ആസാ കീ വർ

(പേജ്: 29)

ਸੂਚੇ ਏਹਿ ਨ ਆਖੀਅਹਿ ਬਹਨਿ ਜਿ ਪਿੰਡਾ ਧੋਇ ॥

sooche ehi na aakheeeh bahan ji pinddaa dhoe |

കേവലം ശരീരം കഴുകിയ ശേഷം ഇരിക്കുന്ന അവരെ ശുദ്ധി എന്ന് വിളിക്കുന്നില്ല.

ਸੂਚੇ ਸੇਈ ਨਾਨਕਾ ਜਿਨ ਮਨਿ ਵਸਿਆ ਸੋਇ ॥੨॥

sooche seee naanakaa jin man vasiaa soe |2|

നാനാക്ക്, ആരുടെ മനസ്സിൽ ഭഗവാൻ വസിക്കുന്നുവോ അവർ മാത്രമേ ശുദ്ധരായിട്ടുള്ളൂ. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

paurree |

പൗറി:

ਤੁਰੇ ਪਲਾਣੇ ਪਉਣ ਵੇਗ ਹਰ ਰੰਗੀ ਹਰਮ ਸਵਾਰਿਆ ॥

ture palaane paun veg har rangee haram savaariaa |

കാറ്റ് പോലെ വേഗമേറിയ കുതിരകൾ, എല്ലാവിധത്തിലും അലങ്കരിച്ച ഹർമ്മങ്ങൾ;

ਕੋਠੇ ਮੰਡਪ ਮਾੜੀਆ ਲਾਇ ਬੈਠੇ ਕਰਿ ਪਾਸਾਰਿਆ ॥

kotthe manddap maarreea laae baitthe kar paasaariaa |

വീടുകളിലും പവലിയനുകളിലും ഉയർന്ന മാളികകളിലും അവർ വസിക്കുന്നു, ആഡംബര പ്രകടനങ്ങൾ നടത്തി.

ਚੀਜ ਕਰਨਿ ਮਨਿ ਭਾਵਦੇ ਹਰਿ ਬੁਝਨਿ ਨਾਹੀ ਹਾਰਿਆ ॥

cheej karan man bhaavade har bujhan naahee haariaa |

അവർ തങ്ങളുടെ മനസ്സിൻ്റെ ആഗ്രഹങ്ങൾ നിറവേറ്റുന്നു, പക്ഷേ അവർ കർത്താവിനെ മനസ്സിലാക്കുന്നില്ല, അതിനാൽ അവർ നശിച്ചു.

ਕਰਿ ਫੁਰਮਾਇਸਿ ਖਾਇਆ ਵੇਖਿ ਮਹਲਤਿ ਮਰਣੁ ਵਿਸਾਰਿਆ ॥

kar furamaaeis khaaeaa vekh mahalat maran visaariaa |

തങ്ങളുടെ അധികാരം ഉറപ്പിച്ചുകൊണ്ട്, അവർ ഭക്ഷണം കഴിക്കുന്നു, അവരുടെ മാളികകൾ കണ്ടു, അവർ മരണത്തെക്കുറിച്ച് മറക്കുന്നു.

ਜਰੁ ਆਈ ਜੋਬਨਿ ਹਾਰਿਆ ॥੧੭॥

jar aaee joban haariaa |17|

എന്നാൽ വാർദ്ധക്യം വരുന്നു, യുവത്വം നഷ്ടപ്പെടുന്നു. ||17||

ਜਿਥੈ ਜਾਇ ਬਹੈ ਮੇਰਾ ਸਤਿਗੁਰੂ ਸੋ ਥਾਨੁ ਸੁਹਾਵਾ ਰਾਮ ਰਾਜੇ ॥

jithai jaae bahai meraa satiguroo so thaan suhaavaa raam raaje |

എൻ്റെ യഥാർത്ഥ ഗുരു എവിടെ പോയി ഇരിക്കുന്നുവോ ആ സ്ഥലം മനോഹരമാണ്, രാജാവേ.

ਗੁਰਸਿਖਂੀ ਸੋ ਥਾਨੁ ਭਾਲਿਆ ਲੈ ਧੂਰਿ ਮੁਖਿ ਲਾਵਾ ॥

gurasikhanee so thaan bhaaliaa lai dhoor mukh laavaa |

ഗുരുവിൻ്റെ സിഖുകാർ ആ സ്ഥലം തേടി; അവർ പൊടി എടുത്ത് മുഖത്ത് പുരട്ടുന്നു.

ਗੁਰਸਿਖਾ ਕੀ ਘਾਲ ਥਾਇ ਪਈ ਜਿਨ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਵਾ ॥

gurasikhaa kee ghaal thaae pee jin har naam dhiaavaa |

ഭഗവാൻ്റെ നാമം ധ്യാനിക്കുന്ന ഗുരുവിൻ്റെ സിഖുകളുടെ പ്രവൃത്തികൾ അംഗീകരിക്കപ്പെടുന്നു.

ਜਿਨੑ ਨਾਨਕੁ ਸਤਿਗੁਰੁ ਪੂਜਿਆ ਤਿਨ ਹਰਿ ਪੂਜ ਕਰਾਵਾ ॥੨॥

jina naanak satigur poojiaa tin har pooj karaavaa |2|

ഹേ നാനാക്ക്, യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ ആരാധിക്കുന്നവരെ - ഭഗവാൻ അവരെ മാറിമാറി ആരാധിക്കുന്നു. ||2||

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੧ ॥

salok mahalaa 1 |

സലോക്, ആദ്യ മെഹൽ:

ਜੇ ਕਰਿ ਸੂਤਕੁ ਮੰਨੀਐ ਸਭ ਤੈ ਸੂਤਕੁ ਹੋਇ ॥

je kar sootak maneeai sabh tai sootak hoe |

ഒരാൾ അശുദ്ധി എന്ന സങ്കൽപ്പം അംഗീകരിക്കുകയാണെങ്കിൽ, എല്ലായിടത്തും അശുദ്ധിയുണ്ട്.

ਗੋਹੇ ਅਤੈ ਲਕੜੀ ਅੰਦਰਿ ਕੀੜਾ ਹੋਇ ॥

gohe atai lakarree andar keerraa hoe |

ചാണകത്തിലും മരത്തിലും പുഴുക്കൾ ഉണ്ട്.

ਜੇਤੇ ਦਾਣੇ ਅੰਨ ਕੇ ਜੀਆ ਬਾਝੁ ਨ ਕੋਇ ॥

jete daane an ke jeea baajh na koe |

ധാന്യമണികളോളം ജീവനില്ലാത്തവരില്ല.

ਪਹਿਲਾ ਪਾਣੀ ਜੀਉ ਹੈ ਜਿਤੁ ਹਰਿਆ ਸਭੁ ਕੋਇ ॥

pahilaa paanee jeeo hai jit hariaa sabh koe |

ഒന്നാമതായി, വെള്ളത്തിൽ ജീവനുണ്ട്, അതിലൂടെ മറ്റെല്ലാം പച്ചയായി മാറുന്നു.

ਸੂਤਕੁ ਕਿਉ ਕਰਿ ਰਖੀਐ ਸੂਤਕੁ ਪਵੈ ਰਸੋਇ ॥

sootak kiau kar rakheeai sootak pavai rasoe |

അശുദ്ധിയിൽ നിന്ന് എങ്ങനെ സംരക്ഷിക്കാം? അത് നമ്മുടെ സ്വന്തം അടുക്കളയെ സ്പർശിക്കുന്നു.

ਨਾਨਕ ਸੂਤਕੁ ਏਵ ਨ ਉਤਰੈ ਗਿਆਨੁ ਉਤਾਰੇ ਧੋਇ ॥੧॥

naanak sootak ev na utarai giaan utaare dhoe |1|

ഓ നാനാക്ക്, ഈ രീതിയിൽ അശുദ്ധി നീക്കം ചെയ്യാൻ കഴിയില്ല; അത് ആത്മീയ ജ്ഞാനത്താൽ മാത്രം കഴുകിക്കളയുന്നു. ||1||

ਮਃ ੧ ॥

mahalaa 1 |

ആദ്യ മെഹൽ: