आसा की वार

(पान: 30)

ਮਨ ਕਾ ਸੂਤਕੁ ਲੋਭੁ ਹੈ ਜਿਹਵਾ ਸੂਤਕੁ ਕੂੜੁ ॥

मन का सूतकु लोभु है जिहवा सूतकु कूड़ु ॥

मनाची अपवित्रता म्हणजे लोभ आणि जिभेची अपवित्रता असत्य आहे.

ਅਖੀ ਸੂਤਕੁ ਵੇਖਣਾ ਪਰ ਤ੍ਰਿਅ ਪਰ ਧਨ ਰੂਪੁ ॥

अखी सूतकु वेखणा पर त्रिअ पर धन रूपु ॥

डोळ्यांची अशुद्धता म्हणजे दुसऱ्या पुरुषाच्या पत्नीच्या सौंदर्याकडे आणि त्याच्या संपत्तीकडे टक लावून पाहणे.

ਕੰਨੀ ਸੂਤਕੁ ਕੰਨਿ ਪੈ ਲਾਇਤਬਾਰੀ ਖਾਹਿ ॥

कंनी सूतकु कंनि पै लाइतबारी खाहि ॥

कानांची अपवित्रता म्हणजे इतरांची निंदा ऐकणे.

ਨਾਨਕ ਹੰਸਾ ਆਦਮੀ ਬਧੇ ਜਮ ਪੁਰਿ ਜਾਹਿ ॥੨॥

नानक हंसा आदमी बधे जम पुरि जाहि ॥२॥

हे नानक, नश्वराचा आत्मा जातो, बांधला जातो आणि मृत्यूच्या नगरात अडकतो. ||2||

ਮਃ ੧ ॥

मः १ ॥

पहिली मेहल:

ਸਭੋ ਸੂਤਕੁ ਭਰਮੁ ਹੈ ਦੂਜੈ ਲਗੈ ਜਾਇ ॥

सभो सूतकु भरमु है दूजै लगै जाइ ॥

सर्व अपवित्रता संशय आणि द्वैताच्या आसक्तीतून येते.

ਜੰਮਣੁ ਮਰਣਾ ਹੁਕਮੁ ਹੈ ਭਾਣੈ ਆਵੈ ਜਾਇ ॥

जंमणु मरणा हुकमु है भाणै आवै जाइ ॥

जन्म आणि मृत्यू हे परमेश्वराच्या इच्छेच्या अधीन आहेत; त्याच्या इच्छेने आपण येतो आणि जातो.

ਖਾਣਾ ਪੀਣਾ ਪਵਿਤ੍ਰੁ ਹੈ ਦਿਤੋਨੁ ਰਿਜਕੁ ਸੰਬਾਹਿ ॥

खाणा पीणा पवित्रु है दितोनु रिजकु संबाहि ॥

खाणे पिणे शुद्ध आहे, कारण परमेश्वर सर्वांना पोषण देतो.

ਨਾਨਕ ਜਿਨੑੀ ਗੁਰਮੁਖਿ ਬੁਝਿਆ ਤਿਨੑਾ ਸੂਤਕੁ ਨਾਹਿ ॥੩॥

नानक जिनी गुरमुखि बुझिआ तिना सूतकु नाहि ॥३॥

हे नानक, भगवंताला समजून घेणारे गुरुमुख अशुद्धतेने डागत नाहीत. ||3||

ਪਉੜੀ ॥

पउड़ी ॥

पौरी:

ਸਤਿਗੁਰੁ ਵਡਾ ਕਰਿ ਸਾਲਾਹੀਐ ਜਿਸੁ ਵਿਚਿ ਵਡੀਆ ਵਡਿਆਈਆ ॥

सतिगुरु वडा करि सालाहीऐ जिसु विचि वडीआ वडिआईआ ॥

महान खऱ्या गुरुची स्तुती करा; त्याच्यातच सर्वात मोठी महानता आहे.

ਸਹਿ ਮੇਲੇ ਤਾ ਨਦਰੀ ਆਈਆ ॥

सहि मेले ता नदरी आईआ ॥

जेव्हा परमेश्वर आपल्याला गुरू भेटायला लावतो तेव्हा आपण त्यांच्या दर्शनाला येतो.

ਜਾ ਤਿਸੁ ਭਾਣਾ ਤਾ ਮਨਿ ਵਸਾਈਆ ॥

जा तिसु भाणा ता मनि वसाईआ ॥

जेव्हा ते त्याला आवडते तेव्हा ते आपल्या मनात वास करतात.

ਕਰਿ ਹੁਕਮੁ ਮਸਤਕਿ ਹਥੁ ਧਰਿ ਵਿਚਹੁ ਮਾਰਿ ਕਢੀਆ ਬੁਰਿਆਈਆ ॥

करि हुकमु मसतकि हथु धरि विचहु मारि कढीआ बुरिआईआ ॥

त्याच्या आज्ञेने, जेव्हा तो आपल्या कपाळावर हात ठेवतो, तेव्हा आतून दुष्टता निघून जाते.

ਸਹਿ ਤੁਠੈ ਨਉ ਨਿਧਿ ਪਾਈਆ ॥੧੮॥

सहि तुठै नउ निधि पाईआ ॥१८॥

जेव्हा परमेश्वर पूर्णपणे प्रसन्न होतो तेव्हा नऊ खजिना प्राप्त होतात. ||18||

ਗੁਰਸਿਖਾ ਮਨਿ ਹਰਿ ਪ੍ਰੀਤਿ ਹੈ ਹਰਿ ਨਾਮ ਹਰਿ ਤੇਰੀ ਰਾਮ ਰਾਜੇ ॥

गुरसिखा मनि हरि प्रीति है हरि नाम हरि तेरी राम राजे ॥

गुरूचा शिख आपल्या मनात परमेश्वराचे प्रेम आणि परमेश्वराचे नाम ठेवतो. हे प्रभु, हे प्रभु राजा, तो तुझ्यावर प्रेम करतो.

ਕਰਿ ਸੇਵਹਿ ਪੂਰਾ ਸਤਿਗੁਰੂ ਭੁਖ ਜਾਇ ਲਹਿ ਮੇਰੀ ॥

करि सेवहि पूरा सतिगुरू भुख जाइ लहि मेरी ॥

तो परिपूर्ण खऱ्या गुरूंची सेवा करतो आणि त्याची भूक आणि स्वाभिमान नाहीसा होतो.

ਗੁਰਸਿਖਾ ਕੀ ਭੁਖ ਸਭ ਗਈ ਤਿਨ ਪਿਛੈ ਹੋਰ ਖਾਇ ਘਨੇਰੀ ॥

गुरसिखा की भुख सभ गई तिन पिछै होर खाइ घनेरी ॥

गुरुशिखांची भूक पूर्णपणे नाहीशी होते; खरंच, त्यांच्याद्वारे इतर अनेकजण समाधानी आहेत.

ਜਨ ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਪੁੰਨੁ ਬੀਜਿਆ ਫਿਰਿ ਤੋਟਿ ਨ ਆਵੈ ਹਰਿ ਪੁੰਨ ਕੇਰੀ ॥੩॥

जन नानक हरि पुंनु बीजिआ फिरि तोटि न आवै हरि पुंन केरी ॥३॥

सेवक नानकांनी परमेश्वराच्या चांगुलपणाचे बीज पेरले आहे; परमेश्वराचा हा चांगुलपणा कधीही संपणार नाही. ||3||

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੧ ॥

सलोकु मः १ ॥

सालोक, पहिली मेहल: