai paanaa lahai sajaae |1|

ನಿಷ್ಕಪಟವನ್ನು ಮೂರ್ಖ ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ; ಶಿಕ್ಷೆಗಾಗಿ ಬೂಟುಗಳಿಂದ ಹೊಡೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ. ||1||

ਮਃ ੧ ॥

mahalaa 1 |

ಮೊದಲ ಮೆಹಲ್:

ਅੰਦਰਹੁ ਝੂਠੇ ਪੈਜ ਬਾਹਰਿ ਦੁਨੀਆ ਅੰਦਰਿ ਫੈਲੁ ॥

andarahu jhootthe paij baahar duneea andar fail |

ಒಳಗೆ ಸುಳ್ಳು, ಮತ್ತು ಹೊರಗೆ ಗೌರವಾನ್ವಿತರು, ಈ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ತುಂಬಾ ಸಾಮಾನ್ಯರು.

ਅਠਸਠਿ ਤੀਰਥ ਜੇ ਨਾਵਹਿ ਉਤਰੈ ਨਾਹੀ ਮੈਲੁ ॥

atthasatth teerath je naaveh utarai naahee mail |

ತೀರ್ಥಕ್ಷೇತ್ರಗಳ ಅರವತ್ತೆಂಟು ಪುಣ್ಯಕ್ಷೇತ್ರಗಳಲ್ಲಿ ಸ್ನಾನ ಮಾಡಿದರೂ ಅವರ ಕಲ್ಮಶ ಬಿಡುವುದಿಲ್ಲ.

ਜਿਨੑ ਪਟੁ ਅੰਦਰਿ ਬਾਹਰਿ ਗੁਦੜੁ ਤੇ ਭਲੇ ਸੰਸਾਰਿ ॥

jina patt andar baahar gudarr te bhale sansaar |

ಒಳಗಡೆ ರೇಷ್ಮೆ, ಹೊರಗೆ ಚಿಂದಿ ಉಟ್ಟವರು ಈ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಒಳ್ಳೆಯವರು.

ਤਿਨੑ ਨੇਹੁ ਲਗਾ ਰਬ ਸੇਤੀ ਦੇਖਨੑੇ ਵੀਚਾਰਿ ॥

tina nehu lagaa rab setee dekhanae veechaar |

ಅವರು ಭಗವಂತನ ಮೇಲಿನ ಪ್ರೀತಿಯನ್ನು ಸ್ವೀಕರಿಸುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಆತನನ್ನು ನೋಡುವುದನ್ನು ಆಲೋಚಿಸುತ್ತಾರೆ.

ਰੰਗਿ ਹਸਹਿ ਰੰਗਿ ਰੋਵਹਿ ਚੁਪ ਭੀ ਕਰਿ ਜਾਹਿ ॥

rang haseh rang roveh chup bhee kar jaeh |

ಭಗವಂತನ ಪ್ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಅವರು ನಗುತ್ತಾರೆ, ಮತ್ತು ಭಗವಂತನ ಪ್ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಅವರು ಅಳುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಮೌನವಾಗಿರುತ್ತಾರೆ.

ਪਰਵਾਹ ਨਾਹੀ ਕਿਸੈ ਕੇਰੀ ਬਾਝੁ ਸਚੇ ਨਾਹ ॥

paravaah naahee kisai keree baajh sache naah |

ಅವರು ತಮ್ಮ ನಿಜವಾದ ಪತಿ ಭಗವಂತನನ್ನು ಹೊರತುಪಡಿಸಿ ಬೇರೆ ಯಾವುದಕ್ಕೂ ಕಾಳಜಿ ವಹಿಸುವುದಿಲ್ಲ.