रजसा नीचमुष्टिं दत्त्वा सूर्यकान्तिं तेजः च। (३५२) ९.
बोधिसत्प्रभं जातं रजः तदर्थं वयं यजामः ।
तथा, यत् सौभाग्यं आसीत् यत् एतादृशान् वरान् आशीर्वादान् च अर्हति स्म। (३५३) ९.
आश्चर्यं प्रकृतिः सत्यस्य फलं प्रददाति,
तथा, यत् विनयशीलं मुष्टिभ्यां रजः वक्तुं शक्तिं आशीर्वादयति। (३५४) ९.
वाहेगुरुस्य ध्यानमेव अस्य जीवनस्य सिद्धिः;
अतिशयेन भयभीतः भूत्वा सत्यस्य (ईश्वरस्य) आकृष्टतायाः कृते वयं आत्मनः त्यागं कुर्मः। (३५५) ९.
यस्य हृदयस्य ईश्वरस्य प्रेम्णः निर्दोषः उत्सुकता वर्तते, तत् कियत् धन्यम् अस्ति!
वस्तुतः सः स्वप्रेमस्य उग्रः मुग्धः भक्तः भवति । (३५६) ९.
धन्यः शिरः यः सत्यस्य वास्तविकमार्गं नमति, ईश्वरः;
यश्च, पकडयुक्ता कुटिलयष्टिवत्, उल्लासस्य कन्दुकेन सह पलायितवान्। (३५७) ९.
आश्चर्यं ते हस्ताः ये तस्य स्तुतिं स्तुतिं च लिखितवन्तः;
धन्याः ते पादाः ये तस्य वीथिं गताः। (३५८) ९.
उदात्तं जिह्वा या तस्य नाम ध्यायति;
तथा, वाहेगुरुं प्रति स्वविचारं समाहितं मनः गुणवान्। (३५९) ९.
अकलपुरखः अस्माकं शरीरस्य प्रत्येकं अङ्गेषु तिष्ठति,
तथा, तस्य प्रेम्णः उत्साहः, आक्रोशः च सर्वेषां स्त्रीपुरुषाणां शिरसि समाहितः भवति। (३६०) ९.
तस्य दिशि समाहिताः सर्वे कामाः कामाः,
तथा, तस्य प्रीतिः अस्माकं शरीरस्य प्रत्येकं केशेषु लीनः भवति। (३६१) ९.
यदि इच्छसि यत् त्वं दिव्यविचारस्य स्वामी भवसि ।
ततः, भवन्तः स्वस्य प्रियस्य वाहेगुरुस्य कृते स्वप्राणान् त्यागयन्तु, येन भवन्तः तस्य समानं आकारं रूपं च प्राप्नुयुः। (३६२) ९.
सच्चिदानन्दस्य कृते यत्किमपि तत्सर्वं त्याजयेत् ।
तथा, तस्य भोजनमेजतः भोजनस्य अवशेषान् केवलं क्षणं यावत् उद्धृत्य। (३६३) ९.
यदि त्वं तस्य सत्यं ज्ञानं बोधं च सर्वथा कामुकः भवसि ।
तदा त्वं, अनिवार्यतया, स्वस्य प्रयोजनं साधयिष्यसि। (३६४) ९.
त्वं स्वजीवनफलं प्राप्स्यसि, २.
यदा दिव्यज्ञानसूर्यः त्वां स्वस्य तेजस्य एकेन किरणेन आशीर्वादं ददाति स्म। (३६५) ९.
तव नाम प्रसिद्धं प्रकाशितं च स्यात्;
तथा, भवतः दिव्यज्ञानस्य आक्रोशः भवन्तं अस्मिन् जगति अत्यन्तं लोकप्रियं करिष्यति स्म। (३६६) ९.
यस्य दिव्यप्रेमस्य विशेषः स्नेहः प्रीतिः च विकसितः ।
तस्य कुञ्जिकायाः सह हृदयानाम् सर्वाणि कुण्डलानि उद्घाटितानि अभवन् (वास्तविकता ज्ञाता अभवत्)। (३६७) ९.
त्वया अपि हृदयस्य कुण्डलं उद्घाटयितव्यं, गुप्तात् च
निधिः, असीमितं सुखं आनन्दं च व्युत्पादयेत्। (३६८) ९.
तव हृदयस्य कोणेषु असंख्याकाः रत्नाः हीरकाः च निगूढाः शयिताः सन्ति;
तथा, तव निधिं धनं च बहूनि राजमौक्तिकानि सन्ति। (३६९) ९.
अतोऽस्मात् अनन्तनिधितः यत्किमपि प्राप्तुम् इच्छसि ।
हे उच्चपदस्थ व्यक्ति ! भवन्तः प्राप्तुं शक्नुवन्ति स्म। (३७०) ९.
अतः आकालपुरखस्य श्रद्धावान् भक्तान् त्वया आह्वानं कर्तव्यम्,
यथा भवन्तः तस्य प्रति एतादृशं आक्रोशं, उत्साहं च प्रवर्तयितुं शक्नुवन्ति। (३७१) ९.
यदि त्वं वाहेगुरुप्रेमस्य प्रबलं कामं प्राप्तुं शक्नोषि ।
तदा, तेषां सङ्गतिः आशीर्वादः भवन्तं भवतः व्यक्तित्वं च प्रभावितं कर्तुं निश्चितः अस्ति। (३७२) ९.
यद्यपि, अन्यत् किमपि नास्ति, किन्तु सर्वशक्तिमान् प्रत्येकस्य हृदयेषु तिष्ठति।
तथापि सत्यानां निश्छलानां च प्रबुद्धानां उच्चपदवी, उन्नतगन्तव्यं च भवति । (३७३) ९.
अकालपुरखस्य स्थितिः (स्थितिः) ज्ञात्वा अन्यः कोऽपि न जानाति,
वाहेगुरुनामप्रवचनध्यानव्यतिरिक्तं वचनं न वदन्ति बुद्धाः। (३७४) ९.
नृपाः विहाय सिंहासनानि विलासिनीं राजशक्तिं च ।
ते च वीथितः वीथिं याचकाः इव भ्रमन्तः आसन्। (३७५) ९.
तेषां सर्वेषां कृते सर्वशक्तिमान् यथार्थस्मृतौ निरन्तरं नियोजितुं अत्यावश्यकम्;
तथा च, उभयलोकेषु जन्ममरणचक्रेभ्यः मोक्षं प्राप्नुत। (३७६) ९.
यदि कदापि कश्चित् अस्य मार्गस्य परम्परस्य च परिचितस्य सम्मुखीभवितुं शक्नोति ।
तदा, सर्वकारप्रशासनस्य सर्वे उद्देश्याः उद्देश्याः च सिद्धाः भवन्ति स्म । (३७७) ९.
यदि सेनायाः सर्वाणि बलानि दिव्यशक्तिसाधकाः भवेयुः ।
तदा वस्तुतः ते सर्वे बुद्धाः भवितुम् अर्हन्ति खलु । (३७८) ९.
यदि वयं अस्य मार्गस्य सहयात्रिकं धावितुं शक्नुमः, तस्य यथार्थपरम्परायाः विषये च पृच्छितुं शक्नुमः;
अथ कथं तस्य मनः अस्मात् राजराज्यात् निवर्तते । (३७९) ९.
यदि मनसः क्षेत्रेषु सत्यबीजं संवर्धयितुं शक्यते ।
तदा, अस्माकं मनसः सर्वे शङ्काः, भ्रमाः च निराकृताः भविष्यन्ति। (३८०) ९.
ते हीरकयुक्ते सिंहासने हिताय उपविष्टुं शक्नुवन्ति
अकालपुरखध्यानं मनसि प्रवर्तयितुं शक्नुवन्ति चेत्, (३८१) ।
तेषां प्रत्येकं केशात् सत्यगन्धः निर्गच्छति,
वस्तुतः प्रत्येकं तादृशानां जनानां सङ्गतिः गन्धेन जीवितः भवति, स्फूर्तिः च भवति । (३८२) ९.
वाहेगुरुस्य नाम तेषां शरीरात् बहिः न स्यात्,
यदि सिद्धगुरुः स्वस्य स्थलस्य स्थानस्य च सूचनायाः सह तान् सूचितवान् स्यात्। (बहिः पश्यितुं स्थाने स्वहृदयात् तस्य समागमं प्राप्तुं शक्नुवन्ति स्म ।)(३८३)
जीवनस्य अमृतं वस्तुतः हृदयस्य तथाकथितस्य निवासस्य अन्तः अस्ति,
परन्तु सिद्धगुरुं विना जगत् एतत् तथ्यं न ज्ञास्यति स्म। (३८४) ९.
यदा भवतः मुख्यधमनीया अपि समीपस्थः सच्चिदानन्दः ।
हे अज्ञानी शौकिया व्यक्ति ! तर्हि किमर्थं त्वं वने प्रान्तरेषु च भ्रमसि। (३८५) ९.
यदा कश्चन परिचितः सुविदितः मार्गः भवतः मार्गदर्शकः भवति ।
आर्यजनसङ्गमे एकान्ततां प्राप्तुं शक्नुथ । (३८६) ९.
तेषां यानि लौकिकानि वस्तूनि सन्ति, .
एकस्मिन् किस्तेन तान् त्यक्तुम् इच्छन्ति तत्क्षणमेव। (३८७) ९.
यथा ते परमसत्तां प्राप्तुं शक्नुवन्ति स्म,
अत एव ते सम्यक्संबुद्धान् सम्पूर्णतया अनुवर्तन्ते । (३८८) ९.
सिद्धाः सन्तः भवन्तं अपि सिद्धसन्तरूपेण परिणतुं शक्नुवन्ति;
तथा, ते भवतः सर्वान् इच्छान् इच्छान् च पूरयितुं शक्नुवन्ति। (३८९) ९.
तस्मिन् सत्यं यत् भगवन्तं प्रति गच्छन्तं मार्गं स्वीकुर्वन्तु,
यथा त्वमपि सूर्यस्य तेजः इव प्रकाशयितुं शक्नोषि। (३९०) ९.
सच्चः अकालपुरखः भवतः हृदये स्थितः भवतः प्रति स्वस्य प्रेमं प्रसारयति;
तथा, सत्यमित्रवत् सिद्धः पूर्णः च गुरुः अस्मिन् क्रमे भवतः सहायतां करोति। (३९१) ९.
यदि त्वं कस्यचित् अस्य (दिव्यस्य) मार्गस्य परिचितस्य सम्मुखीभवितुं शक्नोषि ।
ततः, भवन्तः स्वस्य अन्तः सर्वविधं भौतिकं अभौतिकं च धनं निधिं च आविष्करिष्यन्ति । (३९२) ९.
यस्य सच्चिदानन्दः गुरुः समागतः ।
सच्चो गुरुः सच्चिदानीं ज्ञानमुकुटं शिरसि धारयिष्यति। (३९३) ९.
सत्यः सिद्धः गुरुः वाहेगुरुस्य रहस्यैः प्रेमैः च परिचितं कर्तुं शक्नोति,
तथा, शाश्वतं दिव्यं धनं प्राप्तुं साहाय्यं करोति। (३९४) ९.
उभयलोकात्पुरुषाः स्वतःस्फूर्ततया तस्य (गुरुस्य) आज्ञां पालन्ते,
तथा, उभौ लोकौ तस्य कृते स्वप्राणान् स्थापयितुं इच्छुकौ स्तः। (३९५) ९.
अकालपुरखस्य वास्तविकं कृतज्ञता सत्यं दिव्यज्ञानस्य (सिद्धिः),
तथा, बोधिभ्यः मुखं दर्शयन् अमरः धनं उद्भवति। (३९६) ९.
यदा हृदि स्थित्वा सर्वशक्तिमान् स्वसत्तां ज्ञात्वा ।
अनादिजीवनस्य निधिं प्राप्तम् इति गृहाण। (३९७) ९.
सः सर्वशक्तिमान् प्रभुः तव हृदयस्य अन्तः तिष्ठति, त्वं तु बहिः धावसि,
सः भवतः गृहस्य अन्तः एव अस्ति, परन्तु भवन्तः तस्य अन्वेषणार्थं हजस्य कृते (बहिः) गच्छन्ति। (३९८) ९.
यदा तव शरीरस्य प्रत्येकं केशात् स्वं प्रकटयति ।
तं अन्वेष्टुं (तस्य मृगयायै) कुत्र बहिः भ्रमसि। (३९९) ९.
अकालपुरखस्य वैभवं तव गृहसदृशहृदये एवमेव विकिरणं करोति,
यथा उज्ज्वलः सोमः (चन्द्रप्रकाशेषु) आकाशे प्रकाशते। (४००) ९.
अश्रुपूर्णनेत्रेण त्वां दर्शनं समर्थयति प्रजापतिः ।
तथा, तस्य आज्ञा एव भवतः जिह्वातः वदति। (४०१) ९.
अकालपुरखस्य तेजसा इदं तव शरीरं दीप्तम्,
तस्य तेजसा सर्वं जगत् विराजते। (४०२) ९.
परन्तु भवन्तः स्वस्य अन्तः स्थितिं, स्थितिं च न जानन्ति,
अहोरात्रं विक्षिप्तोऽसि स्वकर्मकर्मणाम् । (४०३) ९.
सिद्धः सच्चः गुरुः भवन्तं वाहेगुरुस्य विश्वासपात्रं करोति,
विरहव्रणदुःखाय लेपं बन्धनं च प्रयच्छति। (४०४) ९.
यथा भवन्तः अपि वाहेगुरुस्य निकटसहचरानाम् एकः भवितुम् अर्हन्ति,
तथा, त्वं उदात्तचरित्रेण सह हृदयस्य स्वामी भवितुम् अर्हसि। (४०५) ९.
अकालपुरखं प्रति भ्रान्तं भ्रान्तं च त्वं कदापि,
यतः, त्वं तं अन्वेष्य युगपर्यन्तं व्याकुलः असि। (४०६) ९.
किं त्वमेव ! तस्य कृते सर्वं जगत् भ्रान्तं खलु,
आकाशोऽयं चतुर्थं च सर्वं तस्य विषये व्यथितौ। (४०७) ९.
कारणात् तम् इदम् आकाशं परिभ्रमति
सोऽपि तद्प्रेमात् उदात्तगुणान् स्वीकुर्वितुं शक्नोति इति। (४०८) ९.
वाहेगुरुं विस्मिताः सम्भ्रान्ताः च सर्वलोकजनाः,
यथा याचकाः तं वीथितः वीथिं अन्वेषयन्ति। (४०९) ९.
उभयलोकस्य राजा हृदयस्य अन्तः वसति।
अस्माकं तु एतत् शरीरं जले पङ्के च मग्नम् अस्ति। (४१०) ९.
यदा वाहेगुरुस्य सत्यप्रतिमा निश्चितरूपेण कठोरप्रतिमां कृत्वा भवतः हृदये निवसति स्म।
अथ हे सच्चे अकालपुरख भक्त ! भवतः सर्वं कुटुम्बं उल्लासात्, आनन्दात् च तस्य प्रतिरूपेण परिणमिष्यति । (४११) ९.
अकालपुरखस्य रूपं वस्तुतः तस्य नामस्य प्रतीकं भवति,
अतः सत्यस्य चषकात् अमृतं पिबेत् । (४१२) ९.
गृहे गृहे अन्विष्यमाणः प्रभुः,
सहसा अहं तं स्वस्य गृहस्य (शरीरस्य) अन्तः आविष्कृतवान्। (४१३) ९.
अयं आशीर्वादः सत्सिद्धगुरुतः,
यत्किमपि मम इष्टं वा आवश्यकं वा तत् तस्मात् प्राप्तुं शक्नोमि स्म । (४१४) ९.
न कश्चित् तस्य हृदयस्य इच्छां पूरयितुं शक्नोति,
तथा, प्रत्येकं याचकः राजधनं प्राप्तुं न शक्नोति। (४१५) ९.
गुरुनामादन्यं नाम जिह्वायां मा आनय,
वस्तुतः एकः सिद्धः गुरुः एव अस्मान् अकालपुरखस्य सम्यक् स्थानं दातुं शक्नोति। (४१६) ९.
प्रत्येकं वस्तु (अस्मिन् जगति) कृते असंख्याकाः शिक्षकाः, प्रशिक्षकाः च स्युः,
तथापि सिद्धगुरुं कदा मिलितुं शक्यते ? (४१७) ९.
पतिव्रता वाहेगुरुः मम हृदयस्य तीक्ष्णकामनाम् अकरोत् ।
हृदयविदारितानां च साहाय्यं प्रदत्तवान्। (४१८) ९.
सिद्धगुरुं मिलितुं अकालपुरखस्य वास्तविकं प्राप्तिः, २.
यतः स एव मनसा आत्मानं च शान्तिं दातुं शक्नोति। (४१९) ९.
हे हृदये ! प्रथमं भवता स्वस्य आडम्बरं अहङ्कारं च मुक्तव्यम्,
यथा भवन्तः तस्य वीथितः सत्यस्य मार्गं प्रति सम्यक् दिशां प्राप्तुं शक्नुवन्ति। (४२०) ९.
यदि सिद्धं पूर्णं च सत्यं गुरुं ज्ञातुं शक्नुथ तर्हि
तदा, भवन्तः अस्य हृदयस्य स्वामी भवितुम् अर्हन्ति विना कस्यापि (संस्कारस्य) समस्यायाः। (४२१) ९.
आत्महंकारं निर्मूलयितुं न शक्तः यस्य सः ।
अकालपुरखः तस्मै तस्य रहस्यं न प्रकाशयति। (४२२) ९.
यद् अस्ति, तत् गृहस्य अन्तः, मानवशरीरम्,
त्वं हृदयस्य सस्यक्षेत्रं परितः भ्रमतु; बोधकणिका तस्य अन्तः एव अस्ति। (४२३) ९.
यदा पूर्णः सिद्धः सच्चः गुरुः भवतः मार्गदर्शकः गुरुः च भवति,
तदा त्वं स्वस्य वाहेगुरुविषये अतीव सुविज्ञः, परिचितः च भवसि स्म । (४२४) ९.
यदि भवतः हृदयं सर्वशक्तिमान् प्रति प्रेरितं प्रेरितं च भवितुम् अर्हति तर्हि
तदा, भवतः शरीरस्य प्रत्येकं केशेषु तस्य नामस्य वर्षणं स्यात्। (४२५) ९.
तदा, तव लोके सर्वे कामाः सिद्धाः स्युः,
तथा, भवन्तः तत्कालीनाः सर्वाः चिन्ताः, आशङ्काः च दफनयिष्यन्ति। (४२६) ९.
न तव शरीरात् बहिः किञ्चन लोके विद्यते,
भवता स्वस्य आत्मनः साक्षात्कारार्थं क्षणमात्रं यावत् अन्तःकरणं करणीयम्। (४२७) ९.
वाहेगुरुस्य सच्चिदानन्देन सदा भविष्यसि ।
यदि भवन्तः (तीव्रं भेदं) प्रशंसितुं शक्नुवन्ति यत् भवन्तः कोऽस्ति, ईश्वरः कोऽस्ति? (४२८) ९.
अहं कः ? अहं केवलं मुष्टिभ्यां शीर्षस्तरस्य रजः एकः कणः अस्मि,
एषः सर्वः आशीर्वादः मम सौभाग्यात् मम सच्चिदानन्दगुरुणा दत्तः। (४२९) ९.
अकालपुरखस्य पवित्रं नाम यः मम सच्चिदानन्दः गुरुः महान् अस्ति,
अस्य रजः मुष्टिम् अस्य महतीं दयालुतया करुणया च। (४३०) ९.
महान् सच्चो गुरुः यस्य, मम सदृशाः अन्धाः मनः,
पृथिव्यां च आकाशे च तान् प्रतिदीप्तान् कृतवान्। (४३१) ९.
महान् सच्चः गुरुः यः मम हृदयं तीक्ष्णकामप्रियाणा च आशीर्वादं दत्तवान्।
धन्यः सच्चः गुरुः यः मम हृदयस्य सर्वाः सीमाः, शृङ्खलाः च भग्नाः। (४३२) ९.
महान् सच्चो गुरुः गुरु गोविन्दसिंहः, यः मां भगवतः परिचयं कृतवान्,
तथा, मां लौकिकचिन्ताभ्यः शोकेभ्यः च मोचितवान्। (४३३) ९.
महान् सच्चो गुरुः यः मम सदृशानां जनानां नित्यं जीवनमात्रं आशीर्वादितवान्
अननुसन्धानस्य अकालपुरखस्य नाम कारणात्। (४३४) ९.
महान् सिद्धः सच्चः गुरुः, यस्य अस्ति
चन्द्रसूर्यकान्तिवत् जलबिन्दुमात्रं प्रकाशितम्। (४३५) ९.
धन्यः स सच्चो गुरुः धन्यश्च तस्य असंख्याकाः वरदानाः,
यस्य कृते मम सदृशाः कोटिकोटिजनाः आत्मत्यागं कर्तुं इच्छन्ति। (४३६) ९.
तस्य नाम व्याप्तं व्याप्तं च पृथिव्यां आकाशे च,
स एव शिष्याणां सर्वान् प्रबलान् कामान् पूरयति। (४३७) ९.
तस्य संभाषणं श्रुत्वा यः प्रमुदितः सन्तुष्टः ।
सदा सर्वशक्तिमान् सम्मुखीभवति इति गृहाण। (४३८) ९.
अकालपुरखः तस्य पुरतः सदा वर्तते,
तथा, वाहेगुरुस्य ध्यानं स्मरणं च तस्य हृदये सदा तिष्ठति। (४३९) ९.
यदि भवतः सर्वशक्तिमान् सम्मुखीभवितुं तृष्णा अस्ति ।
ततः, भवन्तः सिद्धस्य पूर्णस्य च गुरुस्य सम्मुखं भवितुं प्रयतन्ते। (४४०) ९.
सिद्धः गुरुः वस्तुतः सर्वगतस्य प्रतिबिम्बः एव,
एतादृशस्य सिद्धस्य गुरुस्य दर्शनेन हृदयस्य आत्मानस्य च सहायता, शान्तिः च प्राप्यते। (४४१) ९.
सिद्धः सच्चः गुरुः खलु अकालपुरखस्य प्रतिबिम्बः,
यः कश्चित् तस्मात् आत्मानं निवृत्तः, सः परित्यक्तः, कचरा इव क्षिप्तः च आसीत् । (४४२) ९.
सिद्धः सच्चः च गुरुः सत्यं विना अन्यत् किमपि न वदति,
अस्य आध्यात्मिकविचारस्य मौक्तिकं वेधितुं न शक्तवान् अन्यः । (४४३) ९.
कियत् दूरं कियत् च तस्य दानार्थं धन्यवादं दातुं शक्नोमि ?
अधरजिह्वायां यत् किमपि आगच्छति तत् वरं मन्ये । (४४४) ९.
यदा अकालपुरखः हृदयं मलिन-अश्लील-मल-शुद्धिम् अकरोत्
पूर्णः सिद्धः गुरुः तस्मै सद्भावं दत्तवान्। (४४५) ९.
अन्यथा ईश्वरस्य यथार्थमार्गं कथं ज्ञातुं शक्नुमः ?
तथा च, सत्यपुस्तकात् कदा कथं च पाठं ज्ञातुं शक्नुमः? (४४६) ९.
यदिदं सर्वं सच्चिद्गुरोः करुणादयादया दानम्।
अथ ये गुरुं न जानन्ति न प्रशंसन्ति, ते खलु धर्मत्यागिनः। (४४७) ९.
सिद्धः सच्चः गुरुः हृदयस्य व्याधिं हरति,
वस्तुतः ते सर्वे तृष्णाः हृदये एव पूर्णाः भवन्ति (४४८) ।
यदा सम्यक् गुरुः हृदयस्य नाडीं सम्यक् निदानं कृतवान् ।
अथ जीवनं तस्य अस्तित्वस्य प्रयोजनं प्राप्तम्। (४४९) ९.
सिद्धस्य सत्यस्य च गुरुस्य कारणात् मनुष्यस्य शाश्वतं जीवनं प्राप्नोति,
तस्य प्रसादेन दयालुतया च हृदयस्य स्वामित्वं नियन्त्रणं च लभते । (४५०) ९.
अयम् मानवः केवलम् अकालपुरखं प्राप्तुं जगति आगतः,
तथा, उन्मत्तः इति स्वस्य वियोगे भ्रमति एव। (४५१) ९.
एषः सत्यः सौदाः केवलं सत्यस्य दुकाने एव उपलभ्यते,
पूर्णः सिद्धः गुरुः स्वयं अकालपुरखस्य प्रतीकात्मकः प्रतिमा अस्ति। (४५२) ९.
सिद्धः गुरुः, अत्र सन्दर्भः गुरुगोविन्दसिंहजीः, भवतः पतिव्रता पवित्रतां च प्रयच्छति;
तथा, भवन्तं शोकशोककूपात् (गहनात्) बहिः कर्षति। (४५३) ९.
सिद्धः सच्चः गुरुः हृदयस्य व्याधिं हरति,
येन, हृदयस्य सर्वे कामाः हृदयस्य अन्तः एव सिद्धाः (पूरिताः) भवन्ति। (४५४) ९.
आर्यात्मनः सङ्गतिः स्वयमेव असाधारणं धनम्,
एतत् सर्वं (एते) आर्यजनसङ्घस्य आश्रयेण एव प्राप्यते। (४५५) ९.
हे मम प्रिये ! मम वक्तव्यं शृणुत,
यथा भवन्तः जीवनस्य शरीरस्य च रहस्यं रहस्यं च ज्ञातुं शक्नुवन्ति। (४५६) ९.
वाहेगुरुभक्तानां साधकैः सह मित्रतां भवसि,
न च अकालपुरखनामध्यानात् परं वचनं जिह्वाधरयोः आनयेत्। (४५७) ९.
त्वं रजः इव भूत्वा कार्यं कर्तव्यः अर्थात् विनयः भूत्वा पवित्रपुरुषाणां मार्गस्य रजः भवितुमर्हति।
तथा, अस्य तुच्छस्य अनादरस्य च जगतः चिन्ता मा कुरुत। (४५८) ९.
यदि भवन्तः रोमान्सस्य महिमा पुस्तकं पठितुं शक्नुवन्ति तर्हि
ततः, भवन्तः प्रेमपुस्तकस्य सम्बोधनं शीर्षकं च भवितुम् अर्हन्ति स्म। (४५९) ९.
वाहेगुरुप्रेम भवन्तं वाहेगुरुस्य एव प्रतिबिम्बे परिणमयति,
तथा, त्वां लोकद्वये उदात्तं प्रसिद्धं च करोति। (४६०) ९.
हे मम अकालपुरख ! मम हृदयं भक्त्या प्रेम्णा च आशीर्वादं ददातु ।
तथा, तव प्रेम्णः आनन्दस्य रसं च मम प्रयच्छ। (४६१) ९.
यथा, अहं त्वां स्मरन् दिनरात्रौ व्यतीतुं शक्नोमि,
तथा, त्वं मां संसारस्य चिन्ताशोकशृङ्खलाभ्यः मोक्षेण आशीर्वादं ददासि। (४६२) ९.
तादृशं निधिं स्थायिनित्यं च मां कृपां कुरु ।
मम सर्वाणि चिन्तानि शोकानि च दूरीकर्तुं शक्नुवन्तं (एतादृशानां) सङ्गतिं च मां आशीर्वादं ददातु। (४६३) ९.
एतादृशैः अभिप्रायैः प्रयोजनैः च मां कृपां कुरु यत् सत्यं पूजनीयम् ।
कृपया मां एतादृशं साहसं धैर्यं च दत्त्वा आशीर्वादं ददातु यत् अहं ईश्वरस्य मार्गे गन्तुं उद्यमं कर्तुं स्वप्राणान् त्यागयितुं सज्जः भवेयम्। (४६४) ९.
यत्किञ्चित् त्वत्कारणं यज्ञं कर्तुं सज्जः भवेत् ।
अकालपुरखमार्गे प्राणान् आत्मानं च त्यागयितुं अपि सज्जाः भवेयुः। (४६५) ९.
तव दर्शनस्य मधुररसेन मम नेत्रे आशीर्वादं ददातु,
तथा, मम हृदयं भवतः रहस्यगुह्यनिधिभिः आशीर्वादं ददातु। (४६६) ९.
अस्माकं ज्वलितहृदयान् प्रसादयतु उत्साहेन (भवतः प्रेमस्य)।
तथा, अस्माकं कण्ठेषु ध्यानस्य पट्टिका (कुक्कुर-कालर) कृत्वा आशीर्वादं ददातु। (४६७) ९.
अस्माकं "वियोगं (भवतः)" त्वया सह मिलितुं प्रबल-आकांक्षया आशीर्वादं ददातु,
तथा, अस्माकं शरीरस्य शरद-सदृश-स्थितौ भवतः उपकारं प्रयच्छ। (४६८) ९.
मम शरीरे प्रत्येकं केशं जिह्वारूपेण परिणमयतु कृपया भवतः उपकारेन।
यथा अहं मम प्रत्येकं निःश्वासे भवतः कुडोस् उच्चारयन् गायन् च भवितुं शक्नोमि। (४६९) ९.
अकालपुरखस्य उल्लासः महिमा च कस्यापि वचनस्य वा संभाषणस्य वा परम्,
सच्चिदानन्दस्य एतत् प्रवचनं कथा च प्रत्येकं वीथिषु वीथिषु श्रूयते । (४७०) ९.
किं भवन्तः जानन्ति यत् अस्य वीथिस्य सारः किम् अस्ति ?
तस्य अनुमोदनमात्रं त्वया वक्तव्यं नान्यत्। एतत् जीवनम्। (४७१) ९.
तस्य नित्यं ध्यानेन सह जीवितुं उत्तमम्,
यद्यपि वयं शिरः पादाङ्गुलीपर्यन्तं शरीरस्य स्वामी भवामः। (४७२) ९.
यदि सर्वसत्यः अकालपुरखः कस्मैचित् साहसेन सामर्थ्येन च आशीर्वादं ददाति।
तदा सः व्यक्तिः ध्यानात् पुरस्कारं अर्जयितुं शक्नोति। (४७३) ९.
ध्यानं मनुष्यत्वस्य आश्चर्यं कोणशिला च,
तथा, ध्यानं जीवितस्य वास्तविकं लक्षणम् अस्ति। (४७४) ९.
मनुष्यस्य जीवनस्य (प्रयोजनं) खलु अकालपुरखस्य ध्यानम्,
वाहेगुरुस्मरणं जीवनस्य वास्तविकं (उद्देश्यम्)। (४७५) ९.
यदि त्वं स्वस्य कृते जीवनस्य केचन चिह्नानि प्रतीकानि च अन्विष्यसि ।
ततः, भवतः ध्यानं(अकालपुरखस्य नाम) स्थातुं सर्वथा युक्तम्। (४७६) ९.
यथाशक्ति भृत्यवत् विनयशीलः भवितव्यः, न तु अभिमानी स्वामिः ।
न किञ्चिदन्वेद्येह विभुध्यानं विहाय । (४७७) ९.
इदं रजःशरीरं केवलं प्रविष्टस्य स्मरणात् पवित्रं भवति,
ध्यानात् परं कस्मिन् अपि संभाषणे प्रवृत्तिः सर्वथा लज्जा एव न भविष्यति । (४७८) ९.
यथा त्वं तस्य प्राङ्गणे ग्राह्यः भवसि, तथैव ध्यानं कुरु ।
तथा, आत्महङ्कारस्य प्रतिमानं, धर्मत्यागी जीवनपद्धतिं च त्यजतु। (४७९) ९.
ध्यानं सर्वहृदयस्वामिनः हृदये अत्यन्तं प्रियं भवति,
ध्यानमात्रेण तव लोके स्थितिः सर्वदा उच्चा तिष्ठति । (४८०) ९.
सिद्धः सच्चः गुरुः एवं उक्तवान्।
सः त्वां निर्जनहृदयं वाहेगुरुस्मरणेन निवसति।" (४८१) सम्यक् सत्यगुरुस्य एतत् आज्ञां हृदये उत्कीर्णं कुर्यात्, येन तव शिरः उभयलोकेषु उच्चं भवेत्। (४८२) एषः आज्ञाः सिद्धः सच्चः गुरुः तव ताम्रशरीरं सुवर्णे परिणमयति, तथा, एतत् सुवर्णं केवलं अकालपुरखस्मृत्या एव साक्षात्कृतं भवति (४८३) एतत् भौतिकं सुवर्णं विनाशनीयं च अनेकसमस्यानां विग्रहाणां च मूलकारणं भ्रामरी च, सुवर्णम् ध्यानस्य तु सर्वगतसत्त्ववत् वाहेगुरुः स्थायित्वं (४८४) (सत्यं) धनं आर्यस्वीकृतात्मनः पादरजसा, तादृशं सत्यं धनं यत् ऊर्ध्वं परं च any damage or loss (४८५) भवद्भिः अवलोकितं स्यात् यत् प्रत्येकं वसन्तः शरदऋतुम् आनयति, यद्यपि वसन्तः पुनः पुनः अस्मिन् जगति आगच्छति (४८६) तथापि वसन्तस्य एतत् ध्यानरूपं प्रलयपर्यन्तं नवीनं नवीनं च तिष्ठति। हे अकालपुरख ! (४८७) यः कश्चित् संयोगेन पवित्राणां पादरजःसङ्ग्रहं प्राप्नोति, तस्य मुखं दिव्यसूर्यस्य तेजः तेजः इव प्रकाशते इति निश्चयं कुरुत। (४८८) आध्यात्मिकसंबुद्धो लोके वसति चेदपि सः वस्तुतः सर्वदा वाहेगुरुस्य साधकभक्तः एव भवति। (489) जीवनस्य प्रत्येकं निःश्वासं ध्यायति वर्णयति च, तथा, तस्य सम्मानार्थं प्रतिक्षणं स्वनामस्य श्लोकान् पठति। (४९०) ते हृदयं निर्दिश्य तस्य विषये विचारान् प्रति एकाग्रतां कुर्वन्ति, ते प्रत्येकं निःश्वासे अकालपुरखबस्मृतेः सुगन्धेन स्वस्य बुद्धिं सुगन्धिं कुर्वन्ति। (४९१) सः सर्वदा एकाग्रः भवति, सर्वदा सर्वशक्तिमान् एकीकृतः च भवति, तथा च, अस्य जीवनस्य वास्तविकं फलं प्राप्तुं समर्थः अभवत्। (४९२) अस्य जीवनस्य वास्तविकं फलं गुरुस्य समीपे एव अस्ति, तथा, तस्य नामस्य मौनपुनरावृत्तिः ध्यानं च तस्य जिह्वायां अधरे च सर्वदा भवति। (493) सच्चो गुरुः अकालपुरखस्य प्रतीयमानः झलकः, अतः तस्य रहस्यानि तस्य जिह्वातः श्रोतव्यम्। (४९४) सच्चा गुरुः खलु ईश्वरस्य प्रतिबिम्बस्य सम्यक् मूर्तरूपः, तथा, अकालपुरखस्य प्रतिबिम्बं तस्य हृदये सर्वदा तिष्ठति। (४९५) यदा तस्य प्रतिबिम्बं कस्यचित् हृदये स्थायिरूपेण निवसति, तदा, अकालपुरखस्य एकमेव वचनं तस्य हृदयस्य गहने निवसति। . (४९७) (इदं संकलनं) यथा चषकं दिव्यमृतेन कण्ठपर्यन्तं पूर्यते, अत एव, तस्य नाम 'जिन्दगी नाम' इति दत्तम्। (498) तस्य भाषणात् दिव्यज्ञानगन्धः उद्भवति, तेन सह जगतः हृदयस्य ग्रन्थिः (रहस्यशङ्का) विमुक्तः। (499) यः पठेत् वाहेगुरुप्रसादेन करुणया च सः बोधिसत्पुरुषेषु पुरस्कारं प्राप्नोति। (५००) अस्मिन् खण्डे पवित्राणां दिव्यपुरुषाणां वर्णनं परिभाषणं च अस्ति; एतेन वर्णनेन बुद्धिः प्रज्ञा च लघुः भवति। (५०१) हे सूचित व्यक्ति ! अस्मिन् खण्डे अकालपुराल्खस्य स्मरण-ध्यान-शब्दान् वा व्यञ्जनान् वा विहाय अन्यः शब्दः व्यञ्जनः वा नास्ति । (५०२) वाहेगुरुस्मरणं प्रबुद्धचित्तानां निधिः, वाहेगुरुध्यानव्यतिरिक्तं सर्वं (निरपेक्षतया) निष्प्रयोजनम्। (५०३) सर्वशक्तिमान् ध्यानं, ईश्वरस्मरणं, आम् ईश्वरस्मरणं, केवलं ईश्वरस्मरणं च विहाय अन्यत् किमपि शब्दं वा व्यञ्जनं वा न पठन्तु, अपि न पश्यन्तु। (५०४) हे अकालपुरख ! कृपया प्रत्येकं शुष्कं निराशं च मनः पुनः हरितं आत्मविश्वासयुक्तं च कुरुत, तथा, प्रत्येकं मृदुं सुस्तं च मनः स्फूर्तिं कायाकल्पं च कुर्वन्तु। (५०५) हे वाहेगुरु ! कृपया अस्य व्यक्तिस्य साहाय्यं कुर्वन्तु, भवतः यथार्थतया, तथा, प्रत्येकं लज्जितं भीरुं च सफलं विजयी च कुर्वन्तु। (५०६) हे अकालपुरख ! (कृपया) गोयायाः हृदयं प्रेमाभिलाषेण (भवतः) आशीर्वादं ददातु, तथा, गोयाजिह्वायां भवतः प्रेमप्रेमस्य एकं कणं प्रयच्छतु। (५०७) यथा भगवतः परं कञ्चित् न ध्यायेत् न स्मरेत्, तथा च, यथा वाहेगुरुप्रेमभक्तिव्यतिरिक्तं अन्यं पाठं न शिक्षेत न पठेत्। (५०८) येन सः अकालपुरखस्य ध्यानं स्मरणं च विहाय अन्यं वचनं न वदेत्, येन सः आध्यात्मिकचिन्तनस्य एकाग्रतायां यः (एकः) व्यतिरिक्तं अन्यं शब्दं वा अभिव्यक्तिं वा न पठेत् न पठेत्। . (510) गञ्ज नम प्रत:प्रभातसन्ध्याहृदयात्मा च श्रद्धया स्फुटतया शिरः ललाटं च (1) गुरवे यज्ञं करिष्ये, कोटिगुणं शिरसा नमस्कृत्य विनयेन यज्ञं करिष्यामि। (२) यतः, सः साधारणेभ्यः मानवेभ्यः दूतान् सृष्टवान्, तथा, सः पार्थिवजीवानां स्थितिं गौरवं च उन्नतवान्। (३) तेन सम्मानिताः सर्वे वस्तुतः तस्य पादरजः एव, तथा, सर्वे देवा देवीः तस्य कृते आत्मत्यागं कर्तुं इच्छन्ति। (४) यद्यपि, सहस्राणि चन्द्रसूर्याणि शिनिग् भवन्ति, तथापि सर्वं जगत् तम् विना अन्धकारे भविष्यति। (५) पवित्रः सती गुरुः स्वयं अकालपुरखस्य प्रतिबिम्बः, तदेव कारणं यत् मया तं हृदयान्तर्गतं निवसितम्। (६) ये जनाः तं न चिन्तयन्ति, तेषां हृदयात्मनः फलं निरर्थकं अपव्ययितम् इति गृह्यताम्। (७) सस्तेन फलैः भारितम् एतत् क्षेत्रम्, यदा सः तान् हृदयार्थम् अवलोकयति, (८) तदा तान् पश्यन् विशेषप्रकारं सुखं प्राप्नोति, तथा च, तान् उद्धर्तुं तान् प्रति धावति। (९) तथापि सः स्वक्षेत्रेभ्यः किमपि परिणामं न प्राप्नोति, तथा, निराशः क्षुधार्तः, तृषितः, दुर्बलः च प्रत्यागच्छति। (10) सतगुरुं विना सर्वं यथा मन्तव्यं क्षेत्रं पक्वं वर्धितं किन्तु तृणकण्टकपूर्णम्। (11) पहली पातशाही (श्रीगुरु नानकदेव जी) प्रथमः सिक्खगुरुः गुरुनानकदेवजी एव सर्वशक्तिमान् यथार्थं सर्वशक्तिमान् च तेजः प्रकाशयति स्म तथा च तस्मिन् पूर्णविश्वासस्य ज्ञानस्य महत्त्वं प्रकाशयति स्म। सः एव नित्याध्यात्मस्य ध्वजं उत्थाप्य दिव्यबोधस्य अज्ञानस्य अन्धकारं निवारयति स्म, अकालपुरखस्य सन्देशस्य प्रचारस्य दायित्वं च स्वस्कन्धेषु गृहीतवान् । प्रारम्भिककालात् आरभ्य वर्तमानलोकपर्यन्तं सर्वे स्वद्वारे रजः इति स्वं मन्यन्ते; उच्चतमः पदस्थः प्रभुः स्वयमेव तस्य स्तुतिं गायति; तस्य च शिष्य-छात्रः वाहेगुरुस्यैव दिव्यवंशः। प्रत्येकं चतुर्थः षष्ठः च दूतः स्वव्यञ्जनेषु गुरुस्य उल्लासस्य वर्णनं कर्तुं असमर्थः भवति; तस्य च कान्तिपूर्णः ध्वजः उभयलोकयोः उपरि उड्डीयते। तस्य आज्ञायाः उदाहरणानि सन्ति प्रॉविडेन्टात् निर्गताः तेजस्वीकिरणाः, तस्य तुलने कोटिकोटिसूर्यचन्द्राः अन्धकारसागरेषु मग्नाः भवन्ति तस्य वचनं, सन्देशः, आदेशः च जगतः जनानां कृते सर्वोच्चः अस्ति तथा च तस्य अनुशंसाः उभयलोकेषु सर्वथा प्रथमस्थाने सन्ति। तस्य सत्या उपाधिः उभयोः लोकयोः मार्गदर्शकः अस्ति; तस्य च यथार्थः स्वभावः पापस्य करुणा। वाहेगुरुस्य प्राङ्गणे देवाः तस्य पादकमलस्य रजः चुम्बनं सौभाग्यं मन्यन्ते तथा च उच्चदरबारस्य कोणाः अस्य गुरुस्य दासाः सेवकाः च सन्ति। तस्य नामनि ens (N's) उभयत्र पोषणकर्ता, पोषकः ans प्रतिवेशिनः (वरदानं, समर्थनं, उपकारं च) चित्रितम् अस्ति; मध्यः क अकालपुरखस्य प्रतिनिधित्वं करोति, अन्तिमः के च परममहानबी इत्यस्य प्रतिनिधित्वं करोति । तस्य भिक्षा लौकिकविक्षेपेभ्यः विरक्तिपट्टिकां उच्चतमस्तरं प्रति उन्नयति तथा च तस्य उदारता परोपकारः च सर्वत्र उभयलोकेषु प्रचलति। (12) वाहेगुरुः सत्यः, वाहेगुरुः सर्वव्यापी तस्य नाम नानकः सम्राट् तस्य धर्मः च सत्यः, तच्च, तस्य सदृशः अन्यः भविष्यद्वादिः न अभवत् यः जगति उद्भूतः। (१३) तस्य भिक्षा (उपदेशाभ्यासेन) साधुजीवनस्य शिरः उच्छ्रितं भवति, तस्य मतेन च सर्वे सत्यार्यकर्मसिद्धान्तेभ्यः स्वजीवनस्य उद्यमं कर्तुं सज्जाः भवेयुः। (१४) उच्चपदवीविशेषः वा सामान्यजनाः वा दूताः वा स्वर्गाङ्गणस्य प्रेक्षकाः वा सर्वे तस्य पादकमजस्य रजः कामका-याचकाः सन्ति। (१५) यदा ईश्वरः एव तस्य उपरि स्तुतिं वर्षयति तदा अहं तस्मिन् किं योजयितुं शक्नोमि? वस्तुतः मया अनुमोदनमार्गे कथं यात्रा कर्तव्या ? (16) आत्मालोकात् कोटिः स्वर्गदूताः तस्य भक्ताः, तथा, संसारात् कोटिजनाः अपि तस्य शिष्याः। (१७) आध्यात्मिकलोकस्य देवाः सर्वे तस्य कृते आत्मत्यागं कर्तुं इच्छन्ति, तथा च, आध्यात्मिकजगत्स्य सर्वे दूताः अपि अनुसरणं कर्तुं सज्जाः सन्ति। (18) जगतः जनाः सर्वे तस्य सृष्टयः स्वर्गदूतरूपेण, तथा, तस्य दृष्टिः सर्वेषां अधरेषु स्पष्टतया प्रकटिता अस्ति। (१९) तस्य सङ्गतिं भोजन्तः सर्वे तस्य सहचराः (आध्यात्मिकतायाः) ज्ञानिनः भवन्ति तथा च, ते वाहेगुरुस्य महिमाम् स्वभाषणेषु वर्णयितुं आरभन्ते। (२०) तेषां मानः, मानः, स्थितिः, पदं च, नाम च, छापाः च अस्मिन् जगति सदा तिष्ठन्ति; तथा, सती प्रजापतिः तेभ्यः अन्येभ्यः अधिकं पदं ददाति। (21) यदा उभयोः जगतः भविष्यद्वादिना स्वोपकारेण सर्वशक्तिमान् वाहेगुरुमुवाच (22) ततोऽहं तव दासः दासः ।
तथा च, अहं तव सर्वेषां साधारणानां विशेषाणां च पादरजः।" (23) एवम् एवम् उक्तवान् तदा सः पुनः पुनः समानं प्रतिक्रियां प्राप्तवान्। (24) यत् अहं, अकालपुर्खः त्वयि तिष्ठतु अहं च त्वदतिरिक्तं कञ्चित् न परिचिनोमि, यत्किमपि अहं वहीगुरुः इच्छामि, अहं केवलं न्यायं करोमि; (२५) ९.
त्वया ध्यानं (मम नामस्य) सर्वलोकं दर्शयेत्,
मम (अकालपुरखस्य) कुडोः च प्रत्येकं पतिव्रतां पवित्रं च कुरु।" (२६) अहं भवतः मित्रं शुभचिन्तकः च सर्वत्र सर्वेषु परिस्थितिषु, अहं च भवतः शरणं, अहं भवतः समर्थनाय तत्र अस्मि, अहं च अस्मि तव आतुरः प्रशंसकः।" (२७) ९.
यः कश्चित् भवतः नाम उन्नतिं कर्तुं भवन्तं प्रसिद्धिं कर्तुं च प्रयतते स्म ।
सः वस्तुतः मां हृदयात्मना अनुमोदयति स्म।" (28) ततः कृपया मां स्वस्य असीमतां दर्शयतु, एवं च मम कठिनसङ्कल्पान् परिस्थितयः च शिथिलाः कुरु। (29) त्वं जगति आगच्छेत् च मार्गदर्शकः कप्तानः इव कार्यं कुरुत, यतः मया अलपुरखं विना अयं संसारः यवकणिकायाः अपि मूल्यं नास्ति।" (३०) ९.
वस्तुतः यदा अहं भवतः मार्गदर्शकः, मार्गदर्शकः च अस्मि,
अथ, त्वं स्वपादैः संसारयात्राम् अतिक्रमणीयम्।" (३१) यस्मै मम रोचते, तस्मै च लोके दिक् दर्शयामि, ततः तस्य कृते तस्य हृदये आनन्दं सुखं च आनयामि। (३२) ९.
यं यं तं मम क्रोधात् दुर्मार्गे स्थापयिष्यामि ।
स माम् अकालपुरखं तव उपदेशानपरामर्शोऽपि न प्राप्स्यति।" (३३) मया विना लोकोऽयं विमुखो विभ्रष्टः, मम मायावः स्वयं जादूगरः अभवत्। (३४) मम आकर्षणानि मन्त्राणि च आनयन्ति मृताः पुनः जीविताः, ये च (पापे) जीवन्ति ते तान् हन्ति (35) मम आकर्षणानि 'अग्निम्' साधारणं जलं परिणमयन्ति, तथा च, साधारणेन जलेन अग्नयः निर्वापयन्ति, शीतलयन्ति च। मम आकर्षणानि यत् रोचन्ते तत् कुर्वन्ति; न गच्छन्ति मम ध्यानं विहाय अन्यां दिशि गच्छन्ति (39) यतः ते पातालात् मुक्ताः, अन्यथा, ते अधः हस्तौ पतन्ति स्म। इदं सर्वं जगत् एकस्मात् अन्तः यावत् क्रूरः भ्रष्टः च इति सन्देशं प्रसारयति (४१) ते मम कारणात् किमपि शोकं सुखं वा न अवगच्छन्ति, मया विना च सर्वे भ्रान्ताः भ्रान्ताः च सन्ति। (42) समागच्छन्ति ताराभ्यश्च शोकसुखदिनानि गणयन्ति। (43) अथ कुण्डलीषु स्वस्य शुभानि अतत्सुभगवानि च लिखन्ति, वदन्ति च, कदाचित् पूर्वं अन्यदा च पश्चात्, यथा- (44) ते ध्यानकार्य्येषु दृढाः सुसंगताः च न सन्ति, तथा च, वदन्ति भ्रान्ताः भ्रान्ताः च इव प्रक्षेपणं कुर्वन्ति च। (45) मम ध्यानं प्रति ध्यानं मुखं च विमुखं कुर्वन्तु येन ते मम विषये प्रवचनात् परं किमपि मित्रं न मन्यन्ते। (46) यथा अहं तेषां लौकिककार्यं सम्यक् मार्गे स्थापयितुं शक्नोमि, तथा, तेषां प्रवृत्तिप्रवृत्तिषु दिव्यकान्तिना सुधारं परिष्कृत्य च कर्तुं शक्नोमि। (47) मया त्वां एतदर्थं निर्मितं यथा त्वं सर्वं जगत् सम्यक् मार्गं प्रति नेतुम् अग्रणी भवसि। (48) तेषां हृदयात् मनसा च द्वन्द्वप्रेमं दूरीकर्तुं, तथा, सत्यमार्गं प्रति निर्देशयितव्यम्। (49) गुरुः (नानकः) अवदत्- "अस्मिन् अद्भुते कार्ये अहं कथं तावत् समर्थः भवेयम्।"
यत् अहं सर्वेषां मनः सत्यमार्गं प्रति विचलितुं समर्थः भवेयम्।" (50) गुरुः अवदत्, "अहं तादृशस्य चमत्कारस्य समीपे कुत्रापि नास्मि,
अकालपुरखरूपस्य भव्यतायाः उत्तमतायाः च अपेक्षया अहं नीचः अस्मि।" (५१) तथापि तव आदेशः मम हृदयात्मनः सर्वथा ग्राह्यः, तथा च, अहं क्षणमपि भवतः आदेशस्य प्रमादं न करिष्यामि। " " . (५२) ९.
केवलं त्वमेव जनान् सम्यक् मार्गे नेतुम् मार्गदर्शकः, सर्वेषां मार्गदर्शकः च;
त्वं एव मार्गं नेतुं शक्नोषि, सर्वेषां मनः भवतः चिन्तनपद्धतिं प्रति ढालितुं शक्नोषि । (५३) ९.
द्वितीय गुरु, गुरु अंगद देव जी
द्वितीय गुरु गुरु अंगद देव जी गुरु नानक साहब के प्रथम विनती शिष्य बने। ततः सः प्रार्थनायोग्यः मार्गदर्शकः अभवत् ।
तस्य सत्यप्रत्ययस्य दृढविश्वासस्य ज्वालाद् निर्गतं प्रकाशं तस्य स्वभावस्य व्यक्तित्वस्य च कारणेन दिवसस्य अपेक्षया दूरं अधिकम् आसीत्
तस्य गुरुनानकस्य च वस्तुतः एकः आत्मा आसीत् किन्तु बहिः जनानां मनः हृदयं च स्फुरितुं मशालद्वयम् आसीत्
आन्तरिकरूपेण ते एकः आसन् किन्तु प्रकटतया द्वौ स्फुलिङ्गौ आस्ताम् ये सत्यं विहाय सर्वं गायितुं शक्नुवन्ति स्म।
द्वितीयः गुरुः धननिधिः, अकालपुरखस्य दरबारस्य विशेषपुरुषाणां च नेता आसीत् ।
दिव्यदरबारस्य ग्राह्यानां जनानां लंगरं बभूव ।
सः भव्यस्य भयङ्करस्य वाहेगुरुस्य स्वर्गदरबारस्य चयनितः सदस्यः आसीत्, तस्मात् उच्चप्रशंसां च प्राप्तवान् आसीत् ।
तस्य नामस्य प्रथमं अक्षरं 'अलीफ' इति उच्चनीचस्य, धनिकस्य, दरिद्रस्य च, राजानस्य, भिक्षुकस्य च गुणाः आशीर्वादाः च व्याप्ताः सन्ति।
तस्य नाम्ना 'नून' इति सत्यपूर्णस्य अक्षरस्य गन्धः उच्चशासकानाम्, नीचानां च नीचवत् प्रदाति, परिचर्या च करोति।
तस्य नाम्नः अग्रिमः अक्षरः 'गाफ' शाश्वतसङ्घस्य मार्गस्य यात्रिकस्य प्रतिनिधित्वं करोति तथा च जगतः उच्चतमेषु आत्मासु स्थातुं।
तस्य नाम्ना अन्तिमः अक्षरः 'दाल' इति सर्वेषां रोगानाम्, पीडानां च चिकित्सा अस्ति, प्रगति-मन्दी-उपरि च परं च अस्ति । (५४) ९.
वाहेगुरु एव सत्यम्, २.
वाहेगुरुः सर्वव्यापी अस्ति
गुरुः अंगदः उभयोः लोकयोः कृते भविष्यद्वादिः अस्ति,
अकालपुरखप्रसादेन पापिनां आशीर्वादः। (५५) ९.
किं वक्तव्यं केवलं द्वयोः लोकयोः ! तस्य दानैः सह, २.
सहस्राणि लोकाः मोक्षं प्राप्तुं सफलाः भवन्ति। (५६) ९.
तस्य शरीरं क्षमाशीलस्य वाहेगुरुस्य प्रसादनिधिः,
सः तस्मात् प्रकटितः अन्ते च तस्मिन् अपि लीनः अभवत्। (५७) ९.
दृश्यमानोऽपि निगूढो वा सदा व्यक्तः ।
सर्वत्र तत्र तत्राभ्यन्तरबहिः । (५८) ९.
तस्य प्रशंसकः वस्तुतः अकालपुरखस्य प्रशंसकः अस्ति,
तथा, तस्य स्वभावः देवानां ग्रन्थात् एकं पृष्ठम् अस्ति। (५९) ९.
उभयोः लोकयोः जिह्वाभिः सः पर्याप्तं प्रशंसितुं न शक्नोति,
तस्य च, आत्मानः विशालः प्राङ्गणः पर्याप्तः विशालः नास्ति। (६०) ९.
अतः अस्माकं कृते विवेकपूर्णं स्यात् यत् अस्माभिः कर्तव्यं, तस्य उल्लासात्, उपकारात् च
तस्य च दयालुता च, तस्य आज्ञां प्राप्नुहि। (६१) ९.
अतः अस्माकं शिरसा तस्य पादपङ्कजं प्रणमयेत् सदा ।
तथा, अस्माकं हृदयं आत्मा च तस्य कृते आत्मत्यागं कर्तुं सर्वदा इच्छुकः भवेत्। (६२) ९.
तृतीय गुरु गुरु अमर दास जी
तृतीयः गुरुः गुरु अमर दास जी सत्यस्य पोषक-धारकः, प्रदेशानां सम्राटः, दानस्य विशालस्य च विस्तृतः सागरः आसीत् ।
बलवान् शक्तिशाली च मृत्युदूतः तस्य वशी आसीत्, प्रत्येकस्य व्यक्तिस्य लेखापालनस्य देवप्रमुखः च तस्य निरीक्षणे आसीत्
सत्यज्वालावेषस्य कान्तिः, निमीलितकलीनां च प्रफुल्लता तेषां आनन्दः सुखं च।
तस्य पवित्रनामस्य प्रथमं अक्षरं 'अलिफ' प्रत्येकं आवारस्य कृते आनन्दं, शान्तिं च ददाति ।
पवित्रं 'मीम", प्रत्येकस्य शोकग्रस्तस्य पीडितस्य च कर्णं काव्यस्य रसेन आशीर्वादं ददाति। तस्य नामस्य सौभाग्यशालिनी 'किरण' तस्य दिव्यमुखस्य महिमा अनुग्रहः च अस्ति तथा च सुचिन्तितस्य 'दलस्य' आश्रयः अस्ति प्रत्येकं असहायम्।तस्य नामस्य द्वितीयः 'अलिफः' प्रत्येकं पापीं रक्षणं शरणं च ददाति तथा च अन्तिमः 'दृष्टः' सर्वशक्तिमान् वाहेगुरुः प्रतिबिम्बः (63) वाहेगुरुः सर्वत्र अस्ति गुएउ अमर दासः महान् आसीत् family lineage, यस्य व्यक्तित्वं अकालपुरखस्य करुणा सौम्यतायाः च साधनं प्राप्तवान् (६४) सः प्रशंसायाः प्रशंसायाश्च दृष्ट्या सर्वेभ्यः श्रेष्ठः अस्ति, सः सत्यस्य अकालपुराखस्य आसने क्रॉस्-पदः उपविष्टः अस्ति | तस्य दासाः सेवकाः च सन्ति तस्य स्तुतिः स्तुतिः च असंख्यः, अगणनीयः च। (67) चतुर्थ गुरु, गुरु राम दास जी चतुर्थ गुरु गुरु राम दास जी के पद परीत के चतुर्णां पवित्र सम्प्रदायों के पद से अधिक है। ये दिव्यन्यायालये स्वीकृताः ते तस्य सेवां कर्तुं नित्यं सज्जाः भवन्ति । प्रत्येकं अभागलं, अनार्यं, नीचम्, मलिनं, नीचं च व्यक्तिः, यः स्वद्वारे शरणं गतः, सः चतुर्थगुरुस्य आशीर्वादस्य माहात्म्यात् मानस्य, उल्लासस्य च आसने उपविष्टः भवति। यः कश्चित् पापी अनैतिकः च स्वस्य नाम ध्यायति स्म, तत् गृहाण, यत् सः स्वस्य अपराधस्य पापस्य च मलिनतां, मलं च स्वशरीरस्य अन्तेभ्यः दूरं कम्पयितुं समर्थः आसीत्। तस्य नाम्ना नित्यदक्षः 'किरणः' प्रत्येकस्य शरीरस्य आत्मा अस्ति; तस्य नामनि प्रथमः 'अलिफः' अन्येभ्यः सर्वेभ्यः नाम्भ्यः श्रेष्ठः उच्चतरः च अस्ति; शिरःतः अङ्गुष्ठपर्यन्तं परोपकारस्य दयालुतायाः च आदर्शः यः 'मीमः' सः सर्वशक्तिमान् प्रियः अस्ति; तस्य नामनि 'अलिफ' सहितं 'दल' सर्वदा वाहेगुरुनामस्य अनुकूलं भवति। अन्तिमः 'दृष्टः' प्रत्येकं विकलाङ्गं निर्धनं च सम्मानं, उल्लासं च दातुं शक्नोति, उभयलोकेषु साहाय्यं समर्थनं च कर्तुं पर्याप्तः अस्ति। (68) वाहेगुरुः सत्यः, वाहेगुरुः सर्वव्यापी गुरुः राम दासः, सम्पूर्णस्य जगतः सम्पत्तिः निधिः च, श्रद्धा-सतीत्वस्य च क्षेत्रस्य रक्षकः/पालकः अस्ति। (६९) सः राजत्यागयोः प्रतीकं (स्वव्यक्तित्वे) समावेशयति, तथा, सः राजराजः। (७०) पृथिवीपातालाकाशानां च जिह्वाः तस्य उल्लासस्य वर्णनं कर्तुं असमर्थाः सन्ति, चतुःवेदेभ्यः षट् शास्त्रेभ्यः च मुक्तारूपाः सन्देशाः शब्दाः च (उपमानाः व्यञ्जनाश्च) उद्भवन्ति तस्य वाक्यानि । (७१) अकालपुरखः तं स्वस्य विशेषतया निकटप्रियेषु अन्यतमं चयनं कृतवान्, तथा च, स्वस्य व्यक्तिगतपवित्रात्मनापेक्षया अपि उच्चतरस्थानं प्राप्तवान्। (72) सर्वे तस्य पुरतः प्रणामं कुर्वन्ति सत्यविमलमन्तःकरणेन, उच्चः वा नीचः वा राजा वा भिक्षुकः वा। (73) पंचम गुरु, गुरु अर्जन देव जी पंचम गुरु, स्वर्गीय कान्ति के पूर्व चतुर्गुरुओं के ज्वाला प्रज्वलन, गुरु नानक के दिव्य आसन के पंचम उत्तराधिकारी थे। सः सत्यस्य निरोधकः अकालपुरखस्य तेजः प्रसारकः च आसीत्, स्वस्य माहात्म्यात् आध्यात्मिकविलासयुक्तः उच्चपदवीप्राप्तः आचार्यः, समाजस्य पञ्चपवित्रवर्गाणाम् अपेक्षया तस्य पदं एकेन प्रकारेण उच्चतरम् आसीत् सः स्वर्गस्य तीर्थस्य प्रियः आसीत्, असाधारणस्य दिव्यस्य दरबारस्य प्रियः च आसीत् । सः ईश्वरेण सह एकः आसीत् तथा च विपरीतम्। अस्माकं जिह्वा तस्य गुणान् कुडोः च वर्णयितुं असमर्था अस्ति। विशिष्टा व्यक्तिः तस्य मार्गस्य रजः, स्वर्गदूताः च तस्य शुभपालने सन्ति । अर्जनशब्दे यत् 'अलिफ' अक्षरं समग्रं जगत् एकस्मिन् कडिके बुनयितुं अभिप्रेतवान्, वाहेगुरुस्य एकतायाः समर्थकः च अस्ति, तत् प्रत्येकस्य निराशाजनकस्य, शापितस्य, अवमानितस्य च व्यक्तिस्य समर्थकं सहायकं च भवति। तस्य नाम्ना यः 'किरणः' अस्ति सः प्रत्येकस्य श्रान्तस्य, सुस्तस्य, श्रान्तस्य च व्यक्तिस्य मित्रम् अस्ति । स्वर्गीयः सुगन्धितः 'जीम' आस्थावान् ताजगीं आशीर्वादयति तथा च लार्जेस् इत्यस्य सहचरः 'नून' भक्तानां विश्वासिनां संरक्षणं करोति। (74) गुरु अर्जन दान स्तुति मूर्त रूप, तथा, अकालपुरख महिमा वास्तव के अन्वेषक। (75) तस्य समग्रं शरीरं अकालपुरखस्य दयालुतायाः परोपकारस्य च आलोकं प्रतिबिम्बं च, च, नित्यगुणानां प्रचारकः। (76) किं पुनः द्वौ लोकौ, तस्य अनुयायिनः कोटिः आसन्, ते सर्वे तस्य दयालुतायाः दिव्यमृतस्य घूंटं पिबन्ति। (77) दिव्यचिन्तनपूर्णाः श्लोकाः तस्मात् अवतरन्ति, श्रद्धा विश्वासप्रकाशकनिबन्धाः च आध्यात्मिकबोधपूर्णाः निबन्धाः अपि तस्मात् एव सन्ति। (78) दिव्यचिन्तनं संभाषणं च तस्मात् स्फुरणं प्रकाशं च प्राप्नोति, तथा, दिव्यसौन्दर्यं अपि तस्मात् ताजगीं पुष्पं च प्राप्नोति।(79) षष्ठः गुरुः, गुरु हर गोबिन्द जी षष्ठ गुरुः गुरु हर गोबिन्द जी इत्यस्य व्यक्तित्वम् , पवित्रस्फुरणं प्रसारयति स्म, भीतप्रकाशानां रूपं आकारं च प्रतिनिधियति स्म । तस्य आशीर्वादपुञ्जानां भेदककान्तिः जगति दिवसप्रकाशं ददाति स्म, तस्य प्रशंसायाः कान्तिः एव सर्वथा अज्ञानजीविनां कृते अन्धकारं दूरीकरोति स्म तस्य खड्गः अत्याचारिणः शत्रून् नाशयति स्म, तस्य बाणाः च शिलाः सहजतया भङ्गयितुं शक्नुवन्ति स्म । तस्य सती चमत्काराः स्पष्टदिनवत् स्पष्टाः उज्ज्वलाः च आसन्; तस्य उच्छ्रितं प्राङ्गणं च प्रत्येकं उच्चं पवित्रं च आकाशं अपेक्षया अधिकं तेजस्वी आसीत्। सः येषु सङ्घषु आध्यात्मिकशिक्षाप्रदानस्य प्रवचनं भवति स्म, यत्र जगत् अलङ्कृतानां पञ्चमशालानां भव्यतां प्रकाशितं भवति स्म, तत्र सः आनन्दः आसीत् तस्य नामस्य प्रथमः 'हयः' वाहेगुरुनामस्य दिव्यशिक्षायाः दाता आसीत्, उभयलोकस्य मार्गदर्शकः च आसीत् । तस्य नामस्य दयालुः 'रे' सर्वेषां नेत्रस्य शिष्यः प्रियः च आसीत्; फारसी 'काफ' (गाफ) दिव्यस्नेहस्य मित्रतायाः च मोतीं प्रतिनिधियति स्म तथा च प्रथमः 'वायो' ताजगीं प्रदातुं गुलाबः आसीत् । शाश्वतजीवनप्रदः 'बे' अमरसत्यस्य किरणः आसीत्; सार्थकः 'मध्याह्न' नित्यगुरबानीयाः ईश्वरप्रदत्तः वरः आसीत्। तस्य नामनि अन्तिमः 'दालः' गुप्तस्य मुक्तरहस्यानां (प्रकृतेः) ज्ञानेन परिचितः आसीत् तथा च गुरुः सर्वाणि अदृश्यानि अलौकिकं च रहस्यानि स्पष्टतया द्रष्टुं समर्थः आसीत्। (८०) वाहेगुरुः सत्यः, वाहेगुरुः सर्वव्यापी गुरुः हर गोविन्दः शाश्वतप्रसादस्य वरस्य च मूर्तरूपः आसीत्, तस्य कारणात् च अकालपुरखस्य दरबारे अभाग्याः सुस्ताः जनाः अपि स्वीकृताः आसन्। (81) फजालो क्रामश फज़ून' अज़ हिसा शिकोहिश हमा फराहाए किबरीया (82) वजूदश सरआपा करमहाए हक जे ख्वासान' रबाएंदा गूए सबकक (83) हम्म अज फुक्रो हम्म सलातनात नामवर बी-फरमाने ऊ जुमला ज़ायरो ज़बर (84) दो आलम मौन्नावर जे अनवारे ऊ हमा तिश्नाये फैजे दीदारे ऊ (८५) सप्तमः गुरुः गुरु हर राय जी सप्तमः गुरुः गुरु (कर्ता) हर राय जी सप्तविदेशेभ्यः विशेषतया ग्रेट ब्रिटेनस्य नव आकाशेभ्यः च बृहत्तरः आसीत् । सप्तदिशाभ्यः नवसीमाभ्यः च कोटिकोटिजनाः तस्य द्वारे ध्याने स्थिताः सन्ति तथा च पवित्रदूताः देवाः च तस्य आज्ञाकारी सेवकाः सन्ति। स एव मृत्युपाशं भङ्गयितुं शक्नोति; घोरस्य यमराजस्य वक्षःस्थलं तस्य प्रशंसाम् शृण्वन् (ईर्ष्यापूर्वकं) स्फुटति। अमरसिंहासनं धारयन् सदादाय-शाश्वत-अकालपुरख-दरबारे प्रियः अस्ति। आशीर्वादवरदादाता अकालपुरखः एव तस्य कामुकः अस्ति, तस्य शक्तिः च तस्य शक्तिशालिनः स्वभावं प्रबलं करोति। तस्य पवित्रनामस्य 'काफः' वाहेगुरुस्य समीपस्थस्य प्रियस्य च शान्तं भवति। सत्याभिमुखः 'किरणः' स्वर्गदूतानां कृते अमृतं शाश्वतं रसं प्रदाति। तस्य नामधेयेन 'ताय' इत्यनेन सह 'अलिफ्' इत्ययं रुस्तम्, बेहमान इत्यादीनां प्रसिद्धानां मल्लयुद्धानां हस्तान् कुरुकुरु, विकृतं च कर्तुं पर्याप्तं शक्तिशाली अस्ति । 'रे' इत्यनेन सह 'हे' आकाशस्य सशस्त्रान् शस्त्रधारिणः च प्रभावशालिनः दूतान् पराजयितुं शक्नोति। 'अलिफ' इत्यनेन सह 'रे' बलवन्तः सिंहान् अपि वशं कर्तुं शक्नोति, तस्य अन्तिमः 'येह' च प्रत्येकस्य सामान्यस्य विशेषस्य च समर्थकः अस्ति । (८६) वाहेगुरु एव सत्यं वाहेगुरुः सर्वव्यापी गुरुः कर्ता हर राये सत्यस्य पोषकः लंगरः च आसीत्; सः राजकीयः अपि च भिक्षुकः आसीत् । (87) गुरु हर राय उभौ लोकों के लिए बेवगोपुर, गुरु कर्ता हर राय इस उभों परलोकों के प्रमुख। (८८) अकालपुरखोऽपि गुरुहररायप्रदानानां वराणां रसिकः, सर्वे विशेषाः व्यक्तिः गुरु हर रायस्य कारणात् एव सफलाः भवन्ति (८९) गुरु हर रायस्य प्रवचनानि 'सत्यस्य' राजकीयानि सन्ति, तथा, गुरु हरः रायः सर्वाणि नव आकाशानि आज्ञापयति। (९०) गुरु कर्ता हर राय विद्रोहिनां अभिमानिनां च अत्याचारिणां शिरां (तेषां शरीरात्) विच्छिन्दति, अपरतः असहायानां निराकृतानां च मित्रं समर्थकं च, (९१) अष्टमः गुरुः , गुरु हर किशेन् जी अष्टमः गुरुः गुरु हर किशेन जी वाहेगुरुस्य 'स्वीकृतानां' 'सती' विश्वासिनां मुकुटः, तस्मिन् विलीनानां च माननीयः स्वामी आसीत् । तस्य असाधारणः चमत्कारः विश्वप्रसिद्धः अस्ति तथा च तस्य व्यक्तित्वस्य कान्तिः 'सत्यं' प्रकाशयति। विशेषाः समीपस्थाः च तस्य कृते आत्मनः त्यागं कर्तुं प्रवृत्ताः सतीः च तस्य द्वारे नित्यं प्रणमन्ति। तस्य असंख्याकाः अनुयायिनः, येषां वास्तविकगुणानां प्रशंसा वर्तते, ते त्रिलोकस्य षड्दिशानां च अभिजातवर्गाः सन्ति, गुरुगुणानां भोजनालयात्, कुण्डात् च बिट्स्, स्क्रैप्स् च उद्धृत्य असंख्याकाः व्यक्तिः सन्ति तस्य नाम्ना रत्नजटिलः 'हयः' जगत्विजेतान् बलवान् च दिग्गजान् अपि पराजयितुं अवनयितुं च समर्थः अस्ति। सत्यकथकः 'रे' शाश्वतसिंहासनस्य राष्ट्रपतिपदवीं स्वीकृत्य आदरपूर्वकं उपविष्टः भवितुम् अर्हति। तस्य नामनि अरबीभाषायाः 'काफः' उदारतायाः परोपकारस्य च द्वाराणि उद्घाटयितुं शक्नोति, गौरवपूर्णः 'शीन्' च स्वस्य धूमधामेन, प्रदर्शनेन च व्याघ्रासदृशान् प्रबलराक्षसान् अपि वशं कर्तुं, आक्रान्तं च कर्तुं शक्नोति। तस्य नाम्ना अन्तिमः 'मध्याह्नः' जीवने ताजगीं गन्धं च आनयति वर्धयति च, ईश्वरप्रदत्तवराणां निकटतमः मित्रः च अस्ति। (92) वाहेगुरुः सत्यं वाहेगुरुः सर्वव्यापी गुरुः हर किशेनः अनुग्रहस्य उपकारस्य च मूर्तः, अकालपुरखस्य सर्वेषु विशेषेषु चयनितेषु समीपस्थेषु च सर्वाधिकं प्रशंसितः अस्ति। (९३) तस्य अकालपुरखस्य च विभाजनभित्तिः केवलं कृशपत्रम्, तस्य सम्पूर्णं भौतिकं अस्तित्वं वाहेगुरुस्य करुणादानस्य च पुटम् अस्ति। . . (९६) तस्य रक्षणं तस्य सर्वेभ्यः निष्ठावान् अनुयायिभ्यः ईश्वरदत्तं दानं, पातालात् आकाशपर्यन्तं च सर्वे तस्य आज्ञावशिनः सन्ति। (97) नवम गुरु,गुरु तेगबहादुर जी नवम गुरु, गुरु तेगबहादुर जी, नवीन एजेंडा सहित सत्य के रक्षक प्रमुखों के प्रमुख थे। उभयोः लोकेश्वरस्य सम्मानितस्य गौरवस्य सिंहासनस्य अलंकृतः आसीत्। दिव्यशक्तेः स्वामीत्वेऽपि सः अद्यापि वाहेगुरुस्य इच्छायाः आज्ञायाः च पुरतः सर्वदा अनुमोदनं प्रणामं च करोति स्म, ईश्वरीयवैभवस्य, भव्यस्य च भव्यतायाः रहस्यमयं यन्त्रम् आसीत् तस्य व्यक्तित्वं तादृशम् आसीत् यत् तस्य पतिव्रता निष्ठावान् अनुयायिनां तीव्रपरीक्षायां स्थापयितुं, निष्पक्षपद्धतिं अनुसरणं कुर्वतां भक्तानां स्फूर्तिं दातुं च सामर्थ्यम् आसीत् भव्यदिव्यमार्गे यात्रिकाः परलोकनिवासिनः च तस्य व्यक्तित्वस्य कारणेन अस्तित्वं प्राप्तवन्तः यत् सर्वथा सत्याश्रितस्य, परमस्य आध्यात्मिकशक्तेः निकटसहचरस्य च आसीत् सः विशेषचयनितभक्तानाम् मुकुटः, सत्यगुणैः ईश्वरस्य अनुयायिनां समर्थकानां मुकुटः च आसीत् । तस्य नाम्ना धन्यः 'ताय' तस्य इच्छायाः आज्ञायाः च अधीनं जीवनं यापयितुं विश्वासी आसीत् । फारसी 'याय' पूर्णविश्वासस्य सूचकः आसीत्; धन्यः फारसी 'काफ" ('गग्गा') शिरःतः पादपर्यन्तं विनयस्य मूर्तरूपेण स्वस्य देव-धन्यव्यक्तित्वस्य प्रतिनिधित्वं कुर्वन् आसीत्;
'हे' इत्यनेन सह 'बे' शिक्षा-अध्यापनयोः सामाजिक-सांस्कृतिक-पक्षस्य अलङ्कारः आसीत् ।
सत्यसंकलितः 'अलिफः' सत्यस्य अलङ्कारः आसीत्; तस्य नाम्ना अनन्तरूपेण निर्मितः 'दालः' उभयोः लोकयोः न्याय्यः न्याय्यः च शासकः आसीत् ।
अन्तिमः 'किरणः' दिव्यरहस्यान् अवगत्य प्रशंसति स्म, परमसत्यस्य योग्यः आधारः च आसीत् । (९८) ९.
गुरु तेगबहादुर उन्नतनीतिगुणानां भण्डारः आसीत्,
तथा, दिव्यपक्षेषु उल्लासस्य, धूमधामस्य, प्रदर्शनस्य च वर्धनार्थं सः सहायकः आसीत् । (९९) ९.
सत्यस्य किरणाः तस्य पुण्यस्य कूर्चाद् तेजः लभन्ते,
तथा, तस्य प्रसाद-आशीर्वादात् उभौ लोकौ उज्ज्वलौ स्तः। (१००) ९.
अकालपुरखः तं स्वस्य चयनित-अभिजातवर्गेषु चिनोति स्म,
तथा, सः स्वस्य इच्छां स्वीकुर्वन् उच्चतमं व्यवहारं मन्यते स्म। (१०१) ९.
तस्य स्थितिः श्रेणी च तेभ्यः चयनितस्वीकृतेभ्यः दूरतरं वर्तते,
स्वोपकारेण च तम् उभौ लोकेषु पूजनीयम्। (१०२) ९.
सर्वेषां हस्तः तस्य उपकारकवस्त्रस्य कोणं ग्रहीतुं प्रयतते,
तथा, तस्य सत्यसन्देशः दिव्यबोधस्य कान्तिः अपेक्षया दूरतरः उन्नतः अस्ति। (१०३) ९.
दशम गुरु,गुरु गोविन्द सिंह जी
दशमगुरुगुरुगोविन्दसिंहजी इत्यस्य जगतः पराभूता देव्याः बाहून् विवर्तयितुं सामर्थ्यम् आसीत् ।
सः शाश्वतसिंहासनं उपविष्टः आसीत् यतः सः तस्मै विशेषं गौरवं दत्तवान्।
सः एव 'सत्यं' प्रदर्शयन्तः, असत्यस्य च अन्धकारस्य रात्रौ नाशयन्तः नवप्रकाशितानां मशालानां विहङ्गमं प्रदर्शयितुं प्रवृत्तः आसीत्
अस्य सिंहासनस्य स्वामी प्रथमः अन्तिमः च राजा आसीत् यः आन्तरिकबाह्यघटनानां कल्पनायै दिव्यतया सुसज्जितः आसीत् ।
सः एव पवित्रचमत्कारयन्त्राणि प्रकाशयितुं सर्वशक्तिमान् वाहेगुरुध्यानस्य च सेवासिद्धान्तान् लघुं कर्तुं च आसीत् ।
तस्य वीरा विजयी व्याघ्ररूपाः वीरसैनिकाः प्रतिक्षणं प्रत्येकं स्थानं आच्छादयन्ति स्म । तस्य मोचनं मोक्षं च ध्वजं तस्य सीमासु विजयेन अलङ्कृतम् आसीत् ।
तस्य नाम्ना यः शाश्वतः सत्यचित्रकः फार्सी 'काफ' (गाफ) सः एव समग्रं जगत् जितुम्, जितुम् च अर्हति;
प्रथमः 'वायो' पृथिव्याः जगतः च स्थानानां संयोजनम् अस्ति।
अमरजीवनस्य 'बे' एव शरणार्थीनां क्षमायाः आशीर्वादं च दातुं शक्नोति;
तस्य नाम्ना पवित्रस्य 'मध्याह्नस्य' गन्धः ध्यानिनां सम्मानं करिष्यति।
तस्य नामनि यः 'दालः' अस्ति, सः तस्य गुणानाम्, उल्लासस्य च प्रतिनिधित्वं करोति, सः मृत्युजालं भङ्गयिष्यति तथा च तस्य अत्यन्तं प्रभावशालिनः 'दृष्टः' जीवनस्य सम्पत्तिः अस्ति।
तस्य नाम्ना 'मध्याह्न' सर्वशक्तिमान् सङ्घवादी; तथा द्वितीयः फारसी 'काफः' (गाफ) अनाज्ञापालनवने विचलितानां जीवनं विघटयितुं।
अन्तिमः 'हे' उभयलोकेषु सम्यक् मार्गं प्रति मार्गदर्शनं कर्तुं सच्चा मार्गदर्शकः अस्ति तथा च तस्य शिक्षायाः आज्ञायाः च बृहत् ढोलाः नव आकाशेषु प्रतिध्वनन्ति।
त्रिब्रह्माण्डानां षड्दिशानां च जनाः तस्य आह्वानं कुर्वन्ति; चतुःसागरेभ्यः नवब्रह्माण्डेभ्यः च सहस्राणि दशदिशाभ्यः च कोटिजनाः तस्य दिव्यं दरबारं प्रशंसन्ति, प्रशंसन्ति च;
कोटि-कोटि-ईशर-ब्रह्मा-अर्शे-कुर्श-जनाः तस्य आश्रयं रक्षणं च अन्वेष्टुं उद्विग्नाः सन्ति, कोटि-कोटि-पृथिवी-आकाशाः च तस्य दासाः सन्ति ।
शतसहस्राणि सूर्यचन्द्राः तस्य दत्तवस्त्रधारणाशीर्वादं अर्जितवन्तः, तस्य नामस्य बद्धाः कोटिः आकाशाः विश्वाः च तस्य विरहेण पीडिताः सन्ति।
तथा च कोटि-कोटि-राम-राज-कहान-कृष्णाः तस्य पादकमलस्य रजः ललाटेषु स्थापयन्ति, सहस्राणि च स्वीकृताः चयनिताः च सहस्राणि जिह्वाभिः तस्य उल्लासं पठन्ति।
कोटि-कोटि-ईशर-ब्रह्माः तस्य अनुयायिनः सन्ति तथा च कोटि-कोटि-पवित्र-मातरः, पृथिवी-आकाश-संगठन-सत्यशक्तयः, तस्य सेवायां स्थिताः सन्ति, कोटि-कोटि-शक्तयः च तस्य आज्ञां स्वीकुर्वन्ति |. (१०४) ९.
वाहेगुरु एव सत्यम्
वाहेगुरुः सर्वव्यापी अस्ति
गुरु गोविन्द सिंह: निर्धन एवं निर्धन के रक्षक : १.
अकालपुरखस्य रक्षणे, वाहेगुरु-दरबारस्य च स्वीकृतः (१०५) ।
गुरु गोविन्दसिंहः सत्यस्य भण्डारः अस्ति
गुरु गोविन्दसिंह सम्पूर्ण तेजस्वी कृपा। (१०६) ९.
गुरु गोविन्दसिंहः सत्यस्य रसिकानां कृते सत्यः आसीत्,
गुरुगोविन्दसिंहः राजानां राजा आसीत् । (१०७) ९.
गुरु गोविन्दसिंहः उभयलोकस्य राजा आसीत्,
तथा, गुरु गोविन्दसिंहः शत्रु-प्राणानां विजयी आसीत्। (१०८) ९.
गुरु गोविन्दसिंह दिव्यकान्तिप्रदाता।
गुरु गोविन्दसिंहः दिव्य रहस्यप्रकाशकः अस्ति। (१०९) ९.
गुरु गोविन्दसिंहः पर्दापृष्ठस्य रहस्यस्य ज्ञाता अस्ति,
गुरु गोविन्दसिंह एव सर्वत्र आशीर्वादवृष्टिम्। (११०) ९.
गुरु गोविन्दसिंहः स्वीकृतः सर्वेषां प्रियः अस्ति।
गुरुगोविन्दसिंहः अकालपुरखेन सह सम्बद्धः अस्ति, तेन सह सम्बद्धः भवितुं समर्थः अस्ति। (१११) ९.
गुरु गोविन्दसिंहः जगतः जीवनप्रदः, २.
तथा गुरु गोविन्दसिंह दिव्य आशीर्वाद-कृपा-सागरः। (११२) ९.
गुरु गोविन्दसिंहः वाहेगुरुः प्रियः, २.
तथा, गुरुगोविन्दसिंहः ईश्वरस्य साधकः जनानां प्रियः वांछनीयः च अस्ति। (११३) ९.
गुरु गोविन्दसिंहः खड्गकर्म सम्पन्नः, २.
गुरुगोविन्दसिंहश्च हृदयात्मनः अमृतः। (११४) ९.
गुरु गोविन्दसिंहः सर्वमुकुटानां स्वामी,
गुरु गोविन्दसिंहः अकालपुरखस्य छायायाः प्रतिमा अस्ति। (११५) ९.
गुरु गोविन्दसिंहः सर्वनिधिकोषाध्यक्षः, २.
तथा, गुरु गोविन्दसिंह एव सर्वदुःखदुःखानि दूरयति। (११६) ९.
गुरु गोविन्दसिंहः उभयलोकेषु शासनं करोति,
तथा, गुरुगोविन्दसिंहस्य प्रतिद्वन्द्वी लोकद्वये नास्ति। (११७) ९.
वाहेगुरुः स्वयं गुरुगोविन्दसिंहस्य बैलेडियरः अस्ति,
तथा, गुरुगोविन्दसिंहः सर्वार्यगुणानां समष्टिः। (११८) ९.
अकालपुरख के अभिजात वर्ग गुरु गोविन्दसिंह के चरणकमले प्रणाम करते हैं
तथा, ये सत्ताः पवित्राः वाहेगुरुस्य समीपे च सन्ति ते गुरुगोविन्दसिंहस्य आज्ञानुसारं सन्ति। (११९) ९.
वाहेगुरुणा स्वीकृताः व्यक्तिः सत्ताश्च गुरुगोविन्दसिंहस्य प्रशंसकाः सन्ति,
गुरु गोविन्दसिंह हृदयात्मनौ च शान्तिं शान्तिं च प्रददाति। (१२०) ९.
गुरु गोविन्दसिंहस्य चरणकमलं चुम्बयति शाश्वत:,
तथा, गुरुगोविन्दसिंहस्य केतलीरम् उभयलोकेषु प्रतिध्वन्यते। (१२१) ९.
त्रयः अपि ब्रह्माण्डाः गुरुगोविन्दसिंहस्य आज्ञां पालन्ते,
तथा, चत्वारः अपि मुख्याः खनिजनिक्षेपाः तस्य मुद्रायाः अधः सन्ति। (१२२) ९.
गुरुगोविन्दसिंहस्य दासः समस्तं जगत्,
तथा, सः स्वस्य उत्साहेन, उत्साहेन च शत्रून् नाशयति। (१२३) ९.
गुरु गोविन्दसिंहस्य हृदयं पतिव्रता च कस्यापि प्रकारस्य वैरस्य वा परायाभावस्य वा मुक्तं भवति,
गुरु गोविन्दसिंहः स्वयं सत्यः सत्यदर्पणः। (१२४) ९.
गुरु गोविन्दसिंहः सत्यस्य सत्यपालकः,
तथा, गुरुगोविन्दसिंहः भिक्षुकः राजा च अस्ति। (१२५) ९.
गुरु गोबिन्दसिंहः ईश्वरीय आशीर्वादप्रदः, २.
तथा, सः धनस्य दिव्यवरस्य च दाता अस्ति। (१२६) ९.
गुरु गोविन्दसिंहः उदाराणां कृते ततोऽपि परोपकारी,
गुरुगोविन्दसिंहः दयालुः कृते अपि दयालुतरः अस्ति। (१२७) ९.
गुरुगोविन्दसिंहः स्वयमेव धन्यानां कृते दिव्यवरदानमपि ददाति;
गुरु गोविन्दसिंहः बोधकानां गुरुः। प्रेक्षकस्य कृते अपि प्रेक्षकः। (१२८) ९.
गुरु गोविन्दसिंहः स्थिरः सदा जीवितुं गच्छति,
गुरु गोविन्दसिंहः कुलीनः अत्यन्तं भाग्यशाली च अस्ति। (१२९) ९.
गुरु गोविन्दसिंहः सर्वशक्तिमान् वाहेगुरुः आशीर्वादः,
गुरु गोविन्दसिंहः दिव्य किरणस्य तेजः पूर्णः प्रकाशः अस्ति। (१३०) ९.
गुरु गोविन्दसिंह के नाम श्रोता, ९.
तस्य आशीर्वादेन, अकालपुरखं प्रतीतुं समर्थाः भवन्ति। (१३१) ९.
गुरु गोविन्द सिंह के व्यक्तित्व के प्रशंसक
तस्य प्रचुर आशीर्वादस्य वैधग्राहकाः भवन्तु। (१३२) ९.
गुरु गोविन्दसिंहस्य गुणलेखकः, २.
तस्य अनुग्रहाशीर्वादैश्च लभस्व श्रेष्ठतां प्रख्यातां च।। (१३३) ९.
गुरुगोविन्दसिंहस्य मुखस्य झलकं येषां सौभाग्यं भवति
तस्य वीथिकायां स्थित्वा तस्य प्रेम्णः स्नेहस्य च मोहः मत्तः च भवतु। (१३४) ९.
गुरुगोविन्दसिंहस्य चरणकमलस्य रजः चुम्बन्ते ये,
तस्य आशीर्वादवरणाद् (दिव्ये दरबारे) स्वीकृतः भव। (१३५) ९.
गुरु गोविन्दसिंहः कस्यापि समस्यायाः मुद्देः च निवारणं कर्तुं समर्थः अस्ति,
तथा, गुरुगोविन्दसिंहः तेषां समर्थकः अस्ति येषां समर्थनं नास्ति। (१३६) ९.
गुरु गोविन्दसिंहः पूजकः पूजितः च,
गुरु गोविन्दसिंहः अनुग्रहस्य विशालत्वस्य च समष्टिः अस्ति। (१३७) ९.
गुरु गोविन्दसिंहः प्रमुखानां मुकुटः, २.
तथा, सः सर्वशक्तिमान् प्राप्तुं उत्तमं साधनं साधनं च। (१३८) ९.
सर्वे पवित्रदूताः गुरुगोविन्दसिंहस्य आज्ञां पालन्ते,
तथा, तस्य असंख्य आशीर्वादस्य प्रशंसकाः सन्ति। (१३९) ९.
विश्वस्य पवित्रः सृष्टिकर्ता गुरु गोविन्दसिंहस्य सेवायां तिष्ठति,
तस्य च परिचरः सेवकः च अस्ति। (१४०) ९.
गुरुगोविन्दसिंहस्य समक्षं प्रकृतेः कथं महत्त्वम् ?
वस्तुतः तदपि बद्धः भवितुम् इच्छति पूजा एव। (१४१) ९.
सप्त आकाशाः सर्वे गुरुगोविन्दसिंहस्य चरणरजः,
तथा, तस्य सेवकाः स्मार्टाः चतुराः च सन्ति। (१४२) ९.
आकाशस्य उन्नतसिंहासनं गुरुगोविन्दसिंहस्य अधीनम् अस्ति,
सः च शाश्वतवातावरणे विहारं करोति। (१४३) ९.
गुरुगोविन्दसिंहस्य मूल्यं मूल्यं च सर्वेभ्यः परम्,
तथा, सः अविनाशी सिंहासनस्य स्वामी अस्ति। (१४४) ९.
गुरुगोविन्दसिंहस्य कारणात् अयं जगत् उज्ज्वलः अस्ति,
तस्य च कारणात् हृदयात्मा च पुष्पोद्यानवत् सुखदौ। (१४५) ९.
गुरुगोविन्दसिंहस्य कदः दिने दिने उदेति,
तथा, सः सिंहासनस्य स्थानस्य च गौरवः स्तुतिः च अस्ति। (१४६) ९.
गुरु गोविन्दसिंहः उभौ लोकस्य सच्चः गुरुः,
तथा, सः प्रत्येकस्य नेत्रस्य प्रकाशः अस्ति। (१४७) ९.
गुरुगोविन्दसिंहस्य आज्ञानुसारं सर्वं जगत्,
तथा, तस्य उच्चतमं महिमा भव्यता च अस्ति। (१४८) ९.
उभौ लोकौ गुरुगोविन्दसिंहस्य कुटुम्बौ, ९.
सर्वे जनाः तस्य (राजकीय) वस्त्रस्य कोणान् धारयितुम् इच्छन्ति। (१४९) ९.
गुरु गोविन्दसिंहः आशीर्वादप्रदः परोपकारी,
स च सर्वद्वाराणि उद्घाटयितुं समर्थः, प्रत्येकं अध्याये परिस्थितौ च विजयी भवति। (१५०) ९.
गुरु गोविन्दसिंहः दयाभिः करुणाभिः पूर्णः,
तथा, सगुणाचरणं चरित्रं च सिद्धः। (१५१) ९.
गुरु गोविन्दसिंहः प्रत्येकशरीरे आत्मा आत्मा च,
तथा, सः एकैकनेत्रे प्रकाशः कान्तिः च अस्ति। (१५२) ९.
सर्वे गुरु गोविन्दसिंहस्य द्वारेभ्यः पोषणं लभन्ते,
तथा, आशीर्वादपूर्णमेघवृष्टिं कर्तुं समर्थः अस्ति। (१५३) ९.
सप्तविंशतिः विदेशदेशाः भिक्षुकाः सन्ति The door of Guru Gobind Singh,
सप्त लोकाः सर्वे तस्य कृते आत्मत्यागं कर्तुम् इच्छन्ति। (१५४) ९.
पञ्च इन्द्रियाणि प्रजननाङ्गानि च गुरुगोविन्दसिंहस्य गुणान् स्तुतिषु प्रकाशयन्ति,
तस्य च निवासस्थानेषु स्वीपराः सन्ति। (१५५) ९.
गुरु गोविन्दसिंहस्य आशीर्वादस्य अनुग्रहस्य च हस्तः उभयलोकयोः उपरि अस्ति,
गुरुगोविन्दसिंहस्य समक्षं सर्वे स्वर्गदूताः देवाः च केवलं तुच्छाः अपरिणामाः च सन्ति। (१५६) ९.
(नन्द) लाल गुरु गोविन्दसिंहस्य द्वारे दासकुक्कुरः,
स च गुरूगोविन्दसिंहस्य नाम्ना लिप्यते (१५७) ।
(नन्दलाल) गुरुगोविन्दसिंहस्य दासकुक्कुरेभ्यः नीचतरः,
तथा, सः गुरुस्य भोजनमेजतः क्रम्ब्स्, बिट्स् च उद्धृत्य गच्छति। (१५८) ९.
अयं दासः गुरुतः फलं कामयति गोबिन्दसिंहः, २.
तथा, गुरुगोविन्दसिंहस्य चरणरजः आशीर्वादं प्राप्तुं उद्विग्नः अस्ति। (१५९) ९.
अहं धन्यः भवतु यत् अहं (नंदलालः) गुरुगोविन्दसिंहस्य कृते प्राणान् त्यागं कर्तुं शक्नोमि,
तथा, मम शिरः गुरुगोविन्दसिंहस्य चरणयोः स्थिरं सन्तुलितं च भवतु इति। (१६०) ९.
जोथ बिगास
ईश्वरदर्शनानि प्राप्यन्ते, २.
गुरु नानक अकालपुरखस्य सम्पूर्णं रूपं,
निःसंदेहं निराकारस्य निर्मलस्य च प्रतिबिम्बः। (१) ९.
वाहेगुरुः स्वप्रभातः सृष्टवान् ।
सर्वो जगत् तर्हि असंख्यानि वरान् लभते। (२) ९.
अकालपुरखेन सर्वेषु चयनितेषु तं चयनितम्,
तथा, सर्वेभ्यः उच्चस्थानेभ्यः उच्चतरस्थाने स्थापयति। (३) ९.
वाहेगुरुः उभयोः लोकस्य भविष्यद्वादित्वेन प्रोक्ता, नियुक्तः च।
निःसंदेह गुरु नानकः स्वर्गमोक्षदानप्रसादः सौम्यता च। (४) ९.
सम्राट् इति जगतः स्वर्गस्य च सम्राट् इति सर्वशक्तिमान् ।
तस्य शिष्याः अतिप्राकृतिकशक्तयः वसन्तं प्राप्नुवन्ति। (५) ९.
स्वयं भगवता स्वस्य (गुरुस्य) उच्छ्रितसिंहासनं अलङ्कृतम्,
तथा, सर्वैः सम्भवैः गुणैः सद्भावैः च तं प्रशंसितवान्। (६) ९.
सर्वान् समीपस्थान् चयनितान् च गुरुचरणयोः पतितुं स्वयं सर्वशक्तिमान् ।
तथा, तस्य ध्वजः, विजयस्य प्रतीकः, एतावत् ऊर्ध्वः यत् सः आकाशं आव्हानं करोति। (७) ९.
तस्य साम्राज्यस्य सिंहासनं सदा स्थिरं स्थायि च भविष्यति,
तथा, तस्य उच्चगौरवयुक्तः मुकुटः उल्लासयुक्तः सदा स्थास्यति। (८) ९.
अकालपुरखः तस्मै स्तुतिभिः उदारताभिः च आशीर्वादं दत्तवान्,
तथा, तस्यैव कारणात् सर्वाणि नगराणि प्रदेशाश्च एतावन्तः ललितरूपेण सुरुचिपूर्णाः सन्ति। (९) ९.
गुरु नानकः पूर्ववर्तीनां भविष्यद्वादिनां पूर्वमपि भविष्यद्वादिः आसीत्,
तथा, सः मूल्ये महत्त्वे च बहु अधिकं मूल्यवान् आसीत्। (१०) ९.
सहस्राणि ब्रह्मणा गुरुनानकं प्रशंसन्ति,
गुरुनानकस्य पदं, पदं च सर्वेषां महापुरुषाणां वैभवात्, वैभवात् च उच्चतरम् अस्ति । (११) ९.
गुरुनानकस्य चरणकमलेषु समाहिताः ईशर-इन्दरसहस्राणि |
तथा, तस्य स्थितिः स्थानं च सर्वेभ्यः चयनितेभ्यः महान्भ्यः च उच्चतरम् अस्ति। (१२) ९.
ध्रूद्या सहस्राणि बिशनादिसहस्राणि तथा तथा ।
असंख्य रामाः अनेकाः कृष्णाः च (१३) ।
सहस्राणि देवदेवतानि सहस्राणि गोरखनाथः
गुरुनानकस्य चरणयोः प्राणान् त्यागं कर्तुं इच्छुकाः। (१४) ९.
आकाशसहस्राणि ब्रह्माण्डसहस्राणि च
सहस्राणि पृथिवीनां पातालानां सहस्राणि च ॥१५॥
आकाशपीठसहस्राणि सिंहासनसहस्राणि च
गुरुनानकस्य चरणकमलेषु हृदयात्मानं प्रसारयितुं इच्छुकाः। (१६) ९.
सहस्राणां लोकानां देवदूतानां च सहस्राणां च ।
वाहेगुरुरूपप्रतिनिधिप्रदेशसहस्राणि, स्वर्गसहस्राणि च; (१७) ९.
सहस्राणि निवासिनः सहस्राणि स्थानीयस्थानानि च
पृथिव्यां च सहस्राणि युगसहस्राणि च (१८) ।
अकालप्रखः गुरुनानकस्य चरणयोः सेवकत्वेन (ते सर्वे) निर्देशितवन्तः,
एतादृशस्य दानस्य दयालुतायाः च कृते वयं वाहेगुरुस्य नित्यं कृतज्ञाः, स्वस्य त्यागं कर्तुं च इच्छुकाः स्मः। (१९) ९.
उभौ लोकौ केवलं गुरुनानककारणात् प्रज्वलितौ,
अकालपुरखेन अन्येभ्यः सर्वेभ्यः चयनितकुलीनेभ्यः अभिजातेभ्यः च श्रेष्ठः इति निर्दिष्टः । (२०) ९.
सहस्राणि जनाः सहस्राणि च वायुः च
सहस्राणि देवदेवताः गुरुनानकस्य चरणयोः यज्ञवस्तुरूपेण स्वं स्थापयितुं इच्छन्ति। (२१) ९.
सम्राट् सहस्राणि गुरुनानकस्य दासाः उपस्थिताः सन्ति,
सहस्राणि सूर्यचन्द्राः गुरुनानकं नमस्कारं कुर्वन्ति। (२२) ९.
नानकं च अङ्गदं च एकमेव, .
तथा, बृहद्-महा-स्तुति-स्वामी अमर दासः अपि तथैव अस्ति। (२३) ९.
राम दासश्च अर्जुनश्चैक एव (गुरुनानक इव) ।।
महत्तमः सर्वश्रेष्ठश्च हरगोबिन्दोऽपि स एव । (२४) ९.
गुरु हर राय अपि स एव, यस्मै
प्रत्येकस्य वस्तुनः अवलोकिताः विपर्यस्ताः च पक्षाः सर्वथा स्पष्टाः स्पष्टाः च भवन्ति । (२५) ९.
प्रख्यातो विशिष्टश्च हरकिशेनस्तथा, .
यस्मात्, प्रत्येकस्य आवश्यकतावशात् पुरुषस्य इच्छाः पूर्णाः भवन्ति। (२६) ९.
गुरु तेग बहादरः अपि तथैव,
यस्य तेजः गोबिन्दसिंहः निर्गतः। (२७) ९.
गुरु गोविन्दसिंहः गुरुनानकः च एक एव,
यस्य वचनं सन्देशं च हीरकमुक्तिकम् | (२८) ९.
तस्य वचनं बहुमूल्यं रत्नम् अस्ति यत् वास्तविकसत्येन सह संकुचितं भवति,
तस्य वचनं हीरकं यत् वास्तविकसत्यस्य प्रकाशेन धन्यम् अस्ति। (२९) ९.
सः प्रत्येकं पवित्रवचनात् पवित्रतरः अस्ति,
तथा, सः चतुर्णां खनिजसम्पदां षट्प्रकाराणां च अपेक्षया अधिकः उन्नतः अस्ति। (३०) ९.
तस्याज्ञा षड्दिशः सर्वेषु पाल्यते,
तथा, तस्य कारणात् सर्वं राज्यं प्रकाशितं भवति। (३१) ९.
तस्य केतली-ढोलस्य ताडनं उभयोः लोकयोः प्रतिध्वनितम्,
तथा, तस्य देवत्वमेव जगतः महिमा। (३२) ९.
तस्योन्नतप्रमुखता उभौ लोकौ प्रकाशयति,
तथा, शत्रून् दहति। (३३) ९.
पातालस्य मत्स्यात् परं शाश्वतं सीमां यावत् ।
तस्य पवित्रं नाम सर्वं जगत् हृदयात्मना अनुसरति। (३४) ९.
तं स्मरन्ति देवाः च ध्याने पूजयन्ति च।
तथा, तस्य विश्वासः विश्वासः च अन्येभ्यः सर्वेभ्यः धर्मेभ्यः बहु अधिकं भाग्यशाली उदात्तः च अस्ति। (३५) ९.
कथं कोटिकोटिकैसराः, जर्मनीदेशस्य सम्राटाः, कोटिशो मङ्गोलियाराजाः च
असंख्य नौशीरवानाः इराणस्य असंख्यसम्राट् च कथं (३६) ।
मिस्रदेशस्य राजानां वा उच्चपदवीधारिणां चीनीयशासकानां वा विषये वदामः वा,
ते सर्वे तस्य पादाम्बुजस्य रजः ॥३७॥
एते सर्वे पादपूजकाः सेवकाः आस्तीनाः च ।
तथा, ते सर्वे तस्य दिव्याज्ञानुयायिनः। (३८) ९.
इराणस्य सुल्तानः वा, खुटानस्य खानः वा
टूरानस्य दारा वा, यमनस्य राजा वा (३९) ।
रूसस्य जारः, भारतस्य वा शासकः वा
दक्षिणस्य अधिकारिणः वा ते सौभाग्यशालिनः रावसः (४०) ।
सर्वे प्रधानाः राजानः च पूर्वतः पश्चिमतः |
प्राणानां व्ययेन अपि तस्य पवित्रं आज्ञां पालन्ते। (४१) ९.
पुरातनस्य इरान्-देशस्य सहस्राणि सम्राट्, रूसस्य ज़ार्-जनाः च
पार्श्वे स्थिताः, दासवत् कृताञ्जलिः, तस्य सेवार्थं सज्जाः। (४२) ९.
रुस्तम् इत्यादयः सहस्राणि रुस्तस्य पिता साम च
अस्फन्द यारस् च सहस्राणि गुस्तापसः पुत्रः यः रुस्तम् इत्यनेन बाणेन अन्धः ततः हतः, सः तस्य दासाः सन्ति। (४३) ९.
जम्ना गंगा इत्यादयः नद्यः सहस्रशः |
तस्य पादाम्बुजे शिरसा नमस्कृत्य सादरम् | (४४) ९.
इन्दरादिदेवं ब्रह्मा वा (ब्रह्म) वा
रामादिदेवता वा (४५) ॥४५॥
सर्वे तस्य उल्लासानां वर्णनं कर्तुं असमर्थाः अपर्याप्ताः च ।
तथा, ते सर्वे तस्य आशीर्वाददानस्य साधकाः सन्ति। (४६) ९.
तस्य कीर्तिः सर्वद्वीपेषु दिक्षु च दुन्दुभिताडनेन आचर्यते,
तथा, प्रत्येकस्मिन् देशे प्रदेशे च तस्य नाम सम्मानितं भवति। (४७) ९.
तस्य कथाः प्रत्येकं ब्रह्माण्डे ब्रह्माण्डप्रदेशे च कथ्यन्ते चर्चा च भवन्ति,
तथा, सर्वे सत्यस्य रसिनः तस्य आज्ञां मनोहरतया स्वीकुर्वन्ति, अनुसरणं च कुर्वन्ति। (४८) ९.
पातालात् सप्तम्याकाशपर्यन्तं सर्वे तस्य आदेशानुयायिनः,
तथा, चन्द्रात् आरभ्य पृथिव्याः अधः गभीरं मत्स्यं यावत् सर्वे तस्य सेवकाः दासाः च सन्ति। (४९) ९.
तस्य आशीर्वादः दानानि च अनन्ताः,
तथा, तस्य चमत्काराः, प्रलोभनानि च दिव्यानि आकाशीयानि च सन्ति। (५०) ९.
तस्य स्तुतौ सर्वे जिह्वाः मूकाः भवन्ति,
न कश्चित् तस्य उल्लासं सीमां यावत् वर्णयितुं शक्नोति, न च पर्याप्तं साहसं करोति । (५१) ९.
स्वभावतः उदारः, सौन्दर्यं च तस्य चरित्रे,
उदारैः प्रसिद्धः, असीमदानैः स्मृतः च । (५२) ९.
जनस्य पापं अनुमोदयितुम् इच्छुकः, .
स च समस्तसृष्टीनां गारण्टी। (५३) ९.
सः जनानां मोक्षदाता सर्वेषां कृते न्यासनिक्षेपः;
कृष्णतमाः मेघाः अपि तस्य स्पर्शेन प्रकाशन्ते। (५४) ९.
दाननिधिः आशीर्वादसङ्ग्रहः च महान् ।
हितप्रचुरता च उदारतापरमः | (५५) ९.
प्रज्ञान्यायस्य ध्वजं विमोचयति, क्षोभयति च,
सः विश्वासस्य नेत्राणि अधिकं स्फुरति। (५६) ९.
उच्छ्रितप्रासाद-उच्छ्रित-भवन-युक्तः सः ।
उदारः चरित्रे, आदते च, सौम्यः, मुखरूपे च सौम्यः च । (५७) ९.
पवित्रं तस्य दरबारं, उच्चतरं तस्य उपाधिः,
तस्य द्वारे याचन्ते चन्द्रसूर्यसहस्रशः | (५८) ९.
तस्य पङ्क्तिः उच्चतरः स च महान् आश्रयः,
स एव शुभाशुभगुह्यवित् | (५९) ९.
नानाप्रदेशानां पूजयति वरदानदाता च ।
स्थितिमुन्नयति करुणामूर्तिः । (६०) ९.
आर्यत्वमहत्त्वं च लक्षणैः परमप्रशंसितः,
आचाराभ्यासैः आदरणीयः स्वरूपाकारः प्रशंसनीयः । (६१) ९.
तस्य सौन्दर्यं तेजश्च दिव्यवैभवस्य परिधिः,
तस्य महिमा, आडम्बरः च शाश्वतः, तस्य उल्लासः च अविनाशी। (६२) ९.
उदात्तगुणैः सुन्दरः, गुणैः सिद्धः च ।
पापानुमोदकः संसारकारणस्य समर्थकः वकालतः च। (६३) ९.
प्रकृत्या उदारः आशीर्वादोदारस्य च स्वामी,
सर्वे स्वर्गदूताः तस्य पुरतः प्रणामं कुर्वन्ति। (६४) ९.
पृथिव्याः आकाशस्य ब्रह्माण्डस्य च सर्वशक्तिमान् स्वामी ।
सः जगतः कृष्णतमेषु ओसारासु प्रकाशं ददाति। (६५) ९.
सः वस्तुतः प्रौढतायाः सौजन्यस्य च प्रकाशः अस्ति,
सः स्थितिः स्तुतिः च स्वामी अस्ति। (६६) ९.
सः गुणानाम् आशीर्वादानां च भविष्यद्वादिः अस्ति,
वरदानानां च मूर्त्तिः । (६७) ९.
उदाराणां प्रज्ञाणां च 'प्रचुरता' सः, .
सः सिद्धानां सिद्धानां च 'सङ्ग्रहः' अस्ति। (६८) ९.
अर्पणदानानां च व्यक्तः सिद्धः रत्नकारः।
नीचानां नम्राणां च असहायतां परिजानाति, अनुमन्यते च।(69)
वृद्धानां राजानां च गौरवः प्रियस्य च सुवेणानां च प्रमुखः।
आशीर्वादप्रचुरता च समर्थानां निपुणानां बुद्धिमानां च प्रतिनिधिः। (७०) ९.
तस्य कान्तितः शोभा तेजः वैभवं च लब्धं जगत् ।
तस्य आशीर्वादात् जगत् तस्य जनानां च बहु लाभः अभवत् । (७१) ९.
तस्य हस्ते द्वे हीरकौ सूर्यसदृशे तेजस्वी।
एकः उपकारं प्रतिपादयति अपरः आपदं क्रोधं च। (७२) ९.
प्रथमस्य (हीरकस्य) कारणात् अयं लोकः सत्यस्य प्रदर्शनं भवति,
तथा, द्वितीयः सर्वान् अन्धकारं अत्याचारं च दूरीकर्तुं समर्थः अस्ति। (७३) ९.
तेन संसारात्सर्वं तमः क्रूरता च परिहृता ।
तथा, तस्यैव कारणात् सर्वं जगत् गन्धेन आनन्देन च परिपूर्णं भवति। (७४) ९.
तस्य मुखं दिव्य-उत्कर्षेण प्रज्वलितम्, .
अकालपुरखस्य च तेजसा तस्य शरीरं शाश्वतम्। (७५) ९.
बृहत् वा लघु वा, उच्चं वा नीचं वा, सर्वं तस्य द्वारे,
दासाः सेवकाः च प्रणताः शिरसा स्थिताः सन्ति। (७६) ९.
राजानो वा याचकाः वा सर्वे तस्य दयायाः लाभं लभन्ते।
स्वर्गा वा पार्थिवाः वा सर्वे तस्य कारणात् आदरणीयाः भवन्ति। (७७) ९.
वृद्धाः वा युवानः वा सर्वेषां इच्छाः तस्मात् सिद्धाः भवन्ति ।
बुद्धिमान् वा भोला वा सर्वे तस्य कारणात् शुभं, सद्गुणं, दानं च कर्तुं समर्थाः भवन्ति। (७८) ९.
तेन सत्गुज्जं कलजुग्गयुगे एवं प्रकारेण आनयितम्
स च कुमाराः वृद्धाः सर्वे शिष्याः सत्यानुयायिनः च अभवन्। (७९) ९.
सर्वं मिथ्यावादं च धोखाधड़ीं च निष्कासितम्,
तथा, तीव्र-अन्धकार-रात्रिः तेजः उत्सर्जयन् उज्ज्वलः अभवत्। (८०) ९.
राक्षसासुरदोषेभ्यः जगत् मुक्त्वा पवित्रं कृतवान् ।
स च पृथिव्याः सर्वान् तमः अत्याचारः च रजःरूपेण न्यूनीकृतवान्। (८१) ९.
तस्य कारणेन संसारस्य कृष्णरात्रिः प्रदीप्ता अभवत्,
तथा, तस्य कारणात् अधिकं अत्याचारिणः न अवशिष्टाः। (८२) ९.
तस्य प्रज्ञादृष्टिकोणात् अलंकृतोऽयं संसारः,
तथा, तस्य कारणेन एव बुद्धिः प्रत्येकं स्तरं उत्तेजितं भवति, रागेण च विस्फोटयति। (८३) ९.
तस्य सर्वं पतिव्रता शरीरं सर्वं नेत्रं चक्षुः केवलम्,
तथा, तस्य दृष्टेः पुरतः समग्राः भूताः भविष्याः च घटनाः प्रकटिताः भवन्ति। (८४) ९.
जगतः रहस्यानि सर्वाणि तस्य प्रतीयमानानि सन्ति।
तथा, काण्डस्य शुष्ककाष्ठमपि तस्य बलेन फलं दातुं आरभते। (८५) ९.
तारा वा आकाशाः सर्वे तस्य प्रजाः,
उच्चनीचः सर्वे तस्य प्रबन्धने नियन्त्रणे च सन्ति । (८६) ९.
रजः वा अग्निः वा वायुः वा जलं वा ।
उज्ज्वलसूर्यं वा नक्षत्रसंयुक्तं चन्द्रं वा, (८७) ।
आकाशं ब्रह्माण्डं वा, पार्थिवाः पृथिवी वा (वयं वदामः) सर्वे तस्य दासाः;
सर्वे तस्य पुरतः प्रणम्य शिरसा स्थिताः सेवितुं इच्छुकाः। (८८) ९.
अण्डा-नाल-बहिः आर्द्र-ताप-जाः दश इन्द्रिय-प्रजनन-अङ्गाः ।
सर्वे तस्य ध्यानं पूजां च विशेषं विचारयन्ति। (८९) ९.
प्रज्ञास्तम्भः तस्मात् दुर्गं प्राप्तवान्,
तस्य च कारणात् दानानाम् आधारः सीमेण्टयुक्तः, दृढः च अभवत्। (९०) ९.
तस्यैव कारणात् सत्यस्य आधाराः दृढतराः अभवन्,
तथा, तस्य तेजः तेजश्च जगत् प्रकाशं प्राप्तवान्। (९१) ९.
यथार्थवादस्य सत्यस्य च अलङ्कृतं सौन्दर्यं लालित्यं च
अस्मात् जगतः सर्वान् अन्धकारं अत्याचारं च दूरीकर्तुं समर्थः अभवत्, स्वच्छं च सतीं च कृतवान्। (९२) ९.
न्यायस्य, न्यायस्य, न्यायस्य च मुखं स्फुरति स्म,
तथा, क्रूरतायाः आक्रोशस्य च हृदयं कुण्ठितं भस्म दग्धं च अभवत्। (९३) ९.
अत्याचारिणः आधाराः उद्धृताः, २.
तथा, न्यायस्य, निष्पक्षक्रीडायाः च शिरः उन्नतः, उच्चैः च उन्नतः आसीत्। (९४) ९.
सः प्रसाद-आशीर्वाद-लतान् पोषयितुं वर्षा मेघः,
तथा, चमत्कारस्य उदारतायाः च आकाशस्य सूर्यः। (९५) ९.
आशीर्वादोदारोद्यानानां सघनः मेघः,
तथा, सः उपहारदानस्य जगतः प्रबन्धनम् अस्ति। (९६) ९.
दानसागरः करुणसमुद्रः च ।
तथा, सः बृहत्तापूर्णः मेघः, उदारतायाः वर्षा च अस्ति। (९७) ९.
सुखदमिदं जगत् तस्यैव निवसति ।
तथा, प्रजाः तृप्ताः सुखिनः च सन्ति तथा च तस्य कारणेन देशः सुखी भवति। (९८) ९.
सामान्यनागरिकात् आरभ्य समग्रसेनापर्यन्तं, वस्तुतः च समग्रं जगत्
अस्य आर्यतारकस्य आज्ञां अनुसरणं कुर्वन्तु। (९९) ९.
तस्य करुणाप्रसादात् संसारस्य मनोरथाः सिद्धाः भवन्ति,
तथा, तस्य कारणेन एव उभौ लोकौ क्रमबद्धप्रबन्धनेन नियमेन च कार्यं कुर्वतः। (१००) ९.
ईश्वरः तस्मै प्रत्येकस्य समस्यायाः समाधानं दत्तवान्,
तथा, सः प्रत्येकं सम्मुखीकरणे महत्तमान् अत्याचारिणः अपि पराजितवान्। (१०१) ९.
भव्यप्रसादशासनस्य राजा, .
तथा, सः पूज्यपदवीकाव्यसंकलनस्य स्वामी अस्ति। (१०२) ९.
चमत्कारस्य, स्थितिस्य च भव्यतायाः वैभवस्य च रत्नम्,
कान्तिं सतीं च तेजसा आशीषयति। (१०३) ९.
आदरस्य मानस्य च पाषाणानां तेजः ।
तथा, वृद्धत्वस्य पूजनस्य च सूर्यप्रकाशः। (१०४) ९.
आशीषं करोति आदरस्य स्थितिं च सुखी स्वभावेन,
तथा, सः आदरस्य प्रौढतायाः च ध्वजं आकाशे उच्चैः उत्थापयति।(105)
आशीर्वादौदार्यसमुद्रस्य मौक्तिकम् ।
तथा, आशीर्वाददान-अर्पण-आकाशे चन्द्रः। (१०६) ९.
अनुग्रहकरुणाक्षेत्रस्य निरीक्षकः निरीक्षकः च ।
तथा, उभयोः लोकयोः कार्यकर्मणां सामान्यप्रबन्धकः। (१०७) ९.
आकाशस्य पीतले स्वभावं (सुवर्णं) परिवर्तयितुं रसायनम् अस्ति।
सः न्यायस्य प्रेमस्य च मुखस्य सुखदः स्वभावः अस्ति। (१०८) ९.
मानधनपदार्थोपकारकः, २.
तथा, आज्ञामहात्म्यनेत्रप्रकाशः। (१०९) ९.
स स्वर्गोद्यानानां प्रातःकाले सुगन्धः,
तथा, सः उदारतायाः वृक्षस्य कृते नव अंकुरितफलम् अस्ति। (११०) ९.
मासवर्षाणां कफानां छटाकरणं सः ।
तथा, सः मानवैभवस्य ऊर्ध्वतायाः आकाशः (सीमा) अस्ति। (१११) ९.
शूरः, शक्तिशालिनः, युद्धे विजयी शूरः च ।
तथा, न्यायपुष्पस्य गन्धः वर्णाः च। (११२) ९.
सः उदारतालोकः आशीर्वादविश्वः च,
तथा, सः दानसमुद्रः प्रसादस्य दयालुतायाः च गहनः समुद्रः। (११३) ९.
उच्छ्रितः आकाशः चयनितानां च प्रमुखः,
आशीर्वादस्फुटितमेघः विद्यासूर्यः | (११४) ९.
स सत्यसंवादस्य ललाटस्य ज्योतिः, .
तथा, न्यायस्य न्यायस्य च मुखस्य कान्तिः। (११५) ९.
सः दीर्घविवाहरात्रौ सङ्गमस्य प्रज्वलितः तैलदीपः,
तथा, महत्त्व-आर्य-सम्मान-कीर्ति-उद्यानस्य वसन्तः सः अस्ति।(116)
सः न्यायस्य न्यायस्य च वलयस्य रत्नम्,
तथा, सः दयालुप्रसादवृक्षस्य फलम्। (११७) ९.
