अहङ्कारः आसक्तिः संशयः भयभाराः च;
दुःखं सुखं च मानं अपमानं च |
एते नाना प्रकारेण वर्णिताः अभवन् ।
स्वयं स्वनाटकं सृजति पश्यति च।
स नाटकं वातयति, ततः स एव नानक तिष्ठति। ||७||
शाश्वतस्य भक्तः यत्र यत्र स्वयं तत्रैव वर्तते।
सः स्वस्य सृष्टेः विस्तारं स्वस्य सन्तस्य महिमायै विवृजति।
सः एव उभयलोकस्य स्वामी अस्ति।
तस्य स्तुतिः स्वस्य एव अस्ति।
स्वयं विनोदं क्रीडां च करोति, क्रीडति च।
स्वयं भुङ्क्ते भोगान् तथापि अप्रभावितः अस्पृष्टः ।
यं यच्छति तस्य नाम्नि सङ्गच्छति।
यस्य यं रोचते तस्य क्रीडायां क्रीडां करोति।
परिगणनापरः प्रमेयाऽसंख्यः अग्राह्यश्च सः।
यथा त्वं चोदसि भगवन् तथा दासः नानकः वदति। ||८||२१||
सलोक् : १.
सर्वभूतप्राणिनां भगवन् स्वयम् सर्वत्र प्रबलः ।
हे नानक, एक एव सर्वव्यापी; अन्यः कुत्र द्रष्टव्यः ? ||१||
अष्टपदीः १.
स्वयं वक्ता स एव श्रोता ।