ആസാ കീ വർ

(പേജ്: 30)

ਮਨ ਕਾ ਸੂਤਕੁ ਲੋਭੁ ਹੈ ਜਿਹਵਾ ਸੂਤਕੁ ਕੂੜੁ ॥

man kaa sootak lobh hai jihavaa sootak koorr |

മനസ്സിൻ്റെ അശുദ്ധി അത്യാഗ്രഹവും നാവിൻ്റെ അശുദ്ധി അസത്യവുമാണ്.

ਅਖੀ ਸੂਤਕੁ ਵੇਖਣਾ ਪਰ ਤ੍ਰਿਅ ਪਰ ਧਨ ਰੂਪੁ ॥

akhee sootak vekhanaa par tria par dhan roop |

മറ്റൊരാളുടെ ഭാര്യയുടെ സൗന്ദര്യത്തിലും അവൻ്റെ സമ്പത്തിലും നോക്കുന്നതാണ് കണ്ണുകളുടെ അശുദ്ധി.

ਕੰਨੀ ਸੂਤਕੁ ਕੰਨਿ ਪੈ ਲਾਇਤਬਾਰੀ ਖਾਹਿ ॥

kanee sootak kan pai laaeitabaaree khaeh |

മറ്റുള്ളവരുടെ പരദൂഷണം കേൾക്കുന്നതാണ് ചെവിയുടെ അശുദ്ധി.

ਨਾਨਕ ਹੰਸਾ ਆਦਮੀ ਬਧੇ ਜਮ ਪੁਰਿ ਜਾਹਿ ॥੨॥

naanak hansaa aadamee badhe jam pur jaeh |2|

ഓ നാനാക്ക്, മർത്യൻ്റെ ആത്മാവ്, ബന്ധിക്കപ്പെട്ട്, ശ്വാസം മുട്ടിച്ച് മരണ നഗരത്തിലേക്ക് പോകുന്നു. ||2||

ਮਃ ੧ ॥

mahalaa 1 |

ആദ്യ മെഹൽ:

ਸਭੋ ਸੂਤਕੁ ਭਰਮੁ ਹੈ ਦੂਜੈ ਲਗੈ ਜਾਇ ॥

sabho sootak bharam hai doojai lagai jaae |

എല്ലാ അശുദ്ധിയും വരുന്നത് സംശയത്തിൽ നിന്നും ദ്വൈതത്തോടുള്ള ആസക്തിയിൽ നിന്നുമാണ്.

ਜੰਮਣੁ ਮਰਣਾ ਹੁਕਮੁ ਹੈ ਭਾਣੈ ਆਵੈ ਜਾਇ ॥

jaman maranaa hukam hai bhaanai aavai jaae |

ജനനവും മരണവും കർത്താവിൻ്റെ കൽപ്പനയ്ക്ക് വിധേയമാണ്; അവൻ്റെ ഇഷ്ടത്താൽ നാം വരികയും പോകുകയും ചെയ്യുന്നു.

ਖਾਣਾ ਪੀਣਾ ਪਵਿਤ੍ਰੁ ਹੈ ਦਿਤੋਨੁ ਰਿਜਕੁ ਸੰਬਾਹਿ ॥

khaanaa peenaa pavitru hai diton rijak sanbaeh |

കർത്താവ് എല്ലാവർക്കും പോഷണം നൽകുന്നതിനാൽ തിന്നുകയും കുടിക്കുകയും ശുദ്ധമാണ്.

ਨਾਨਕ ਜਿਨੑੀ ਗੁਰਮੁਖਿ ਬੁਝਿਆ ਤਿਨੑਾ ਸੂਤਕੁ ਨਾਹਿ ॥੩॥

naanak jinaee guramukh bujhiaa tinaa sootak naeh |3|

ഹേ നാനാക്ക്, ഭഗവാനെ മനസ്സിലാക്കുന്ന ഗുരുമുഖന്മാർ അശുദ്ധിയാൽ കളങ്കപ്പെട്ടവരല്ല. ||3||

ਪਉੜੀ ॥

paurree |

പൗറി:

ਸਤਿਗੁਰੁ ਵਡਾ ਕਰਿ ਸਾਲਾਹੀਐ ਜਿਸੁ ਵਿਚਿ ਵਡੀਆ ਵਡਿਆਈਆ ॥

satigur vaddaa kar saalaaheeai jis vich vaddeea vaddiaaeea |

മഹാനായ യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ സ്തുതിക്കുക; അവൻ്റെ ഉള്ളിലാണ് ഏറ്റവും വലിയ മഹത്വം.

ਸਹਿ ਮੇਲੇ ਤਾ ਨਦਰੀ ਆਈਆ ॥

seh mele taa nadaree aaeea |

ഗുരുവിനെ കാണാൻ ഭഗവാൻ നമ്മെ പ്രേരിപ്പിക്കുമ്പോൾ, നാം അവരെ കാണാൻ വരുന്നു.

ਜਾ ਤਿਸੁ ਭਾਣਾ ਤਾ ਮਨਿ ਵਸਾਈਆ ॥

jaa tis bhaanaa taa man vasaaeea |

അവനു ഇഷ്ടപ്പെടുമ്പോൾ അവ നമ്മുടെ മനസ്സിൽ കുടികൊള്ളുന്നു.

ਕਰਿ ਹੁਕਮੁ ਮਸਤਕਿ ਹਥੁ ਧਰਿ ਵਿਚਹੁ ਮਾਰਿ ਕਢੀਆ ਬੁਰਿਆਈਆ ॥

kar hukam masatak hath dhar vichahu maar kadteea buriaaeea |

അവൻ്റെ കൽപ്പനയാൽ, അവൻ നമ്മുടെ നെറ്റിയിൽ കൈ വയ്ക്കുമ്പോൾ, അധർമ്മം ഉള്ളിൽ നിന്ന് അകന്നുപോകുന്നു.

ਸਹਿ ਤੁਠੈ ਨਉ ਨਿਧਿ ਪਾਈਆ ॥੧੮॥

seh tutthai nau nidh paaeea |18|

ഭഗവാൻ പൂർണ്ണമായി പ്രസാദിച്ചാൽ ഒമ്പത് നിധികൾ ലഭിക്കും. ||18||

ਗੁਰਸਿਖਾ ਮਨਿ ਹਰਿ ਪ੍ਰੀਤਿ ਹੈ ਹਰਿ ਨਾਮ ਹਰਿ ਤੇਰੀ ਰਾਮ ਰਾਜੇ ॥

gurasikhaa man har preet hai har naam har teree raam raaje |

ഗുരുവിൻ്റെ സിഖ് തൻ്റെ മനസ്സിൽ ഭഗവാൻ്റെ സ്നേഹവും ഭഗവാൻ്റെ നാമവും സൂക്ഷിക്കുന്നു. കർത്താവേ, രാജാവേ, അവൻ നിന്നെ സ്നേഹിക്കുന്നു.

ਕਰਿ ਸੇਵਹਿ ਪੂਰਾ ਸਤਿਗੁਰੂ ਭੁਖ ਜਾਇ ਲਹਿ ਮੇਰੀ ॥

kar seveh pooraa satiguroo bhukh jaae leh meree |

അവൻ തികഞ്ഞ യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ സേവിക്കുന്നു, അവൻ്റെ വിശപ്പും ആത്മാഭിമാനവും ഇല്ലാതാകുന്നു.

ਗੁਰਸਿਖਾ ਕੀ ਭੁਖ ਸਭ ਗਈ ਤਿਨ ਪਿਛੈ ਹੋਰ ਖਾਇ ਘਨੇਰੀ ॥

gurasikhaa kee bhukh sabh gee tin pichhai hor khaae ghaneree |

ഗുർസിഖിൻ്റെ വിശപ്പ് പൂർണ്ണമായും ഇല്ലാതായി; തീർച്ചയായും മറ്റു പലരും അവരിലൂടെ സംതൃപ്തരാണ്.

ਜਨ ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਪੁੰਨੁ ਬੀਜਿਆ ਫਿਰਿ ਤੋਟਿ ਨ ਆਵੈ ਹਰਿ ਪੁੰਨ ਕੇਰੀ ॥੩॥

jan naanak har pun beejiaa fir tott na aavai har pun keree |3|

സേവകൻ നാനാക്ക് കർത്താവിൻ്റെ നന്മയുടെ വിത്ത് പാകി; കർത്താവിൻ്റെ ഈ നന്മ ഒരിക്കലും ക്ഷീണിക്കുകയില്ല. ||3||

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੧ ॥

salok mahalaa 1 |

സലോക്, ആദ്യ മെഹൽ: