આસા કી વાર

(પાન: 30)

ਮਨ ਕਾ ਸੂਤਕੁ ਲੋਭੁ ਹੈ ਜਿਹਵਾ ਸੂਤਕੁ ਕੂੜੁ ॥

man kaa sootak lobh hai jihavaa sootak koorr |

મનની અશુદ્ધિ એ લોભ છે, અને જીભની અશુદ્ધિ મિથ્યા છે.

ਅਖੀ ਸੂਤਕੁ ਵੇਖਣਾ ਪਰ ਤ੍ਰਿਅ ਪਰ ਧਨ ਰੂਪੁ ॥

akhee sootak vekhanaa par tria par dhan roop |

આંખોની અશુદ્ધિ એ બીજા પુરુષની પત્નીની સુંદરતા અને તેની સંપત્તિને જોવી છે.

ਕੰਨੀ ਸੂਤਕੁ ਕੰਨਿ ਪੈ ਲਾਇਤਬਾਰੀ ਖਾਹਿ ॥

kanee sootak kan pai laaeitabaaree khaeh |

કાનની અશુદ્ધિ એટલે બીજાની નિંદા સાંભળવી.

ਨਾਨਕ ਹੰਸਾ ਆਦਮੀ ਬਧੇ ਜਮ ਪੁਰਿ ਜਾਹਿ ॥੨॥

naanak hansaa aadamee badhe jam pur jaeh |2|

ઓ નાનક, નશ્વરનો આત્મા જાય છે, બાંધે છે અને મૃત્યુના નગરમાં બંધાય છે. ||2||

ਮਃ ੧ ॥

mahalaa 1 |

પ્રથમ મહેલ:

ਸਭੋ ਸੂਤਕੁ ਭਰਮੁ ਹੈ ਦੂਜੈ ਲਗੈ ਜਾਇ ॥

sabho sootak bharam hai doojai lagai jaae |

બધી અશુદ્ધિ શંકા અને દ્વૈત પ્રત્યેના આસક્તિથી આવે છે.

ਜੰਮਣੁ ਮਰਣਾ ਹੁਕਮੁ ਹੈ ਭਾਣੈ ਆਵੈ ਜਾਇ ॥

jaman maranaa hukam hai bhaanai aavai jaae |

જન્મ અને મૃત્યુ પ્રભુની ઇચ્છાના આદેશને આધીન છે; તેમની ઇચ્છા દ્વારા આપણે આવીએ છીએ અને જઈએ છીએ.

ਖਾਣਾ ਪੀਣਾ ਪਵਿਤ੍ਰੁ ਹੈ ਦਿਤੋਨੁ ਰਿਜਕੁ ਸੰਬਾਹਿ ॥

khaanaa peenaa pavitru hai diton rijak sanbaeh |

ખાવું અને પીવું શુદ્ધ છે, કારણ કે ભગવાન બધાને પોષણ આપે છે.

ਨਾਨਕ ਜਿਨੑੀ ਗੁਰਮੁਖਿ ਬੁਝਿਆ ਤਿਨੑਾ ਸੂਤਕੁ ਨਾਹਿ ॥੩॥

naanak jinaee guramukh bujhiaa tinaa sootak naeh |3|

હે નાનક, ભગવાનને સમજનારા ગુરુમુખો અશુદ્ધતાથી કલંકિત થતા નથી. ||3||

ਪਉੜੀ ॥

paurree |

પૌરી:

ਸਤਿਗੁਰੁ ਵਡਾ ਕਰਿ ਸਾਲਾਹੀਐ ਜਿਸੁ ਵਿਚਿ ਵਡੀਆ ਵਡਿਆਈਆ ॥

satigur vaddaa kar saalaaheeai jis vich vaddeea vaddiaaeea |

મહાન સાચા ગુરુની પ્રશંસા કરો; તેની અંદર સૌથી મોટી મહાનતા છે.

ਸਹਿ ਮੇਲੇ ਤਾ ਨਦਰੀ ਆਈਆ ॥

seh mele taa nadaree aaeea |

જ્યારે ભગવાન આપણને ગુરુને મળવાનું કારણ આપે છે, ત્યારે આપણે તેમના દર્શન કરવા આવીએ છીએ.

ਜਾ ਤਿਸੁ ਭਾਣਾ ਤਾ ਮਨਿ ਵਸਾਈਆ ॥

jaa tis bhaanaa taa man vasaaeea |

જ્યારે તે તેને ખુશ કરે છે, ત્યારે તે આપણા મનમાં વાસ કરવા આવે છે.

ਕਰਿ ਹੁਕਮੁ ਮਸਤਕਿ ਹਥੁ ਧਰਿ ਵਿਚਹੁ ਮਾਰਿ ਕਢੀਆ ਬੁਰਿਆਈਆ ॥

kar hukam masatak hath dhar vichahu maar kadteea buriaaeea |

તેમની આજ્ઞાથી, જ્યારે તે આપણા કપાળ પર હાથ મૂકે છે, ત્યારે અંદરથી દુષ્ટતા દૂર થઈ જાય છે.

ਸਹਿ ਤੁਠੈ ਨਉ ਨਿਧਿ ਪਾਈਆ ॥੧੮॥

seh tutthai nau nidh paaeea |18|

જ્યારે ભગવાન સંપૂર્ણ રીતે પ્રસન્ન થાય છે, ત્યારે નવ ખજાનાની પ્રાપ્તિ થાય છે. ||18||

ਗੁਰਸਿਖਾ ਮਨਿ ਹਰਿ ਪ੍ਰੀਤਿ ਹੈ ਹਰਿ ਨਾਮ ਹਰਿ ਤੇਰੀ ਰਾਮ ਰਾਜੇ ॥

gurasikhaa man har preet hai har naam har teree raam raaje |

ગુરુની શીખ પોતાના મનમાં પ્રભુનો પ્રેમ અને પ્રભુનું નામ રાખે છે. તે તમને પ્રેમ કરે છે, હે ભગવાન, હે ભગવાન રાજા.

ਕਰਿ ਸੇਵਹਿ ਪੂਰਾ ਸਤਿਗੁਰੂ ਭੁਖ ਜਾਇ ਲਹਿ ਮੇਰੀ ॥

kar seveh pooraa satiguroo bhukh jaae leh meree |

તે સંપૂર્ણ સાચા ગુરુની સેવા કરે છે, અને તેની ભૂખ અને આત્મ-અભિમાન દૂર થાય છે.

ਗੁਰਸਿਖਾ ਕੀ ਭੁਖ ਸਭ ਗਈ ਤਿਨ ਪਿਛੈ ਹੋਰ ਖਾਇ ਘਨੇਰੀ ॥

gurasikhaa kee bhukh sabh gee tin pichhai hor khaae ghaneree |

ગુરસિખની ભૂખ સદંતર દૂર થાય છે; ખરેખર, અન્ય ઘણા લોકો તેમના દ્વારા સંતુષ્ટ છે.

ਜਨ ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਪੁੰਨੁ ਬੀਜਿਆ ਫਿਰਿ ਤੋਟਿ ਨ ਆਵੈ ਹਰਿ ਪੁੰਨ ਕੇਰੀ ॥੩॥

jan naanak har pun beejiaa fir tott na aavai har pun keree |3|

સેવક નાનકે ભગવાનની ભલાઈનું બીજ રોપ્યું છે; ભગવાનની આ દેવતા ક્યારેય ખતમ થશે નહીં. ||3||

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੧ ॥

salok mahalaa 1 |

સાલોક, પ્રથમ મહેલ: