انا، منسلڪ، شڪ ۽ خوف جو بار؛
درد ۽ خوشي، عزت ۽ بي عزتي
اهي مختلف طريقن سان بيان ڪيا ويا.
هو پاڻ ئي ٺاهي ٿو ۽ پنهنجو ڊرامو ڏسي ٿو.
هو ڊرامي کي ختم ڪري ٿو، ۽ پوء، اي نانڪ، هو اڪيلو رهي ٿو. ||7||
جتي به ابدي رب جو عقيدت آهي، اتي هو پاڻ موجود آهي.
هو پنهنجي مخلوق جي وسعت کي پنهنجي بزرگ جي شان لاءِ ظاهر ڪري ٿو.
هو پاڻ ٻنهي جهانن جو مالڪ آهي.
هن جي ساراهه صرف پنهنجي لاءِ آهي.
هو پاڻ ئي ڪندو آهي ۽ پنهنجون تفريحون ۽ رانديون کيڏندو آهي.
هو پاڻ لذت حاصل ڪري ٿو، پر پوءِ به هو بي اثر ۽ اڻ ڇهيو آهي.
هو جنهن کي چاهي پنهنجي نالي سان ڳنڍي ٿو.
هو جنهن کي چاهي پنهنجي راند ۾ کيڏندو آهي.
هو حساب کان ٻاهر، ماپ کان ٻاهر، بي حساب ۽ بي حساب آهي.
جيئن تون کيس ڳالهائڻ لاءِ حوصلا افزائي ڪرين ٿو، اي پالڻهار، ائين ئي نوڪر نانڪ ڳالهائيندو آهي. ||8||21||
سلوڪ:
اي رب ۽ مالڪ، سڀني مخلوقات ۽ مخلوقات جا مالڪ، تون پاڻ ئي هر جاءِ تي غالب آهين.
اي نانڪ، هڪ تمام وسيع آهي. ٻيو ڪٿي ڏسڻ ۾ اچي ٿو؟ ||1||
اشتاپدي:
هو پاڻ ڳالهائيندڙ آهي، ۽ هو پاڻ ٻڌندڙ آهي.