ಆಸಾ ಕೀ ವಾರ್

(ಪುಟ: 29)

ਸੂਚੇ ਏਹਿ ਨ ਆਖੀਅਹਿ ਬਹਨਿ ਜਿ ਪਿੰਡਾ ਧੋਇ ॥

sooche ehi na aakheeeh bahan ji pinddaa dhoe |

ಕೇವಲ ತಮ್ಮ ದೇಹವನ್ನು ತೊಳೆದ ನಂತರ ಕುಳಿತುಕೊಳ್ಳುವ ಅವರನ್ನು ಶುದ್ಧ ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ.

ਸੂਚੇ ਸੇਈ ਨਾਨਕਾ ਜਿਨ ਮਨਿ ਵਸਿਆ ਸੋਇ ॥੨॥

sooche seee naanakaa jin man vasiaa soe |2|

ನಾನಕ್, ಯಾರ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಭಗವಂತ ನೆಲೆಸಿರುವನೋ ಅವರು ಮಾತ್ರ ಪರಿಶುದ್ಧರು. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

paurree |

ಪೂರಿ:

ਤੁਰੇ ਪਲਾਣੇ ਪਉਣ ਵੇਗ ਹਰ ਰੰਗੀ ਹਰਮ ਸਵਾਰਿਆ ॥

ture palaane paun veg har rangee haram savaariaa |

ತಡಿ ಹಾಕಿದ ಕುದುರೆಗಳೊಂದಿಗೆ, ಗಾಳಿಯಂತೆ ವೇಗವಾಗಿ, ಮತ್ತು ಎಲ್ಲಾ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಅಲಂಕರಿಸಲ್ಪಟ್ಟ ಜನಾನಗಳು;

ਕੋਠੇ ਮੰਡਪ ਮਾੜੀਆ ਲਾਇ ਬੈਠੇ ਕਰਿ ਪਾਸਾਰਿਆ ॥

kotthe manddap maarreea laae baitthe kar paasaariaa |

ಮನೆಗಳು ಮತ್ತು ಮಂಟಪಗಳು ಮತ್ತು ಎತ್ತರದ ಮಹಲುಗಳಲ್ಲಿ, ಅವರು ವಾಸಿಸುತ್ತಾರೆ, ಆಡಂಬರದ ಪ್ರದರ್ಶನಗಳನ್ನು ಮಾಡುತ್ತಾರೆ.

ਚੀਜ ਕਰਨਿ ਮਨਿ ਭਾਵਦੇ ਹਰਿ ਬੁਝਨਿ ਨਾਹੀ ਹਾਰਿਆ ॥

cheej karan man bhaavade har bujhan naahee haariaa |

ಅವರು ತಮ್ಮ ಮನಸ್ಸಿನ ಆಸೆಗಳನ್ನು ಕಾರ್ಯಗತಗೊಳಿಸುತ್ತಾರೆ, ಆದರೆ ಅವರು ಭಗವಂತನನ್ನು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವುದಿಲ್ಲ ಮತ್ತು ಆದ್ದರಿಂದ ಅವರು ಹಾಳಾಗುತ್ತಾರೆ.

ਕਰਿ ਫੁਰਮਾਇਸਿ ਖਾਇਆ ਵੇਖਿ ਮਹਲਤਿ ਮਰਣੁ ਵਿਸਾਰਿਆ ॥

kar furamaaeis khaaeaa vekh mahalat maran visaariaa |

ಅವರು ತಮ್ಮ ಅಧಿಕಾರವನ್ನು ಪ್ರತಿಪಾದಿಸುತ್ತಾರೆ, ಅವರು ತಿನ್ನುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ತಮ್ಮ ಮಹಲುಗಳನ್ನು ನೋಡುತ್ತಾರೆ, ಅವರು ಸಾವಿನ ಬಗ್ಗೆ ಮರೆತುಬಿಡುತ್ತಾರೆ.

ਜਰੁ ਆਈ ਜੋਬਨਿ ਹਾਰਿਆ ॥੧੭॥

jar aaee joban haariaa |17|

ಆದರೆ ವೃದ್ಧಾಪ್ಯ ಬರುತ್ತದೆ, ಮತ್ತು ಯೌವನ ಕಳೆದುಹೋಗುತ್ತದೆ. ||17||

ਜਿਥੈ ਜਾਇ ਬਹੈ ਮੇਰਾ ਸਤਿਗੁਰੂ ਸੋ ਥਾਨੁ ਸੁਹਾਵਾ ਰਾਮ ਰਾਜੇ ॥

jithai jaae bahai meraa satiguroo so thaan suhaavaa raam raaje |

ನನ್ನ ನಿಜವಾದ ಗುರುಗಳು ಎಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗಿ ಕುಳಿತುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೋ, ಆ ಸ್ಥಳವು ಸುಂದರವಾಗಿರುತ್ತದೆ, ಓ ಪ್ರಭುವೇ.

ਗੁਰਸਿਖਂੀ ਸੋ ਥਾਨੁ ਭਾਲਿਆ ਲੈ ਧੂਰਿ ਮੁਖਿ ਲਾਵਾ ॥

gurasikhanee so thaan bhaaliaa lai dhoor mukh laavaa |

ಗುರುವಿನ ಸಿಖ್ಖರು ಆ ಸ್ಥಳವನ್ನು ಹುಡುಕುತ್ತಾರೆ; ಅವರು ಧೂಳನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ತಮ್ಮ ಮುಖಕ್ಕೆ ಹಚ್ಚಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ.

ਗੁਰਸਿਖਾ ਕੀ ਘਾਲ ਥਾਇ ਪਈ ਜਿਨ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਵਾ ॥

gurasikhaa kee ghaal thaae pee jin har naam dhiaavaa |

ಭಗವಂತನ ನಾಮವನ್ನು ಧ್ಯಾನಿಸುವ ಗುರುಗಳ ಸಿಖ್ಖರ ಕಾರ್ಯಗಳು ಅನುಮೋದಿಸಲ್ಪಡುತ್ತವೆ.

ਜਿਨੑ ਨਾਨਕੁ ਸਤਿਗੁਰੁ ਪੂਜਿਆ ਤਿਨ ਹਰਿ ਪੂਜ ਕਰਾਵਾ ॥੨॥

jina naanak satigur poojiaa tin har pooj karaavaa |2|

ಯಾರು ನಿಜವಾದ ಗುರುವನ್ನು ಪೂಜಿಸುತ್ತಾರೆ, ಓ ನಾನಕ್ - ಭಗವಂತ ಅವರನ್ನು ಸರದಿಯಲ್ಲಿ ಪೂಜಿಸುವಂತೆ ಮಾಡುತ್ತಾನೆ. ||2||

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੧ ॥

salok mahalaa 1 |

ಸಲೋಕ್, ಮೊದಲ ಮೆಹಲ್:

ਜੇ ਕਰਿ ਸੂਤਕੁ ਮੰਨੀਐ ਸਭ ਤੈ ਸੂਤਕੁ ਹੋਇ ॥

je kar sootak maneeai sabh tai sootak hoe |

ಅಶುದ್ಧತೆಯ ಪರಿಕಲ್ಪನೆಯನ್ನು ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡರೆ, ಎಲ್ಲೆಡೆ ಅಶುದ್ಧತೆ ಇರುತ್ತದೆ.

ਗੋਹੇ ਅਤੈ ਲਕੜੀ ਅੰਦਰਿ ਕੀੜਾ ਹੋਇ ॥

gohe atai lakarree andar keerraa hoe |

ಹಸುವಿನ ಸಗಣಿ ಮತ್ತು ಮರದಲ್ಲಿ ಹುಳುಗಳಿವೆ.

ਜੇਤੇ ਦਾਣੇ ਅੰਨ ਕੇ ਜੀਆ ਬਾਝੁ ਨ ਕੋਇ ॥

jete daane an ke jeea baajh na koe |

ಜೋಳದ ಕಾಳುಗಳಷ್ಟೇ ಜೀವವಿಲ್ಲ.

ਪਹਿਲਾ ਪਾਣੀ ਜੀਉ ਹੈ ਜਿਤੁ ਹਰਿਆ ਸਭੁ ਕੋਇ ॥

pahilaa paanee jeeo hai jit hariaa sabh koe |

ಮೊದಲನೆಯದಾಗಿ, ನೀರಿನಲ್ಲಿ ಜೀವನವಿದೆ, ಅದರ ಮೂಲಕ ಉಳಿದೆಲ್ಲವೂ ಹಸಿರು ಮಾಡಲ್ಪಟ್ಟಿದೆ.

ਸੂਤਕੁ ਕਿਉ ਕਰਿ ਰਖੀਐ ਸੂਤਕੁ ਪਵੈ ਰਸੋਇ ॥

sootak kiau kar rakheeai sootak pavai rasoe |

ಅದನ್ನು ಅಶುದ್ಧತೆಯಿಂದ ಹೇಗೆ ರಕ್ಷಿಸಬಹುದು? ಇದು ನಮ್ಮದೇ ಅಡುಗೆ ಮನೆಯನ್ನು ಮುಟ್ಟುತ್ತದೆ.

ਨਾਨਕ ਸੂਤਕੁ ਏਵ ਨ ਉਤਰੈ ਗਿਆਨੁ ਉਤਾਰੇ ਧੋਇ ॥੧॥

naanak sootak ev na utarai giaan utaare dhoe |1|

ಓ ನಾನಕ್, ಈ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಅಶುದ್ಧತೆಯನ್ನು ತೆಗೆದುಹಾಕಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ; ಇದು ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಬುದ್ಧಿವಂತಿಕೆಯಿಂದ ಮಾತ್ರ ತೊಳೆಯಲ್ಪಡುತ್ತದೆ. ||1||

ਮਃ ੧ ॥

mahalaa 1 |

ಮೊದಲ ಮೆಹಲ್: