ஆசா கி வார

(பக்கம்: 29)

ਸੂਚੇ ਏਹਿ ਨ ਆਖੀਅਹਿ ਬਹਨਿ ਜਿ ਪਿੰਡਾ ਧੋਇ ॥

sooche ehi na aakheeeh bahan ji pinddaa dhoe |

அவர்கள் தூய்மையானவர்கள் என்று அழைக்கப்படுவதில்லை, அவர்கள் தங்கள் உடலைக் கழுவிய பிறகு அமர்ந்திருக்கிறார்கள்.

ਸੂਚੇ ਸੇਈ ਨਾਨਕਾ ਜਿਨ ਮਨਿ ਵਸਿਆ ਸੋਇ ॥੨॥

sooche seee naanakaa jin man vasiaa soe |2|

நானக், யாருடைய மனதில் இறைவன் இருக்கிறானோ அவர்கள் மட்டுமே தூய்மையானவர்கள். ||2||

ਪਉੜੀ ॥

paurree |

பூரி:

ਤੁਰੇ ਪਲਾਣੇ ਪਉਣ ਵੇਗ ਹਰ ਰੰਗੀ ਹਰਮ ਸਵਾਰਿਆ ॥

ture palaane paun veg har rangee haram savaariaa |

சேணமிட்ட குதிரைகளுடன், காற்றைப் போல் வேகமாகவும், எல்லா வகையிலும் அலங்கரிக்கப்பட்ட அரண்களுடன்;

ਕੋਠੇ ਮੰਡਪ ਮਾੜੀਆ ਲਾਇ ਬੈਠੇ ਕਰਿ ਪਾਸਾਰਿਆ ॥

kotthe manddap maarreea laae baitthe kar paasaariaa |

வீடுகளிலும், மண்டபங்களிலும், உயரமான மாளிகைகளிலும், ஆடம்பரமான நிகழ்ச்சிகளை நிகழ்த்திக் கொண்டு வாழ்கிறார்கள்.

ਚੀਜ ਕਰਨਿ ਮਨਿ ਭਾਵਦੇ ਹਰਿ ਬੁਝਨਿ ਨਾਹੀ ਹਾਰਿਆ ॥

cheej karan man bhaavade har bujhan naahee haariaa |

அவர்கள் தங்கள் மனதின் விருப்பங்களைச் செய்கிறார்கள், ஆனால் அவர்கள் இறைவனைப் புரிந்து கொள்ளவில்லை, அதனால் அவர்கள் பாழாகிறார்கள்.

ਕਰਿ ਫੁਰਮਾਇਸਿ ਖਾਇਆ ਵੇਖਿ ਮਹਲਤਿ ਮਰਣੁ ਵਿਸਾਰਿਆ ॥

kar furamaaeis khaaeaa vekh mahalat maran visaariaa |

அவர்கள் தங்கள் அதிகாரத்தை உறுதிப்படுத்தி, சாப்பிடுகிறார்கள், தங்கள் மாளிகைகளைப் பார்த்து, அவர்கள் மரணத்தை மறந்துவிடுகிறார்கள்.

ਜਰੁ ਆਈ ਜੋਬਨਿ ਹਾਰਿਆ ॥੧੭॥

jar aaee joban haariaa |17|

ஆனால் முதுமை வருகிறது, இளமை தொலைந்து போகிறது. ||17||

ਜਿਥੈ ਜਾਇ ਬਹੈ ਮੇਰਾ ਸਤਿਗੁਰੂ ਸੋ ਥਾਨੁ ਸੁਹਾਵਾ ਰਾਮ ਰਾਜੇ ॥

jithai jaae bahai meraa satiguroo so thaan suhaavaa raam raaje |

எனது உண்மையான குரு எங்கு சென்று அமர்ந்தாரோ, அந்த இடம் அழகானது, அரசே!

ਗੁਰਸਿਖਂੀ ਸੋ ਥਾਨੁ ਭਾਲਿਆ ਲੈ ਧੂਰਿ ਮੁਖਿ ਲਾਵਾ ॥

gurasikhanee so thaan bhaaliaa lai dhoor mukh laavaa |

குருவின் சீக்கியர்கள் அந்த இடத்தை நாடுகின்றனர்; அவர்கள் தூசியை எடுத்து முகத்தில் தடவுகிறார்கள்.

ਗੁਰਸਿਖਾ ਕੀ ਘਾਲ ਥਾਇ ਪਈ ਜਿਨ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਵਾ ॥

gurasikhaa kee ghaal thaae pee jin har naam dhiaavaa |

இறைவனின் திருநாமத்தை தியானிக்கும் குருவின் சீக்கியர்களின் செயல்கள் அங்கீகரிக்கப்படுகின்றன.

ਜਿਨੑ ਨਾਨਕੁ ਸਤਿਗੁਰੁ ਪੂਜਿਆ ਤਿਨ ਹਰਿ ਪੂਜ ਕਰਾਵਾ ॥੨॥

jina naanak satigur poojiaa tin har pooj karaavaa |2|

உண்மையான குருவை வணங்குபவர்கள், ஓ நானக் - இறைவன் அவர்களை வழிபடும்படி செய்கிறான். ||2||

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੧ ॥

salok mahalaa 1 |

சலோக், முதல் மெஹல்:

ਜੇ ਕਰਿ ਸੂਤਕੁ ਮੰਨੀਐ ਸਭ ਤੈ ਸੂਤਕੁ ਹੋਇ ॥

je kar sootak maneeai sabh tai sootak hoe |

அசுத்தம் என்ற கருத்தை ஒருவர் ஏற்றுக்கொண்டால், எங்கும் தூய்மையற்றது.

ਗੋਹੇ ਅਤੈ ਲਕੜੀ ਅੰਦਰਿ ਕੀੜਾ ਹੋਇ ॥

gohe atai lakarree andar keerraa hoe |

மாட்டு சாணம் மற்றும் மரத்தில் புழுக்கள் உள்ளன.

ਜੇਤੇ ਦਾਣੇ ਅੰਨ ਕੇ ਜੀਆ ਬਾਝੁ ਨ ਕੋਇ ॥

jete daane an ke jeea baajh na koe |

சோளத் தானியங்கள் எவ்வளவோ, உயிர் இல்லாமல் இல்லை.

ਪਹਿਲਾ ਪਾਣੀ ਜੀਉ ਹੈ ਜਿਤੁ ਹਰਿਆ ਸਭੁ ਕੋਇ ॥

pahilaa paanee jeeo hai jit hariaa sabh koe |

முதலாவதாக, தண்ணீரில் உயிர் உள்ளது, அதன் மூலம் மற்ற அனைத்தும் பச்சை நிறமாகின்றன.

ਸੂਤਕੁ ਕਿਉ ਕਰਿ ਰਖੀਐ ਸੂਤਕੁ ਪਵੈ ਰਸੋਇ ॥

sootak kiau kar rakheeai sootak pavai rasoe |

அசுத்தத்திலிருந்து எவ்வாறு பாதுகாக்க முடியும்? அது நம் சமையலறையைத் தொடுகிறது.

ਨਾਨਕ ਸੂਤਕੁ ਏਵ ਨ ਉਤਰੈ ਗਿਆਨੁ ਉਤਾਰੇ ਧੋਇ ॥੧॥

naanak sootak ev na utarai giaan utaare dhoe |1|

ஓ நானக், இந்த வழியில் அசுத்தத்தை அகற்ற முடியாது; அது ஆன்மீக ஞானத்தால் மட்டுமே கழுவப்படுகிறது. ||1||

ਮਃ ੧ ॥

mahalaa 1 |

முதல் மெஹல்: