ஆசா கி வார

(பக்கம்: 30)

ਮਨ ਕਾ ਸੂਤਕੁ ਲੋਭੁ ਹੈ ਜਿਹਵਾ ਸੂਤਕੁ ਕੂੜੁ ॥

man kaa sootak lobh hai jihavaa sootak koorr |

மனதின் அசுத்தம் பேராசை, நாவின் அசுத்தம் பொய்.

ਅਖੀ ਸੂਤਕੁ ਵੇਖਣਾ ਪਰ ਤ੍ਰਿਅ ਪਰ ਧਨ ਰੂਪੁ ॥

akhee sootak vekhanaa par tria par dhan roop |

கண்களின் அசுத்தம் என்பது வேறொருவரின் மனைவியின் அழகையும், அவருடைய செல்வத்தையும் பார்ப்பது.

ਕੰਨੀ ਸੂਤਕੁ ਕੰਨਿ ਪੈ ਲਾਇਤਬਾਰੀ ਖਾਹਿ ॥

kanee sootak kan pai laaeitabaaree khaeh |

காதுகளின் அசுத்தம் மற்றவர்களின் அவதூறுகளைக் கேட்பது.

ਨਾਨਕ ਹੰਸਾ ਆਦਮੀ ਬਧੇ ਜਮ ਪੁਰਿ ਜਾਹਿ ॥੨॥

naanak hansaa aadamee badhe jam pur jaeh |2|

ஓ நானக், அந்த மனிதனின் ஆன்மா, கட்டப்பட்டு வாயை அடைத்துக்கொண்டு மரண நகருக்குச் செல்கிறது. ||2||

ਮਃ ੧ ॥

mahalaa 1 |

முதல் மெஹல்:

ਸਭੋ ਸੂਤਕੁ ਭਰਮੁ ਹੈ ਦੂਜੈ ਲਗੈ ਜਾਇ ॥

sabho sootak bharam hai doojai lagai jaae |

அனைத்து அசுத்தங்களும் சந்தேகம் மற்றும் இருமையின் மீதுள்ள பற்றுதலிலிருந்து வருகிறது.

ਜੰਮਣੁ ਮਰਣਾ ਹੁਕਮੁ ਹੈ ਭਾਣੈ ਆਵੈ ਜਾਇ ॥

jaman maranaa hukam hai bhaanai aavai jaae |

பிறப்பும் இறப்பும் இறைவனின் கட்டளைக்கு உட்பட்டது; அவருடைய சித்தத்தின் மூலம் நாம் வந்து செல்கிறோம்.

ਖਾਣਾ ਪੀਣਾ ਪਵਿਤ੍ਰੁ ਹੈ ਦਿਤੋਨੁ ਰਿਜਕੁ ਸੰਬਾਹਿ ॥

khaanaa peenaa pavitru hai diton rijak sanbaeh |

உண்பதும் குடிப்பதும் தூய்மையானது, ஏனெனில் இறைவன் அனைவருக்கும் ஊட்டமளிப்பார்.

ਨਾਨਕ ਜਿਨੑੀ ਗੁਰਮੁਖਿ ਬੁਝਿਆ ਤਿਨੑਾ ਸੂਤਕੁ ਨਾਹਿ ॥੩॥

naanak jinaee guramukh bujhiaa tinaa sootak naeh |3|

ஓ நானக், இறைவனைப் புரிந்துகொள்ளும் குர்முகர்கள், தூய்மையின்மையால் கறைபடுவதில்லை. ||3||

ਪਉੜੀ ॥

paurree |

பூரி:

ਸਤਿਗੁਰੁ ਵਡਾ ਕਰਿ ਸਾਲਾਹੀਐ ਜਿਸੁ ਵਿਚਿ ਵਡੀਆ ਵਡਿਆਈਆ ॥

satigur vaddaa kar saalaaheeai jis vich vaddeea vaddiaaeea |

பெரிய உண்மையான குருவை போற்றி; அவருக்குள்ளேயே மிகப்பெரிய மகத்துவம் இருக்கிறது.

ਸਹਿ ਮੇਲੇ ਤਾ ਨਦਰੀ ਆਈਆ ॥

seh mele taa nadaree aaeea |

எப்பொழுது இறைவன் நம்மை குருவை சந்திக்க வைக்கிறார்களோ, அப்போது நாம் அவர்களை பார்க்க வருகிறோம்.

ਜਾ ਤਿਸੁ ਭਾਣਾ ਤਾ ਮਨਿ ਵਸਾਈਆ ॥

jaa tis bhaanaa taa man vasaaeea |

அது அவருக்குப் பிரியமானால், அவை நம் மனதில் குடியிருக்கும்.

ਕਰਿ ਹੁਕਮੁ ਮਸਤਕਿ ਹਥੁ ਧਰਿ ਵਿਚਹੁ ਮਾਰਿ ਕਢੀਆ ਬੁਰਿਆਈਆ ॥

kar hukam masatak hath dhar vichahu maar kadteea buriaaeea |

அவருடைய கட்டளைப்படி, அவர் நம் நெற்றியில் கை வைக்கும்போது, அக்கிரமம் உள்ளிருந்து விலகுகிறது.

ਸਹਿ ਤੁਠੈ ਨਉ ਨਿਧਿ ਪਾਈਆ ॥੧੮॥

seh tutthai nau nidh paaeea |18|

இறைவன் பூரணமாக மகிழ்ந்தால் ஒன்பது பொக்கிஷங்களும் கிடைக்கும். ||18||

ਗੁਰਸਿਖਾ ਮਨਿ ਹਰਿ ਪ੍ਰੀਤਿ ਹੈ ਹਰਿ ਨਾਮ ਹਰਿ ਤੇਰੀ ਰਾਮ ਰਾਜੇ ॥

gurasikhaa man har preet hai har naam har teree raam raaje |

குருவின் சீக்கியன் தன் மனதில் இறைவனின் அன்பையும், இறைவனின் பெயரையும் வைத்துக் கொள்கிறான். ஆண்டவரே, அரசரே, அவர் உன்னை நேசிக்கிறார்.

ਕਰਿ ਸੇਵਹਿ ਪੂਰਾ ਸਤਿਗੁਰੂ ਭੁਖ ਜਾਇ ਲਹਿ ਮੇਰੀ ॥

kar seveh pooraa satiguroo bhukh jaae leh meree |

அவர் சரியான உண்மையான குருவுக்கு சேவை செய்கிறார், மேலும் அவரது பசி மற்றும் சுயமரியாதை அகற்றப்படுகிறது.

ਗੁਰਸਿਖਾ ਕੀ ਭੁਖ ਸਭ ਗਈ ਤਿਨ ਪਿਛੈ ਹੋਰ ਖਾਇ ਘਨੇਰੀ ॥

gurasikhaa kee bhukh sabh gee tin pichhai hor khaae ghaneree |

குர்சிக்கின் பசி முற்றிலும் நீக்கப்பட்டது; உண்மையில், பலர் அவர்கள் மூலம் திருப்தி அடைகிறார்கள்.

ਜਨ ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਪੁੰਨੁ ਬੀਜਿਆ ਫਿਰਿ ਤੋਟਿ ਨ ਆਵੈ ਹਰਿ ਪੁੰਨ ਕੇਰੀ ॥੩॥

jan naanak har pun beejiaa fir tott na aavai har pun keree |3|

சேவகன் நானக் இறைவனின் நற்குணத்தை விதைத்திருக்கிறான்; கர்த்தருடைய இந்த நற்குணம் ஒருபோதும் தீர்ந்துபோகாது. ||3||

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੧ ॥

salok mahalaa 1 |

சலோக், முதல் மெஹல்: