सुखमनी साहिब

(पान: 86)

ਤਬ ਹਰਖ ਸੋਗ ਕਹੁ ਕਿਸਹਿ ਬਿਆਪਤ ॥

तब हरख सोग कहु किसहि बिआपत ॥

मग आनंद आणि दु:ख कोणी अनुभवले?

ਜਬ ਆਪਨ ਆਪ ਆਪਿ ਪਾਰਬ੍ਰਹਮ ॥

जब आपन आप आपि पारब्रहम ॥

जेव्हा परात्पर भगवान स्वतः सर्वस्वरूप होते,

ਤਬ ਮੋਹ ਕਹਾ ਕਿਸੁ ਹੋਵਤ ਭਰਮ ॥

तब मोह कहा किसु होवत भरम ॥

मग भावनिक आसक्ती कुठे होती आणि कोणाला शंका होती?

ਆਪਨ ਖੇਲੁ ਆਪਿ ਵਰਤੀਜਾ ॥

आपन खेलु आपि वरतीजा ॥

त्यांनी स्वतःच स्वतःचे नाटक रंगवले आहे;

ਨਾਨਕ ਕਰਨੈਹਾਰੁ ਨ ਦੂਜਾ ॥੧॥

नानक करनैहारु न दूजा ॥१॥

हे नानक, दुसरा कोणीही निर्माता नाही. ||1||

ਜਬ ਹੋਵਤ ਪ੍ਰਭ ਕੇਵਲ ਧਨੀ ॥

जब होवत प्रभ केवल धनी ॥

जेव्हा फक्त देव गुरु होता,

ਤਬ ਬੰਧ ਮੁਕਤਿ ਕਹੁ ਕਿਸ ਕਉ ਗਨੀ ॥

तब बंध मुकति कहु किस कउ गनी ॥

मग कोणाला बद्ध किंवा मुक्त म्हटले गेले?

ਜਬ ਏਕਹਿ ਹਰਿ ਅਗਮ ਅਪਾਰ ॥

जब एकहि हरि अगम अपार ॥

जेव्हा फक्त परमेश्वर होता, अथांग आणि अनंत,

ਤਬ ਨਰਕ ਸੁਰਗ ਕਹੁ ਕਉਨ ਅਉਤਾਰ ॥

तब नरक सुरग कहु कउन अउतार ॥

मग नरकात कोण गेले आणि स्वर्गात कोण गेले?

ਜਬ ਨਿਰਗੁਨ ਪ੍ਰਭ ਸਹਜ ਸੁਭਾਇ ॥

जब निरगुन प्रभ सहज सुभाइ ॥

जेव्हा देव गुणरहित होता, पूर्ण शांततेत,

ਤਬ ਸਿਵ ਸਕਤਿ ਕਹਹੁ ਕਿਤੁ ਠਾਇ ॥

तब सिव सकति कहहु कितु ठाइ ॥

मग मन कुठे होते आणि पदार्थ कुठे होते - शिव आणि शक्ती कुठे होते?

ਜਬ ਆਪਹਿ ਆਪਿ ਅਪਨੀ ਜੋਤਿ ਧਰੈ ॥

जब आपहि आपि अपनी जोति धरै ॥

जेव्हा त्याने स्वतःचा प्रकाश स्वतःकडे धरला,

ਤਬ ਕਵਨ ਨਿਡਰੁ ਕਵਨ ਕਤ ਡਰੈ ॥

तब कवन निडरु कवन कत डरै ॥

मग कोण निर्भय होते आणि कोण घाबरले?

ਆਪਨ ਚਲਿਤ ਆਪਿ ਕਰਨੈਹਾਰ ॥

आपन चलित आपि करनैहार ॥

तो स्वत: त्याच्याच नाटकांतील कलाकार आहे;

ਨਾਨਕ ਠਾਕੁਰ ਅਗਮ ਅਪਾਰ ॥੨॥

नानक ठाकुर अगम अपार ॥२॥

हे नानक, प्रभु गुरु अथांग आणि अनंत आहे. ||2||

ਅਬਿਨਾਸੀ ਸੁਖ ਆਪਨ ਆਸਨ ॥

अबिनासी सुख आपन आसन ॥

जेव्हा अमर परमेश्वर आरामात बसला होता,

ਤਹ ਜਨਮ ਮਰਨ ਕਹੁ ਕਹਾ ਬਿਨਾਸਨ ॥

तह जनम मरन कहु कहा बिनासन ॥

मग जन्म, मृत्यू आणि विघटन कुठे होते?

ਜਬ ਪੂਰਨ ਕਰਤਾ ਪ੍ਰਭੁ ਸੋਇ ॥

जब पूरन करता प्रभु सोइ ॥

जेव्हा फक्त देव, परिपूर्ण निर्माणकर्ता होता,

ਤਬ ਜਮ ਕੀ ਤ੍ਰਾਸ ਕਹਹੁ ਕਿਸੁ ਹੋਇ ॥

तब जम की त्रास कहहु किसु होइ ॥

मग मृत्यूची भीती कोणाला होती?

ਜਬ ਅਬਿਗਤ ਅਗੋਚਰ ਪ੍ਰਭ ਏਕਾ ॥

जब अबिगत अगोचर प्रभ एका ॥

जेव्हा केवळ एकच परमेश्वर होता, अव्यक्त आणि अगम्य,