स करुणा-बृहत्-खानस्य हीरकम् ।
तथा, सः एव प्रकाशः यः वरान् कृतज्ञतां च ददाति। (११८) ९.
सः अद्वितीयस्य प्राइमलेश्वरस्य लतानां आर्द्रता अस्ति,
तथा, स एव एकैकस्य उद्यानस्य गन्धः। (११९) ९.
स रणक्षेत्रेषु गर्जन् सिंहः, तथा...
सः एव मेघः यः सुखदसामाजिकसांस्कृतिकपक्षे मौक्तिकरत्नवृष्टिं करोति(१२०)
महान् अश्ववाहनः युद्धक्षेत्रेषु, तथा...
सः शत्रून् पातयन् जातिः प्रसिद्धः अस्ति। (१२१) ९.
स युद्धाब्धौ क्षुब्धः मगरः, तथा...
शत्रुहृदयं बाणमुस्तकैः (१२२) वेधितुं समर्थः ।
सः गालापक्षस्य प्रासादानां दीप्तः सूर्यः, .
तथा, सः युद्धाग्राणां श्वसन् सर्पः अस्ति। (१२३) ९.
सः पौराणिकः पक्षी हुमा, यस्य छाया भाग्यम् आनयति, योग्यतायाः कौशलस्य च ऊर्ध्वतायाः,
तथा, स्तुति-आदर्शवाद-उन्नतानां दीप्तचन्द्रः। (१२४) ९.
सः उद्यानस्य पुष्पाणां अलङ्कारः अस्ति यः पोषणं प्रदाति
मुख्यपोतस्य हृदयस्य चक्षुषः प्रकाशः। (१२५) ९.
महिमा-अलंकार-उद्यान-नव-पुष्पं, तथा
सः उत्थान-अवस्थानां गणितात् परः अस्ति। (१२६) ९.
शाश्वतस्य अमरस्य देशस्य वा प्रदेशस्य वा पालकः, च
ज्ञानप्रत्ययमाश्रितः स उभयलोकेषु एक एव सत्त्वः। (१२७) ९.
सर्वेषां भविष्यद्वादिनां सर्वेषां च सन्तानाम् अस्ति
सर्वे सूफी, मुस्लिम मीमांसकाः, संयमं कुर्वन्तः धार्मिकाः च प्रणामं कृतवन्तः (१२८) ।
तस्य द्वारस्य रजसा अत्यन्तं विनयेन शिरः नत्वा, तथा
तस्य पादयोः पतिताः सर्वथा आदरेन, मानेन च। (१२९) ९.
वयं वृद्धानां विषये वदामः वा निश्चिन्ता मुस्लिम तपस्विनां विषये वा,
कुतबं वा सम्मतं वा पतिव्रताभिप्रायैः वदामः ॥१३०॥
किं वयं सिद्धानां वा नाथानां वा (ये श्वसनं नियन्त्र्य आयुः दीर्घं कुर्वन्ति), अथवा उच्चपदवीधारिणां मुस्लिनसन्तानाम् गौससमूहस्य विषये वदामः, अथवा भविष्यद्वादिनां विषये वदामः, तथा च
पुण्यानां वा सन्यासीनां वा वदामः, नृपाणां वा याचकानां वा (१३१) ।
सर्वे तस्य नाम दासाः दासाः, च
ते सर्वे तस्य कामकामानां पूर्तये अत्यन्तं उद्विग्नाः । (१३२) ९.
दैवश्च प्रकृतिश्च तस्य वशीभूतौ, तथा च
आकाशः पृथिवी च तस्य सेवायां (सदा) सज्जौ स्तः। (१३३) ९.
उभौ सूर्यचन्द्रौ तस्य द्वारे याचकौ, च
जलं भूमिश्च तस्य स्तुतिगुणगुणान् प्रसारयन्ति। (१३४) ९.
अनुसन्धानकर्ता, आशीर्वादस्य च प्रशंसकः च,
परोपकारस्य वरदानस्य च परमम्। (१३५) ९.
तस्य वचनं सन्देशाश्च अरब-इरान्-प्रदेशयोः कृते सुगन्धपूर्णाः सन्ति, तथा च...
तस्य प्रभाया प्रदीप्तौ पूर्वपश्चिमौ च । (१३६) ९.
प्रत्येकं तादृशं यः सती मनसा दृढश्रद्धया च |
पुण्यपादाब्जेषु शिरः निक्षिप्य, (१३७) ।
प्रिमलेश्वरः तस्मै महापुरुषाणामपि उच्चैः सम्मानैः आशीर्वादं दत्तवान् ।
तथापि तस्य दुर्भाग्यं तस्य दैवतारकं च निराशाजनकम् आसीत्।(१३८)
प्रत्येकं तादृशः यः सच्चिदानन्देन स्वनाम स्मरति स्म,
निःसंदेहं तस्य व्यक्तिस्य प्रत्येकं इच्छा, महत्त्वाकांक्षा च सिद्धा अभवत् । (१३९) ९.
प्रत्येकं तादृशं यः श्रुत्वा तस्य पुण्यं नाम शृणोति वा
क्षमितः, प्रत्येकस्य पापस्य दण्डात् मोचितः च आसीत् यत् सः कृतवान्। (१४०) ९.
प्रत्येकं तादृशं यस्य संयोगेन तस्य पवित्रदृष्टिः आसीत् ।
दिव्यं ज्योतिः तस्य नेत्रेषु दीप्तकान्तिं प्रकटितम्। (१४१) ९.
यः कश्चित् संयोगेन तस्य नेत्रयोः अनुग्रहः भवति ।
दिव्यसमागमेन धन्यः अभवत् एवं तस्य मानवर्धनम्। (१४२) ९.
तस्य अनुग्रहेण सर्वे पापिनः क्षमिताः मोक्षं च प्राप्नुवन्ति,
तस्य पादाम्बुजप्रक्षालनेन मृताः अपि जीवन्ति, पुनः सजीवाः भवन्ति। (१४३) ९.
तस्य पादाम्बुजप्रक्षालनतुल्यम् अमृतमपि दूरं जघन्यं भवति ।
यतः, तस्य वीथिस्य (क्षेत्रस्य) दासत्वं अपि भवति। (१४४) ९.
यदि मृतं मलम् अनेन प्राणवषेण पुनः सजीवितुं शक्यते ।
अथ अनेन अमृतेन आत्मा हृदयं च जीवन्ति पुनः । (१४५) ९.
तस्य संभाषणस्य विषयः तादृशः, यत्
शतशः प्राणाण्यमृतानि तत्र समाहिताः भवन्ति। (१४६) ९.
सः अनेकलोकस्य (लोकस्य परलोकस्य) मृतान् जनान् पुनः सजीवितवान्, तथा च...
सः सहस्राणि सजीवहृदयेभ्यः सेवकान् कृतवान्। (१४७) ९.
पवित्रा गङ्गा नदी तस्य अमृतकुण्डस्य, (अमृतसरस्य अमृतसरोवरस्य) सर्वथा कोऽपि तुल्यः नास्ति, यतः...
षष्टिषु तीर्थकेन्द्रेषु प्रत्येकं तस्य मुखे तस्य भृत्यस्य च समीपे अस्ति। (१४८) ९.
सत्यत्वात् तस्य शरीरं कदम्बं च शाश्वतं अमरः च ।
अकालपुरखस्य आशीर्वादस्य तेजः कारणात् तस्य हृदयं सदा तेजस्वी प्रकाशमानं च भवति। (१४९) ९.
तस्य 'सत्यस्य' प्रशंसा कर्तुं, ज्ञातुं च सर्वोच्चा दिव्यदृष्टिः अस्ति,
सत्यं परीक्ष्य सम्यक् निर्णयं कर्तुं तस्य तीक्ष्णतमः प्रकाशमानः तेजस्वी च दृष्टिः अस्ति । (१५०) ९.
सः सर्वेभ्यः अपेक्षया सत्यविषये ज्ञानस्य विषये सर्वाधिकं परिचितः अस्ति, तथा च
प्रज्ञाप्रतीतिराजा । (१५१) ९.
अस्य इस्पातसदृशं ललाटं स्वर्गकान्तिं विकीर्णं भवति, तथा च
तस्य दिव्यः प्रकाशमानः आत्मा दीप्तः सूर्यः अस्ति। (१५२) ९.
सः करुणा-उदारतायाः दृष्ट्या सर्वथा क्षमाशीलः अस्ति, तथा च
शिरसाभ्यां पादाङ्गुलीपर्यन्तं प्रसादलंकाराय सर्वः शोभनः। (१५३) ९.
साहसस्य दृष्ट्या सः सर्वेभ्यः अपि साहसिकः, तथा...
यावत् पदं, स्थितिं च भवति तावत् सः सर्वेभ्यः भाग्यशाली अस्ति । (१५४) ९.
तथापि उभयलोकं जितुमर्थम्
तस्य खड्गशूलानां आवश्यकता नास्ति, (१५५) ।
यदा तु तस्य खड्गस्य कौशलं, पराक्रमं, शक्तिः च उद्भवति
अथ तस्य प्रकाशेन सह शत्रुहृदयानि गायन्ति। (१५६) ९.
गजहृदयं शूलेन स्तब्धं भवति, च...
सिंहस्य हृदयमपि तस्य बाणेन तप्तं भवति। (१५७) ९.
तस्य स्केलपाशेन पशवः उग्रपशवः च स्वजाले गृहीताः,
तथा, तस्य गुरुशूलेन राक्षसानां शैतानानां च अधः मलं प्रसारितम्, (तेषां पराजयेन) (१५८)
तस्य तीक्ष्णः बाणः एवं प्रकारेण पर्वतं विदारितवान्
तत् शूरः अर्जुनोऽपि युद्धदिने कर्तुं न शक्तवान्। (१५९) ९.
अर्जुनं, भीमं, रुस्तं वा सामं वा वदामः, अथवा...
असफन्' दयारस्य, लच्छ्मनस्य, रामस्य वा विषये वदामः वा; एते शूराः के के च आसन् ? (१६०) ९.
महायशसहस्राणि गणयशसहस्राणि च |
शिरसा नमस्कृत्य विनयेन श्रद्धया च तस्य पादपद्मेषु | (१६१) ९.
सर्वे अस्य युद्धराजस्य विजयी दासाः, तथा
उभौ लोकौ तेन गन्धप्रमोदतेजसा । (१६२) ९.
अलीनां सहस्राणि भविष्यद्वादिनां सहस्राणि च
सर्वे तस्य पादयोः विनयेन आदरेण च स्वमुख्यतायाः शिरसा नमन्ति। (१६३) ९.
यदा तस्य बाणः प्रचण्डवेगेन संग्रामे धनुषः ।
शत्रुणां हृदयं वेधयति। (१६४) ९.
तस्य बाणः कठोरशिलाम् एवं प्रकारेण छिनत्ति,
यथा भारतीयखड्गः तृणं कटयितुं शक्नोति। (१६५) ९.
न शिला न इस्पातं तस्य बाणस्य तुल्यम्, च
बुद्धिजीवीनां प्रज्ञा तस्य योजनानां प्रक्रियाणां च पुरतः बहु हिमं न छिनत्ति। (१६६) ९.
यदा तस्य गुरुः इस्पातगदा गजशिरसि पतति ।
तस्मिन् समये गिरित्वेऽपि रजःभागः भविष्यति । (१६७) ९.
तस्य स्तुतिः महिमा च कस्यापि परिधिस्य सीमायाः वा अन्तः न समाहितः भवितुम् अर्हति, तथा च
तस्य उदात्तत्वं दूतानाम् अपि बुद्धिसामर्थ्यात् बहु परम् अस्ति।(168)
सः अस्माकं बुद्धेः वा बोधस्य वा अपेक्षया बहु उच्छ्रितः अस्ति, तथा च...
अस्माकं जिह्वा तस्य स्तुतिं महिमा च वर्णयितुं असमर्था अस्ति। (१६९) ९.
तस्य शरीरं अकालपुरखं अन्वेष्टुं योजनायाः छतस्य कृते स्तम्भः स्तम्भः च अस्ति, तथा च
तस्य मुखं वाहेगुरुस्य उदारता, अनुग्रहेण च सर्वदा दीप्तिमत्, दीप्तिमत् च भवति। (१७०) ९.
तस्य हृदयं दीप्तं सूर्यं दिव्यप्रभां विराजमानम्,
विश्वासे सः सर्वेभ्यः सत्यानुयायिभ्यः निष्कपटविश्वासिभ्यः च अग्रे उच्चतरः च अस्ति। (१७१) ९.
यः कुत्रापि कस्यचित् च ज्ञातुं शक्यते तस्मात् अधिकं पदं, स्थितिः च अस्ति,
सः यत् किमपि वर्णयितुं शक्नोति तस्मात् अधिकं आदरपूर्णः अस्ति । (१७२) ९.
तस्य व्यक्तित्वानुग्रहेण सर्वे लोकाः संतृप्ताः, तथा च
तस्य पराक्रमाः कस्यापि सीमायाः अन्तः निरुद्धाः न भवितुम् अर्हन्ति । (१७३) ९.
यदा तस्य स्तुतिः महिमा च कस्यापि उत्तरदायित्वात् परः भवति ।
तर्हि कथं ते कस्यचित् पुस्तकस्य पटलेषु (पृष्ठेषु) एव सीमिताः भवेयुः। (१७४) ९.
वाहेगुरुप्रसादेन प्रार्थयामि यत् नन्दलालस्य शिरः तस्य नाम कृते बलिदानं भवतु, तत् च
अकालपुरखस्य दयालुतया नन्दलालस्य आत्मा हृदयं च तस्य समक्षं अर्पितं भवतु। (१७५) ९.
अहोरात्रं विक्षिप्तोऽसि स्वकर्मकर्मणाम् । (४०३) ९.
सिद्धः सच्चः गुरुः भवन्तं वाहेगुरुस्य विश्वासपात्रं करोति,
विरहव्रणदुःखाय लेपं बन्धनं च प्रयच्छति। (४०४) ९.
यथा भवन्तः अपि वाहेगुरुस्य निकटसहचरानाम् एकः भवितुम् अर्हन्ति,
तथा, त्वं उदात्तचरित्रेण सह हृदयस्य स्वामी भवितुम् अर्हसि। (४०५) ९.
अकालपुरखं प्रति भ्रान्तं भ्रान्तं च त्वं कदापि,
यतः, त्वं तं अन्वेष्य युगपर्यन्तं व्याकुलः असि। (४०६) ९.
किं त्वमेव ! तस्य कृते सर्वं जगत् भ्रान्तं खलु,
आकाशोऽयं चतुर्थं च सर्वं तस्य विषये व्यथितौ। (४०७) ९.
कारणात् तम् इदम् आकाशं परिभ्रमति
सोऽपि तद्प्रेमात् उदात्तगुणान् स्वीकुर्वितुं शक्नोति इति। (४०८) ९.
वाहेगुरुं विस्मिताः सम्भ्रान्ताः च सर्वलोकजनाः,
यथा याचकाः तं वीथितः वीथिं अन्वेषयन्ति। (४०९) ९.
उभयलोकस्य राजा हृदयस्य अन्तः वसति।
अस्माकं तु एतत् शरीरं जले पङ्के च मग्नम् अस्ति। (४१०) ९.
यदा वाहेगुरुस्य सत्यप्रतिमा निश्चितरूपेण कठोरप्रतिमां कृत्वा भवतः हृदये निवसति स्म।
अथ हे सच्चे अकालपुरख भक्त ! भवतः सर्वं कुटुम्बं उल्लासात्, आनन्दात् च तस्य प्रतिरूपेण परिणमिष्यति । (४११) ९.
अकालपुरखस्य रूपं वस्तुतः तस्य नामस्य प्रतीकं भवति,
अतः सत्यस्य चषकात् अमृतं पिबेत् । (४१२) ९.
गृहे गृहे अन्विष्यमाणः प्रभुः,
सहसा अहं तं स्वस्य गृहस्य (शरीरस्य) अन्तः आविष्कृतवान्। (४१३) ९.
अयं आशीर्वादः सत्सिद्धगुरुतः,
यत्किमपि मम इष्टं वा आवश्यकं वा तत् तस्मात् प्राप्तुं शक्नोमि स्म । (४१४) ९.
न कश्चित् तस्य हृदयस्य इच्छां पूरयितुं शक्नोति,
तथा, प्रत्येकं याचकः राजधनं प्राप्तुं न शक्नोति। (४१५) ९.
गुरुनामादन्यं नाम जिह्वायां मा आनय,
वस्तुतः एकः सिद्धः गुरुः एव अस्मान् अकालपुरखस्य सम्यक् स्थानं दातुं शक्नोति। (४१६) ९.
प्रत्येकं वस्तु (अस्मिन् जगति) कृते असंख्याकाः शिक्षकाः, प्रशिक्षकाः च स्युः,
तथापि सिद्धगुरुं कदा मिलितुं शक्यते ? (४१७) ९.
पतिव्रता वाहेगुरुः मम हृदयस्य तीक्ष्णकामनाम् अकरोत् ।
हृदयविदारितानां च साहाय्यं प्रदत्तवान्। (४१८) ९.
सिद्धगुरुं मिलितुं अकालपुरखस्य वास्तविकं प्राप्तिः, २.
यतः स एव मनसा आत्मानं च शान्तिं दातुं शक्नोति। (४१९) ९.
हे हृदये ! प्रथमं भवता स्वस्य आडम्बरं अहङ्कारं च मुक्तव्यम्,
यथा भवन्तः तस्य वीथितः सत्यस्य मार्गं प्रति सम्यक् दिशां प्राप्तुं शक्नुवन्ति। (४२०) ९.
यदि सिद्धं पूर्णं च सत्यं गुरुं ज्ञातुं शक्नुथ तर्हि
तदा, भवन्तः अस्य हृदयस्य स्वामी भवितुम् अर्हन्ति विना कस्यापि (संस्कारस्य) समस्यायाः। (४२१) ९.
आत्महंकारं निर्मूलयितुं न शक्तः यस्य सः ।
अकालपुरखः तस्मै तस्य रहस्यं न प्रकाशयति। (४२२) ९.
यद् अस्ति, तत् गृहस्य अन्तः, मानवशरीरम्,
त्वं हृदयस्य सस्यक्षेत्रं परितः भ्रमतु; बोधकणिका तस्य अन्तः एव अस्ति। (४२३) ९.
यदा पूर्णः सिद्धः सच्चः गुरुः भवतः मार्गदर्शकः गुरुः च भवति,
तदा त्वं स्वस्य वाहेगुरुविषये अतीव सुविज्ञः, परिचितः च भवसि स्म । (४२४) ९.
यदि भवतः हृदयं सर्वशक्तिमान् प्रति प्रेरितं प्रेरितं च भवितुम् अर्हति तर्हि
तदा, भवतः शरीरस्य प्रत्येकं केशेषु तस्य नामस्य वर्षणं स्यात्। (४२५) ९.
तदा, तव लोके सर्वे कामाः सिद्धाः स्युः,
तथा, भवन्तः तत्कालीनाः सर्वाः चिन्ताः, आशङ्काः च दफनयिष्यन्ति। (४२६) ९.
न तव शरीरात् बहिः किञ्चन लोके विद्यते,
भवता स्वस्य आत्मनः साक्षात्कारार्थं क्षणमात्रं यावत् अन्तःकरणं करणीयम्। (४२७) ९.
वाहेगुरुस्य सच्चिदानन्देन सदा भविष्यसि ।
यदि भवन्तः (तीव्रं भेदं) प्रशंसितुं शक्नुवन्ति यत् भवन्तः कोऽस्ति, ईश्वरः कोऽस्ति? (४२८) ९.
अहं कः ? अहं केवलं मुष्टिभ्यां शीर्षस्तरस्य रजः एकः कणः अस्मि,
एषः सर्वः आशीर्वादः मम सौभाग्यात् मम सच्चिदानन्दगुरुणा दत्तः। (४२९) ९.
अकालपुरखस्य पवित्रं नाम यः मम सच्चिदानन्दः गुरुः महान् अस्ति,
अस्य रजः मुष्टिम् अस्य महतीं दयालुतया करुणया च। (४३०) ९.
महान् सच्चो गुरुः यस्य, मम सदृशाः अन्धाः मनः,
पृथिव्यां च आकाशे च तान् प्रतिदीप्तान् कृतवान्। (४३१) ९.
महान् सच्चः गुरुः यः मम हृदयं तीक्ष्णकामप्रियाणा च आशीर्वादं दत्तवान्।
धन्यः सच्चः गुरुः यः मम हृदयस्य सर्वाः सीमाः, शृङ्खलाः च भग्नाः। (४३२) ९.
महान् सच्चो गुरुः गुरु गोविन्दसिंहः, यः मां भगवतः परिचयं कृतवान्,
तथा, मां लौकिकचिन्ताभ्यः शोकेभ्यः च मोचितवान्। (४३३) ९.
महान् सच्चो गुरुः यः मम सदृशानां जनानां नित्यं जीवनमात्रं आशीर्वादितवान्
अननुसन्धानस्य अकालपुरखस्य नाम कारणात्। (४३४) ९.
महान् सिद्धः सच्चः गुरुः, यस्य अस्ति
चन्द्रसूर्यकान्तिवत् जलबिन्दुमात्रं प्रकाशितम्। (४३५) ९.
धन्यः स सच्चो गुरुः धन्यश्च तस्य असंख्याकाः वरदानाः,
यस्य कृते मम सदृशाः कोटिकोटिजनाः आत्मत्यागं कर्तुं इच्छन्ति। (४३६) ९.
तस्य नाम व्याप्तं व्याप्तं च पृथिव्यां आकाशे च,
स एव शिष्याणां सर्वान् प्रबलान् कामान् पूरयति। (४३७) ९.
तस्य संभाषणं श्रुत्वा यः प्रमुदितः सन्तुष्टः ।
सदा सर्वशक्तिमान् सम्मुखीभवति इति गृहाण। (४३८) ९.
अकालपुरखः तस्य पुरतः सदा वर्तते,
तथा, वाहेगुरुस्य ध्यानं स्मरणं च तस्य हृदये सदा तिष्ठति। (४३९) ९.
यदि भवतः सर्वशक्तिमान् सम्मुखीभवितुं तृष्णा अस्ति ।
ततः, भवन्तः सिद्धस्य पूर्णस्य च गुरुस्य सम्मुखं भवितुं प्रयतन्ते। (४४०) ९.
सिद्धः गुरुः वस्तुतः सर्वगतस्य प्रतिबिम्बः एव,
एतादृशस्य सिद्धस्य गुरुस्य दर्शनेन हृदयस्य आत्मानस्य च सहायता, शान्तिः च प्राप्यते। (४४१) ९.
सिद्धः सच्चः गुरुः खलु अकालपुरखस्य प्रतिबिम्बः,
यः कश्चित् तस्मात् आत्मानं निवृत्तः, सः परित्यक्तः, कचरा इव क्षिप्तः च आसीत् । (४४२) ९.
सिद्धः सच्चः च गुरुः सत्यं विना अन्यत् किमपि न वदति,
अस्य आध्यात्मिकविचारस्य मौक्तिकं वेधितुं न शक्तवान् अन्यः । (४४३) ९.
कियत् दूरं कियत् च तस्य दानार्थं धन्यवादं दातुं शक्नोमि ?
अधरजिह्वायां यत् किमपि आगच्छति तत् वरं मन्ये । (४४४) ९.
यदा अकालपुरखः हृदयं मलिन-अश्लील-मल-शुद्धिम् अकरोत्
पूर्णः सिद्धः गुरुः तस्मै सद्भावं दत्तवान्। (४४५) ९.
अन्यथा ईश्वरस्य यथार्थमार्गं कथं ज्ञातुं शक्नुमः ?
तथा च, सत्यपुस्तकात् कदा कथं च पाठं ज्ञातुं शक्नुमः? (४४६) ९.
यदिदं सर्वं सच्चिद्गुरोः करुणादयादया दानम्।
अथ ये गुरुं न जानन्ति न प्रशंसन्ति, ते खलु धर्मत्यागिनः। (४४७) ९.
सिद्धः सच्चः गुरुः हृदयस्य व्याधिं हरति,
वस्तुतः ते सर्वे तृष्णाः हृदये एव पूर्णाः भवन्ति (४४८) ।
यदा सम्यक् गुरुः हृदयस्य नाडीं सम्यक् निदानं कृतवान् ।
अथ जीवनं तस्य अस्तित्वस्य प्रयोजनं प्राप्तम्। (४४९) ९.
सिद्धस्य सत्यस्य च गुरुस्य कारणात् मनुष्यस्य शाश्वतं जीवनं प्राप्नोति,
तस्य प्रसादेन दयालुतया च हृदयस्य स्वामित्वं नियन्त्रणं च लभते । (४५०) ९.
अयम् मानवः केवलम् अकालपुरखं प्राप्तुं जगति आगतः,
तथा, उन्मत्तः इति स्वस्य वियोगे भ्रमति एव। (४५१) ९.
एषः सत्यः सौदाः केवलं सत्यस्य दुकाने एव उपलभ्यते,
पूर्णः सिद्धः गुरुः स्वयं अकालपुरखस्य प्रतीकात्मकः प्रतिमा अस्ति। (४५२) ९.
सिद्धः गुरुः, अत्र सन्दर्भः गुरुगोविन्दसिंहजीः, भवतः पतिव्रता पवित्रतां च प्रयच्छति;
तथा, भवन्तं शोकशोककूपात् (गहनात्) बहिः कर्षति। (४५३) ९.
सिद्धः सच्चः गुरुः हृदयस्य व्याधिं हरति,
येन, हृदयस्य सर्वे कामाः हृदयस्य अन्तः एव सिद्धाः (पूरिताः) भवन्ति। (४५४) ९.
आर्यात्मनः सङ्गतिः स्वयमेव असाधारणं धनम्,
एतत् सर्वं (एते) आर्यजनसङ्घस्य आश्रयेण एव प्राप्यते। (४५५) ९.
हे मम प्रिये ! मम वक्तव्यं शृणुत,
यथा भवन्तः जीवनस्य शरीरस्य च रहस्यं रहस्यं च ज्ञातुं शक्नुवन्ति। (४५६) ९.
वाहेगुरुभक्तानां साधकैः सह मित्रतां भवसि,
न च अकालपुरखनामध्यानात् परं वचनं जिह्वाधरयोः आनयेत्। (४५७) ९.
त्वं रजः इव भूत्वा कार्यं कर्तव्यः अर्थात् विनयः भूत्वा पवित्रपुरुषाणां मार्गस्य रजः भवितुमर्हति।
तथा, अस्य तुच्छस्य अनादरस्य च जगतः चिन्ता मा कुरुत। (४५८) ९.
यदि भवन्तः रोमान्सस्य महिमा पुस्तकं पठितुं शक्नुवन्ति तर्हि
ततः, भवन्तः प्रेमपुस्तकस्य सम्बोधनं शीर्षकं च भवितुम् अर्हन्ति स्म। (४५९) ९.
वाहेगुरुप्रेम भवन्तं वाहेगुरुस्य एव प्रतिबिम्बे परिणमयति,
तथा, त्वां लोकद्वये उदात्तं प्रसिद्धं च करोति। (४६०) ९.
हे मम अकालपुरख ! मम हृदयं भक्त्या प्रेम्णा च आशीर्वादं ददातु ।
तथा, तव प्रेम्णः आनन्दस्य रसं च मम प्रयच्छ। (४६१) ९.
यथा, अहं त्वां स्मरन् दिनरात्रौ व्यतीतुं शक्नोमि,
तथा, त्वं मां संसारस्य चिन्ताशोकशृङ्खलाभ्यः मोक्षेण आशीर्वादं ददासि। (४६२) ९.
तादृशं निधिं स्थायिनित्यं च मां कृपां कुरु ।
मम सर्वाणि चिन्तानि शोकानि च दूरीकर्तुं शक्नुवन्तं (एतादृशानां) सङ्गतिं च मां आशीर्वादं ददातु। (४६३) ९.
एतादृशैः अभिप्रायैः प्रयोजनैः च मां कृपां कुरु यत् सत्यं पूजनीयम् ।
कृपया मां एतादृशं साहसं धैर्यं च दत्त्वा आशीर्वादं ददातु यत् अहं ईश्वरस्य मार्गे गन्तुं उद्यमं कर्तुं स्वप्राणान् त्यागयितुं सज्जः भवेयम्। (४६४) ९.
यत्किञ्चित् त्वत्कारणं यज्ञं कर्तुं सज्जः भवेत् ।
अकालपुरखमार्गे प्राणान् आत्मानं च त्यागयितुं अपि सज्जाः भवेयुः। (४६५) ९.
तव दर्शनस्य मधुररसेन मम नेत्रे आशीर्वादं ददातु,
तथा, मम हृदयं भवतः रहस्यगुह्यनिधिभिः आशीर्वादं ददातु। (४६६) ९.
अस्माकं ज्वलितहृदयान् प्रसादयतु उत्साहेन (भवतः प्रेमस्य)।
तथा, अस्माकं कण्ठेषु ध्यानस्य पट्टिका (कुक्कुर-कालर) कृत्वा आशीर्वादं ददातु। (४६७) ९.
अस्माकं "वियोगं (भवतः)" त्वया सह मिलितुं प्रबल-आकांक्षया आशीर्वादं ददातु,
तथा, अस्माकं शरीरस्य शरद-सदृश-स्थितौ भवतः उपकारं प्रयच्छ। (४६८) ९.
मम शरीरे प्रत्येकं केशं जिह्वारूपेण परिणमयतु कृपया भवतः उपकारेन।
यथा अहं मम प्रत्येकं निःश्वासे भवतः कुडोस् उच्चारयन् गायन् च भवितुं शक्नोमि। (४६९) ९.
अकालपुरखस्य उल्लासः महिमा च कस्यापि वचनस्य वा संभाषणस्य वा परम्,
सच्चिदानन्दस्य एतत् प्रवचनं कथा च प्रत्येकं वीथिषु वीथिषु श्रूयते । (४७०) ९.
किं भवन्तः जानन्ति यत् अस्य वीथिस्य सारः किम् अस्ति ?
तस्य अनुमोदनमात्रं त्वया वक्तव्यं नान्यत्। एतत् जीवनम्। (४७१) ९.
तस्य नित्यं ध्यानेन सह जीवितुं उत्तमम्,
यद्यपि वयं शिरः पादाङ्गुलीपर्यन्तं शरीरस्य स्वामी भवामः। (४७२) ९.
यदि सर्वसत्यः अकालपुरखः कस्मैचित् साहसेन सामर्थ्येन च आशीर्वादं ददाति।
तदा सः व्यक्तिः ध्यानात् पुरस्कारं अर्जयितुं शक्नोति। (४७३) ९.
ध्यानं मनुष्यत्वस्य आश्चर्यं कोणशिला च,
तथा, ध्यानं जीवितस्य वास्तविकं लक्षणम् अस्ति। (४७४) ९.
मनुष्यस्य जीवनस्य (प्रयोजनं) खलु अकालपुरखस्य ध्यानम्,
वाहेगुरुस्मरणं जीवनस्य वास्तविकं (उद्देश्यम्)। (४७५) ९.
यदि त्वं स्वस्य कृते जीवनस्य केचन चिह्नानि प्रतीकानि च अन्विष्यसि ।
ततः, भवतः ध्यानं(अकालपुरखस्य नाम) स्थातुं सर्वथा युक्तम्। (४७६) ९.
यथाशक्ति भृत्यवत् विनयशीलः भवितव्यः, न तु अभिमानी स्वामिः ।
न किञ्चिदन्वेद्येह विभुध्यानं विहाय । (४७७) ९.
इदं रजःशरीरं केवलं प्रविष्टस्य स्मरणात् पवित्रं भवति,
ध्यानात् परं कस्मिन् अपि संभाषणे प्रवृत्तिः सर्वथा लज्जा एव न भविष्यति । (४७८) ९.
यथा त्वं तस्य प्राङ्गणे ग्राह्यः भवसि, तथैव ध्यानं कुरु ।
तथा, आत्महङ्कारस्य प्रतिमानं, धर्मत्यागी जीवनपद्धतिं च त्यजतु। (४७९) ९.
ध्यानं सर्वहृदयस्वामिनः हृदये अत्यन्तं प्रियं भवति,
ध्यानमात्रेण तव लोके स्थितिः सर्वदा उच्चा तिष्ठति । (४८०) ९.
सिद्धः सच्चः गुरुः एवं उक्तवान्।
वाहेगुरुस्मरणेन त्वां निर्जनहृदयं निवसति। (४८१) ९.
सम्यक् सत्यगुरुस्य आज्ञां त्वया हृदये उत्कीर्णं कर्तव्यम्,
यथा भवतः शिरः उभयलोकेषु उच्चं भवितुम् अर्हति। (४८२) ९.
एषः सिद्धसत्यगुरोः आज्ञा भवतः ताम्रशरीरं सुवर्णे परिणमयति,
तथा, अकालपुरखस्मृत्या एव एतत् सुवर्णं साक्षात्कृतं भवति। (४८३) ९.
इदं भौतिकं सुवर्णं विनाशनीयं, अनेकसमस्यानां विग्रहानां च मूलकारणं भ्रामरी च ।
ध्यानस्य सुवर्णं तु सर्वगतसत्यवहेगुरुसत्त्ववत् स्थायित्वम्। (४८४) ९.
(सत्यं) धनं आर्यस्वीकृतात्मनः पादरजसा, .
तादृशं सत्यं धनं यत् किमपि क्षतिं वा हानिं वा उपरि परं भवति। (४८५) ९.
भवता अवश्यं लक्षितं यत् प्रत्येकं वसन्तं शरदं आनयति,
यद्यपि वसन्तः अस्मिन् लोके पुनः पुनः आगच्छति एव। (४८६) ९.
तथापि एतत् वसन्तस्य ध्यानरूपं प्रलयपर्यन्तं नवीनं नवीनं च तिष्ठति,
हे अकालपुरख ! कृपया दुष्टनेत्रस्य प्रभावं अस्मात् वसन्तात् दूरं स्थापयन्तु | (४८७) ९.
यः कश्चित् संयोगेन तीर्थानां पादरजसः कोलिरिम् लभते ।
तस्य मुखं दिव्यसूर्यस्य तेजः तेजः इव प्रकाशते इति निश्चिन्ताः भव । (४८८) ९.
अध्यात्मसंबुद्धो लोके वसति चेदपि ।
सः वस्तुतः वाहेगुरुस्य साधकभक्तः सदा भवति। (४८९) ९.
ध्यात्वा वर्णयति च स्वजीवनस्य प्रत्येकं निःश्वासः ।
तथा, सः प्रतिक्षणं स्वस्य सम्मानार्थं स्वस्य नामस्य श्लोकान् पठति। (४९०) ९.
ते हृदयं निर्दिशन्ति, तस्य विषये विचारान् प्रति एकाग्रतां च कुर्वन्ति,
अकलपुरख्बस्मृतिगन्धेन स्वबुद्धिं सुगन्धं कुर्वन्ति प्रत्येकं निःश्वासे। (४९१) ९.
सदा समाहितः सर्वदा सर्वविभुेन सह संयुक्तः,
तथा, सः अस्य जीवनस्य वास्तविकं फलं प्राप्तुं समर्थः अभवत्। (४९२) ९.
अस्य जीवनस्य वास्तविकं फलं गुरुस्य समीपे एव अस्ति,
तथा, तस्य नामस्य मौनपुनरावृत्तिः ध्यानं च तस्य जिह्वायां अधरे च सर्वदा भवति। (४९३) ९.
सच्चो गुरुः अकालपुरखस्य प्रतीयमानः झलकः,
अतः तस्य रहस्यं तस्य जिह्वातः श्रोतव्यम् । (४९४) ९.
सच्चो गुरुः खलु ईश्वरप्रतिबिम्बस्य सम्यक् मूर्तरूपः,
तथा, अकालपुरखस्य प्रतिबिम्बं तस्य हृदये सदा तिष्ठति। (४९५) ९.
यदा तस्य प्रतिबिम्बं कस्यचित् हृदये स्थायिरूपेण निवसति ।
ततः, अकालपुरखस्य एकमेव वचनं तस्य हृदयस्य गहने निवसति। (४९६) ९.
एते मुक्ताकणिकाः मया हाररूपेण सूत्रिताः,
यथा एषा व्यवस्था अज्ञानहृदयान् वाहेगुरुगुह्यविषये अवगतं करोतु। (४९७) ९.
॥
अत एव, 'जिन्दगी नाम' इति नाम दत्तम् अस्ति । (४९८) ९.
तस्य भाषणेभ्यः दिव्यज्ञानगन्धः उद्भवति,
तेन सह जगतः हृदयस्य ग्रन्थिः (रहस्यशङ्का) विमुक्तः भवति। (४९९) ९.
यो वाहेगुरुप्रसादेन करुणया च पठेत् ।
सः प्रबुद्धानां मध्ये पुरस्कारं प्राप्नोति। (५००) ९.
अस्मिन् खण्डे पवित्राणां दिव्यपुरुषाणां वर्णनं परिभाषणं च अस्ति;
एतेन वर्णनेन बुद्धिः प्रज्ञा च लघुः भवति। (५०१) ९.
हे सूचित व्यक्ति ! अस्मिन् खण्डे .
अकालपुराल्खस्य स्मरणध्यानशब्दान् वा व्यञ्जनानि वा विहाय अन्यः शब्दः व्यञ्जनः वा नास्ति। (५०२) ९.
वाहेगुरुस्मरणं बुद्धचित्तानां निधिः,
वाहेगुरुध्यानव्यतिरिक्तं सर्वं (सर्वथा) निष्प्रयोजनम्। (५०३) ९.
सर्वशक्तिमन्ध्यानविषयान् विहाय कञ्चन शब्दं व्यञ्जनं वा न पठन्तु न पश्यन्तु अपि ।
ईश्वरस्य स्मरणं, आम् ईश्वरस्य स्मरणं, केवलं ईश्वरस्य स्मरणं च। (५०४) ९.
हे अकालपुरख ! प्रत्येकं शुष्कं निराशं च मनः हरितं आत्मविश्वासयुक्तं पुनः कुरु,
तथा, प्रत्येकं मृदुं सुस्तं च मनः स्फूर्तिं कायाकल्पं च कुर्वन्तु। (५०५) ९.
हे वाहेगुरु ! कृपया अस्य व्यक्तिस्य साहाय्यं कुरुत, भवतः सत्यमेव,
तथा, प्रत्येकं लज्जितं भीरुं च सफलं विजयी च कुरुत। (५०६) ९.
हे अकालपुरख ! (कृपया) गोयायाः हृदयं प्रेमाभिलाषेण (भवतः) आशीर्वादं ददातु,
तथा, गोयायाः जिह्वायां तव प्रेम्णः स्नेहस्य एकं कणं ददातु। (५०७) ९.
यथा भगवतः परं कञ्चित् न ध्यायेत् न स्मरेत्।
तथा, यथा वाहेगुरुप्रेमभक्तिव्यतिरिक्तं अन्यं पाठं न शिक्षेत न पठेत्। (५०८) ९.
यथा अकालपुरखस्य ध्यानस्मरणं विहाय अन्यं वचनं न वदेत्,
यथा सः आध्यात्मिकचिन्तनस्य एकाग्रतायां यः (शब्दाः) व्यतिरिक्तं अन्यं शब्दं वा व्यञ्जनं वा न पठेत् न पठेत्। (५०९) ९.
(हे अकालपुरख!) मम नेत्रे प्रभृतिप्रभं कुरु विभुस्य दर्शनेन मे ।
ईश्वरस्य सत्तां विहाय सर्वं मम हृदयात् हरतु कृपया। (५१०) ९.