آسا کی وار

(صفحو: 29)

ਸੂਚੇ ਏਹਿ ਨ ਆਖੀਅਹਿ ਬਹਨਿ ਜਿ ਪਿੰਡਾ ਧੋਇ ॥

sooche ehi na aakheeeh bahan ji pinddaa dhoe |

اُن کي پاڪ نه چئبو آهي، جيڪي رڳو بدن ڌوئي ويهندا آهن.

ਸੂਚੇ ਸੇਈ ਨਾਨਕਾ ਜਿਨ ਮਨਿ ਵਸਿਆ ਸੋਇ ॥੨॥

sooche seee naanakaa jin man vasiaa soe |2|

رڳو اھي ئي خالص آھن، اي نانڪ، جن جي دماغ ۾ رب رھي ٿو. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

paurree |

پورو:

ਤੁਰੇ ਪਲਾਣੇ ਪਉਣ ਵੇਗ ਹਰ ਰੰਗੀ ਹਰਮ ਸਵਾਰਿਆ ॥

ture palaane paun veg har rangee haram savaariaa |

گهوڙن جي زينت سان، هوا وانگر تيز، ۽ هر طرح سان سينگاريل حرم؛

ਕੋਠੇ ਮੰਡਪ ਮਾੜੀਆ ਲਾਇ ਬੈਠੇ ਕਰਿ ਪਾਸਾਰਿਆ ॥

kotthe manddap maarreea laae baitthe kar paasaariaa |

گهرن، پاڇين ۽ اونڌين حويلين ۾، اُهي رهن ٿا، ٺٺوليون ڏيکارين ٿا.

ਚੀਜ ਕਰਨਿ ਮਨਿ ਭਾਵਦੇ ਹਰਿ ਬੁਝਨਿ ਨਾਹੀ ਹਾਰਿਆ ॥

cheej karan man bhaavade har bujhan naahee haariaa |

اهي پنهنجي دماغ جي خواهش تي عمل ڪن ٿا، پر اهي رب کي نٿا سمجهي، تنهنڪري اهي برباد ٿي ويا آهن.

ਕਰਿ ਫੁਰਮਾਇਸਿ ਖਾਇਆ ਵੇਖਿ ਮਹਲਤਿ ਮਰਣੁ ਵਿਸਾਰਿਆ ॥

kar furamaaeis khaaeaa vekh mahalat maran visaariaa |

اُهي پنهنجي اختياريءَ تي زور ڀري، کائيندا آهن، ۽ پنهنجي گهرن کي ڏسي، موت کي وساري ڇڏيندا آهن.

ਜਰੁ ਆਈ ਜੋਬਨਿ ਹਾਰਿਆ ॥੧੭॥

jar aaee joban haariaa |17|

پر پوڙهو اچي ٿو، ۽ جوانيءَ کي وڃائي ٿو. ||17||

ਜਿਥੈ ਜਾਇ ਬਹੈ ਮੇਰਾ ਸਤਿਗੁਰੂ ਸੋ ਥਾਨੁ ਸੁਹਾਵਾ ਰਾਮ ਰਾਜੇ ॥

jithai jaae bahai meraa satiguroo so thaan suhaavaa raam raaje |

جتي به منهنجو سچو گرو وڃي ٿو ۽ ويٺو آهي، اهو جڳهه خوبصورت آهي، اي رب بادشاهه.

ਗੁਰਸਿਖਂੀ ਸੋ ਥਾਨੁ ਭਾਲਿਆ ਲੈ ਧੂਰਿ ਮੁਖਿ ਲਾਵਾ ॥

gurasikhanee so thaan bhaaliaa lai dhoor mukh laavaa |

گروءَ جا سک اُن جاءِ کي ڳوليندا آهن؛ اهي مٽي کڻي انهن جي منهن تي لاڳو ڪن ٿا.

ਗੁਰਸਿਖਾ ਕੀ ਘਾਲ ਥਾਇ ਪਈ ਜਿਨ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਵਾ ॥

gurasikhaa kee ghaal thaae pee jin har naam dhiaavaa |

گرو جي سکن جا ڪم، جيڪي رب جي نالي تي غور ڪن ٿا، منظور ٿيل آهن.

ਜਿਨੑ ਨਾਨਕੁ ਸਤਿਗੁਰੁ ਪੂਜਿਆ ਤਿਨ ਹਰਿ ਪੂਜ ਕਰਾਵਾ ॥੨॥

jina naanak satigur poojiaa tin har pooj karaavaa |2|

جيڪي سچا گرو جي پوڄا ڪندا آهن، اي نانڪ - رب انهن کي بدلي ۾ پوڄڻ جو سبب بڻائيندو آهي. ||2||

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੧ ॥

salok mahalaa 1 |

سالڪ، پھريون مھل:

ਜੇ ਕਰਿ ਸੂਤਕੁ ਮੰਨੀਐ ਸਭ ਤੈ ਸੂਤਕੁ ਹੋਇ ॥

je kar sootak maneeai sabh tai sootak hoe |

جيڪڏهن ڪو نجاست جي تصور کي قبول ڪري ته پوءِ هر طرف نجاست آهي.

ਗੋਹੇ ਅਤੈ ਲਕੜੀ ਅੰਦਰਿ ਕੀੜਾ ਹੋਇ ॥

gohe atai lakarree andar keerraa hoe |

گوبر ۽ ڪاٺ ۾ ڪيڙا ٿين ٿا.

ਜੇਤੇ ਦਾਣੇ ਅੰਨ ਕੇ ਜੀਆ ਬਾਝੁ ਨ ਕੋਇ ॥

jete daane an ke jeea baajh na koe |

جيترا اناج جا داڻا آهن، ان کان سواءِ ڪا به زندگي ناهي.

ਪਹਿਲਾ ਪਾਣੀ ਜੀਉ ਹੈ ਜਿਤੁ ਹਰਿਆ ਸਭੁ ਕੋਇ ॥

pahilaa paanee jeeo hai jit hariaa sabh koe |

پهرين، پاڻي ۾ زندگي آهي، جنهن جي ذريعي هر شيء سائي ٿي وئي آهي.

ਸੂਤਕੁ ਕਿਉ ਕਰਿ ਰਖੀਐ ਸੂਤਕੁ ਪਵੈ ਰਸੋਇ ॥

sootak kiau kar rakheeai sootak pavai rasoe |

ان کي نجاست کان ڪيئن بچائي سگهجي ٿو؟ اهو اسان جي پنهنجي باورچی خانه کي ڇڪي ٿو.

ਨਾਨਕ ਸੂਤਕੁ ਏਵ ਨ ਉਤਰੈ ਗਿਆਨੁ ਉਤਾਰੇ ਧੋਇ ॥੧॥

naanak sootak ev na utarai giaan utaare dhoe |1|

اي نانڪ، اهڙيءَ طرح نجاست کي ختم نٿو ڪري سگهجي. اهو صرف روحاني حڪمت سان ڌوئي ويندو آهي. ||1||

ਮਃ ੧ ॥

mahalaa 1 |

پهرين مهل: