آسا کی وار

(صفحه: 29)

ਸੂਚੇ ਏਹਿ ਨ ਆਖੀਅਹਿ ਬਹਨਿ ਜਿ ਪਿੰਡਾ ਧੋਇ ॥

sooche ehi na aakheeeh bahan ji pinddaa dhoe |

به آنها پاک نمی گویند که پس از شستن بدن خود بنشینند.

ਸੂਚੇ ਸੇਈ ਨਾਨਕਾ ਜਿਨ ਮਨਿ ਵਸਿਆ ਸੋਇ ॥੨॥

sooche seee naanakaa jin man vasiaa soe |2|

فقط آنها پاک هستند، ای نانک، که خداوند در ذهنشان ساکن است. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

paurree |

پاوری:

ਤੁਰੇ ਪਲਾਣੇ ਪਉਣ ਵੇਗ ਹਰ ਰੰਗੀ ਹਰਮ ਸਵਾਰਿਆ ॥

ture palaane paun veg har rangee haram savaariaa |

با اسب های زین شده، به سرعت باد، و حرمسراهایی که از هر نظر تزئین شده اند.

ਕੋਠੇ ਮੰਡਪ ਮਾੜੀਆ ਲਾਇ ਬੈਠੇ ਕਰਿ ਪਾਸਾਰਿਆ ॥

kotthe manddap maarreea laae baitthe kar paasaariaa |

در خانه ها و آلاچیق ها و عمارت های رفیع ساکن هستند و نمایش های خودنمایی می کنند.

ਚੀਜ ਕਰਨਿ ਮਨਿ ਭਾਵਦੇ ਹਰਿ ਬੁਝਨਿ ਨਾਹੀ ਹਾਰਿਆ ॥

cheej karan man bhaavade har bujhan naahee haariaa |

آنها خواسته های ذهن خود را عملی می کنند، اما خداوند را درک نمی کنند و بنابراین تباه می شوند.

ਕਰਿ ਫੁਰਮਾਇਸਿ ਖਾਇਆ ਵੇਖਿ ਮਹਲਤਿ ਮਰਣੁ ਵਿਸਾਰਿਆ ॥

kar furamaaeis khaaeaa vekh mahalat maran visaariaa |

با اصرار بر قدرت خود، غذا می خورند و با دیدن خانه های خود، مرگ را فراموش می کنند.

ਜਰੁ ਆਈ ਜੋਬਨਿ ਹਾਰਿਆ ॥੧੭॥

jar aaee joban haariaa |17|

اما پیری می آید و جوانی از دست می رود. ||17||

ਜਿਥੈ ਜਾਇ ਬਹੈ ਮੇਰਾ ਸਤਿਗੁਰੂ ਸੋ ਥਾਨੁ ਸੁਹਾਵਾ ਰਾਮ ਰਾਜੇ ॥

jithai jaae bahai meraa satiguroo so thaan suhaavaa raam raaje |

هر جا که گورو واقعی من برود و بنشیند، آن مکان زیباست، ای پروردگار پادشاه.

ਗੁਰਸਿਖਂੀ ਸੋ ਥਾਨੁ ਭਾਲਿਆ ਲੈ ਧੂਰਿ ਮੁਖਿ ਲਾਵਾ ॥

gurasikhanee so thaan bhaaliaa lai dhoor mukh laavaa |

سیک های گورو به دنبال آن مکان هستند. گرد و غبار را برمی دارند و به صورت خود می مالند.

ਗੁਰਸਿਖਾ ਕੀ ਘਾਲ ਥਾਇ ਪਈ ਜਿਨ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਵਾ ॥

gurasikhaa kee ghaal thaae pee jin har naam dhiaavaa |

آثار سیک‌های گورو که در مورد نام خداوند تعمق می‌کنند مورد تأیید است.

ਜਿਨੑ ਨਾਨਕੁ ਸਤਿਗੁਰੁ ਪੂਜਿਆ ਤਿਨ ਹਰਿ ਪੂਜ ਕਰਾਵਾ ॥੨॥

jina naanak satigur poojiaa tin har pooj karaavaa |2|

کسانی که گورو واقعی را می پرستند، ای ناناک - خداوند به نوبه خود باعث می شود که آنها را پرستش کنند. ||2||

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੧ ॥

salok mahalaa 1 |

سالوک، اول مهل:

ਜੇ ਕਰਿ ਸੂਤਕੁ ਮੰਨੀਐ ਸਭ ਤੈ ਸੂਤਕੁ ਹੋਇ ॥

je kar sootak maneeai sabh tai sootak hoe |

اگر انسان مفهوم نجاست را بپذیرد، همه جا نجاست است.

ਗੋਹੇ ਅਤੈ ਲਕੜੀ ਅੰਦਰਿ ਕੀੜਾ ਹੋਇ ॥

gohe atai lakarree andar keerraa hoe |

در سرگین گاو و چوب کرم وجود دارد.

ਜੇਤੇ ਦਾਣੇ ਅੰਨ ਕੇ ਜੀਆ ਬਾਝੁ ਨ ਕੋਇ ॥

jete daane an ke jeea baajh na koe |

به اندازه دانه های ذرت، هیچ کدام بدون زندگی نیست.

ਪਹਿਲਾ ਪਾਣੀ ਜੀਉ ਹੈ ਜਿਤੁ ਹਰਿਆ ਸਭੁ ਕੋਇ ॥

pahilaa paanee jeeo hai jit hariaa sabh koe |

اول، زندگی در آب وجود دارد که به وسیله آن همه چیز سبز می شود.

ਸੂਤਕੁ ਕਿਉ ਕਰਿ ਰਖੀਐ ਸੂਤਕੁ ਪਵੈ ਰਸੋਇ ॥

sootak kiau kar rakheeai sootak pavai rasoe |

چگونه می توان آن را از ناخالصی محافظت کرد؟ آشپزخانه خودمان را لمس می کند.

ਨਾਨਕ ਸੂਤਕੁ ਏਵ ਨ ਉਤਰੈ ਗਿਆਨੁ ਉਤਾਰੇ ਧੋਇ ॥੧॥

naanak sootak ev na utarai giaan utaare dhoe |1|

ای نانک، نجاست را نمی توان این گونه زدود; فقط با خرد معنوی شسته می شود. ||1||

ਮਃ ੧ ॥

mahalaa 1 |

مهل اول: