Asa Ki Var

(Leathanach: 31)

ਪਹਿਲਾ ਸੁਚਾ ਆਪਿ ਹੋਇ ਸੁਚੈ ਬੈਠਾ ਆਇ ॥

pahilaa suchaa aap hoe suchai baitthaa aae |

Ar dtús, á ghlanú féin, tagann an Brahmin agus suíonn sé ina imfhálú íonaithe.

ਸੁਚੇ ਅਗੈ ਰਖਿਓਨੁ ਕੋਇ ਨ ਭਿਟਿਓ ਜਾਇ ॥

suche agai rakhion koe na bhittio jaae |

Cuirtear na bianna íon, nach bhfuil aon duine eile i dteagmháil léi, os a chomhair.

ਸੁਚਾ ਹੋਇ ਕੈ ਜੇਵਿਆ ਲਗਾ ਪੜਣਿ ਸਲੋਕੁ ॥

suchaa hoe kai jeviaa lagaa parran salok |

Agus é íonaithe, glacann sé a bhia, agus tosaíonn ar a chuid véarsaí naofa a léamh.

ਕੁਹਥੀ ਜਾਈ ਸਟਿਆ ਕਿਸੁ ਏਹੁ ਲਗਾ ਦੋਖੁ ॥

kuhathee jaaee sattiaa kis ehu lagaa dokh |

Ach caitear isteach in áit salach ansin é – cé air a bhfuil an locht?

ਅੰਨੁ ਦੇਵਤਾ ਪਾਣੀ ਦੇਵਤਾ ਬੈਸੰਤਰੁ ਦੇਵਤਾ ਲੂਣੁ ॥

an devataa paanee devataa baisantar devataa loon |

Tá an t-arbhar naofa, is naofa an t-uisce; tá an tine agus an salann naofa freisin;

ਪੰਜਵਾ ਪਾਇਆ ਘਿਰਤੁ ॥ ਤਾ ਹੋਆ ਪਾਕੁ ਪਵਿਤੁ ॥

panjavaa paaeaa ghirat | taa hoaa paak pavit |

Nuair a chuirtear an cúigiú rud, an ghee, leis, ansin déantar an bia íon agus naomhaithe.

ਪਾਪੀ ਸਿਉ ਤਨੁ ਗਡਿਆ ਥੁਕਾ ਪਈਆ ਤਿਤੁ ॥

paapee siau tan gaddiaa thukaa peea tith |

Nuair a thagann sé i dteagmháil leis an gcorp daonna peacach, éiríonn an bia chomh neamhíon sin go bhfuil spásm air.

ਜਿਤੁ ਮੁਖਿ ਨਾਮੁ ਨ ਊਚਰਹਿ ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਰਸ ਖਾਹਿ ॥

jit mukh naam na aoochareh bin naavai ras khaeh |

Itheann an béal sin nach canann an Naam, agus gan an Ainm bianna blasta

ਨਾਨਕ ਏਵੈ ਜਾਣੀਐ ਤਿਤੁ ਮੁਖਿ ਥੁਕਾ ਪਾਹਿ ॥੧॥

naanak evai jaaneeai tith mukh thukaa paeh |1|

- A Nanac, bíodh a fhios seo agat: tá a leithéid de bhéal le spréachadh air. ||1||

ਮਃ ੧ ॥

mahalaa 1 |

An Chéad Mhehl:

ਭੰਡਿ ਜੰਮੀਐ ਭੰਡਿ ਨਿੰਮੀਐ ਭੰਡਿ ਮੰਗਣੁ ਵੀਆਹੁ ॥

bhandd jameeai bhandd ninmeeai bhandd mangan veeaahu |

Ó bhean, tá fear a rugadh; laistigh de bhean, tá fear Ceapadh; a bhean tá sé ag gabháil agus pósta.

ਭੰਡਹੁ ਹੋਵੈ ਦੋਸਤੀ ਭੰਡਹੁ ਚਲੈ ਰਾਹੁ ॥

bhanddahu hovai dosatee bhanddahu chalai raahu |

Éiríonn bean lena chara; trí bhean, tagann na glúnta atá le teacht.

ਭੰਡੁ ਮੁਆ ਭੰਡੁ ਭਾਲੀਐ ਭੰਡਿ ਹੋਵੈ ਬੰਧਾਨੁ ॥

bhandd muaa bhandd bhaaleeai bhandd hovai bandhaan |

Nuair a fhaigheann a bhean bás, lorgaíonn sé bean eile; a bhean tá sé ceangailte.

ਸੋ ਕਿਉ ਮੰਦਾ ਆਖੀਐ ਜਿਤੁ ਜੰਮਹਿ ਰਾਜਾਨ ॥

so kiau mandaa aakheeai jit jameh raajaan |

Mar sin, cén fáth glaoch uirthi olc? Óna, rugadh ríthe.

ਭੰਡਹੁ ਹੀ ਭੰਡੁ ਊਪਜੈ ਭੰਡੈ ਬਾਝੁ ਨ ਕੋਇ ॥

bhanddahu hee bhandd aoopajai bhanddai baajh na koe |

Ó bhean, tá bean a rugadh; gan bean, ní bheadh aon duine ar chor ar bith.

ਨਾਨਕ ਭੰਡੈ ਬਾਹਰਾ ਏਕੋ ਸਚਾ ਸੋਇ ॥

naanak bhanddai baaharaa eko sachaa soe |

A Nanac, níl ach an Fíor-Tiarna gan bhean.

ਜਿਤੁ ਮੁਖਿ ਸਦਾ ਸਾਲਾਹੀਐ ਭਾਗਾ ਰਤੀ ਚਾਰਿ ॥

jit mukh sadaa saalaaheeai bhaagaa ratee chaar |

Is beannaithe agus is áille an béal sin a mholann an Tiarna i gcónaí.

ਨਾਨਕ ਤੇ ਮੁਖ ਊਜਲੇ ਤਿਤੁ ਸਚੈ ਦਰਬਾਰਿ ॥੨॥

naanak te mukh aoojale tith sachai darabaar |2|

A Nanac, beidh na aghaidheanna sin radanta i gCúirt an Fhíor-Thiarna. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

paurree |

Pauree:

ਸਭੁ ਕੋ ਆਖੈ ਆਪਣਾ ਜਿਸੁ ਨਾਹੀ ਸੋ ਚੁਣਿ ਕਢੀਐ ॥

sabh ko aakhai aapanaa jis naahee so chun kadteeai |

Glaonn siad go léir ortsa, a Thiarna; an té nach leatsa Tú, baintear suas é agus caitear uaidh é.