آسا کی وار

(صفحو: 30)

ਮਨ ਕਾ ਸੂਤਕੁ ਲੋਭੁ ਹੈ ਜਿਹਵਾ ਸੂਤਕੁ ਕੂੜੁ ॥

man kaa sootak lobh hai jihavaa sootak koorr |

عقل جي ناپاڪي لالچ آهي ۽ زبان جي نجاست ڪوڙ آهي.

ਅਖੀ ਸੂਤਕੁ ਵੇਖਣਾ ਪਰ ਤ੍ਰਿਅ ਪਰ ਧਨ ਰੂਪੁ ॥

akhee sootak vekhanaa par tria par dhan roop |

اکين جي نجاست ٻئي مرد جي زال جي حسن ۽ ان جي دولت تي نظر رکڻ آهي.

ਕੰਨੀ ਸੂਤਕੁ ਕੰਨਿ ਪੈ ਲਾਇਤਬਾਰੀ ਖਾਹਿ ॥

kanee sootak kan pai laaeitabaaree khaeh |

ڪنن جي نجاست ٻين جي غيبت ٻڌڻ آهي.

ਨਾਨਕ ਹੰਸਾ ਆਦਮੀ ਬਧੇ ਜਮ ਪੁਰਿ ਜਾਹਿ ॥੨॥

naanak hansaa aadamee badhe jam pur jaeh |2|

اي نانڪ، انسان جو روح وڃي ٿو، جڪڙجي وڃي ٿو ۽ موت جي شهر ڏانهن. ||2||

ਮਃ ੧ ॥

mahalaa 1 |

پهرين مهل:

ਸਭੋ ਸੂਤਕੁ ਭਰਮੁ ਹੈ ਦੂਜੈ ਲਗੈ ਜਾਇ ॥

sabho sootak bharam hai doojai lagai jaae |

سڀ نجاست شڪ ۽ دوئي جي وابستگي مان اچي ٿي.

ਜੰਮਣੁ ਮਰਣਾ ਹੁਕਮੁ ਹੈ ਭਾਣੈ ਆਵੈ ਜਾਇ ॥

jaman maranaa hukam hai bhaanai aavai jaae |

ڄمڻ ۽ موت رب جي حڪم جي تابع آهن؛ سندس وصيت ذريعي اسين آيا ۽ وڃون ٿا.

ਖਾਣਾ ਪੀਣਾ ਪਵਿਤ੍ਰੁ ਹੈ ਦਿਤੋਨੁ ਰਿਜਕੁ ਸੰਬਾਹਿ ॥

khaanaa peenaa pavitru hai diton rijak sanbaeh |

کائڻ ۽ پيئڻ خالص آهي، ڇاڪاڻ ته رب سڀني کي غذا ڏئي ٿو.

ਨਾਨਕ ਜਿਨੑੀ ਗੁਰਮੁਖਿ ਬੁਝਿਆ ਤਿਨੑਾ ਸੂਤਕੁ ਨਾਹਿ ॥੩॥

naanak jinaee guramukh bujhiaa tinaa sootak naeh |3|

اي نانڪ، گرومُخ، جيڪي رب کي سمجهن ٿا، سي نجاست جو داغ نه آهن. ||3||

ਪਉੜੀ ॥

paurree |

پورو:

ਸਤਿਗੁਰੁ ਵਡਾ ਕਰਿ ਸਾਲਾਹੀਐ ਜਿਸੁ ਵਿਚਿ ਵਡੀਆ ਵਡਿਆਈਆ ॥

satigur vaddaa kar saalaaheeai jis vich vaddeea vaddiaaeea |

عظيم سچو گرو جي ساراهه؛ هن جي اندر سڀ کان وڏي عظمت آهي.

ਸਹਿ ਮੇਲੇ ਤਾ ਨਦਰੀ ਆਈਆ ॥

seh mele taa nadaree aaeea |

جڏهن رب اسان کي گرو سان ملندو آهي، تڏهن اسين انهن کي ڏسڻ ايندا آهيون.

ਜਾ ਤਿਸੁ ਭਾਣਾ ਤਾ ਮਨਿ ਵਸਾਈਆ ॥

jaa tis bhaanaa taa man vasaaeea |

جڏهن اهو هن کي راضي ڪري ٿو، اهي اسان جي ذهنن ۾ رهڻ لاء ايندا آهن.

ਕਰਿ ਹੁਕਮੁ ਮਸਤਕਿ ਹਥੁ ਧਰਿ ਵਿਚਹੁ ਮਾਰਿ ਕਢੀਆ ਬੁਰਿਆਈਆ ॥

kar hukam masatak hath dhar vichahu maar kadteea buriaaeea |

هن جي حڪم سان، جڏهن هو پنهنجو هٿ اسان جي پيشانين تي رکي ٿو، بڇڙائي اندر مان نڪري ويندي آهي.

ਸਹਿ ਤੁਠੈ ਨਉ ਨਿਧਿ ਪਾਈਆ ॥੧੮॥

seh tutthai nau nidh paaeea |18|

جڏهن رب مڪمل طور تي راضي ٿئي ٿو، نو خزانا حاصل ڪيا ويا آهن. ||18||

ਗੁਰਸਿਖਾ ਮਨਿ ਹਰਿ ਪ੍ਰੀਤਿ ਹੈ ਹਰਿ ਨਾਮ ਹਰਿ ਤੇਰੀ ਰਾਮ ਰਾਜੇ ॥

gurasikhaa man har preet hai har naam har teree raam raaje |

گرو جو سک، رب جي محبت ۽ رب جو نالو، پنهنجي ذهن ۾ رکندو آهي. هو توسان پيار ڪري ٿو، اي پالڻهار، اي رب بادشاهه.

ਕਰਿ ਸੇਵਹਿ ਪੂਰਾ ਸਤਿਗੁਰੂ ਭੁਖ ਜਾਇ ਲਹਿ ਮੇਰੀ ॥

kar seveh pooraa satiguroo bhukh jaae leh meree |

هو مڪمل سچو گرو جي خدمت ڪندو آهي، ۽ هن جي بک ۽ خودمختاري ختم ٿي ويندي آهي.

ਗੁਰਸਿਖਾ ਕੀ ਭੁਖ ਸਭ ਗਈ ਤਿਨ ਪਿਛੈ ਹੋਰ ਖਾਇ ਘਨੇਰੀ ॥

gurasikhaa kee bhukh sabh gee tin pichhai hor khaae ghaneree |

گرسِڪ جي بک بلڪل ختم ٿي وئي آهي. درحقيقت، ٻيا ڪيترائي ان جي ذريعي مطمئن آهن.

ਜਨ ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਪੁੰਨੁ ਬੀਜਿਆ ਫਿਰਿ ਤੋਟਿ ਨ ਆਵੈ ਹਰਿ ਪੁੰਨ ਕੇਰੀ ॥੩॥

jan naanak har pun beejiaa fir tott na aavai har pun keree |3|

ٻانهن نانڪ رب جي ڀلائي جو ٻج پوکيو آهي. رب جي هي نيڪي ڪڏهن به ختم نه ٿيندي. ||3||

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੧ ॥

salok mahalaa 1 |

سالڪ، پھريون مھل: