आसा की वार

(पान: 29)

ਸੂਚੇ ਏਹਿ ਨ ਆਖੀਅਹਿ ਬਹਨਿ ਜਿ ਪਿੰਡਾ ਧੋਇ ॥

सूचे एहि न आखीअहि बहनि जि पिंडा धोइ ॥

जे नुसते अंग धुवून बसतात त्यांना शुद्ध म्हणत नाहीत.

ਸੂਚੇ ਸੇਈ ਨਾਨਕਾ ਜਿਨ ਮਨਿ ਵਸਿਆ ਸੋਇ ॥੨॥

सूचे सेई नानका जिन मनि वसिआ सोइ ॥२॥

हे नानक, केवळ तेच शुद्ध आहेत, ज्यांच्या मनात परमेश्वर वास करतो. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

पउड़ी ॥

पौरी:

ਤੁਰੇ ਪਲਾਣੇ ਪਉਣ ਵੇਗ ਹਰ ਰੰਗੀ ਹਰਮ ਸਵਾਰਿਆ ॥

तुरे पलाणे पउण वेग हर रंगी हरम सवारिआ ॥

काठी घातलेले घोडे, वाऱ्याप्रमाणे वेगवान, आणि सर्व प्रकारे सजवलेले हेरेम्स;

ਕੋਠੇ ਮੰਡਪ ਮਾੜੀਆ ਲਾਇ ਬੈਠੇ ਕਰਿ ਪਾਸਾਰਿਆ ॥

कोठे मंडप माड़ीआ लाइ बैठे करि पासारिआ ॥

घरे, मंडप आणि उंच वाड्यांमध्ये ते वास्तव्य करतात, दिखाऊ शो करतात.

ਚੀਜ ਕਰਨਿ ਮਨਿ ਭਾਵਦੇ ਹਰਿ ਬੁਝਨਿ ਨਾਹੀ ਹਾਰਿਆ ॥

चीज करनि मनि भावदे हरि बुझनि नाही हारिआ ॥

ते त्यांच्या मनातील इच्छा पूर्ण करतात, परंतु त्यांना परमेश्वर समजत नाही आणि त्यामुळे त्यांचा नाश होतो.

ਕਰਿ ਫੁਰਮਾਇਸਿ ਖਾਇਆ ਵੇਖਿ ਮਹਲਤਿ ਮਰਣੁ ਵਿਸਾਰਿਆ ॥

करि फुरमाइसि खाइआ वेखि महलति मरणु विसारिआ ॥

त्यांचा अधिकार सांगून ते खातात आणि त्यांचे वाडे पाहून ते मृत्यूला विसरतात.

ਜਰੁ ਆਈ ਜੋਬਨਿ ਹਾਰਿਆ ॥੧੭॥

जरु आई जोबनि हारिआ ॥१७॥

पण म्हातारपण येते आणि तारुण्य नष्ट होते. ||17||

ਜਿਥੈ ਜਾਇ ਬਹੈ ਮੇਰਾ ਸਤਿਗੁਰੂ ਸੋ ਥਾਨੁ ਸੁਹਾਵਾ ਰਾਮ ਰਾਜੇ ॥

जिथै जाइ बहै मेरा सतिगुरू सो थानु सुहावा राम राजे ॥

माझे खरे गुरू जिथे जाऊन बसतात, ते ठिकाण सुंदर आहे हे भगवान राजा.

ਗੁਰਸਿਖਂੀ ਸੋ ਥਾਨੁ ਭਾਲਿਆ ਲੈ ਧੂਰਿ ਮੁਖਿ ਲਾਵਾ ॥

गुरसिखीं सो थानु भालिआ लै धूरि मुखि लावा ॥

गुरूचे शीख त्या जागेचा शोध घेतात; ते धूळ घेतात आणि चेहऱ्यावर लावतात.

ਗੁਰਸਿਖਾ ਕੀ ਘਾਲ ਥਾਇ ਪਈ ਜਿਨ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਵਾ ॥

गुरसिखा की घाल थाइ पई जिन हरि नामु धिआवा ॥

भगवंताच्या नामाचे चिंतन करणाऱ्या गुरूंच्या शिखांची कामे मंजूर होतात.

ਜਿਨੑ ਨਾਨਕੁ ਸਤਿਗੁਰੁ ਪੂਜਿਆ ਤਿਨ ਹਰਿ ਪੂਜ ਕਰਾਵਾ ॥੨॥

जिन नानकु सतिगुरु पूजिआ तिन हरि पूज करावा ॥२॥

जे खऱ्या गुरूंची उपासना करतात, हे नानक - परमेश्वर त्यांना आलटून पालटून पूजायला लावतो. ||2||

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੧ ॥

सलोकु मः १ ॥

सालोक, पहिली मेहल:

ਜੇ ਕਰਿ ਸੂਤਕੁ ਮੰਨੀਐ ਸਭ ਤੈ ਸੂਤਕੁ ਹੋਇ ॥

जे करि सूतकु मंनीऐ सभ तै सूतकु होइ ॥

अशुद्धतेची संकल्पना मान्य केली तर सर्वत्र अशुद्धता आहे.

ਗੋਹੇ ਅਤੈ ਲਕੜੀ ਅੰਦਰਿ ਕੀੜਾ ਹੋਇ ॥

गोहे अतै लकड़ी अंदरि कीड़ा होइ ॥

शेण आणि लाकडात कृमी असतात.

ਜੇਤੇ ਦਾਣੇ ਅੰਨ ਕੇ ਜੀਆ ਬਾਝੁ ਨ ਕੋਇ ॥

जेते दाणे अंन के जीआ बाझु न कोइ ॥

जितके कणके आहेत, तितके कोणतेही जीवन नाही.

ਪਹਿਲਾ ਪਾਣੀ ਜੀਉ ਹੈ ਜਿਤੁ ਹਰਿਆ ਸਭੁ ਕੋਇ ॥

पहिला पाणी जीउ है जितु हरिआ सभु कोइ ॥

प्रथम, पाण्यात जीवन आहे, ज्याद्वारे इतर सर्व काही हिरवे केले जाते.

ਸੂਤਕੁ ਕਿਉ ਕਰਿ ਰਖੀਐ ਸੂਤਕੁ ਪਵੈ ਰਸੋਇ ॥

सूतकु किउ करि रखीऐ सूतकु पवै रसोइ ॥

ते अशुद्धतेपासून कसे संरक्षित केले जाऊ शकते? ते आपल्याच स्वयंपाकघराला स्पर्श करते.

ਨਾਨਕ ਸੂਤਕੁ ਏਵ ਨ ਉਤਰੈ ਗਿਆਨੁ ਉਤਾਰੇ ਧੋਇ ॥੧॥

नानक सूतकु एव न उतरै गिआनु उतारे धोइ ॥१॥

हे नानक, अशा प्रकारे अशुद्धता काढता येत नाही; ते केवळ आध्यात्मिक शहाणपणाने धुऊन जाते. ||1||

ਮਃ ੧ ॥

मः १ ॥

पहिली मेहल: