આસા કી વાર

(પાન: 29)

ਸੂਚੇ ਏਹਿ ਨ ਆਖੀਅਹਿ ਬਹਨਿ ਜਿ ਪਿੰਡਾ ਧੋਇ ॥

sooche ehi na aakheeeh bahan ji pinddaa dhoe |

જેઓ માત્ર શરીર ધોઈને બેસી જાય છે તેમને શુદ્ધ ન કહેવાય.

ਸੂਚੇ ਸੇਈ ਨਾਨਕਾ ਜਿਨ ਮਨਿ ਵਸਿਆ ਸੋਇ ॥੨॥

sooche seee naanakaa jin man vasiaa soe |2|

ફક્ત તેઓ જ શુદ્ધ છે, હે નાનક, જેમના મનમાં ભગવાન વસે છે. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

paurree |

પૌરી:

ਤੁਰੇ ਪਲਾਣੇ ਪਉਣ ਵੇਗ ਹਰ ਰੰਗੀ ਹਰਮ ਸਵਾਰਿਆ ॥

ture palaane paun veg har rangee haram savaariaa |

કાઠીવાળા ઘોડાઓ સાથે, પવનની જેમ ઝડપી, અને દરેક રીતે સુશોભિત હેરમ્સ;

ਕੋਠੇ ਮੰਡਪ ਮਾੜੀਆ ਲਾਇ ਬੈਠੇ ਕਰਿ ਪਾਸਾਰਿਆ ॥

kotthe manddap maarreea laae baitthe kar paasaariaa |

ઘરો અને મંડપ અને ઉંચી હવેલીઓમાં, તેઓ રહે છે, અભિમાની શો કરે છે.

ਚੀਜ ਕਰਨਿ ਮਨਿ ਭਾਵਦੇ ਹਰਿ ਬੁਝਨਿ ਨਾਹੀ ਹਾਰਿਆ ॥

cheej karan man bhaavade har bujhan naahee haariaa |

તેઓ તેમના મનની ઇચ્છાઓ પૂર્ણ કરે છે, પરંતુ તેઓ ભગવાનને સમજી શકતા નથી, અને તેથી તેઓ નાશ પામે છે.

ਕਰਿ ਫੁਰਮਾਇਸਿ ਖਾਇਆ ਵੇਖਿ ਮਹਲਤਿ ਮਰਣੁ ਵਿਸਾਰਿਆ ॥

kar furamaaeis khaaeaa vekh mahalat maran visaariaa |

તેમની સત્તા પર ભાર મૂકતા, તેઓ ખાય છે, અને તેમની હવેલીઓ જોતા, તેઓ મૃત્યુ વિશે ભૂલી જાય છે.

ਜਰੁ ਆਈ ਜੋਬਨਿ ਹਾਰਿਆ ॥੧੭॥

jar aaee joban haariaa |17|

પરંતુ વૃદ્ધાવસ્થા આવે છે, અને યુવાની ખોવાઈ જાય છે. ||17||

ਜਿਥੈ ਜਾਇ ਬਹੈ ਮੇਰਾ ਸਤਿਗੁਰੂ ਸੋ ਥਾਨੁ ਸੁਹਾਵਾ ਰਾਮ ਰਾਜੇ ॥

jithai jaae bahai meraa satiguroo so thaan suhaavaa raam raaje |

જ્યાં જ્યાં મારા સાચા ગુરુ જાય છે અને બેસે છે, તે જગ્યા સુંદર છે, હે ભગવાન રાજા.

ਗੁਰਸਿਖਂੀ ਸੋ ਥਾਨੁ ਭਾਲਿਆ ਲੈ ਧੂਰਿ ਮੁਖਿ ਲਾਵਾ ॥

gurasikhanee so thaan bhaaliaa lai dhoor mukh laavaa |

ગુરુના શીખો તે જગ્યા શોધે છે; તેઓ ધૂળ લે છે અને તેને તેમના ચહેરા પર લગાવે છે.

ਗੁਰਸਿਖਾ ਕੀ ਘਾਲ ਥਾਇ ਪਈ ਜਿਨ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਵਾ ॥

gurasikhaa kee ghaal thaae pee jin har naam dhiaavaa |

ભગવાનના નામનું ચિંતન કરનારા ગુરુની શીખોના કાર્યો મંજૂર થાય છે.

ਜਿਨੑ ਨਾਨਕੁ ਸਤਿਗੁਰੁ ਪੂਜਿਆ ਤਿਨ ਹਰਿ ਪੂਜ ਕਰਾਵਾ ॥੨॥

jina naanak satigur poojiaa tin har pooj karaavaa |2|

જેઓ સાચા ગુરુની ઉપાસના કરે છે, હે નાનક - ભગવાન તેમની પૂજાનું કારણ બને છે. ||2||

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੧ ॥

salok mahalaa 1 |

સાલોક, પ્રથમ મહેલ:

ਜੇ ਕਰਿ ਸੂਤਕੁ ਮੰਨੀਐ ਸਭ ਤੈ ਸੂਤਕੁ ਹੋਇ ॥

je kar sootak maneeai sabh tai sootak hoe |

અશુદ્ધિનો ખ્યાલ સ્વીકારીએ તો બધે અશુદ્ધિ છે.

ਗੋਹੇ ਅਤੈ ਲਕੜੀ ਅੰਦਰਿ ਕੀੜਾ ਹੋਇ ॥

gohe atai lakarree andar keerraa hoe |

ગાયના છાણ અને લાકડામાં કીડા હોય છે.

ਜੇਤੇ ਦਾਣੇ ਅੰਨ ਕੇ ਜੀਆ ਬਾਝੁ ਨ ਕੋਇ ॥

jete daane an ke jeea baajh na koe |

મકાઈના દાણા જેટલા છે, કોઈ પણ જીવન વિનાનું નથી.

ਪਹਿਲਾ ਪਾਣੀ ਜੀਉ ਹੈ ਜਿਤੁ ਹਰਿਆ ਸਭੁ ਕੋਇ ॥

pahilaa paanee jeeo hai jit hariaa sabh koe |

પ્રથમ, પાણીમાં જીવન છે, જેના દ્વારા બીજું બધું લીલું બને છે.

ਸੂਤਕੁ ਕਿਉ ਕਰਿ ਰਖੀਐ ਸੂਤਕੁ ਪਵੈ ਰਸੋਇ ॥

sootak kiau kar rakheeai sootak pavai rasoe |

તેને અશુદ્ધતાથી કેવી રીતે સુરક્ષિત કરી શકાય? તે આપણા પોતાના રસોડાને સ્પર્શે છે.

ਨਾਨਕ ਸੂਤਕੁ ਏਵ ਨ ਉਤਰੈ ਗਿਆਨੁ ਉਤਾਰੇ ਧੋਇ ॥੧॥

naanak sootak ev na utarai giaan utaare dhoe |1|

હે નાનક, આ રીતે અશુદ્ધિ દૂર કરી શકાતી નથી; તે માત્ર આધ્યાત્મિક શાણપણ દ્વારા ધોવાઇ જાય છે. ||1||

ਮਃ ੧ ॥

mahalaa 1 |

પ્રથમ મહેલ: